Ακόμη μία φορά η Μεσόγειος και ο αραβικός κόσμος φλέγονται. Μια πεταλούδα πέταξε το Γενάρη στην Τυνησία και ξέσπασαν εξεγέρσεις σε όλη τη Βόρειο Αφρική, σεισμός και τσουνάμι τάραξε την παγκόσμια οικονομία με επίκεντρο την Ιαπωνία και ξαναγύρισε το κρουστικό κύμα στα όπλα του ΝΑΤΟ. Τα αίτια της σύγκρουσης μοιάζουν εύκολο να τα αποκαλύψουμε.
Τα διαπιστωμένα πετρελαϊκά κοιτάσματα της Λιβύης είναι 50 δισεκατομμύρια βαρέλια και του φυσικού αερίου ανέρχονται σε 1,5 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα. Πέραν όμως των δυτικών πετρελαϊκών εταιριών (ΒP, Shell, TORAL, Repsol, ENI, κλπ) κομμάτι στην ενεργειακή πίτα έχουν και διεκδικούν να το διευρύνουν ρωσικές (Gazprom), Ινδικές και Κινεζικές. Χαρακτηριστικά παραδείγματα της έντασης της διείσδυσης μη δυτικών πετρελαϊκών εταιριών στη Λιβύη είναι το γιγαντιαίο συμβόλαιο που εξασφάλισε το 2007 η Gazprom σε βάρος της Γαλλικής ΤOTAL, τo γεγονός ότι μέσα στην τελευταία διετία οι εισαγωγές Λιβυκού πετρελαίου από την Κίνα αυξήθηκαν γύρω στο 250%. Και φυσικά δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο ότι με την έναρξη της κρίσης «εμφανίστηκαν» 35.000 Κινέζοι στη Λιβύη, οι οποίοι επαναπατρίστηκαν αστραπιαία. Μάλιστα, με μια περισσότερο προσεκτική ανάγνωση του Διεθνούς Τύπου διαπιστώνει κανείς ότι οι Κινέζοι και οι κινεζικές εγκαταστάσεις στη Λιβύη αποτέλεσαν στόχους της οργής των Λίβυων αντικαθεστωτικών[1].
Η σύγκρουση αυτή των συμφερόντων στη Λιβύη αποτυπώνεται στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και στο ΝΑΤΟ. Μόνο που στο τελευταίο κεντρικό λόγο έχει ακόμα η Γαλλία. Το θέμα τούτη τη φορά δεν είναι τόσο απλό όσο άλλοτε. Αφενός μεν οι φυσικοί πόροι αφετέρου δε η ένοπλη εσωτερική σύγκρουση δε μας επιτρέπουν να μεταφράσουμε αυτή την επέμβαση με τους όρους του παρελθόντος. Μάλλον η όλη επέμβαση οφείλεται αποκλειστικά στα γαλλικά και βρετανικά συμφέροντα. Η Γαλλία από αιώνες έχει στρατηγική πολιτική την συμμετοχή της στα μεσογειακά δρώμενα. Η Γαλλία είναι ο πρόμαχος του ΝΑΤΟ και η ισχυρότερη πολιτική δύναμη της ΕΕ στη Βόρειο Αφρική.
Είναι σχεδόν ο μόνος παίκτης σε όλη τη Βόρειο Αφρική, ειδικά στη Λιβύη, την Αλγερία και την Τυνησία (και λιγότερο στην Αίγυπτο). Πάντα είχε ισχυρά συμφέροντα και πολύ καλές σχέσεις. Δεν είναι τυχαίο ότι η Γαλλία ήταν η πρώτη (και μόνη χώρα) που πολύ γρήγορα αναγνώρισε την "επαναστατική κυβέρνηση" ως τη μόνη νόμιμη εξουσία της Λιβύης. Αυτή βέβαια ήταν και η εξέλιξη που έκανε τον μέχρι τότε ήπιο Καντάφι να εξαπολύσει ισχυρές επιθέσεις κατά των εξεγερμένων. Δεν είναι διόλου τυχαίο είναι που παντού -πλην Αιγύπτου- κύριως δεύτερη γλώσσα είναι τα γαλλικά και πως η Γαλλία έχει τους περισσότερους αραβικής καταγωγής φοιτητές.
Οι Γάλλοι όχι απλά έχουν ακόμα συμφέροντα, αλλά ουσιαστικά έχουν τις καλύτερες σχέσεις με τον αραβικό κόσμο και ισχυρότατα πολιτικά και οικονομικά ερείσματα. Ας μην παραβλέπουμε την πολιτική της δύναμη και τη δύναμη επέμβασής της. Η γαλλική πολιτική στη Βόρειο Αφρική είναι γνωστή και ως francafrique περιλαμβάνοντας στρατιωτική παρουσία, πολιτιστικές σχέσεις, οικονομική βοήθεια κλπ σε όλες τις βορειοαφρικανικές δημοκρατίες.
Τείνω να σχηματίσω την άποψη ότι το ΝΑΤΟ σύρθηκε στην επέμβαση εξαιτίας ακριβώς της γαλλικής εξωτερικής πολιτικής και των βρετανικών συμφερόντων που φαίνονται να συμπίπτουν σε κάποιο βαθμό. Η σύγκρουση στο εσωτερικό του ΝΑΤΟ ουσιαστικά μεταξύ Γαλλίας και Τουρκίας είναι ακριβώς για τον πολιτικό και πολιτισμικό έλεγχο της μουσουλμανικής Αφρικής -και βέβαια εξυπηρέτηση οικονομικών συμφερόντων. Οι ΗΠΑ αποφεύγουν μία ακόμα ρήξη με τον μουσουλμανικό κόσμο. Έτσι, έχουν σύρει στο παιχνίδι ακόμα μία φορά μουσουλμάνους συμμάχους.
Εντός των ημερών ακολουθεί
άρθρο για την ελληνική αριστερά
και τη στάση της επί της επέμβασης
Σχετικά άρθρα που παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον
[1] Εφημερίδα το Ποντίκι (22 Μαρτίου 2011), Πεδίο παγκόσμιας αντιπαράθεσης.
13 έκριναν :
Απ' ότι φαίνεται, η αποικιοκρατία καλά κρατεί ακόμα!
Όπως και οι σταυροφορίες στο όνομα της δημοκρατίας, Darthiir the Abban.
Δήμο, η ανάλυσή σου είναι άψογη, ιδίως όσον αφορά την θέση και ρόλο της Γαλλίας. Νομίζω ότι ούτως ή άλλως θα μπορούσαμε να είμαστε σίγουροι ότι μόνο για ανθρωπιστικό σκοπό δεν βρίσκεται ο ΟΗΕ στην Λιβύη. Η επέμβαση στη Λιβύη είναι από δεκαετιών όνειρο των ΗΠΑ. Κατά πόσον η τωρινή κατάσταση βρίσκει τις ΗΠΑ πράγματι αμήχανες και ζητώντας την συμμετοχή άλλων του Αραβικού κόσμου, παρασυρόμενες από τις προτεραιότητες της Γαλλίας και του Δυτικού κόσμου γενικότερα, ή κατά πόσον βρίσκονται από πίσω περισσότερο από όσο φαίνεται θα παραμείνει κάτι που θα το δούμε σε κάποιο μέλλον. Το κλειδί για τα επόμενα 100 χρόνια είναι το τι θα γίνει στην Σαουδική Αραβία. Και αυτό το κλειδί για την ώρα είναι κρυμμένο στην Υεμένη.
"Επισήμως" και "νομίμως" το τι γίνεται τώρα είναι υπό την Αιγίδα του ΟΗΕ, και δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο το ΝΑΤΟ μπορεί να θεωρηθεί απ' ευθείας αναμεμειγμένο, πλην εμμέσου συνδέσεως στο θέμα μέσω της Γαλλο-Τουρκικής ιστορίας στο θέμα. Όλα βέβαια είναι αλληλένδετα, και έχουν στον πυρήνα τους την εξάρτηση του συνόλου του τεχνολογικού μας πολιτισμού από το πετρέλαιο. Περιέργως, λόγω της ταχυτάτης ανάπτυξης της Τουρκίας σαν τοπική δύναμη, ενώ οι παραδοσιακοί και θρησκευτικοί της σύνδεσμοι είναι στον Αραβικό κόσμο, τα συμφέροντά της ταυτίζονται με την Δύση. Θα δούμε.
Συμφωνούμε απόλυτα, Δημήτρη. Από χρόνια θέλουν οι ΗΠΑ την επέμβαση για να έχουν ένα ακόμα προτεκτοράτο δίπλα στην Ευρώπη, αλλά τώρα δεν είναι η κατάλληλη συγκυρία για τι χώρα και τον "ειρηνόφιλο" πρόεδρό της.
Το δε "νομικό" ζήτημα είναι φυσικά ρητορικό, αφού μόνο μέλημα της σταυροφορίας είναι η επικράτηση των δυτικών
Ο Γκαντάφι έπρεπε να ήξερε ότι έχει δύο πιθανότητες μπροστά του: 1) Φυγή του ίδιου και Κυβέρνηση των "επαναστατούντων", ή, 2) Φυγή ή θάνατος του ίδιου και Κυβέρνηση-μαριονέτα της δύσης. Τα πεπραγμένα του και μόνο των τελευταίων εβδομάδων είναι προδοσία κατά της Λιβύης, νομίζω.
Πράγματι η όλη υπόθεση μυρίζει γαλλικό άρωμα;)
Θα συμφωνήσω κι εγώ μαζί σου Δείμο αλλά και με το σχόλιο του thinks. Ειδικά η αναφορά του στη Σαουδική Αραβία και ειδικότερα στην Υεμένη με βρίσκει απολύτως σύμφωνο.
Θα πρόσθετα δε και τις προσπάθειες που κάνει το Ιράν να κινηθεί με "δυτικούς" ρυθμούς, δες πυρηνικά, διαστημικές πτήσεις κλπ. οι οποίες έχουν αρχίσει να προβληματίζουν τους αποικιοκράτες όπως λέει και ο Darthiir. Όλο αυτό φοβίζει την καθεστηκυία τάξη η οποία προσπαθεί με νύχια και με δόντια να διατηρήσει την κατάσταση όπως είναι και να αποφύγει ενδεχόμενες αλλαγές. Ή αλλιώς το άγνωστο και την πιθανή ανατροπή των συσχετισμών.
Ω, ναι, Δημήτρη. Αλλά υπάρχουν και κάποια τοπικά συμφέροντα. Δεδομένης μάλιστα της στάσης της Γαλλίας από τόσο νωρίς να υποστηρίξει τους αντιφρονούντες, αυτό τον έκανε να γίνει πιο βίαιος και σκληρός.
Έτσι, είναι, Καίσαρα. Αυτό μάλιστα φάνηκε από την εξέγερση της Τυνησίας ακόμα. Υπόψη ότι οι Γάλλοι πολίτες από χρόνια δεν ήθελαν τον Καντάφι ή τον Τυνήσιο πρόεδρο, επειδή ήταν δικτάτορες. Ουσιαστικά ο Σαρκοζί θα κερδίσει πολλά ποσοστιαία ψηφία αν κερδίσει εύκολα.
To θέμα, τελευταίε , είναι η Γαλλία δεν έχει καμία επιθυμία να ασχοληθεί με το Μπαχρέιν ή την Υεμένη. Εκεί έχουν αναφορά κυρίως οι Αμερικανοί και οι θαλασσοκράτορες Βρετανοί. Σχετικά δε με τις ενεργειακές πηγές ήδη οι Γάλλοι σχεδιάζουν πόσα νέα πυρηνικά εργοστάσια, ενώ η γαλλική αυτοκινητοβιομηχανία εργάζεται πυρετωδώς για νέα οικολογικά κι ανανεώσιμων πηγών ενέργειας οχήματα. Κάποιοι -ανεπιβεβαίωτα- κάνουν λόγο και για υποστηριζόμενη οικονομικά από το κράτος έρευνα. Οι Γάλλοι βλέπουν πολύ μπροστά, όχι μόνο 20 χρόνια.
Πολύ καλη αναλυση,φωτιζει το θεμα...
αντε γιατί βαρεθηκα τους λιβυολόγους που πετάνε ό,τι κοτσανα τους κατεβει...κποιος εγραφε οτι ο εμφυλιος στη Λιβυη και η εξωτερική επέμβαση προκληθηκαν για να αρπάξουν οι ξένοι τα πετρελαια νοτια της Κρήτης!!!ε,και γμτ τις θεωρίες συνωμοσίας:)
Σ' ευχαριστώ πολύ, VAD. Εσύ τρελάθηκες με τον εθνικοχαρδαβελισμό και τη συνωμοσιο9λογία, εγώ τρελάθηκα με τους "αριστερούς" που βλέπουν μόνο ό,τι τους βολεύει, εν θερμώ και τόσο στενά όσο ένας αναγεννησιακός κορσές.
Μ' άλλα λόγια Δήμο, μας αποκαλύπτεις πως τα πετρέλαιά τους δεν τους ανήκαν ποτέ. Μόλις πήγαν οι Ρώσοι και οι Κινέζοι το 'πλήρωσαν'. Να είμαστε λοιπόν με τον Καντάφι;; Δεν άργησε κι αυτός λιγάκι να απευθυνθεί στον λαό;;.....
Θανάση, εγώ έχω ταχθεί κάπου στη μέση. Και κατά της στρατιωτικής επέμβασης και υπέρ της προστασίας των εξεγερμένων. Η απόφαση του ΟΗΕ για απαγόρευση πτήσεων με καλύπτει. Απλά κάποιοι στο ΝΑΤΟ το προχώρησαν σε σταυροφορία.
Δημοσίευση σχολίου