Το free press ως εναλλακτική επικοινωνία

Διάφορες έρευνες έχουν καταδείξει την αδυναμία των συμβατικών ΜΜΕ να παρακολουθήσουν τις ανησυχίες του κοινού. Οι πολίτες όσο περνά ο καιρός όλο και περισσότερο γυρνούν την πλάτη στην τηλεόραση (τουλάχιστον με την έννοια της εκτίμησης) και στρέφονται ξανά στον τύπο. Οι εφημερίδες μοιάζουν να κερδίζουν το χαμένο έδαφος και να προσελκύουν το κοινό τους για μια ουσιαστική κι αναλυτική ενημέρωση.

Βέβαια, και τούτες έχουν δεχθεί ισχυρό πλήγμα από την κρίση και μάλλον και από τη διαχείρισή τους. Οι πολίτες δεν αντέχουν να αγοράζουν άλλα άχρηστα cd ή dvd, όταν μάλιστα την ίδια στιγμή εμφανίζονται νέα μέσα επικοινωνίας -άρα κι ενημέρωσης. Το διαδίκτυο απειλεί όχι την ίδια την ενημέρωση, αλλά τη διαμόρφωση γνώμης. Η ενημέρωση ακόμα είναι στα χέρια των επαγγελματιών (και πώς θα μπορούσε διαφορετικά;). Ωστόσο, τούτοι δε διαμορφώνουν πια γνώμη.

Οι πολίτες απαιτούν πια επικοινωνία. Να ακούγεται και η δική τους άποψη, να προβάλλονται θέματα που εκείνοι ορίζουν με την καθημερινότητά τους, προβλήματα που αντιμετωπίζουν εκείνοι ή οι γείτονες. Δεν αντέχουν πια την κατασκευασμένη ειδησεογραφία. Και τα παραδοσιακά ΜΜΕ αδιαφορούν. Αδιαφορούν για τη γνώμη του κοινού, μέχρι που εκείνο θα πάψει να είναι πελάτης. Αδιαφορούν για τα μικρά ζητήματα της γειτονιάς και γεμίζουν τις κενές ώρες από την επικοινωνία (με τους φίλους, με τους συνεργάτες, με τον κόσμο…) με real housewives, Botrini’s prject, μαγειρική, χορό, μπούτια και βαθιά ντεκολτέ. Ακόμα και οι ειδήσεις κατάντησαν ένα βαθύ ντεκολτέ. Οι εξαιρέσεις απλά φτάνουν να επιβεβαιώνουν τον ιδιωτικό μιντιακό κανόνα. Τον κανόνα που οι υπεύθυνοι προγράμματος και οι ακριβοπληρωμένοι δημοσιογράφοι όρισαν κι εμείς για χρόνια ακολουθούσαμε τυφλά.

Ωστόσο, το κοινό απαιτεί ουσιαστική ενημέρωση κι επικοινωνία. Έτσι, λογικό ήταν το διαδίκτυο να διεκδικήσει τη μερίδα του λέοντος. Φτηνό, αληθινό, προσωπικό επιτρέπει την επικοινωνία και μέσω αυτής την ενημέρωση. Την ίδια στιγμή, το free press έρχεται να καλύψει τις ανάγκες των τοπικών κοινοτήτων. Το free press δεν είναι πια ένα περιθωριακό έντυπο, μία ιδεολογική μπροσούρα. Έχει καταστεί στη συνείδηση των πολιτών ως ένα ισχυρό μέσο ενημέρωσης κι επικοινωνίας για τοπικά ζητήματα.

Άνθρωποι της γειτονιάς, ανώνυμοι κι επώνυμοι, αναζητούν αυτή την επικοινωνία. Καθώς τα αυτοδιοικητικά σχήματα απομακρύνονται από τον πολίτη και τη στιγμή που εκείνος μοιάζει αδύναμος να διεκδικήσει και να προωθήσει βασικά ζητήματα του τόπου του, το free press έρχεται να αναδείξει αυτές του τις ανάγκες. Δομικό στοιχείο του free press είναι ακριβώς η συμμετοχή των ίδιων των πολιτών στη διακίνηση των ιδεών, την προβολή ζητημάτων. Και η συμμετοχή αυτή στη διαμόρφωση της ουσιαστικά κοινής γνώμης είναι η μεγάλη συμβολή του free press.

Θεματολογία ελεύθερη, συγγραφή ελεύθερη χωρίς κατευθύνσεις κι εξαρτήσεις, κατάθεση απόψεων και κρίσεων που αναδεικνύουν ζητήματα (πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά) από τη σκοπιά του πολίτη: Αυτή είναι η ουσία του free press. Και αυτή είναι η ουσία της πολυφωνίας: Άποψη και κρίσεις χωρίς προαπαιτούμενα.

Με έναν όρο: να γράφουν οι ίδιοι οι πολίτες και να μην καταντήσει ένα ελεύθερο έντυπο ευκαιρία κερδοσκοπίας. Να μην έχει δημοσιογράφους, αλλά πολίτες του τόπου, νέους της γειτονιάς, απόψεις καθιημερινές.