Αίγυπτος: η Σφίγγα μίλησε…

Ο κόσμος φαίνεται να συγκλονίζεται από την τυνησιακή και την αιγυπτιακή εξέγερση. Σαφώς και η ένταση των διαδηλώσεων προκαλεί τις δικές της σκέψεις. Πάνω από όλους φαίνεται να χαίρονται οι αριστεροί (όπως τέλος πάντων ορίζει ο καθένας την έννοια και προσδιορίζει τον εαυτό του), όπως και με κάθε σχετική ένταση. Χαίρονται όμως μέσα από την επανάπαυση των δικών τους ελευθεριών και της οικονομικής τους άνεσης (ακόμα κι τούτη αυτές τις μέρες περιορίζεται).
Λίγοι φαίνεται να κατανοούν τι πραγματικά συμβαίνει και τι απειλείται να αλλάξει στη ζωή τους. Σε μία χώρα που ελέγχει τη διακίνηση του πετρελαίου -σχεδόν παγκοσμίως και ιδιαιτέρως προς την ΕΕ- και που η ίδια είναι παραγωγός χιλιάδων τόνων, μάλλον επηρεαζόμαστε αρκετά. Αρκεί να δούμε τις αυξήσεις της τιμής του πετρελαίου για να κατανοήσουμε την αύξηση του κόστους μεταφοράς σε περίπτωση επικράτησης τυχοδιωκτικών ή αντι-δυτικών πολιτικών δυνάμεων. Ουσιαστικά η ακρίβεια που θα χτυπήσει τις δυτικές κοινωνίες, θα είναι πρωτοφανής, τα μεταναστευτικά κύματα θα ξεπεράσουν κάθε προηγούμενο.
Βλέπετε, είναι εύκολο να ηδονιζόμαστε με εξεγέρσεις λαών όταν εμείς εκ του ασφαλούς καταναλώνουμε και διασκεδάζουμε. Αν σήμερα αντιδρούμε στις αυξήσεις που μια νεοφιλελεύθερη πολιτική επιβάλλει, τι θα γίνει αν αυξηθεί –πχ κατά 10% ή κατά 15%- η παγκόσμια τιμή του πετρελαίου; Κάποιοι αναγνώστες προφανώς θα αντιδράσουν και θα ενοχληθούν.
Δεν είμαι κατά των λαϊκών αντιδράσεων. Ούτε επιθυμώ αυταρχικά καθεστώτα που απλά μου εξασφαλίζουν μια καταναλωτική αυταπάτη ή μια φενάκη κοινωνικής ειρήνης. Τα ανθρώπινα δικαιώματα απανταχού είναι ανώτερα από κάθε ατομικό ή συλλογικό φαντασιακό.
Θυμάμαι όμως τη χαρά αριστερών όταν μιλούν για τις ισλαμικές επαναστάσεις. Το αντιαμερικανικό δέος εμπόδιζε κάθε πολιτική κρίση. Όποιος στρέφονταν κατά των ΗΠΑ ήταν επαναστάτης. Δε χρειάζεται να θυμίσω πως είναι σήμερα η ζωή στις χώρες αυτές ούτε να επαναλάβω τον κίνδυνο ισλαμικής επικράτησης στην Αίγυπτο. Η αποσταθεροποίηση της περιοχής είναι ένας κίνδυνος που αντιμετωπίζει πρωτίστως το κεφάλαιο. Ωστόσο, στο παρελθόν, έχει αποδειχθεί ότι μπορεί πρόσκαιρα να βελτιώθηκε η ζωή των κατοίκων με την πτώση των δυτικοτοποθετημένων δικτατόρων, αλλά τα ανθρώπινα δικαιώματα χάθηκαν για πάντα. Ψυχραιμία, παιδιά.
Η αποτίμηση των εξεγέρσεων δε γίνεται εν θερμώ. Θα αργήσουμε να μεταφράσουμε τις συνέπειες, τόσο για τους συμμετέχοντες όσο και για τον υπόλοιπο κόσμο. Δεν απειλείται ο καπιταλισμός, αλλά όλος ο κόσμος. Ο ισλαμικός κίνδυνος υπάρχει ακόμα και αποτελεί αφορμή για νέους πολέμους. Εξάλλου, η αραβική αυτοκρατορία ακόμα δεν εμφάνιση την επιθυμία της.
Ψυχραιμία… Εξάλλου, το όνομα που τόσο ακούγεται για τη διαδοχή του Μουμπάρακ δεν αποτελεί και καμία ιδιαίτερη εγγύηση για το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων -σε μία χώρα που έμαθε να έχει σε ιδιαίτερα υψηλή εκτίμηση το στρατό και που ελέγχεται από την αστυνομία. Ο νομπελίστας Ειρήνης (2005) Μοχάμεντ Ελ Μπαραντέι μπορεί να χαίρει της αμερικανικής κι ευρωπαϊκής εκτίμησης όπως και των Αδελφών Μουσουλμάνων, που δήλωσαν την υποστήριξή τους, στόχο έχει τη συνέχιση κατά βάση της ίδιας πολιτικής.
Σαφώς, και κάθε λαός οφείλει να αντιδρά απέναντι σε καταπιεστικά καθεστώτα. Και ρόλος απανταχού των αριστερών είναι να συμπαραστέκεται στον αγώνα τους. Ωστόσο, έχει ήδη φανεί ότι οι ισλαμιστές επιχειρούν να διεισδύσουν στο πρωτόγνωρο αυτό κίνημα που συνταράσσει τον αραβικό κόσμο. Ψυχραιμία. Ας μη βιαζόμαστε να προχωρήσουμε σε εξύμνηση του αγώνα.

28 έκριναν :

Ανορθόδοξος είπε...

Φίλε δείμε
Μου θύμισες το πολύ επιτυχημένο γκράφιτι που είχα δει κάποτε σε έναν τοίχο: «Ο αντιαμερικανισμός είναι ο νέος εθνικισμός»!

Η άκαμπτη αντιαμερικανική στάση πολλών αριστερών και μη στη χώρα μας τους έχει οδηγήσει σε παρανοήσεις, όπως η υποστήριξη δικτατοριών τύπου Καντάφι...

αθεόφοβος είπε...

Κατά βάση είμαι σύμφωνος με τον προβληματισμό που έχεις αλλά νομίζω πως το είμενο έχει γραφεί λίγο βιαστικά και χρειάζεται λίγο χτένισμα.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Ανορθόδοξε, εσύ έχεις το όνομα, αλλά ήθελα κάτι από τη χάρη του. Ναι, μεν δηλώνω αριστερός (εξάλλου, ο καθένας έχει αυτοπροσδιορίζεται), αλλά μερικές ερμηνείες θέλουν περισσή υπομονή και ψυχραιμία.

Αθεόφοβε, έχεις απόλυτο δίκιο. Το κείμενο είναι ένα γρήγορης αποτύπωσης σκέψεων. Δεν είναι μελέτη ή δοκίμιο. Τα χτένισα είχες δίκιο...

μαραμένα σύκα είπε...

Και εγώ συμφωνώ με όσα έγραψες,άλλωστε το είδες και στο δικό μου πόστ.
Ένας επιπλέον λόγος που κατά την γνώμη μου δεν θα αλλάξει και τίποτα ουσιώδες ούτε στην Τυνησία και την Αίγυπτο είναι η ίδια η δομή αυτών των κρατών.
Αν έχετε προσέξει,όλα τα αραβικά κράτη έχουν μία δομή κλάν σε όλα τα επίπεδα.
Ε αυτό θα τους φάει κατά την γνώμη μου αν συναιχίσουν δηλδ. να λειτουργουν οι κοινωνίες τους με αυτό τον τρόπο την έχουν φάει την φόλα.Αν όχι..ε τοτε θα έχει πολύ ενδιαφέρον.

Meropi είπε...

Δείμο μου,
είχες αφήσει σχόλιο στο ιστολόγιο μου ότι πρόκειται να ανεβάσεις κι εσύ ένα άρθρο αιρετικό (όπως το είχες χαρακτηρίσει) που θα ξεσήκωνε αντιρρήσεις. Να σου πω την αλήθεια, δεν το βλέπω και τόσο αιρετικό. Ίδιους, περίπου, φόβους με τους δικούς σου εξέφρασα κι εγώ. Αναλογιζόμενη το πώς εξελίχθηκε η Ιρανική "επανάσταση", φοβάμαι κι εγώ το πώς θα εξελιχθεί η λαϊκή εξέγερση στην Αίγυπτο. Ας περιμένουμε και ας ελπίσουμε ότι η εξέγερση αυτή δεν θα έχει ως κατάληξη τη δημιουργία ενός Ισλαμικού καθεστώτος.
Υ.Γ. Η αριστερά, δυστυχώς, συχνά, ευνοεί τις κάθε είδους λαϊκές εξεγέρσεις, χωρίς να προβληματίζεται για την τελική εξέλιξη τους. Το ίδιο είχε κάνει και με την Ιρανική εξέγερση. Ακόμα και όταν είχε πια διαφανεί ότι εγκαθιδρύετο ένα ισλαμικό καθεστώς, απέφευγε την κριτική (ίσως λόγω του κοινού αντιαμερικανικού αισθήματος).

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Πού θα οδηγήσουν οι εξελίξεις στην Αίγυπτο;
Σε μια στυγνή στρατιωτική δικτατορία ή σε ένα θεοκρατικό-σλαμικό καθεστώς;
Πάντως σε μια δημοκρατία δυτικού τύπου δύσκολο το βλέπω...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Μαραμένα Σύκα, έχεις δίκιο. Η φυλετική και κυρίως η δομή κλαν επηρεάζει σημαντικά. Οι εκλογές έχουν εντελώς διαφορική λογική.

Μερόπη, κι εγώ που νόμιζα ότι για το πρώτο σκέλος θα ακούσω τα εξ αμάξης... Πάντως η αριστερά πρέπει κάποια στιγμή να σκεφτεί πριν χαρεί.

Άσκαρ, δεν ξέρω καν αν θέλω, αν γίνεται, δυτικού τύπου δημοκρατία. Μιλάμε με άλλους πολιτισμικούς όρους.

Ανώνυμος είπε...

Δείμο, σίγουρα ο κόσμος που έχει ξεσηκωθεί και χάνει τη ζωή του στην Αίγυπτο λίγο τον ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή το πώς φαίνονται στα μάτια της διεθνούς κοινής γνώμης. Σίγουρα έχουν φτάσει σε ένα σημείο που η βαλβίδα δεν άντεχε άλλη πίεση. Διότι ακούω ότι έχουν παρακινηθεί και βγαίνουν στους δρόμους εξαιτίας (ακραίων) ισλαμιστικών κινημάτων. Δεν μπορεί όλος αυτός ο κόσμος να είναι καθοδηγούμενος. Υπάρχει αγανάκτηση και στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή βρήκε διέξοδο κι εκφράζεται με τις διαδηλώσεις και τις διαμαρτυρίες.
Σίγουρα, όπως λες, τα αποτελέσματα δεν μπορούμε να τα εξάγουμε εν θερμώ. Η άποψή μου είναι ότι μέχρι να καταλαγιάσει η εξέγερση, διότι περί τέτοιας πρόκειται, δεν μπορούμε να συμπεράνουμε και να υποθέσουμε τίποτα σίγουρο. Πιστεύω ότι δε θα τελειώσει ούτε πολύ σύντομα ούτε πολύ απλά όλο αυτό. Εύχομαι όμως, η τελική έκβαση να είναι προς όφελος του απλού πολίτη αυτής της χώρας και να μην πέσουν από πάνω τα αρπακτικά της διεθνούς οικονομικής σκηνής και τους πετάξουν τίποτα καθρεφτάκια παίρνοντάς τους όλο τον πλούτο και το μέλλον της χώρας τους.

Caesar είπε...

δείμο, μου φαίνεται κάπως περίεργο/οξύμωρο ότι ένας νομπελίστας, στη διαδοχή, δεν αποτελεί ιδιαίτερη εγγύηση για το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων!

OMADEON είπε...

Δεν βρίσκω νόημα στο ποστ σου, Δείμε, σόρυ. Διότι...
1. Η φοβία για την τιμή του πετρελαίου που εκφράζεις δεν έχει νόημα, αφού θα αυξηθεί έτσι κι αλλιώς, στο προσεχές μέλλον, σε επίπεδα πολλαπλάσια αυτών που δίνεις. Περάσαμε ΗΔΗ την "αιχμή" (peak oil). Και... σιγά μην πουλήσουμε ένα λαό ολόκληρο, για μια ελάχιστη και άκρως παράταση των τρεχόντων χαμηλών τιμών πετρελαίου.
ΤΙ είμαστε? Πρόεδροι Μπους?
2. Η μομφή προς την αριστερά που κάνεις κι αυτή στερείται νοήματος, σόρυ. Η αριστερά χαίρεται όταν βλέπει δίκαιους λαϊκούς αγώνες, αλλά αυτό δεν έπεται ότι στηρίζει και ισλαμιστές ή νέους δικτάτορες όταν καπελλώσουν τα κινήματα των λαών. Και το "χαίρεται" ακόμη είναι λάθος, είναι νωρίς για να χαρεί (σ' αυτό συμφωνώ) αλλά είναι νωρίς διότι απλούστατα η Αιγυπτιακή Επανάσταση δεν τελείωσε.
3. Η "επιφυλακτικότητα" που εκφράζεις, κι αυτή δεν έχει νόημα, σόρυ. ΓΙΑΤΙ θάπρεπε να είμαστε "επιφυλακτικοί" όταν βλέπουμε έναν αγωνιζόμενο λαό, με την Αμερική να αγωνιά μην τυχόν κι αποκτήσει τις ελευθερίες που στερείται τόσα χρόνια? Μάλλον είμαστε ήδη, υπέρ το δέον "επιφυλακτικοί". Σε άλλες χώρες διαδηλώνουν πολύ περισσότερο υπέρ του λαού της Αιγύπτου κι εμείς τρώμε... πασατέμπο, με πολύ λίγη (σχετικά) αλληλεγγύη.

Τέλος μιλάς λες κι είσαι κάνας... ξενέρωτος "γεωπολιτικός αναλυτής" συντηρητικής εφημερίδας, ενώ είσαι... προοδευτικός άνθρωπος, κι αυτός ο ρόλος δεν σου πάει! χαχαχα

OMADEON είπε...

Υ.Γ. Εκ παραδρομής μου ξέφυγε η λέξη "προσωρινή". Στο τέλος της πρώτης παραγράφου, έπρεπε να λέω
" για μια ελάχιστη και άκρως προσωρινή παράταση των τρεχόντων χαμηλών τιμών πετρελαίου".

Τέλος μοιάζει σαν να κλαίμε για το χυμένο γάλα στο πάτωμα, μην τυχόν κι είναι ξυνισμένο, ενώ πλησιάζει ολοταχώς... τσουνάμι.

ΔΙΟΝΥΣΟΣ είπε...

Μου έκανε εντύπωση η δήλωση ενός Κύπριου που ήρθε από το Κάιρο. "Αφου αυτοί βρήκαν το τρόπο να αντιδράσουν προβλέπω γενικό ξεσηκωμο!" Πέρα από την υπερβολή καλό είναι να θυμηθούμε ότι σε τιμές χρηματιστηρίου Σικάγου το στάρι και το καλαμπόκι έχει διπλασιάσει τιμή σε ένα χρόνο. Η διατροφική κρίση λέει ο Ιγνάαθιο Ραμονέ έχει συμπέσει με την χρηματοπιστωτική και την δημοσιονομική. Μάλλον είναι ανοργάνωτοι και ηρωικοί αυθόρμητοι,αυτό σίγουρα το χαιρόμαστε αλλά για όποιον ξέρει ιστορία τους κάνει ευάλωτους σε Μαρά και Ναπολέοντες. Προσέξατε την επίθεση διεφθαρμένων αστυνομικών στο Μουσείο Καίρου για να αντιληφθείτε η χαλάρωση ηθών και η διαφορά, που έχουν οδηγήσει έναν από τους 4 αγαπημένους μου πολιτισμούς. Αιγύπτιοι, Κινέζοι, Πέρσες και Ελληνες!

ο δείμος του πολίτη είπε...

Τελευταίε, ποτέ μία εξέγερση δεν είναι τυχαίο γεγονός και αυτή ειδικά μοιάζει να μην είναι καθοδηγούμενη. ωστόσο, οι προσπάθειες ελέγχου της είναι ολοφάνερες τόσο από τη Δύση όσο και από ισλαμικά κινήματα. Εξάλλου, ο Αγιατολλάχ ήδη έδειξε ότι κάνει προσπάθειες -έστω ιδεολογικού κι επικοινωνιακού- ελέγχου της αιγυπτιακής εξέγερσης.

Καίσαρα, το βραβείο νόμπελ δεν το έδωσε ούτε ο στρατός ούτε η μυστική αστυνομία. Και φυσικά το νόμπελ δεν αλλάζει ούτε τις παγκόσμιες οικονομικές ισορροπίες ούτε αυτές της συγκεκριμένης περιοχής. Ίσως πάλι να κάνω λάθος. Ο χρόνος θα δείξει.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Δηλαδή, omadeon, εσύ μιλάς για επανάσταση. Δηλαδή μια οργανωμένη ενέργεια που στόχο έχει την αλλαγή του καθεστώτος οικονομικοπολιτικά...

Σε κάποιες χώρες σχολιάζεις διαδηλώνουν. Ποιοι διαδηλώνουν; Ταυτοποίησέ τους.

Δεν ξέρω αν η ψυχραιμία είναι συντηρητική. Αν το να θες να εξετάσεις τα γεγονότα με ψυχραιμία είναι συντηρητική, θα δεχτώ την κριτική. Μου θυμίζει έναν ΣΥΡΙΖΑίο στο δήμο μου που με αποκαλεί συντηρητικό επειδή βάζοντας πρώτη στο αυτοκίνητό μου έχω ήδη βάλει ζώνη ασφαλείας. Η ψυχραιμία στην εξέταση γεγονότων είναι η δική μου ζώνη ασφαλείας.

Εξάλλου, τόνισα τη σημασία που έχουν τα ανθρώπινα δικαιώματα (και που να δεις τη ανεβάσω μεθαύριο). Αλλά μερικά ζητήματα πέραν τούτου αξίζουν άλλης, ιδιαίτερης προσοχής.

Δεν ξέρω για το τσουνάμι. Αλλά αν τώρα -και φαντάζομαι συμφωνείς κι εσύ- αγωνίζεται κι αντιδρά ο λαός απέναντι στην ακρίβεια και τη νεοφιλελεύθερη πολιτική, τι θα κάνει όταν ανέβουν κατακόρυφα οι τιμές; Εκτός αυτή είναι η κρυφή ελπίδα.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Διόνυσε, δε νομίζω να έχεις άδικο. Οι αυθόρμητες εξεγέρσεις πολύ εύκολα υποπίπτουν σε έλεγχο των κυρίαρχων δυνάμεων, απλά με την ανθρωποθυσία κάποιων ανθρώπων τους. Μακάρι να αλλάξει η κατάσταση προς το καλύτερο για τους Αιγύπτιους. Αλλά καραδοκούν τόσα θηρία, που όλα είναι ανήσυχα πια.

OMADEON είπε...

Δείμε, ειλικρινά δεν ξέρω αν η Αιγυπτιακή επανάσταση είναι "οικονομικοπολιτική", πάντως ΕΙΝΑΙ επανάσταση. Δεν είναι απλή εξέγερση. αυτό όλοι το αναγνωρίζουν. Μια επανάσταση δεν κρίνεται από τα αποτελέσματά της (όπως δεν κρίνεται π.χ. η Γαλλική από το... Ναπολέοντα).
Αυτό μοιάζει σαν να λέμε "ντάξει, αλλά άμα δεν οδηγήσει σε οικονομικοπολιτική αλλαγή, τότε δεν ήταν επανάσταση" (=αντιστροφή χρόνου? Σαν να λέμε "ας μη γινόταν η Γαλλική επανάσταση", ή "δεν ήταν καν επανάσταση", επειδή ήταν... κοντός και στρατόκαβλος ο Ναπολέων?) :-)

Μπορεί να έχει κυρίως πολιτικά αποτελέσματα, ανθρώπινα δικαιώματα και δημοκρατικές ελευθερίες (για τα οποία δεν αμφιβάλλω ότι νιάζεσαι κι εσύ ιδιαίτέρως).
Για το ΤΙ θα γίνει όμως στο οικονομικό σκέλος δεν έχουμε στοιχεία ακόμη.

Και δεν έπεται ότι "θα ανεβούν οι τιμές". Το ΤΙ θα κάνει ο λαός τότε, είναι εντελώς άσχετο με αυτό που γίνεται τώρα.

Δηλαδή... αν ΔΕΝ γινόταν η επανάσταση, δεν θα αύξαναν το ίδιο οι τιμές? Η δικτατορία του Μπουμπάρακ εγγυόταν ΚΑΙ σταθερές ή χαμηλές τιμές?
("Σταθερή αξία" η δικτατορία, δε λέω... χαχαχα)

OMADEON είπε...

Sorry, ΤΩΡΑ ενημερώθηκα για το ΤΙ ίσως εννοείς...
http://english.aljazeera.net/news/middleeast/2011/01/2011131143945965562.html

ο δείμος του πολίτη είπε...

Χαχα, omadeon, εγώ πολύ απλά έδωσα τον ορισμό της επανάστασης. Γιατί η επανάσταση δεν είναι ποτέ αυθόρμητη, αλλά ορίζεται και με βάση την οργάνωσή της και τους στόχους της. Δεν μπορεί να συγκρίνουμε το 1789 ή το 1917 με το 2011...

Θανασης Ξ. είπε...

Δήμο καλημέρα.

Ώς 'δυτικοί' δύσκολα μπορούμε να ερμηνεύσουμε σε βάθος όσα γίνονται στην Αίγυπτο. Για να χρησιμοποιήσω κι εγώ το παράδειγμα του ΙΡΑΝ, μπορεί το διώξιμο του Σάχη εκεί, να κατέληξε σε μια θρησκευτικού τύπου δικτατορία, ωστόσο υπήρξε ακόμη κι έτσι πρόοδος, κι αυτή δεν ήταν άλλη απ' το τέλος της αποικιοκρατίας. Ήταν μικρό αυτό; Δεν ήταν κέρδος;
Σε 'επόμενο' στάδιο ο Ιρανικός λαός θα ζητήσει και θα επιβάλει νέες ελευθερίες. Ήδη υπάρχει ένα κίνημα, το βλέπουμε κι εδώ στην Αθήνα να δραστηριοποιείται τελευταία.

Μην ξεχναμε πως συνήθως το τέλος της αποικιοκρατίας, σε πολλές χώρες ακολουθήθηκε από ντόπια αυταρχικά καθεστώτα, εμφύλιους πολέμους κλπ.

Όπως και να έχει, οι ισχυροί της δύσης θα προσπαθήσουν μετά το καμένο χαρτί του Μουμπάρακ, να εξασφαλίσουν τη διατήρηση του ελέγχου. Εάν όπως λες, οι Ισλαμιστές ενδιαφέρονται κι εκείνοι να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, η κατάσταση εξελίσσεται σε θρίλερ.

Εάν, λοιπόν, ο κόσμος εξεγέρθηκε με στόχο την απελευθέρωση της χώρας απ' την δυτική εκμετάλλευση, και εναντιώνεται στον Μουμπάρακ επειδή ακριβώς είναι ο τοποτηρητής των δυτικών συμφερόντων, τότε θα το ονόμαζα κι εγώ άνετα επανάσταση. Νομίζω πάντως πως δεν έχει τόση συνειδητοποίηση όλο αυτό.

Unknown είπε...

Η διαφορά μεταξύ εξέγερσης και επανάστασης είναι ότι η δεύτερη έχει πολιτικό πρόταγμα. Χωρίς επαναστατικό πρόταγμα, χωρίς δηλαδή πολιτική πρόταση για την ανατροπή ενός καθεστώτος το πολύ - πολύ να έχουμε μια αλλάγή στα πρόσωπα. Λοιπόν, οργανωμένο πολιτικό πρόταγμα σήμερα στην Αίγυπτο (αλλά και στις άλλες τις αραβικές χώρες) φαίνεται να έχουν μόνο οι Ισλαμιστές, που προς το παρόν αποφεύγουν να βγουν μπροστά (τότε θα μπορούσαμε να μιλάμε για επανάσταση). Ίσως να τηρούν απλώς στάση αναμονής.

Επειδή λοιπόν αυτό που εν τέλει έχει σημασία είναι το αποτέλεσμα και προσωπικά δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος γι' αυτό, είμαι άκρως επιφυλακτικός απέναντι σ' αυτές τις, κατά τα λοιπά δικαιολογημένες, εξεγέρσεις.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Θανάση, κι εγώ δέχομαι ότι οι αντιμπεριαλιστικές επαναστάσεις έφεραν σημαντικά θετικά στην αρχή στις χώρες τούτες. Η πρόοδος και η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου ήταν ραγδαία. Ωστόσο, σύντομα (μετά από 10-15 χρόνια) το σύστημα συντηρητικοποιήθηκε με την ανάδειξη μιας νέας ηγέτιδας τάξης. Το πρόβλημα της δικτατορίας και της ισοβιότητας αυτό είναι.

Κατά τη γνώμη μου είναι θρίλερ για γερά νεύρα. Οι επιπτώσεις είναι πολύ σημαντικές για όλο τον κόσμο. Και μπορεί η κατανάλωση να έχει τη μορφή φενάκης, αλλά δίνει και δουλειά σε πολύ κόσμο.

Vrennus, (καιρό είχα να σε δω, πού χάθηκες;) η επανάσταση έχει πρόγραμμα που διαφοροποιεί πλήρως το πολιτικό κι οικονομικό σύστημα και είναι κι οργανωμένη (με στόχους και μέσα). Πάντως για το αποτέλεσμα κι εγώ τείνω να καταλήξω απαισιόδοξος.

akrat είπε...

καλημέρα φίλε

η δική μου αλήθεια είναι μία

Η ΕΥΡΩΠΗ Η ΗΠΑ Η ΙΑΠΩΝΙΑ ΚΙ Η ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ είναι ΤΟ ΠΑΝ...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Λες, akrat; Τη θέση μου για το φαντασιακό της χλιδής, της καλοπέρασης και της κατανάλωσης, το τόνισα στην ανάρτηση. Όπως και το ρόλο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αλλά δεν μπορούμε να βλέπουμε επαναστάσεις παντού ούτε μπορούμε τόσο εύκολα να αποτιμήσουμε τις συνέπειες της εξέγερσης ούτε για εμάς ούτε για το λαό.

Unknown είπε...

Το βασικό είναι ο κάθε λαός να αποφασίσει μόνος του. Και να διαβεί μόνος του το δρόμο. Γιατί ακριβώς οι επεμβάσεις της δύσης το μόνο που κάνουν είναι να αυξάνουν την πόλωση.
Όταν λοιπόν η δύση καταλάβει ότι θα πρέπει να συνδιαλεχθεί με τους ανθρώπους αυτούς, σεβόμενη την ιδεολογία της και όχι επιβάλλοντας ακόμα και τα ανθρώπινα δικαιώματα με το «έτσι θέλω», αλλά διδάσκοντάς τα, τότε όλος ο κόσμος θα κερδίσει.
Πέραν αυτών, δεν πα να ακριβύνει το πετρέλαιο; Περισσότερη ανάγκη για πιο φυσική ζωή και εγκατάλειψη της βολεμένης τακτικής μας.
Δεν είναι μόνο η Αίγυπτος, η «δύση» στηρίζει την ευκολία διαβίωσής της και όλα τα καταναλωτικά αγαθά της σε πολύ μαύρη εργασία και σκλαβιά στον τρίτο κόσμο. Όταν με το καλό αυτός επαναστατήσει, θα χάσουμε πολλά, όχι μόνο το πετρέλαιο μας, όσο γρηγορότερα συνετιστούμε, από τόσο χαμηλότερα σύννεφα θα πέσουμε τότε!

ο δείμος του πολίτη είπε...

Αυτό το σχόλιο, Darthiir the Abban, να το κάνεις αύριο (στο επόμενο άρθρο). Δε διαφωνώ πολύ στο πρώτο σκέλος του σχολίου. Δε νομίζω απλά ότι η Δύση μπορεί να διδάξει. Οι πολιτισμοί δε διδάσκονται. Συνδέονται, συγκρήνονται...

Στο δεύτερο μέρος, το αντικαταναλωτικό, θα συμφωνήσω βέβαια. Η σκέψη είναι ότι τότε να δούμε και τους δικούς μας να ξεσηκώνονται (ήδη με "μικρές" αυξήσεις ξεσηκωνόμαστε, πόσο μάλλον όταν έρθουν τα πετρελαϊκά κερδοσκοπικά παιχνίδια).

thinks είπε...

Να πω, Δήμο, ότι πάντα η αριστερά χαίρεται με τις εξεγέρσεις κλπ. Μην ξεχνάμαι ότι και ο Μουσολίνι και ο Χλιτλερ ξεκίνησαν από τον Σοσιαλισμό. Και ο Μέγας Ναπολέων ανεδίχθει από την Γαλλική Επανάσταση...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Δε διαφωνώ, thinks. Αλλά μερικές φορές πρέπει να λέμε και τα αυτονόητα.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Πάντως τα γεγονότα των ημερών μου θύμισαν δύο από τα αγαπημένα μου ποιήματα του Καβάφη, ένα από πολύ λίγα του που αναφέρονται σε σύγχρονα πραγματικά περιστατικά (27 Iουνίου 1906, 2 μ.μ.) κι ένα αποκηρυγμένο (Σαμ ελ Nεσίμ ). Μπορούμε να αφιερώσουμε κι ένα ακόμα στο Μουμπάρακ.

ShareThis