Εν δυνάμει δολοφόνοι

Παράγινε το κακό. Αγωνιζόμαστε για ελεύθερους χώρους και μονίμως φορές ξεχνάμε το αυτονόητο: ελεύθερη διέλευση για τους πεζούς. Όλα σχεδόν τα πεζοδρόμια έχουν εξελιχθεί σε υπαίθρια καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος. Στο όνομα της της ανάπτυξη,  στο όνομα της κρίσης κανείς δε φαίνεται να νοιάζεται για τον πεζό.

Η καθημερινή εικόνα τα λέει όλα: οι γιαγιάδες με τα παιδικά καρότσια καταμεσής του δρόμου, οι μητέρες στο οδόστρωμα, οι πεζοί να κάνουν παρ-κουρ ανάμεσα σε σταθευμένα οχήματα και τα παιδιά μας να παίζουν στο δρόμο. Ο Νεοέλληνας και η αδιαφορία σε όλο τους το μεγαλείο. Αφήνουμε το αυτοκίνητο όπου θέλουμε (τι κι αν είναι ράμπα, τι κι αν είναι γωνία, τι κι αν αφήσαμε μόνο λίγα εκατοστά για τον πεζό) και φεύγουμε για τη δουλειά μας αμέριμνοι.

Πόσοι άραγε οδηγοί σκέφτηκαν τη δική τους μητέρας ή σύζυγο να κινδυνεύει από διερχόμενα αυτοκίνητα; Εν δυνάμει δολοφόνοι, λοιπόν. Με πλήρη συνείδηση της παρανομίας και του προβλήματος που δημιουργούν απειλούν με θάνατο όποιον θέλει να διασχίσει ένα πεζοδρόμιο. Οι πεζοί και ακόμη περισσότερο τα άτομα με προβλήματα κινητικότητας μετανιώνουν που βγήκαν από το σπίτι τους αφού αντιμετωπίζονται ως πολίτες β' κατηγορίας. Εν δυνάμει δολοφόνοι, λοιπόν.

Το ψάρι όμως βρωμάει από το κεφάλι. Σύμφωνα με τα διεθνώς ισχύοντα, το ελεύθερο πλάτος διέλευσης του πεζοδρομίου πρέπει να είναι 1,80-2,00 μ. στους μη εμπορικούς δρόμους και 3,00-3,50 μ. στους εμπορικούς και στα σημεία συγκέντρωσης του κοινού (όπως οι στάσεις των λεωφορείων). Βέβαια, η ελληνική νομοθεσία προβλέπει ελεύθερο πλάτος 1,50 μ., που αντιστοιχεί σε συνολικό πλάτος πεζοδρομίου περί τα 2 μ. Με όχημα όμως μια ανεκτική προς το αυτοκίνητο πολιτική και πρόσχημα την έλλειψη χώρων στάθμευσης, τα πεζοδρόμια, όπως και οι ράμπες των αναπήρων, έχουν μετατραπεί σταδιακά σε άτυπους χώρους στάθμευσης οχημάτων. Το πρόβλημα επιδεινώνεται από τα δίκυκλα που... παρακάμπτουν τον δρόμο και κυκλοφορούν στα πεζοδρόμια. Αποκορύφωμα της κατάληψης των ελεύθερων χώρων είναι τα βουνά από μπάζα αλλά και οι κάδοι απορριμμάτων που, σε συνδυασμό με την διαρκή παραβίαση του ΚΟΚ, καθιστούν το δήμο μας αδιάβατο.

Προ ετών είχε γίνει μία προσπάθεια στη Σταυρούπολη για να καθαρίσουν τα πεζοδρόμια, αλλά έμεινε στη μέση.

Η ανάπτυξη νέων γραμμών μαζικής μεταφοράς με λεωφορεία (που θα συνδέουν τις γειτονιές μεταξύ τους) και σιδηρόδρομο σταθερής τροχιάς θα κάλυπταν τις ανάγκες μεταφοράς των πολιτών και περιόριζαν σημαντικά το παράνομο παρκάρισμα. Η Δημοτική Αρχή οφείλει να πρωτοστατήσει σε δράσεις για την ενίσχυση των αστικών γραμμών μεταφοράς. Και παράλληλα, βέβαια, να αστυνομεύσει επιτέλους την επικράτειά της ή να το επιβάλει στα αρμόδια κρατικά όργανα. Να περιφρουρήσει την ελευθερία μετακίνησης του πολίτη. Όλοι μας βιώνουμε τη φεουδαρχική αυθεντία των οδηγών.

Στο ίδιο πνεύμα ας δούμε λίγο και τις πολεοδομικές παραβάσεις των διαφόρων καταστημάτων που έχουν κάνει κατάληψη στα πεζοδρόμια. Οι δήμοι είναι υπεύθυνοι κι όχι η αγορά για την ασφάλεια.