Από την αρχή ακόμα των εξελίξεων στον αραβικό κόσμο (Τυνησία) η Ευρώπη φάνηκε να παίρνει θέση. Πρώτη ήταν η Γαλλία, η οποία έχει και ισχυρότερους οικονομικούς και μεταναστευτικούς δεσμούς με τον αραβικό κόσμο. Γρήγορα μετά τη Γαλλία άρχισαν και οι άλλοι Ευρωπαίοι να συμμετάσχουν στο αιγυπτιακό δράμα (πρώτα οι λαοί φυσικά και δειλά οι κυβερνήσεις).
Και φυσικά ποτέ δε φάνηκε να ενδιαφέρεται για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις αφρικανικές χώρες. Η σκιά των ΗΠΑ και η σιγουριά ότι όλα θα λήξουν σύντομα, έφεραν καθυστερήσεις. Ωστόσο, είναι φανερό ότι η Ευρώπη έχει ισχυρά συμφέροντα σε μια φιλελεύθερη αραβική χώρα. Και μάλλον προς τα εκεί στρέφεται.
Η οικοδόμηση ενός ισχυρού και φιλελεύθερου/φιλοδυτικού κράτους στην Αιγύπτου αποτελεί ένα σημαντικό μεταναστευτικό ανάχωμα. Ευελπιστείται, λοιπόν, η αναχώρηση χιλιάδων Αράβων προς μία χώρα η οποία θα εγγυάται δυτικοτρόπως ατομικές και πολιτικές ελευθερίες και θα ανοίγει οικονομικούς ορίζοντες κοινωνικής ανάπτυξης. Αντί, λοιπόν, για τα φετιχιστικά τείχη προστασίας, η Αίγυπτος μπορεί και πρέπει να αποτελέσει το μεγάλο κοσμικό κράτος που θα προστατεύσει τις ελευθερίες. Αυτή θα γίνει σύντομα και ο νέος πόλος έλξης των Αράβων.
Στο ίδιο πλαίσιο, η Ευρώπη οφείλει να εργαστεί για την οικονομική ανασυγκρότηση της αφρικανικής χώρας. Ούτως ή άλλως έχει ισχυρούς εμπορικούς δεσμούς με την Αίγυπτο, την οποία κι ενισχύει οικονομικά περισσότερο από τις ΗΠΑ. Κανείς δεν ξέρει καλύτερα από τους ευρωπαίους τη μετάβαση προς την κοινωνική ανάπτυξη[1].
Έτσι, η Ευρώπη οφείλει να θέσει ως στόχο πολιτικό όχι τη διατήρηση του status quo (που πρωτίστως εξυπηρετεί ΗΠΑ και Βρετανία), αλλά τη δημιουργία ενός αραβικού πόλου ανάπτυξης. Αυτό ακριβώς μπορεί να λειτουργήσει ως μοχλός και σε συνδυασμό με τον εκδημοκρατισμό και τη σύνδεση με τον ισλαμισμό μπορεί να γίνει ένα αραβικό πρότυπο.
Αν το Ιράν ήταν το αντιαμερικανικό πρότυπο, η Αίγυπτος μπορεί εύκολα -με τόση μορφωμένη νεολαία- να μετατραπεί σε αραβικό κέντρο οικονομικών εξελίξεων που θα συμπαρασύρει όλους τους γείτονες.
Ταυτόχρονα, όμως, θα αναγεννηθεί μια νέα ισχυρή αγορά. Νέοι καταναλωτές κι επιχειρηματίες θα αναζητήσουν την οικονομική διασύνδεση με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Θα ενισχυθούν οι εμπορικές συναλλαγές και φυσικά αυτό θα στηρίξει τόσο την τοπική ανάπτυξη όσο και την ευρωπαϊκή.
Η Ευρώπη οφείλει να στοχεύσει στην κοινωνική ανάπτυξη της χώρας, ακόμα και ως αντιστάθμισμα στην τόσων αιώνων κλοπή του αιγυπτιακού μόχθου. Έτσι, προστατεύει και τον εαυτό της. Όχι μόνο περιορίζει τις μεταναστευτικές ροές, αλλά και πολιτικά εκμηδενίζει το ισλαμικό κίνημα και κάθε σύνδεσή του με την τρομοκρατία. Ουσιαστικά, κόβει τις κοινωνικές ρίζες κάθε μορφής ισλαμικού εξτρεμισμού που γεννά θύματα, προσφυγιά και ανελεύθερα καθεστώτα.
Είναι καιρός πια να απομακρυνθεί από τα αμερικανικά πλοκάμια που σκιάζουν τους δικούς της γείτονες. Το αμερικανικό μοντέλο απέδειξε ότι γεννά πολέμους και δικτατορίες. Είναι καιρός πια για την υιοθέτηση μιας άλλης εξωτερικής πολιτικής που θα με στόχο την τοπική κοινωνική ανάπτυξη, σκοπός της θα είναι η προστασία της. Είναι καιρός να φανεί η ευρωπαϊκή εμπειρία, που έμαθε μέσα από τόσων αιώνων λάθη να συνδυάζει το τοπικό στοιχείο με την κοινωνική ανάπτυξη.
Η ΕΕ χρειάζεται ταχύτητα, ευελιξία, τόλμη, φαντασία- αρετές που δεν διακρίνουν παραδοσιακά αυτή τη βραδυκίνητη πολυεθνική λέσχη. Ας αποδείξει τώρα η Ευρώπη ότι δρώντας με τόλμη στο εξωτερικό μπορεί να διαμορφώσει το ίδιο της το μέλλον στο εσωτερικό.
[1] Timothy Carton Ash, Η Ευρώπη πρέπει να βοηθήσει το αραβικό 1989, ΤΟ ΒΗΜΑ, 06/02/2010.
19 έκριναν :
Συμφωνώ με το κείμενο. Είναι επίσης μία ευκαιρία για την Ευρώπη να δείξει το πάλλαι πότε κοινωνικό της πρόσωπο, προσφέροντας την ουσιαστική στήριξή της στον αιγυπτιακό λαό.
Υπάρχουν βέβαια και οι κακές γλώσσες που μιλάνε για το άνοιγμα της Ευρώπης προς τον αιγυπτιακό λαό ως "βιτρίνα" κοινωνικής αυαισθησίας προκειμένου να αποτρέψει κοινωνικές εντάσεις στο εσωτερικό της γηραιάς ηπείρου, δεδομένης της υπάρχουσας οικονομικής κρίσης.
Ελληνάκι, αν είναι να αποφευχθούν οι ευρωπαϊκές κοινωνικές εντάσεις με ένα κοινωνικό άνοιγμα προς την Αίγυπτο, με καλύπτει. Το θέμα είναι ότι και η Ευρώπη μπορεί και οι λαοί το χρειάζονται, δεδομένης και της οικονομικής ύφεσης, να γίνουν κοινωνικές αλλαγές στην αφρικανική χώρα. Τούτο θα είναι προς όφελος και των δύο και θα αποφευχθεί και ο πολιτιστικός ιμπεριαλισμός.
Δήμο βρίσκω το κείμενο ελπιδοφόρο στο ότι στηρίζεται στην σκέψη πως οι Λαοί δίνουν δεκάρα για τους διπλανούς τους, ή για τους μετανάστες, και ότι η Ευρώπη σαν σύνολο αισθάνεται ιστορικές και ηθικές υποχρεώσεις.
Ο φόβος μου, από την αντίθετη γωνία βλέψεως είναι ότι τίποτα δεν συμβαίνει στο σύμπαν ξεκάρφωτο εφ' όσον τα πάντα είναι αλληλοεξαρτούμενα και αλυσιδωτά. Η Τυνησία και η Αίγυπτος συνέβησαν καθώς η Τουρκία αποκτά όλο και μεγαλύτερη δύναμη στην περιοχή, το Ισραήλ φέρνει σε αμηχανία την Αμερική, και η Ευρώπη αφήνει την Αμερική μόνη της στο Αφγανιστάν και το Ιράκ όλο και περισσότερο.
Η Μέση Ανατολή είναι ένα πρόβλημα για την πετρελαιοβόρα Δύση, το οποίο γίνεται μεγαλύτερο όσο αποκτούν παγκόσμια δύναμη τα εκεί κράτη, και μικρότερο όσο υπάρχει αποσταθεροποίηση στην περιοχή.
Θα πρόσεξες ότι πέρσι το Ντουμπάι παρά λίγο να χρεοκοπήσει, και ο Λίβανος θέλει κυβέρνηση Χαμάς. Εύχομαι να μην είναι αλληλένδετα αυτά όλα, μα δεν ξέρω. Εσύ πως το βλέπεις;
Thinks, κατά τι γνώμη μου το Ντουμπάι δε σχετίζεται με τα αλλά. Ουσιαστικά ο αραβικός κόσμος ξεσηκώθηκε επειδή οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν άφηναν ένα πεινασμένο λαό να λιμοκτονει. Το θέμα είναι ότι η Ευρώπη πάντα έμενε απ'έξω και απλά κοιτούσε τουσ αμερικανικούς πολέμους και μέσω αυτών κυνηγούσε επιχειρηματικά κέρδη. Η επικαράτισι της νεοφιλελεύθερης πολιτικής δεν επέτρεψε να αναδυθεί μια άλλη εξωτερική πολιτική που θα επενδύσει στην κοινωνική ανάπτυξη και έτσι θα περιορίσει και τη μετανάστευση και του ισλαμικό κίνδυνο.
Και την Ευρώπη ποιος θα τη βοηθήσει ρε συ Δείμε;
Σωστή άποψη, Δήμο, αλλά μπορεί. άραγε η Ευρώπη να παίξει αυτό το ρόλο;
Άσκαρ, οι λαοί της είναι εκείνοι που πρέπει να δείξουν την απαραίτητη αλληλεγγύη. Και αλληλεγγύη δεν είναι απλά κορώνες -αριστερίστικου τύπου- φιλαυτίας για την αυριανή επανάσταση.
Σπίθα, μπορεί να τον παίξει. Αν θέλει; Αν ήταν να αποφασίσει μόνο του το διευθυντήριο, ποτέ δεν θα το έκανε. Εγώ καταθέτω μία πρόταση εναλλακτικής πρότασης. Ίσως καιρός να αρχίσουμε να καταθέτουμε συγκεκριμένες πολιτικές προτάσεις και να μη μένουμε στα μετόπισθεν. το θέμα είναι πόσοι θέλουν να ακούσουν προτάσεις και να εισχωρήσουν σε βάθος;
Οι συσχετισμοί είναι δυσμενείς, αλλά αυτό δεν αναιρεί καθόλου την αναγκαιότητα στην υποστήριξη της θέσης σου, βέβαια, Δείμο.
Σωστή η τοποθέτησή σου Δείμο, αλλά πρώτα απ' όλα πρέπει να ερωτηθεί και να αποφασίσει ο ίδιος ο Αιγυπτιακός λαός τι θέλει και προς τα που θα κινηθεί. Οι εξωτερικές δυνάμεις, όποιες κι αν είναι αυτές, σίγουρα δε θα δράσουν υπέρ της ίδιας της χώρας, αλλά των συμφερόντων που εξυπηρετούν. Όχι ότι τώρα η κυβέρνηση εξυπηρετεί το λαό, αλλά νομίζω, είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο σ' αυτή την πολύπαθη χώρα.
Σίγουρα, Σπίθα. Είναι μάλιστα οι χειρότερες συνθήκες. Αλλά νομίζω καταλαβαίνεις καλύτερα από τον καθένα, την ανάγκη διατύπωσης θέσεων και πολιτικών στόχων απτών. Σίγουρα δεν είμαι η ελίτ του πανευρωπαϊκού κινήματος. Αλλά θέσεις και προτάσεις πρέπει συνεχώς να καταθέτουμε. Αυτές, εξάλλου, μας ζωοδοτούν.
Τελευταίε, μερικές φορές τα συμφέροντα μπορούν να είναι κοινά. Οι Αιγύπτιοι για χρόνια έχουν το ευρωπαϊκό πρότυπο δημοκρατίας και διατηρούν εμπορικές σχέσεις με την ΕΕ και τη Ρωσία. Εξάλλου, η ΕΕ δίνει 2,5 φορές περισσότερα χρήματα. Και σε τούτα ας σημειώσουμε ότι οι Αιγύπτιοι μετανάστες στην Ευρώπη έρχονται. Όλες οι οικογένειες έχουν ένα τουλάχιστον συγγενή στην Ευρώπη.
δείμε
όπως σου έγραψα, σε μια περίοδο που η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη δεν είναι μονόδρομος, σύμφωνα με τις δηλώσεις πολλών πολιτικών παραγόντων της ένωσης, η βοήθεια προς την Αίγυπτο ή άλλες χώρες δεν μπορεί να υπάρξει ούτε και ως όνειρο θερινής νυκτός παρά μόνο μέσα στα πλαίσια ενός δούναι και λαβείν της Ευρωπαϊκής οικονομικής ελίτ.
Εάν από την άλλη φαντάζεσαι στην περίπτωση της Αιγύπτου ένα μοντέλο σχέσης όπως της ένωσης με την Τουρκία τα προβλήματα θα ήταν απείρως περισσότερα μιας και στην προκειμένη περίπτωση δεν θα υπήρχε και το δέλεαρ της ένταξης της Αιγύπτου στην ένωση, δέλεαρ που έχει παίξει σημαντικό ρόλο του στην περίπτωση της Τουρκίας.
Έχω την εντύπωση ότι θα πρέπει να αρχίσουμε να προετοιμαζόμαστε στην ιδέα ενός κοινού αραβικού μετώπου που θα αξιώνει ρόλο και λόγο στην ευρύτερη περιοχή. Κι αν αυτό το μέτωπο ενώσει τις δυνάμεις του με την Τουρκία ,που το βλέπω πολύ πιθανό, τότε ο κλοιός γύρω από την Ευρώπη, με τις ευλογίες των ΗΠΑ, θα σφίξει αρκετά. Μιας Ευρώπης που μόνο κατ όνομα παραμένει ενωμένη και σήμερα δυσκολεύεται να εμπνεύσει ακόμη και τους ίδιους τους κατοίκους της
Καπετάνιε, θεωρητικά (μη πω και πρακτικά) υπάρχει αραβικό μέτωπο. Οι διαφορές όμως και οι εσωτερικοί και εξωτερικοί ανταγωνισμοί είναι τόσο ισχυροί ώστε είναι αδύνατον να συνδεθούν σε ένα αρραγές μέτωπο (εδώ η Ευρώπη λόγω των δικών ανταγωνισμών δεν μπορεί να συνασπιστεί σε ενιαία διοικητική μορφή). Ωστόσο, όπως είπα και παραπάνω, η επιλογή νεοφιλελεύθερων επιλογών, δε με κάνει να εφησυχάζω και να εγκαταλείπω το κληρονομικό μου δικαίωμα να κρίνω και να προτείνω.
Θα έλεγα ότι αυτό που θεωρούσαμε αδύνατον(το αρραγές μέτωπο) μέχρι σήμερα για τον αραβικό κόσμο θα πρέπει άμεσα να το αναθεωρήσουμε πριν βρεθούμε προ εκπλήξεων.
Η Ευρώπη δείχνει αδύναμη/ανίκανη να ενωθεί **κυρίως **γιατί υπάρχουν οι εθνικές και εθνικιστικές ελίτ , ο αραβικός κόσμος παραμένει κατακερματισμένος λόγο **κυρίως** του ξένου παράγοντα. Η άποψη μου είναι ότι η τύχη της Αιγύπτου θα καθορήσει και το μέλλον της ευρύτερης περιοχής . Κι αν ακολουθήσει το παράδειγμα ενός ισλαμικού αλλά κοσμικού καθεστώτος όπως της Τουρκίας ,που είναι και το ποιο πιθανό, τότε το συμπαγές μέτωπο μεταξύ τους θα είναι μια πραγματικότητα και μια αναγκαιότητα . Κοίταξε, οι δηλώσεις Ερτογαν ότι η ΕΕ δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα κλαμπ χριστιανών μπορεί να απέχει από την πραγματικότητα αλλά σηματοδοτεί το όριο που χωρίζει τους δύο κόσμους. Η Ευρώπη δεν μπορεί να παρέμβει (πολιτικά/πολιτισμικά/οικονομικά) στην Αίγυπτο, αυτό που θα ήθελα είναι να ξεπεράσει τις εσωτερικές της δυσκολίες όσο είναι καιρός -σε ότι με αφορά δεν θα στοιχημάτιζα( δυστυχώς ) και πολλά σε αυτό το ενδεχόμενο
Οι διαφορές στον αραβικό κόσμο είναι υπερβολικά μεγάλες (το ανέδειξε και ο LLS πολύ εύστοχα). Και αυτό ίσχυε από το παρελθόν ακόμα (για παράδειγμα πόσες φορές στην ιστορία επετεύχθη η τζιχάντ ακόμα και σε περίοδο δυτικοευρωπαϊκής επέμβασης;). Το συμφέρον των εθνικών τάξεων είναι ακριβώς στη διασύνδεσή τους με τις ευρωπαϊκές χώρες κι όχι μεταξύ τους. Εξάλλου, οι φατριές που αποτελούν την κοινωνική βάση του αραβικού κόσμου δύσκολα ενσωματώνονται σε μία υπερεθνική οντότητα. Από την άλλη, η Τουρκία με την Αίγυπτο πάντα είχαν πολύ καλές σχέσεις, αλλά ποτέ δεν προχώρησαν σε κάτι περισσότερο. Την ίδια στιγμή ο ισλαμικός κίνδυνος κάνει τις εθνικές τάξεις να τρέμουν κι έτσι να εμφανίζουν ακόμα μεγαλύτερα εμπόδια. Μη κοιτάς την Τουρκία που ακόμα πολύ δύσκολα ακροβατεί (με το κέντρο βάρους να εξισορροπείται από την Άγκυρας και την Κωνσταντινούπολη που έχουν ευρωπαϊκό πνεύμα).
Η Αίγυπτος πολύ περισσότερο από την Τουρκία μπορεί να επηρεάσει τον αραβικό κόσμο στη σύσταση ενός κοσμικού κράτους. Κι εκεί πρέπει να επενδύσει η Ευρώπη. Και οι οικονομικές σχέσεις της χώρας με την Ευρώπη γενικότερα δεν της αφήνουν πολλά περιθώρια. Ο τουρισμός της σχεδόν ολοκληρωτικά είναι ευρωπαϊκός.
Το τελευταίο (άσχετο περί τουρισμού) κάνω πως δεν το διάβασα :))
Για τα υπόλοιπα ,
"υπερβολικά μεγάλες οι διαφορές" ε? ίδωμεν- καιρός γαρ εγγύς ;)
μερααα
Δεν κατάλαβα, καπετάνιε. Διαφωνείς; Ή λόγω της κρίσης το λες; Ο αιγυπτιακός τουρισμός δεν έπεσε και πολύ, ξέρεις (η πτώση είμαι μικρότερη από το μέσο όρο).
Η Ευρώπη μάλλον θα καθήσει στα αυγά της. Είπαμε είμαστε καθώς πρέπει, δημοκράτες, ελαφροκαπιταλιστές και θέλουμε ειρηνικά πράγματα. Μη μας παρεξηγήσουν ούτε οι μεν (Αμερικάνοι), ούτε οι δε (Ασία). Μπράβο μας! Καταφέραμε να είμαστε Ευρωπαικές πέτρες, ακλόνητες και ψυχρές μέσα στην ροή πραγμάτων στον πλανήτη. Το μόνο που ξέρουμε είναι να είμαστε Light Αμερικάνοι, λίγο επαναστάτες, λίγο απο αυτό, λίγο απο το άλλο. Ουσία μηδεν. Μέλλον? Δέστε την Αίγυπτο και προσθέστε λίγες δεκαετίες
Κοκκινος - Ποντος
kokkinos-pontos.blogspot.com
Δεν έχει άδικο, Πόντιε, δεν πρέπει να δείχνουμε και μερικές άλλες προτάσεις, εκτός από κριτικές, μεταξύ μας;
Την καλημερα μου σενιορ! :)
Δημοσίευση σχολίου