Η αντεπίθεση της σκέψης

Σαν πολυκατάστημα μοιάζει ο γυάλινος πολιτισμός τους.
Αγοράζουμε, καταναλώνουμε κουλτούρα.
Ένα μαγαζί περιττωμάτων,
ένας βόθρος βιασμού
της σκέψης, του του συναισθήματος.
Στο μαγαζί τούτο
η ποίηση έχει το δικό της χώρο.
Φυλακίζεται
σε όμορφα πολυτελή βιβλία
που σκονίζονται
στα ράφια της βιβλιοθήκης

Μα,
η ποίηση δεν είναι εμπόρευμα.
Είναι πειραματισμός,
δοκιμή,
ελευθερία έκφρασης,
όχι ένα σκονισμένο στολίδι.

Είναι ταίριασμα ελεύθερων λέξεων,  

συναισθημάτων, συνειρμών.
Είναι οι ήχοι που σπάνε 
την βουβαμάρα της γυάλινης οθόνης.
Είναι το λιτό ένδυμα της γλώσσας 
 έξω από τη βιτρίνα της κακοφωνίας
-τα λόγια αποδεικνύουν τη φτώχεια μας.
Είναι η βελούδινη φωνή

ενός ρούχου που καλύπτει τη γύμνια
του βασανισμένου τηλεοπτικού πολιτισμού.
Είναι το άρωμα
που αναδύεται μέσα από τη δυσωδία του τηλεοπτικού βόθρου.

Ποίηση είναι η αντεπίθεση της σκέψης,
της διαφορετικότητας,
της κρίσης.


Με ρώτησε κάποιος φίλος “καλά τι σε έπιασε κι άρχισες να γράφεις ποιήματα”; Σε κάποιους μάλλον αναγνώστες του ιστολογίου αυτού ίσως ξενίζει η επιλογή της ποιητικής γραφής. Είναι όμως και τούτη μία άλλη προσπάθεια έκφρασης, μία άλλη δοκιμή. Το ιστολόγιο είναι πρωτίστως τόπος έκφρασης και δημοσιοποίησης απόψεων. Είναι ο χώρος της έκθεσης των απόψεων και των αναζητήσεών μας, είναι ο τόπος όπου κρινόμαστε για τις ιδέες μας.
Η προσέγγισή μας μπορεί να είναι δοκιμιακή, αρθρογραφική, προσωπική -όπως τούτη-, ερευνητική -όπως παλαιότερα. Ο δείμος του πολίτη ξεκίνησε ως αφορμή δημοσιοποίησης απλών ιδεών, άλλοτε οργανωμένων άλλο ανοργάνωτων. Τα πρώτα posts ήταν αρθρογραφικά. Ενίοτε προχωρούσε σε ερευνητική διάσταση και τη συγγραφή μελετών. Αργότερα, πέρασα στη δοκιμιακή έκφραση (αν και ο διαχωρισμός δεν είναι ποτέ εύκολος σε εμένα). Σήμερα και λόγω θέρους δοκιμάζω την ποιητική έκφραση.
Φυσικά και δε θεωρώ τον εαυτό μου ποιητή. Απέχω πολύ από εκείνους που εξασκούν αυτή την έκφραση εδώ και χρόνια, από εκείνους που μελετούν την ποίηση και αρέσκονται να διαβάζουν ποιήματα (εν αντιθέσει μ’ εμένα που λατρεύω τις μελέτες και τα δοκίμια). Ωστόσο, είναι και τούτη μία δοκιμή.

4 έκριναν :

Νοσφεράτος είπε...

πολύ καλό και πολύ καλά κανεις και εκφραζσαι ποιητικώς δειμε ...
η ποισις ειναι αναπτυξις στιλβοντος ποδηλατου και μιας και δεν εχουμε
νερο και καθως το μελλον εχει πολύ ξηρασια ας δροσιτουμε με ποιηση

ο δείμος του πολίτη είπε...

Σ΄ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, Νοσφεράτε

spirosvii είπε...

πάντως από τα λίγα που έχω διαβάσει, μου αρέσουν. Έχουν νόημα και δεν είναι δήθεν. ΣΥνεχίστε!

Marina είπε...

Αυτή η νέα σου μορφή έκφρασης ίσως να ξεπερνάει και τα κείμενά σου όπου με αγωνία προσπαθείς να εξανθρωπίσεις τα μυαλά μας και το Κράτος μας.
Μου αρέσει που δεν αμφισβητείς μόνο, δεν κρίνεις μόνο, συναισθάνεσαι το παλμό του κόσμου, με ένα ποίημα που με το τρόπο του καρφώνει την ανούσια ίσως πραγματικότητα των πλασματικών ονείρων (μας).
keep walking

ShareThis