Από την άλλη (βλ. προηγούμενο άρθρο), η αριστερή ρητορική μοιάζει να έχει εγκαταλείψει προ πολλού τη μεσαία τάξη. Μοιάζει σα να μην ενδιαφέρεται για την εξασθένησή της αφού δεν αποτελεί το κοινωνικό της υποκείμενό. Αφενός, η οικονομική αυτονομία των μελών της δε συμβάδιζε με τα αριστερά-εργατικά πρότυπα, επειδή ακριβώς ελπίζουν στον πλουτισμό και μένουν αγκυλωμένα στην ατομική ιδιοκτησία. Αφετέρου, το σαφώς υψηλότερο πνευματικό και μορφωτικό επίπεδο καθιστά τους μεσοαστούς λιγότερο ευάλωτους στην αριστερή ρητορική ώστε να χαρακτηρίζονται -και συχνότατα να είναι, όπως φάνηκε ιστορικά- βασικός παράγοντας συντήρησης και πυλώνας του συντηρητισμού. Και σε τούτα ας συμπληρώσουμε και ότι μεγάλο μέρος της μεταμοντέρνας αριστεράς ασχολείται κατά προτεραιότητα με τις κοινωνικές μειοψηφίες εγκαταλείποντας τα μεσαία στρώματα που δε θέλγουν ιδεολογικά.
Επιπλέον, οι ίδιοι μεσοαστοί φαίνεται να μη στηρίζουν εκλογικά την αριστερά και να στέκουν απέναντί της, καθώς εκείνη δεν κατάφερε να τους προσεγγίσει εμφατικά με ολοκληρωμένο πολιτικό πρόγραμμα. Φοβούμενη η αριστερά την εξουσία και προτιμώντας τη διαφωνία/αντιπολίτευση δεν έχει καταθέσει ένα πρόγραμμα που να ικανοποιεί και τους μεσοαστούς, ένα πρόγραμμα συμβατό με τις δικές τους ανάγκες. Η αριστερή ρητορεία μένει σε γενικόλογες θέσεις κατά της πλουτοκρατίας ξεχνώντας ουσιαστικά ότι όνειρο κάθε μεσοαστού είναι να γίνει καπιταλιστής (sic).
Το όνειρο όμως τούτο δεν αποκαλύπτεται ως μία απάτη, αλλά το προσπερνά τόσο εύκολα, τόσο αδιάφορα, η αριστερά. Μία τέτοια όμως μονοδιάστατη κι αγκυλωμένη δογματική πολιτική ρητορική φέρνει τη μεσοαστική τάξη σε αμυντική θέση, φοβούμενη την αλλαγή και κυρίως την κρατικοποίηση της ατομικής περιουσίας. Θεωρείται από τους μεσοαστούς ότι οι αριστεροί αγωνίζονται μόνο για τα χαμηλότερα/εργατικά κοινωνικά στρώματα και αναμένουν ένα δικό τους πολιτικό εκφραστή. Ουσιαστικά, η Αριστερά, όσο συμπαθητικά και να την βλέπει κανείς, δεν προσφέρει στη μεσαία τάξη ασφαλή επιλογή. Μπορεί εν μέρει να καλύπτει τις διεκδικήσεις των «αθλίων», αλλά όχι της μεσαίας τάξης. Διότι το μήνυμά της αντιστρατεύεται τον πυρήνα της τελευταίας: την ιδιοκτησία, την αμοιβή και την επιδίωξη κέρδους, κοινωνικής ανόδου και καταξίωσης, τον ιδιωτισμό.
Ο μεγαλύτερος φόβος, εξάλλου, των μεσοαστών –όπως φάνηκε με την αποδοχή των μεσοπολεμικών αντικομμουνιστικών ιδεολογημάτων του φασισμού και του ναζισμού- είναι ο υποβιβασμός τους στην εργατική τάξη (κάτι που αποτελεί και το βασικό στοιχείο της ταξικής επίθεσης που δέχεται στον ΚΑ΄ αιώνα). Ωστόσο, η μεσαία τάξη χαριεντίζεται με τις σοφιστείες που τη θέλουν ρυθμιστή των ισορροπιών σε κάθε δυτική κοινωνία. Έτσι, πολύ εύκολα ο φόβος της γίνεται όπλο της προπαγάνδας, του λαϊκισμού και του ακραίων ρητορειών. Οι έννοιες του έθνους και της πατρίδας χρησιμοποιούνται εύκολα στην πολιτική ρητορεία, επειδή ακριβώς εκφράζουν αντίρροπες και δυσδιάκριτες έννοιες (ανάλογες των ιδεολογικών πεποιθήσεων του ακροατηρίου). Εκ τούτου ουσιαστικά οι πολιτικές αυτές σοφιστείες στοχεύουν στην πειθώ. Η επίκληση του έθνους (είτε εθνιστικής είτε εθνικιστικής λογικής) ουσιαστικά επικαλείται το συναίσθημα του δέκτη είτε επικαλείται την αυθεντία της -αόριστης έννοιας- ελληνικότητας. Είναι όμως σημαντικό να σημειωθεί ότι οι ρητορείες τούτες απευθύνονται στη μεσαία τάξη επειδή τούτη (ειδικά σε περιόδους -τεχνητής ή πραγματικής- κρίσης) πιέζεται ή απειλείται με προλεταριοποίηση και επειδή τα μεσοαστικά στρώματα είναι τόσο ποικιλόμορφα και συχνά φέρονται μεταξύ τους με έναν ιδιότυπο κανιβαλισμό.
38 έκριναν :
Η αριστερά μοιάζει πλέον με τους παλαιοημερολογίτες, που βρίσκουν απήχηση μόνο στα πλέον συντηρητικά και χαμηλού επιπέδου κοινωνικά στρώματα...
Και δε διαφωνώ καθόλου, Άσκαρ. Και πρέπει να σημειώσουμε πως η κριτική μου για την αριστερή ρητορεία δεν περιορίζεται μόνο στο ΚΚΕ. Ακόμα και ο ΣΥΡΙΖΑ ή η ΔΗΜ.ΑΡ δεν κάνουν λόγο για μεσοαστική τάξη στις διακηρύξεις και τις δηλώσεις τους. Έστω σημειολογικά δε θυμάμαι ποτέ να άκουσα μία τέτοια θέση πόσο μάλλον ανάλυση.
Το δε ΚΚΕ συνειδητά τους απομακρύνει από το λόγο του, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΔΗΜ.ΑΡ; Μιλούν γενικώς κι αορίστως μόνο για το λαό, παίρνουν θέσεις εξειδικευμένες για ΔΥ και μικροαστικά στρώματα, αλλά όχι για το σύνολο της μεσοαστικής τάξης. Έτσι, όμως, θα συνέβαλαν και στην ανάπτυξη μιας ταξικής συνείδησης παρά τις εσωτερικές διαστρωματώσεις).
Η δε επίκληση του έθνους δε γίνεται από την αριστερά, κάθε άλλο. Είναι ένα αστικό ιδεολόγημα που πιάνει πολύ εύκολα στους μεσοαστούς (γνεικώς). Για παράδειγμα οι πρόσφατες δηλώσεις περί "εκτάκτου ανάγκης του έθνους", κυβέρνηση "εθνικής σωτηρίας", κυβέρνηση "εθνικής συνεργασίας" κλπ. Και τούτο ισχύει επειδή οι μεσοαστοί συγχέουν την έννοια της πατρίδας (χωροταξική έννοια περισσότερο που αναφέρεται στους "τάφους των προγόνων" και την περιουσία σε έναν τόπο) και του έθνους (πιο αόριστη, πιο αφηρημένη έννοια, που ενσωματώνει άυλα χαρακτηριστικά ενός λαού).
Εύστοχο και πικρό το άρθρο σου σήμερα Δήμο.
Βλέπουμε πάντως αυτή τη στιγμή μια επίθεση και στα ΔΥΟ: Και στην 'μισθωτή εργασία' (με την μείωση των μισθών, την διόγκωση της ανεργίας, κλπ) και στην 'ιδιοκτησία' (με την φορολογική επίθεση και σύντομα με την απελευθέρωση των κατασχέσεων που θα είναι η απόλυτη καταστροφή). Τί θα κάνει τότε η 'μεσαία τάξη';..
Ειλικρινά, δεν ξέρω τί να ευχηθώ απ' τα δύο: Να αντιληφθεί το σύστημα πως τρώει την σάρκα του και να τυπώσει χρήμα (παίρνοντας παράταση), ή να καταρρεύσει εδώ και τώρα με πάταγο;
έχω πάψει να αφουγκράζομαι την αριστερά...μου απέμεινε η ...πρόοδος!
καλημέρα!
Θανάση, σ' ευχαριστώ, φίλε. Κυρίως την πληρώνουν οι μεσοαστοί. Οι περισσότεροι μμισθωτοί είναι μεσοαστοί. Φυσικά και οι προλετάριοι κλπ είναι φυσικοί σύμμαχοι των μεσοαστών.
Katraban, μόνο η πρόοδος; Γιατί τόση ειρωνεία;
Αυτό το άρθρο θα ήταν εν μέρει εύστοχο, εάν είχε γραφεί περίπου 10 χρόνια νωρίτερα.
Ειδικά για κάποιον σκεπτόμενο και δή προοδευτικό άνθρωπο (όπως ο αρθρογράφος), το να λέει κανείς στην σημερινή συγκυρία ότι δεν υπάρχουν προτάσεις γενικώς ή ότι θα έπρεπε να αναφέρεται η λέξη "μεσοαστός", για μένα δείχνει ελλιπή κατανόηση αυτής της συγκυρίας και βασίζεται σε προσωπικά πολιτικά απωθημένα, μια οπτική γωνία από σταθερό σημείο αναφοράς.
Το ποια ρητορεία χρησιμοποιούν οι διάφορες δυνάμεις της "αριστεράς" εξαρτάται 1ον) από τους προγραμματικούς στόχους και 2ον) από τις ταξικές καταβολές και αντιλήψεις, δαιμονοποιήσεις κλπ.
π.χ. το ΚΚΕ μιλάει και για μεσαία λαϊκά στρώματα, και αν θέλετε, και για εργατική τάξη να μιλάει, πάλι εννοεί ΚΑΙ τα μεσαία στρώματα. Τό ότι οι "μεσοαστοί" είναι αγκιστρωμένοι στο όνειρό τους, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι επι της ουσίας εργατική τάξη. Και αυτό είναι ένα ζήτημα που πρέπει να ξεκαθαρίσουν οι "μεσοαστοί" από μόνοι τους, ειδικά στο σήμερα που τα πράγματα ξεκαθαρίζουν βιαίως.
Ο ΣΎΝ μιλάει και για τα δύο, και με μειωμένες αναφορές στην εργατική τάξη, μην κάνοντας λόγο για το ποια κοινωνική κατάσταση εννοεί ως στόχο, αφήνοντας να εννοηθεί έναν "καλό καπιταλισμο" 15 χρόνια πριν, με φιλολαϊκές ενέσεις.
Ο Κουβέλης αντιστοίχως, και με μειωμένες αναφορές στην εργατική τάξη, τσουβαλιάζοντας όλους(?) ως "λαό". Κεϋνσιανά αποτυχημένα μοντέλα δηλαδή.
Άρα έχετε ήδη ένα δείγμα για το ποιος αναφέρεται σε ποια τάξη. Τώρα αν θέλετε να ακουστεί το όνομά σας (υπερβάλλοντας λίγο) για να νιώσετε ότι συμπεριλαμβάνεστε στο κάλεσμα, αυτό είναι προσωπική σας ευθύνη. Συν Αθηνά και χείρα κίνει.
Δεν είναι δυνατόν να περιμένει μια ολόκληρη τάξη (ενδιάμεσα στρώματα θα έλεγα εγώ) να την "αναφέρει μια ρητορεία" για να πει "οκ πάμε κι εμεις", γιατί έτσι αποδέχεται και διαιωνίζει μια νοοτροποία μεσσιανισμού, και αύριο μεθάυριο θα καταλογίζει τυχόν ευθύνες στον αντίστοιχο "μεσσία" τον οποίο είχε ακολουθήσει. Τέτοιες νοοτροπίες ούτε αποδίδουν, ούτε συμφέρουν, ούτε παράγουν θετικό προοδευτικό πρόσημο, διότι η προβατοποίηση τους είναι που επέτρεψε να έρθουν και ως εδώ τα πράγματα.
Τώρα το ποιος θα ζήσει ή όχι το "όνειρο" του πλουτισμού, κοιτώντας στην επικαιρότητα, τοπική και διεθνή, δεν χρειάζεται καν να προσθέσω κάτι.
Συνοπτικά όλοι εργατική τάξη είναι, η πόλωση μεταξύ των τάξεων εντείνεται και αν δεν σας αρέσει η λέξη, περιμένετε τον επόμενο μεσσία.
Αυτα. Με φιλικούς και αγωνιστικούς χαιρετισμούς.
Τα χρόνια που πέρασαν στον δυτικό κόσμο ζήσαμε την απαξίωση της εργασίας. Ένα καπιταλιστικό σχέδιο για υπερκέρδη που ευνούχισε σχεδόν τελείως την όποια δύναμη μπορούσε να έχει η εργατική τάξη, αφού μετέφερε την εργασία και την παραγωγή στον τρίτο κόσμο.
Τα κέρδη για τον καπιταλισμό ήταν πολλαπλά. Έχω αναδημοσιεύσει μια εξαιρετική ανάλυση του φίλου Τεκι στο blog μου http://dyer-dyers.blogspot.com/2011/11/blog-post_17.html. Όποιος έχει χρόνο αξίζει τον κόπο.
Το ΚΚΕ κολλημένο στα λυσάρια του 19ου αιώνα δεν κατάφερε να κατανοήσει τις εξελίξεις, σ΄ αυτό συνετέλεσε και η δογματική του πρακτική, με αποτέλεσμα να μοιάζει πλέον γραφικό.
Black Bidet, εύστοχη η κριτική και δεκτή εν μέρει. Το ζητούμενο δεν είναι όμως οι αποσπαματικές αναφορές στα μεσαία στρώματα, αλλά η ίδια η δράση ώστε να συμβάλλουν τα κόμματα στην ανάπτυξη μιας ταξικής συνείδησης. Το ΚΚΕ για δεκαετίας πασχίζει για την ανάπτυξη ταξικής προλεταριακής συνείδησης, αλλά όχι μεσοαστικής. Ο δε ΣΥΝ πρακτικά απέχει (ίσως ήμουν απόλυτος, το δέχομαι) από την όποια κινηματική λογική των μεσαίων στρωμάτων, πλην των δημοσίων υπαλλήλων. Η ΔΗΜΑ.Αρ (θα διαφωνήσω) ακόμα ψάχνεται και μόνο σε ρητορικά σχήματα είδα τη μεσαία τάξη.
Δεν είναι τυχαίο, αγαπητέ, ότι η μεσαία τάξη ταυτίστηκε με τη σοσιαλδημοκρατία (εκτός του ρουσφετιού) ως τη μόνη πολιτική δύναμη που συνέβαλε στην ενίσχυση της. Οι άλλες αριστερές δυνάμεις συνδικαλιστικά/κινηματικά (αν και πρόσφεραν περισσότερα στη μεσαία τάξη, έστω και με συντεχνιακή συχνά λογική) ουσιαστικά δεν προσπάθησαν να δουν συνολικά τη μεσαία τάξη, ως τάξη. Ακόμα και η ορολογία που χρησιμοποιείτε, μεσαία στρώματα, δείχνει μία τάση μη ενσωμάτωσης σε μία ενιαία τάξη αυτή την κοινωνική ομάδα. Αναλόγως το ΚΚΕ μιλά για μισθωτούς κι εργαζόμενους, συγχέοντας επίτηδες τα μεσαία μισθωτά στρώματα με τα προλεταριακά. Ούτε η ΚΟΜΕΠ δεν έχει ένα ανάλογο έργο/μελέτη ούτε το ΚΜΕ -στα ντουζένια του όταν ήταν ακόμα- (εξαιρουμένων των αναδημοσίευσεων του Μαρξ και του Ένγκελς. Και ο ΣΥΡΙΖΑ απέχει κατά τη γνώμη μου πολύ ακόμα από τη συνολική προσέγγιση της μεσαίας τάξης. Και αυτό είναι ένα στοιχείο που εξηγεί (εκτός από το λαϊκισμό και το ρουσφέτι) και τα σχετικώς χαμηλά εκλογικά ποσοστά.
Dyer, και να ήταν μόνο το ΚΚΕ καλά θα ήταν. Το ΚΚΕ σώζεται πολιτικά από την σκληρή κινηματική τακτική του. Ο δε ΣΥΡΙΖΑ μένει πίσω του, αγωνιώντας να γίνει ΚΚΕ στη θέση του ΚΚΕ με εμμονή στην άρνηση, χωρίς να ακουμπά -ακόμα τουλάχιστον- το σύνολο των μεσαίων στρωμάτων.
προς "Δείμο",
Μια λαϊκή εξουσία έχει έτσι κι αλλιώς ως στόχο την ενίσχυση των μεσαίων στρωμάτων, και εξίσωση προς τα πάνω των χαμηλών, ώστε να έχει π.χ. η χώρα ανεβασμένο βιοτικό επίπεδο για την συντριπτική πλειοψηφεία, με προϋπόθεση φυσικά την αναδιάρθρωση της οικονομίας, ώστε να μην υπάρχουν "πάνω" που εξουσιάζουν τους "κάτω", αλλά και να μην υπάρχουν οι δυνατότητες κερδοσκοπίας και δημιουργίας οικονομιών "φούσκας" κλπ κλπ κλπ. Αυτό είναι και η πεμπτουσία μιας πρότασης λαϊκής εξουσίας, που προβάλλει πλέον ως αναγκαία εκ των συνθηκών.
Ειδικά το ΚΚΕ το λέει ξεκάθαρα: Ο στόχος του καπιταλιστικού σημερινού συστήματος είναι η εξόντωση της "μεσαίας τάξης", ή των μεσοαστών αν θέλετε, και αυτό από ανάγκη, λόγω ενδογενούς κρίσης του ιδίου. Για να μην το κάνει θα έπρεπε ο ίδιος να αυτοαναιρεθεί. Και φυσικά όταν παλεύουν στον βάλτο τα βουβάλια την πληρώνουν πρώτα τα βατράχια, οπότε η εξόντωση ξεκινά από τα φτωχά στρώματα ώστε στη θέση τους με την σειρά τους να βρεθούν και οι πρώην μεσοαστοί (προλεταριοποίηση με μία λέξη). Πόσο πιο λιανά να το κάνει δηλαδή;
Προς Dyer:
Περί "παλιών λυσαρίων": Επειδή το ότι αυτό το κολημένο κόμμα με τα παλιά λυσάρια εκτίμησε, προέβλεψε τις εξελίξεις και προτασσει την ήδη προφανή αναγκαιότητα για αλλαγή ρότας σας φαίνεται μάλλον αδιάφορο και δεν έχει καμία πρακτική χρησιμότητα, ΚΑΙ επειδή δυστυχώς τεράστια μερίδα του ελληνικού πληθυσμού ευελπιστεί στην επιστροφή της ελλάδας σε μια "προ δεκαετίας καπιταλιστική ευημερία" εντός της σημερινής διεθνούς καπιταλιστικής κατακρίμνισης (κάτι σαν γύρω γύρω Σάββατο στην μέση Κυριακή), σας προτείνω ανεπιφύλακτα το "Συμπόσιο" του Πλάτωνα, που είναι ακόμα πιο παλιό λυσάρι.
@Black Bidet
Ήρθε η ώρα που το ΚΚΕ δικαιώνεται στις προβλέψεις του. Αυτό δεν νομίζω ότι μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς τις αναλύσεις του. Η κριτική την κάνω για τις λύσεις που προτείνει οι οποίες δεν αγγίζουν τη μεγάλη μερίδα του λαού. Δεν είναι δυνατόν να εμπνεύσεις, ένα αλλοτριωμένο αν θες, λαό του 21ου αιώνα με τα πρότυπα του 19ου. Δεν είναι εύκολο να νιώσει κάποιος προλετάριος έτοιμος να επαναστατήσει πλέον. Δεν είναι μόνο επειδή έχει αλωθεί η συλογικότητά μας από το φιλελευθερισμό, (την όποια συλογικότητα είχαμε ποτέ σαν λαός) αλλά αυτή καθ΄ εαυτή η εργατική τάξη στον τόπο μας δεν έχει πλέον καμία δύναμη επειδή η παραγωγή έχει μεταναστεύσει. Δεν έχει τη δύναμη να επιβληθεί.
θυμάστε τον συνασπισμό της αριστεράς και των κινημάτων της οικολογίας, εν συντομία συν, και μετέπειτα συνασπισμό της αριστεράς και της προοδου;να, σε ποια πρόοδο αναφέρθηκα Δείμε...σχήματα λοιπόν, λόγου και όχι μόνο!
καλησπέρα...
καλημέρα
παρόλο που δεν με αφορά η "αριστερά" του κοινοβουλίου... στην τελευταία απεργία των μικροιδιοκτητών η "αριστερά" μεγαλούργησε... ΓΙ ΑΥΤΟ ΤΑ ΜΙΚΡΟΜΑΓΑΖΑ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ ΣΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ ΜΑΖΙΚΟΤΑΤΑ...
Ποιά είναι η "μεσαία τάξη" στην ελλάδα ;
Αυτό το θολό μεταδικτατορικό μόρφωμα που οικοδομήθηκε και βασίσθηκε σε πελατειακές σχέσεις, ρουσφετολογίες και ανομίας;
Ποτέ δεν οικοδομήθηκε ένα κράτος δικαίου. Ποτέ δεν διαμορφώθηκε ένα ικανό πλαίσιο αξιοπιστίας μεταξύ του κράτους και των πολιτών.
Δεν μπορούμε λοιπόν να προσδιορίσουμε με σαφήνεια τα πολιτικά χαρακτηριστικά της μεσαίας τάξης, όταν κυριαρχεί το ρουσφέτι και τα παράγωγά του.
Η αριστερά δεν μπόρεσε(;) δεν ήθελε(;), δεν κατάλαβε; Δεν ξέρω.
Αντί να υπερασπιστεί
την δημιουργία ενός κράτους δικαίου και μιας δημόσιας διοίκησης, πέρα και μακριά από κάθε κρατικίστικη αντιλήψη, ..βάδισε στα γνώριμα μονοπάτια,
εκείνα της γενικόλογης καταγγελίας, αφενός, αλλά και της περιχαράκωσης πίσω από συντεχνικά συμφέροντα.
Τούτων δοθέντων, η διαστρωμάτωση και οι χαρακτηρισμοί για την "μεσαία τάξη" είναι απροσδιόριστοι και εν πολλοίς ανήκουν σε μια επίπλαστη εικονογράφηση.
Καταλήγοντας, επισυνάπτω μερικές χρήσιμες (πιθανόν) απόψεις που είναι προς εξέταση και προβληματισμό.
Π. Κονδύλης: «Η καχεξία του αστικού στοιχείου στη νεοελληνική κοινωνία και ιδεολογία».
Πρόκειται για ένα κείμενο που είχε δημοσιευθεί το 1991 ως εισαγωγή στην ελληνική έκδοση του βιβλίου του
Η παρακμή του Αστικού Πολιτισμού. Είκοσι χρόνια μετά, η επικαιρότητά του είναι ανατριχιαστική. Από τότε ο Κονδύλης μάς έλεγε ότι η νεοελληνική ιστορία, έτσι όπως τη γνωρίσαμε στα τελευταία διακόσια χρόνια, κλείνει τον κύκλο της.
Από τότε μας έλεγε ότι μεταδικτατορικά διαμορφώθηκε στην Ελλάδα μια εξαμβλωματική μαζική δημοκρατία όπου το μοντέρνο συνδυάστηκε με τις «πασίγνωστες επιχώριες έξεις της πνευματικής νωθρότητας, του εξυπναδικισμού και της ημιμάθειας».
Από τότε μας μιλούσε για την απουσία αστικού εργασιακού ήθους όχι μόνο στον τομέα της υλικής παραγωγής αλλά και στον τομέα του πνεύματος."
Έτσι λοιπόν, φτάσαμε, να απειλείται η μεσαία τάξη από τον ακραίο καπιταλισμό, αλλά και από τους κοινωνικούς αυτοματισμούς που χρησιμοποιούνται, όπως πολύ σωστά αναφέρεις, Δείμο..
"Η επίκληση του έθνους (είτε εθνιστικής είτε εθνικιστικής λογικής) ουσιαστικά επικαλείται το συναίσθημα του δέκτη είτε επικαλείται την αυθεντία της -αόριστης έννοιας- ελληνικότητας. Είναι όμως σημαντικό να σημειωθεί ότι οι ρητορείες τούτες απευθύνονται στη μεσαία τάξη επειδή τούτη (ειδικά σε περιόδους -τεχνητής ή πραγματικής- κρίσης) πιέζεται ή απειλείται με προλεταριοποίηση
και επειδή τα μεσοαστικά στρώματα είναι τόσο ποικιλόμορφα και συχνά φέρονται μεταξύ τους με έναν ιδιότυπο κανιβαλισμό."
......................
Ο Πολ Κρούγκμαν καλεί τους Αμερικανούς σε «ανένδοτο» εδώ και τώρα
«Παρτιζάνος» εναντίον της Δεξιάς
Είναι ζήτημα δημοκρατίας. Διότι οι προοδευτικοί προσπαθούν να κατοχυρώσουν τα δικαιώματα κάποιων και οι συντηρητικοί να τους αποκλείσουν από την κάλπη και όχι μόνο.
Ο συγγραφέας, άλλωστε, δεν κρύβει την ταυτότητά του: «Πιστεύω σε μια κοινωνία σχετικής ισότητας, η οποία στηρίζεται σε θεσμούς που περιορίζουν τα άκρα του πλούτου και της φτώχειας. Πιστεύω στη δημοκρατία, στα πολιτικά δικαιώματα και στο κράτος δικαίου. Αυτό με καθιστά προοδευτικό. Και είμαι υπερήφανος γι΄ αυτό».
Σπίθα, στο πρώτο σου σχόλιο θα συμφωνήσω. Ωστόσο, η μεσαία τάξη που περιγράφεις είναι κυρίως οι δημόσιοι και δημοτικοί υπάλληλοι. Δεν καλύπτεις τους ελεύθερους επαγγελματίες και τους εμποροβιοτέχνες. Σχετικά δε με την κριτική σου στην αριστερά, θα συμφωνήσω.
Στο δεύτερό σου σχόλιο, πρέπει να ομολογήσω ότι το άρθρο του Κονδύλη είναι πολύ ενδιαφέρον. Στο τρίτο σχόλιο δεν έχω παρά να συμφωνήσω απολύτως.
Όπως έλεγα και παραπάνω ο αριστερός λόγος ενίοτε αναφέρεται στα κατώτερα στρώματα και το λαό, αλλά με τρόπο που δεν αγγίζει τους μεσοαστούς. Αντί να προσπαθήσει να αναπτύξει την ταξική συνείδηση των μεσοαστών, αδιαφορεί και απλά προσπαθεί να ταυτίσει τα μεσοαστικά συμφέροντα με τα προλεταριακά. Ουσιαστικά, μάλλον ακολουθείται η κομφορμιστική τακτική ισοπέδωσης των ταξικών συμφερόντων των στρωμάτων της πυραμίδας, παρά μία εξειδικευμένη τακτική προσέγγισης του κάθε στρώματος. Αντί, δηλαδή, να εξετάζονται τα διαφορετικά ταξικά συμφέροντα ως τέτοια, ταυτίζονται συλλήβδην. Ωστόσο, τούτο ενοχλεί τη μεσαία τάξη, που επιμένει -κι έχει εν μέρει δίκιο- στην ταξική της διαφοροποίηση.
Οι ελεύθεροι επαγγελματίες αποτελούν, εξ ίσου, μέρος του προβλήματος. Υπάρχουν αδιαφανείς σχέσεις μεταξύ του δημοσίου και ιδιωτών, Δείμο.
Οι συντεχνίες έχουν διαμορφώσει ισχυρά παράκεντρα σε όλους τους χώρους.
Ο επιμερισμός των ευθυνών δεν είναι του παρόντος.
Αποστρέφομαι τους κανιβαλισμούς.
Η νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική εξουσία έχουν τις κυρίαρχες ευθύνες για την διαμόρφωση του πλαισίου.
Σε τούτο έχεις δίκιο. Εχθές ολοκλήρωσα ένα τμήμα που αναφέρεται στις σχέσεις μεσοαστών και κράτους... Θα δημοσιευθεί οσονούπω.
Θα ήθελα να το διαβάσω. Αλλά έχω την αίσθηση ότι και κάθε μέρα που περνάει θα παλιώνει γοργά το κείμενο. Αυτή είναι συνοπτικά η άποψή μου για τους μεσοαστούς στα χρόνια μας.
Black bidet, θα περιμένω τα σχόλιά σου. Δε με ενδιαφέρουν οι φωνές που συμφωνούν, αλλά εκείνες που μπορούν να μου δείξουν έναν άλλο δρόμο ή έστω -κι αν δε πειστώ- μία διαφορετική οπτική
Θέλω όμως συμπληρώσω ότι έχει πλάκα αν σκεφτεί κανείς ότι ο Μαρξ έβλεπε τους δημόσιους υπαλλήλους ως ένα τρομερό παρασιτικό σώμα που περικλείει την κοινωνία όπως ο εμβρυικός σάκος που καλύπτει το κεφάλι του βρέφους και κλείνει τους πόρους του. Οι δημόσιοι υπάλληλοι σύμφωνα με το Μαρξ δεν έχουν κανένα οικονομικό λόγο ύπαρξης αλλά αποτελούν μια τεχνητή κάστα που συνυπάρχει με τις πραγματικές κοινωνικές τάξεις και για την οποία η διατήρηση του καθεστώτος είναι θέμα αυτοσυντήρησης. Στο ίδιο πνεύμα και ο Λένιν τους θεωρούσε μαζί με το στρατό παράσιτα μέσα στα ζωντανά κύτταρα της κοινωνίας.
ΤΟ ΔΙΑΡΚΕΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΝΕΩΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ
Το αρθρο αυτο γραφτηκε τον Ιουλιο 2009 επί ενιαίου ακόμη ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ. Επικαιροποιημένα αποσπασματα δημοσιεύονται εδώ.
ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ
1.Δεν γνωρίζω άλλη χώρα, με τόσα αριστερά αφεντικά (επιχειρηματίες, ελέυθερους επαγγελματίες) και τόσους δεξιούς εργαζόμενους. Η αιτία ίσως πρέπει να αναζητηθεί στους απογόνους των Βενιζελικών αστών, στην ευρύτατη συμμετοχή όλων των τάξεων στο ΕΑΜ, στην ταύτιση -από τις σκληρές δεξιές κυβερνήσεις μετά το 1944- εαμιτών και κομμουνιστών, στην ‘’δήλωση’’ που έπρεπε να υπογραφεί από τους μετανοήσαντες για να ενταχθούν στους κόλπους του μετεμφυλιακού κράτους (και που πολλές φορές δεν υπογράφτηκε για λόγους αξιοπρέπειας-εγωισμού) και στην εσωτερική μετανάστευση στις μεγάλες πόλεις που άμβλυνε το καθημερινό άγχος των διωκώμενων από την τοπική εκδικητικότητα των νικητών. Επομένως, αφού στο ΕΑΜ συμμετείχε σε μεγάλο ποσοστό το πιο ανήσυχο τμήμα του λαού, το οποίο δεν μπορούσε λόγω ‘’κοινωνικών φρονημάτων’’ να διορισθεί στο Δημόσιο, είναι ευνόητο γιατί, η πλειονότητα των ελεύθερων επαγγελματιών, βιοτεχνών , εμπόρων κ.λ.π. επιχειρηματιών έχει προοδευτική-αριστερή προέλευση και αποτελεί σημαντικό ποσοστό της μεσαίας τάξης.
2. Ο σταλινισμός είναι η ‘’αριστερή’’ έκφραση της αυταρχικότητας και -παγκοσμίως -της πιο άγριας. Ο μαρξισμός έχει γίνει διαχρονικά ‘’στήλη άλατος’’ αντί για διαρκώς ανανεούμενος τρόπος ανάλυσης της κοινωνίας και της βιόσφαιρας. Είναι γνωστή η αντίδραση του σύγχρονου αριστερού ‘’στελέχους’’ απέναντι στο αυθόρμητο, το ανοργάνωτο, το απρόσμενο : καχυποψία, εκνευρισμός, άρνηση αποδοχής. Ότι δεν ελέγχουν (σχεδιασμός εκ των άνω) το καταστρέφουν και αν δεν μπορούν το συκοφαντούν, οι πιο ευγενείς το αγνοούν. Όλα πρέπει να είναι ελεγχόμενα σε ‘’κουτάκια’’, ‘’φάσεις’’, ‘’στάδια’’. Η κοινωνία πρέπει να λειτουργεί περίπου… σαν τα ταχυδρομεία. Κορυφαίο παράδειγμα η αντίδραση των οργανωμένων μελών της αριστεράς στην αυθόρμητη εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973 και η συκοφάντησή της.
3. H προηγούμενη πολυετής λειτουργία της πολυδιασπασμένης αριστεράς σε συνθήκες παρανομίας υπό το καθεστώς του ‘’δημοκρατικού’’ συγκεντρωτισμού με μεταβίβαση των εντολών της κεντρικής εξουσίας στα οργανωμένα μέλη της , έχει ως αποτέλεσμα, ακόμα και σήμερα, ακόμα και για πολλά ‘’στελέχη’’ της ανανεωτικής αριστεράς (δηλ. ως μέσος όρος) την μυστικοπάθεια σε βαθμό ‘’συνωμοτικότητας’’, την έλλειψη επαφής με τις ‘’πλατιές μάζες’’ και την κρυφοσταλινική- «κρατικίστικη»-γραφειοκρατική αντίληψη σχεδόν για τα πάντα.
4. Εξάλλου οι μακρόχρονες επενδύσεις που έχουν κάνει οι εξουσιομανείς γραφειοκράτες πρέπει να αποδίδουν αποτελέσματα αποκλειστικά σε έναν στενό κύκλο, στον οποίο δύσκολα γίνονται αποδεκτοί οι άλλοι, οι διαφορετικοί . Επομένως δεν πρέπει να απορούμε που τα ‘’στελέχη’’ του ΣΥΝ απαρτίζονται κυρίως από πρώην επαγγελματικά στελέχη του ΚΚΕ, καθώς και δημόσιους (κατ΄ ευφημισμόν) υπάλληλους –συνδικαλιστές του ΚΚΕ και του ΚΚΕ εσωτερικού.
Αφωτιστος Φιλελλην
5.Υπάρχουν παραδοσιακά και ελάχιστοι «ταξικοί αποστάτες»(αριστεροί με πολύ υψηλά εισοδήματα ) που ασχολούνται με το hobby (συγνώμην λειτούργημα) της πολιτικής, όπως οι κυρίες της μεγαλοαστικής τάξης με τις αγαθοεργίες, που μας κάνουν την χάρη να μας δίνουν σημασία, να ‘’παίζουν΄’’ με τις ιδέες και την ανάδειξη ‘’στελεχών’’ όπως οι γόνοι της βρετανικής μεγαλοαστικής τάξης .
6. Λίγοι πραγματικά εργαζόμενοι υπάλληλοι(μή συνδικαλιστές) και ελεύθεροι επαγγελματίες κατόρθωσαν να διατηρηθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα στην πρώτη γραμμή της Ανανεωτικής Αριστεράς, γιατί οι πρώτοι θα έχαναν την δουλειά τους και οι δεύτεροι θα έκλειναν την επιχείρησή τους ή -λιγότερο σύνηθες- απορροφήθηκαν από το επάγγελμα τους.
7. Και διατυπώνω τα ερωτήματα :
Είναι επάγγελμα η ενασχόληση με την πολιτική σ’ ένα αριστερό κόμμα ;
Πρέπει να είναι διαρκής και επί δεκαετίες η ενασχόληση με την πολιτική σ’ ένα αριστερό κόμμα ή πρέπει να υπάρχει διαρκής, ανοικτή ανανέωση προσώπων και ιδεών και όχι κυκλική εναλλαγή των ίδιων προσώπων ;
Τι επιπτώσεις μπορεί να έχουν αυτά ;
8. Όλες αυτές οι πρακτικές (μαζί με τους πρόσφατους ‘’καυγάδες’’ και ιδίως τα ‘’μούτρα’’ που δεν αρμόζουν σε ώριμες προσωπικότητες) απωθούν, τόσο τα εγγεγραμμένα μέλη του όσο και τους σκεπτόμενους ανέντακτους προοδευτικούς και αριστερούς πολίτες και τελικά την ίδια την κοινωνία, που αμήχανα αντιλαμβάνεται ότι τουλάχιστον πολιτικά (γιατί πολιτιστικά υπάρχει κάποια ελπίδα ακόμη στην αριστερά) η ανανεωτική αριστερά όπως δομήθηκε με τον ΣΥΡΙΖΑ, τον ΣΥΝ και τις ‘’συνιστώσες’’, δεν διαφέρει και πολύ από το διεφθαρμένο μας πολιτικό σύστημα που υποτίθεται ότι καταγγέλλει και θέλει να ανατρέψει /αλλάξει/ μεταρρυθμίσει.
9.Την δεκαετία του ’70, όπου η ανανεωτική αριστερά συγκινούσε ακόμη του γόνους της μεσοαστικής τάξης, υπήρχε αφενός μεν η τάση για αναζήτηση μέσα από ανάγνωση των σχετικών βιβλίων της σύγχρονης αριστεράς και αφετέρου κάποιος ελιτισμός με αποκορύφωμα την γνωστή ρήση του Λ. Κύρκου, μετά την παταγώδη εκλογική αποτυχία της «Συμμαχίας» το 1977, ‘’σχεδόν ότι ο λαός είναι μαλάκας γιατί δεν κατάλαβε τίποτα’’.
10.Το 1977, το 13,5% του ΠΑΣΟΚ του 1974, έγινε 25% για να φθάσει το 1981 στο 48 % και στην άλωση της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ, υπό σχεδόν τριτοκοσμικές συνθήκες.
11.Το ΠΑΣΟΚ ιδρύθηκε και πλαισιώθηκε κυρίως από εσωτερικούς μετανάστες και είναι - μακράν- το πρώτο κόμμα στους "προοδευτικούς" επαρχιώτες της υπαίθρου και των χωριών των πόλεων, οι οποίοι μπορεί να κινούνται ολίγον προς τα αριστερά ή τα δεξιά, αλλά είναι βέβαιο ότι θα ξαναγυρίσουν αμέσως στην στάνη, όταν ο τσοπάνος θα ανοίξει την πόρτα της για να βοσκήσουν λίγο χορτάρι.
Αφωτιστος Φιλελλην
12. Την πρώτη 4ετία στις τοπικές οργανώσεις του ΠΑΣΟΚ συνέρρεε παντός τύπου και είδους πληθυσμός, που ως αρχηγικό ‘’κίνημα‘’ προσέλκυσε αγρότες-κτηνοτρόφους , μικροέμπορους, βιοτέχνες, εσωτερικούς μετανάστες κάθε είδους. Μάλιστα κάθε μη δεξιός διοριζόταν αυτή την 4ετία αφού το ΠΑΣΟΚ δεν είχε καν επαρκή οργανωτική δομή και αρκετά μέλη με προσόντα για διορισμό (λόγω και των διαγραφών-αποχώρησης πολλών σημαντικών σοσιαλιστών με δράση στην Χούντα καθώς και πολλών φοιτητών τον Μάιο του 1975, που διασκορπίσθηκαν σε άλλες ‘’προοδευτικές’’ οργανώσεις και κόμματα) και πολλές θέσεις στην δημόσια διοίκηση (αφού εξυπηρετήθηκαν οι σχετικά λίγοι οργανωμένοι οπαδοί του) περίσσευαν.
13. Με αυτό τον μηχανισμό διορίστηκαν αρκετοί απόφοιτοι 6-τάξιου γυμνασίου και πολλοί επιστήμονες μέλη του ΚΚΕ και του ΚΚΕ εσωτερικού, μαοϊκοί, τροτσκιστές κ.λ.π., πολλοί από τους οποίους – στη συνέχεια- λόγω των σημαντικών γνώσεων τους επί της πολιτικής πρακτικής, συνεργάσθηκαν –νωρίτερα ή αργότερα - με το καθεστώς ΠΑΣΟΚ, αποκομίζοντας διάφορα οφέλη.
............................................
14. Ολοι οι καυγάδες για την "καθαρότητα της άποψης ή της γραμμής" (που ένας ψυχίατρος θα την ερμήνευε τουλάχιστον ως πρώιμη εξουσιομανία των "στελεχών" της ανανεωτικής αριστεράς)αφήνουν παγερά αδιάφορους τους προοδευτικούς πολίτες, που βλέπουν τα σημαντικά ανεπίλυτα προβλήματα της χώρας και όχι μόνον :
την ανεργία και ιδιαίτερα νέων και γυναικών, την έλλειψη οράματος και αλληλεγγύης ακόμη και μεταξύ των νέων και την –σχεδόν- πεποίθηση ότι οι νέοι θα ζήσουν χειρότερα από τους γονείς τους, την φορολογική ελάφρυνση/απαλλαγή των ισχυρότερων οικονομικά, την – άνευ όρων- παράδοση της χώρας σε κάθε μορφής ‘’νταβατζήδες’’, και άλλους ισχυρούς οικονομικούς σχηματισμούς (συμπεριλαμβανόμενου και του οργανωμένου εγκλήματος), την συνέχιση της αλόγιστης ‘’επιλεκτικής’’ σπατάλης και την πλήρη αναξιοκρατία της δεξιάς διακυβέρνησης, την κατάρρευση της παιδείας/εκπαίδευσης, της οικονομίας και του κοινωνικού κράτους στην χώρα μας και στην Ε.Ε., την οικονομική κατάρρευση και την συνεχιζόμενη διόγκωση του δημόσιου χρέους (παρά το μνημόνιο, το δάνειο και την ενδεχόμενη επιμήκυνση του) την αποβιομηχάνιση, την επιδείνωση του αστικού και φυσικού περιβάλλοντος κ.λ.π.). Για το δημόσιο χρέος και τα swaps απόκρυψης μέρους του, όπως πολύ εύστοχα και σχεδόν ποιητικά είπε τ. στέλεχος του Υπ. Οικονομικών :
“ Φέρναμε τα έσοδα του μέλλοντος στο παρόν
και τις υποχρεώσεις του παρόντος τις στέλναμε στο μέλλον”
15. Προτείνω - όχι ψυχίατρο - αλλά συμβούλιο ψυχιάτρων για την διάγνωση (και την θεραπεία;) της πολύπλοκης συλλογικής νόσου ειδικά των ΚΚΕ-γενών και λοιπών μαοϊκής ή τροτσκιστικής προέλευσης "στελεχών" (συγνώμην για τους καινοφανείς όρους) :
(ναρκισσισμός-βολονταριστική εξουσιομανιακή αλαζονία- εκφυλιστική ηλιθιότητα-πλήρης αδυναμία ανάλυσης δεδομένων/συγκυρίας -κινηματική σχιζοφρένεια (φιλοκινηματικός παλιμπαιδισμός από τις ‘’συνιστώσες’’
-μόνιμη τάση οκνηρίας για διαδηλώσεις από τους προερχόμενους από το ΚΚΕ εσωτερικού κ.λ.π.)
όσο και
Για τους προερχόμενους από το ΚΚΕεσ την διάγνωση μπορεί να είναι :
πολιτική σχιζοφρένεια (πολιτικός-αισθητικός μαζοχισμός μαζί με ελιτισμό/εγωπάθεια (τα ξέρουν όλα)), έντονες τάσεις φυγής προς την τρυφηλή ζωή (δηλ. δεν διακρίνονται αν τα πούρα Αβάνας είναι σοσιαλιστικά ή όχι) και τον καπιταλισμό, οργανωτική οκνηρία
Αφωτιστος Φιλελλην
16. H μεγάλη απορία μου είναι πώς δεν κατάλαβαν ότι δεν μπορεί το "μέλλον " του ΣΥΡΙΖΑ να είναι ένα παιδί που γράφτηκε στην ΚΝΕ το 1989 (όταν κατέρρεαν τα καθεστώτα και οι πρακτικές του υπαρκτού "προντουκτιβίστικου‘’ σοσιαλισμού με αυταρχικές δομές και ολιγομελή γραφειοκρατία με βίλλες και άλλα προνόμια αντίστοιχα των διευθυντικών στελεχών υπερεθνικών καπιταλιστικών εταιρειών (τι νέος ήταν;).
Μηπως τελικά ο ΣΥΝ είναι το αρνητικό είδωλο του ΚΚΕ (εφόσον η πλειοψηφία αποτελείται από ΚΚΕ-γενή "στελέχη", απλώς διότι οι προερχόμενοι από το ΚΚΕεσ είναι -πλέον- λίγοι και δεν είναι οργανωτικά σταχανοβίτες ;
17. Η πολιτική αισθητική του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ έχει αλλάξει άρδην (βρωμάει ΚΚΕ και τροσκισμό σε σημαντικό τμήμα σκεπτόμενων πολιτών που υποστηρίζει τον ΣΥΝ (επιστημόνων, διανοουμένων, καλλιτεχνών κ.λ.π.)
Το μόνο που θα μπορούσε να κάνει η ανανεωτική αριστερά όπως δομήθηκε με τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι :
να διώξει τις "συνιστώσες", αν αυτές συνεχίζουν να συνομωτούν και να υποστηρίζουν ψυχαναγκαστικά το αλάθητό τους για ‘’επανάσταση’’, αφού σημαντικό τμήμα των ελεύθερων επαγγελματιών/επιστημόνων/διανοουμένων/καλλιτεχνών, βιοτεχνών , εμπόρων κ.λ.π. επιχειρηματιών με προοδευτική-αριστερή προέλευση υποστηρίζει τον ΣΥΝ και αποτελεί σημαντικό ποσοστό της μεσαίας τάξης.
να διεξάγει μακρόχρονο συνέδριο επανίδρυσης με συγκεκριμένες θέσεις και προοπτική σε εντελώς διαφορετικές βάσεις, καλώντας όλους τους σκεπτόμενους προοδευτικούς και ανένταχτους αριστερούς πολίτες , οι οποίοι εξάλλου αποτελούν μαζί με τις 16000 χιλιάδες μέλη του, και την αιτία ύπαρξης του ΣΥΝ (είναι οι ψηφοφόροι του) να συμμετέχουν ενεργά για διαρκή και ανοικτή ανανέωση προσώπων και ιδεών, αλλάζοντας το οργανωτικό μοντέλο με τα ’’κουτάκια’’ των ‘’συνιστωσών’’ και του ΣΥΝ, και πείθοντας όλο και περισσότερους, ότι στον νέο αναγεννημένο ΣΥΝ θα βρουν στήριξη στα προβλήματά τους, εφόσον -βεβαίως- η ηγετική του ομάδα πιστεύει ότι ο ΣΥΝ δεν είναι αυτοσκοπός για την διαιώνιση της ‘’συλλογικότητας’’ των επαγγελματιών πολιτικών της αριστεράς
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Απόσπασμα από το άρθρο του SLAVOJ ΖΙΖΕΚ
Για να ξεφύγουμε από τα δίχτυα που έχουμε παγιδευτεί
Κυρ.Ελευθεροτυπία, 21 Νοεμβρίου 2010
".......Στην κατάσταση εκτάκτου ανάγκης στο πεδίο της οικονομίας με την οποία βρισκόμαστε αντιμέτωποι, γίνεται αμέσως προφανές ότι δεν έχουμε να κάνουμε με τυφλές χρηματοοικονομικές κινήσεις, αλλά με στρατηγικές παρεμβάσεις, τις οποίες έχουν καταστρώσει μετά από ώριμη σκέψη οι δημόσιες αρχές και οι χρηματοοικονομικοί θεσμοί, δεδομένου ότι επιδιώκουν να εφαρμόσουν μια λύση για την κρίση, η οποία να ανταποκρίνεται στα κριτήριά τους και τελικά να αποβεί προς όφελός τους. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, πώς είναι δυνατόν να μην σκεφτόμαστε τη δυνατότητα της αντεπίθεσης;
Φυσικά, το μόνο αποτέλεσμα που έχουν παρόμοιες εκτιμήσεις είναι ότι κλονίζουν το βόλεμα των ριζοσπαστών διανοουμένων. Καθώς διάγουν βίο άνετο και προστατευμένο, δεν ενδίδουν, άραγε, στον πειρασμό να κατασκευάσουν σενάρια καταστροφής για να δικαιολογήσουν τη διατήρηση του επιπέδου ζωής τους; Για πολλούς από αυτούς, αν πρέπει να γίνει μια επανάσταση, πρέπει να επιχειρηθεί μακριά από τον τόπο τους -στην Κούβα, τη Νικαράγουα, τη Βενεζουέλα- έτσι ώστε, αφ' ενός να ζεσταίνεται η καρδιά τους από το επαναστατικό όραμα, αλλά και να μπορούν ταυτόχρονα να αφοσιώνονται στην προώθηση της καριέρας τους. Ομως, με την κατάρρευση του κράτους πρόνοιας στις προηγμένες βιομηχανικές χώρες, οι ριζοσπάστες διανοούμενοι θα μπορούσαν να βρεθούν μπροστά στη δική τους ώρα της αλήθειας, να επιζητήσουν μια πραγματική αλλαγή, την οποία τώρα μπορούν να πετύχουν...."
Αφωτιστος Φιλελλην
Τα παραπάνω σεντόνια που αναρτήθηκαν ήταν η άχρηστη πληροφορία της ημέρας.
Μια αφηρημένη φιλολογία σε συνδυασμό με στείρα κριτική, ποτισμένες και οι δύο με καλοχωνεμένη προπαγάνδα και επιφανειακή δαιμονοποίηση, εμβολισμένα όλα αυτά με ασυνάρτητα συμπεράσματα, σε βαθμό που προκαλούν γέλιο. Ναι, για ΣΥΝ μου κάνει, όντως είναι "επικαιροποιημένο".
Η προσφατη ιστορια της χωρας και της πρακτικης της αριστερας αποτελουν αφηρημενη φιλολογια;
@ Black Bidet
Απο ποτε, η κριτικη νοοτροπιων και πρακτικων ειναι στειρα , εφοσον δεν κανω μουσικοκριτικη;
Δεν συνεχιζω η κριτικη σoυ δεν αντεχει περαιτερω κριτικης.
Αληθεια εισαι η θα ηθελες να εισαι στο χωρο της πολιτικης επικοινωνιας με τοσους επιθετικους προσδιορισμους σε τοσο μικρο κειμενο;
Δηλ. αλλα λογια.....
Αφωτιστος Φιλελλην
@Δείμος του Πολίτη
Καλημέρα.Η αλήθεια είναι ότι εχω να δω τησελίδα σου εδώ καικαιρό. Καποια πρωτα σχόλια μου στη σελίδα σου για τη τότε νεα κυβέρνηση Πασοκ εφεραν αντιδρασεις εκμερους σου, ότι βγάζω γρηγορα συμπεράσματα. Τωρα μας τελείωσε ο ΓΑΠ,η Μπατζελή(για την οποία είχα κάνεικαισχόλιο...Οι κκ βουλευτές του ΠΑΣΟΚ κραζονται στις περιφέρειές τους,ενώ συνεργάζονται αγαστώς με την ακροδεξιά!!!και με ονόματα που ούτε θα φαντάζονταν το 2009.....θα επέλθει η καθάρση αργά ή γρήγορα...
Για το θεμα που αναπτυσσεις: Για ποια μεσαία τάξη μιλάς;...Δεν υπάρχει πλέον....την εξαφάνισαν με επιμέλεια. Επανήλθαν όλα στο σημείο του 19ου αιώνα όταν εγραφε ο Μαρξ τοΚομμουνιστικό Μανιφεστο....Προλετάριοι από τη μια(εχουμε ακόμη λίγο δρόμο ως το αίσχιστο σημείο),αστοί από την άλλη. Η μεσαία τάξη βοηθούσε ως μαξιλάρι στις πιθανές κοινωνικές αναταράξεις...Το κερδος όμως καταβρόχθισε αυτή τη μεσαία τάξη...Μεσαία ταξη οι δημόσιοι Υπάλληλοι; Από που κι ως που τα 1400 ευρώ ήταν επαρκές οικονομικό υπόβαθρο για την είσοδο καποιου στη μεσαία τάξη;Τωρα έγιναν 900 και 800 ευρώ....και αύριο στην εφεδρεία..άνεργος δηλαδή... Ομοίως ο μαγαζάτορας που είχε στο μυαλό του πίσω το όνειρο να βγάλει χρήματα τώρα εκλεισε το μαγαζί του. Όλοι είμαστε άνεργοι από την ίδια πλευρά.1,000,000 άνεργοι είμαστε πλέον...... Για ποια μεσαία τάξη τάξη μιλάς;Δε συμφωνώ βεβαίως ότι η αριστερά δεν έχει θέσεις και δε μιλά για τη μεσαία τάξη....κανεις μεγάλο λαθος,θεωρώ χωρίς να εχεις διαβάσει όυτε τις θεσεις του ΚΚΕ,ούτε του ΣΥΡΙΖΑ.... Ας το παρουμε χαμπάρι όλοι. ή θαμας παρασύρει όλους το πολιτικό συστημα στο πάτο ή θα αλλάξει η κοινωνία προς μια άλλη κατευθυνση...Με την αριστερά ως εναλλακτική κυβερνητική λύση...
αστυάνακτας
Αστυάνακτα, θα σε λυπήσω, αλλά ουσιαστικό πολιτικό λόγο για τη μεσαία τάξη δεν έχω διαβάσει. Αντίθετα, βλέπω λογικές κομφορμιστικής ισοπέδωσης για τάχα λαϊκά στρώματα κλπ. Εξάλλου, το ΚΚΕ έχει πάγια αρνητική θέση για τα μεσαία στρώματα. Σήμερα, απλά λίγο περισσότερο κάνει σκόρπιες αναφορές σε λαϊκά στρώματα και γενικώς -αλλά σπάνια- σε μεσαία στρώματα, αλλά χωρίς να αποτελούν μέρος του ιδεολογικού του μηχανισμού του. Για τα κομμουνιστικά κόμματα τα μεσαία στρώματα είναι ένας συντηρητικός μηχανισμός που στηρίζει τη δημοκρατία...
Υπάρχει επομένως λόγος και προτάσεις από την αριστερά..απλά δε συμφωνείς μ' αυτό, κάτι που είναι δικαίωμα του καθενός....Ιδιαιτερως εχουν γίνει αναλύσεις και από τα δυο κόμματα (δεν είμαι σε θεση να υπερασπίζω τις θεσεις του ΚΚΕ) για τους επαγγελματοβιοτέχνες και μικρομαγαζάτορες. Αλλωστε δεν υπάρχει πλεον μεσσαία τάξη....προλεταριοποιείται και ριζοσπαστικοποιείται....και η δημοκρατία δεν υφίσταται...
ΥΓ:Την δημοκρατία (αυτή την αστική) μόνο η αριστερά την εχει υπερασπιστεί όταν κινδύνευε...οι άλλοι εφευγαν στη Μέση Ανατολή,ή εκαναν αντίσταση στη Σουηδία και Γαλλία ή κάνω λάθος
αστυάνακτας
Αστυάνακτα, οι θέσεις και των δύο κομμάτων, όπως έχω πει κι αλλού, δεν είναι στην κατεύθυνση διαμόρφωσης ταξικής συνείδησης της μεσαίας τάξης, αλλά ταύτισης των μεσοαστικών συμφερόντων με εκείνα των εργατών. Δεν είναι έτσι, όμως. Οι μεσοαστοί απομακρύνονται από συμψηφιστικές και κομφορμιστικές λογικές. Δε βλέπουν τα δικά τους συμφέροντα να ταυτίζονται, αλλά να συμπαρασύρουν των εργαζομένων. Φυσικά και συνδέονται (εξάλλου, πολλοί μεσοαστοί εμποροβιοτέχνες συνδέονται ως οικογένεια με το λιγοστό προσωπικό τους), αλλά δεν ταυτίζονται.
Η ΚΟΜΕΠ ουσιαστικά δεν κάνει καν λόγο, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ σπασμωδικά κι όχι οργανωμένα κάνει αναφορές -έμμεσες συνήθως και σχετικά αόριστες ή αναμάσηση των συνδικαλιστικών φορέων- στην ΑΥΓΗ.
@ Αφωτιστος Φιλελλην
Κατά την γνώμη μου, στείρα είναι μια κριτική όταν δεν συνοδεύεται από κάποια αντιπρόταση. Απλώς είναι γκρίνια.
Τώρα όσον αφορά τους επιθετικούς προσδιορισμούς... και λίγους έβαλα.
Το κείμενο είναι αναχρονιστικό, μικροαστικό, συντηρητικό, επιφανειακό και.....guess what.. ΣΤΕΙΡΟ! Επαναλαμβάνω για ΣΥΝ μου κάνει, δεν το κατακρίνω ως μη ΣΥΝ-προελεύσεως, ίσα ίσα για τους παραπάνω λόγους (εν μέρει) κατακρίνω και τον ΣΥΝ συνολικά.
Τέτοιου τύπου φιλολογίες και παραφιλολογίες, το μόνο που δεν κάνουν είναι να προσφέρουν.
@ Black Bidet
Το μονο επιτυχημενο ειναι το ονομα σου. Ξερνας λεκτικα λυματα.
Εχεις την αμεριστη συμπονοια μου.
Ζωντας και εργαζομενος στα Εξαρχεια απο το 1973, γνωριζω οτι πολλοι νεοι σαν και σενα χρειαζονται εξεταση απο ειδικο κια ενδεχομενως... θεραπεια τυφλης επαναστατικοτητας.
Αφωτιστος Φιλελλην
Για να μη λεμε για αποσπασματικότητα θεσεων γενικά
Για τους ΕΒΕ:
http://www.syn.gr/gr/tmima.php?gl=el&page=46
για τη Δημόσια Διοίκηση:
http://www.syn.gr/gr/keimeno.php?id=23530
θα βρεις και άλλα στη σελίδα του ΣΥΝ
Δε γνωρίζω αν στηρίζεσαι σ'αυτά....τα ξαναλέμε επί των θεσεων...Γιατί από το δεν εχετε θεσεις περάσαμε στις αποσπασματικές θεσεις...ας μιλήσουμε λοιπόν επί των θεσεων...
αστυάνακτας
Αστυάνακτα, σ' ευχαριστώ πολύ. Ωστόσο, τέτοιες θέσεις έχουν όλα τα κόμματα. Είναι θέσεις αποσπασματικές από την ταξική συνολική υπόσταση, θέσεις θα λέγαμε συντεχνιακές που τελικά δεν οδηγούν σε ταξική συνείδηση όλων των επιμέρους μεσοαστικών στρωμάτων.
Βασικά, τέτοιες θέσεις με μικροδιαφορές έχουμε πολλάκις διαβάσει. Μιλάνε για ΕΒΕ και ΔΥ. Όχι για μεσαία τάξη ως ταξικό σχηματισμό.
@ Αφωτιστος Φιλελλην
Είναι καταπληκτικά τα πολιτικά σου αντανακλαστικά, που αντικατοπρίζουν το επίπεδο των κειμένων-σεντονιών που ανάρτησες.
Ας είναι δεν πειράζει. Η κάθε συνείδηση ωριμάζει όποτε της αξίζει. Από αυτο δεν ξεφεύγει κανένας μας.
Δεν είναι η πατρίδα μας (2010, σατιρικό)
Δεν είν’ οι βίλες στις κορυφογραμμές
οι ιδιωτικές παραλίες στις μπαζωμένες ακτές
τα αξεστα λαμόγια με τις βαμμένες ξανθιές
τα ξέκωλα στην TV και στις φυλλάδες.
Οι λαθρέμποροι που έχουνε ποδοσφαιρικές ομάδες
οι πουλημένοι οι “ταγοί” και οι συνδικαλιστές
” διανοούμενοι” που υμνούν απολύσεις από μικροκαπιταλιστές
” μαικήνες” businessmen επί του ασφαλούς :
αφανείς εταίροι με τους πολιτικούς.
Δεν είναι τα ερειπωμένα αρχαία μέλη μνημείων
τα αγάλματα τα κλασσικά,o εναπομένων κίων
ότι απέμεινε απ’ το ασβεστοκάμινο και την λαθρανασκαφή
καλά που δεν τά ‘ καναν όλα ασβέστη οι χριστιανοί
ή δεν τα’ χτισαν σε εκκλησιές στην βυζαντινή εποχή
Fallmerayer- Παπαρρηγόπουλος 1-1
δεν δίνω δίκιο σε κανένα
Πάντως ο καπιταλισμός μας είναι βαλκανικός
διαφθορά, εγκάθετοι, μετριοκρατία, νεποτισμός
Τα αποτελέσματα γνωστά πριν το σάλπισμα της κρίσης
Φθάνει η ώρα την μάταιη την μάχη ν’ αφήσεις
………………………………………………………..
Χαμένη η παρτίδα της πατρίδας μας
Σαν Σέρβοι επί Milošević να βγάλουν διαβατήρια
οι νέοι των 700 ευρώ , αξιοπρέπειας εισιτήρια
τόσους …έξυπνους δεν τους σηκώνει ο τόπος
οδόφραγμα οι “έξυπνοι”, για πάντα κλειστός ο δρόμος
Κι εμείς μετά την σύνταξη στην πόλη του Καβάφη
θα κοιτάμε προς βορρά : την Κρήτη, τη Ανάφη
κι ας τους “να βράζουν μες το ζουμί τους”
μέχρι να τελειώσει το νερό κι η άθλια ζωή τους.
24.03.2010
Αφωτιστος Φιλελλην
ΥΓ Ποιητικα καπως ετσι ειδα τα μεσαια στρωματα και την τεως πατριδα μου.
Δημοσίευση σχολίου