Κάναμε και τη γυμναστική μας…

Α, ρε μάνα… Καλά μου έλεγες εσύ, όταν ο μπαμπάς μου έδειχνε πώς να οδηγώ και να παρκάρω «πρόσεχε το πεζοδρόμιο. Είναι ιερό. Μην το "καβαλάς"».
Αποφάσισα προχτές να κάνω μια βόλτα με το καρότσι μέσα στην πόλη. Οι πολλοί ελεύθεροι χώροι που διαθέτουμε δε με κάλυπταν (!!!). Ήθελα να πάρει το μωρό ένα βιωματικό μάθημα. Μέσα στην πόλη, λοιπόν, με το καρότσι. Από την αρχή οπλίστηκα βέβαια με υπομονή. Άφησα κατά μέρος τον εαυτό που ενοχλείται εύκολα και βγήκα έξω. Αποδείχτηκε βέβαια πως σε ένα γυμναστήριο ή μια οικοδομή υπό ανέγερση, η κούραση είναι μικρότερη.
Πού να πάω ο καημένος! Τα πεζοδρόμια όλα γεμάτα με αυτοκίνητα. Έκανες μια στροφή αριστερά να αποφύγεις το ένα όχημα που έπιανε γέρνοντας το μισό πεζοδρόμιο και έπεφτες σε άλλο αυτοκίνητο. Έκανες να κατέβεις από το πεζοδρόμιο και ανακάλυπτες ότι ο δήμος ποτέ δε σκέφτηκε να βάλει ράμπα. Ανώμαλος δρόμος, μικρή μου. Θα μάθεις μεγαλώνοντας… Βέβαια, και στο απέναντι πεζοδρόμιο που είχε ράμπα, βρήκε χώρο ελεύθερο κάποιος να παρκάρει το primera (λεφτά για primera υπάρχουν, αλλά για χρήση πυλωτής ούτε λόγος, την κάναμε κατάστημα, δωμάτιο, γραφείο).
Αγώνας σε ανώμαλο δρόμο. Ευτυχώς το μωρό δεν έκλαιγε. Θαύμαζε τα αξιοθέατα: ένα golf στη μία γωνία, απέναντι ένα renault και κολλητά εμπρός του ένα opel... Ανέβα κατέβα το πεζοδρόμιο, προχώρα στη μέση του οδοστρώματος με μάτια στον... μην έρθει και κανένας από πίσω… Ο ιδρώτας είχε αρχίσει να κάνει την εμφάνισή του.
Λίγο παρακάτω μια γιαγιά μάλωνε με τον ιδιοκτήτη, μάλλον, ενός οχήματος. Της φώναζε γιατί προφανώς του το έξυσε. Από το μυαλό του κάγκουρα βέβαια δεν πέρασε ούτε ξυστά η σκέψη ότι όπως το είχε παρκάρει -σε όλο το μήκος του πεζοδρομίου- αργά ή γρήγορα κάποιος θα το έξυνε. Η γιαγιά με τα ψώνια αμίλητη υπέμεινε το μαρτύριο του εξευτελισμού και συνέχισε αγκομαχώντας.
Πιο πέρα, τα καταστήματα ρούχων και τα καφενεία είχαν κάνει κανονική κατάληψη στο πεζοδρόμιο (οι μαθητικές κι οι φοιτητικές καταλήψεις τελικά είναι ανοργάνωτες, εδώ μιλάμε για επαγγελματίες καταληψίες, σκέφτηκα). Περνούσαμε ανάμεσα από κρεμάστρες με παντελόνια, πουκάμισα, μπλούζες. Η μικρή νόμιζε ότι ήταν για εκείνη κι άρχισε να αρπάζει ό,τι ήθελε (καταναλωτικό πνεύμα). Περάσαμε κι ανάμεσα από δεκάδες τραπεζοκαθίσματα, μια δεξιά, μια αριστερά και βγαίναμε σε δύο μέτρα ισιάδι. Τους χαιρετούσε όλους (η κατάληψη βοηθά και στην κοινωνικοποίηση, φαίνεται). 
Και εκεί που λες ότι τελείωσαν τα βάσανα, νά  ‘σου και η τζαμαρία ενός καταστήματος. Από τα τρία μέτρα πεζοδρομίου, μόνο μισή τσιμεντόπλακα και το κράσπεδο έμειναν για να τα κλείσει ο καθρέφτης ενός παρκαρισμένου. Άντε ξανά βγες στο δρόμο. Πρόσεχε μια αριστερά, μια δεξιά, πίσω και λοξά.
Βιωματική εκπαίδευση, μικρή μου. Να μάθουμε να κινούμαστε ανάμεσα στην αλαζονεία του οδηγού, τον ωχαδερφισμό των καταστηματαρχών, την αδιαφορία των αρχών. Να κάνουμε λίγη γυμναστική, επιτέλους, αγάπη μου. Τα αστικά λεωφορεία ανύπαρκτα, το μετρό θα έρθει όταν η κόρη ενηλικιωθεί, η δημοτική αστυνομία εξαφανισμένη, οι τροχονόμοι μετακλήθηκαν στα γραφεία και τα ΜΑΤ… Και παίζεις εσύ τη ζωή σου κορώνα γράμματα. Κι ας πασχίζει κάθε γιαγιά να κάνει βόλτα το εγγόνι ή να φέρει λιγοστά ψώνια στο σπίτι με το καρότσι…

23 έκριναν :

Unknown είπε...

Τα πεζοδρόμια έχουν γίνει μεγάλη πληγή...
Και οι μόνοι που δε θα θιγούν από την κατάργησή τους είναι οι πεζοί!
Πάντως, πριν 15 χρόνια που έμενα ΠανωΠόλη δε θυμάμαι να ήταν τόσο τραγικά τα πράγματα.

La koumbara είπε...

Το δράμα του γονιού με το καρότσι! Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο σε καταλαβαίνω...

Κουράγιο και καλές γιορτές :)

Swell είπε...

Να δώσεις στην κόρη σου αυτοκόλλητα "είμαι γάιδαρος παρκάρω όπου γουστάρω". Θα το κολλά στ' αυτοκίνητα όπως περνάτε ξυστά δίπλα τους...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Darthiir the Abban, πολύ ωραίο αυτό. Όντως δε θα θιγούν, δε θα καταλάβουν καν ότι κάτι συνέβη. οδηγώ πάνω από 20 χρόνια κι έμαθα ποτέ να μην παρκάρω σε πεζοδρόμιο αν σε απόσταση κοντινή υπάρχει περίπτωση να βρω χώρο να το αγκυροβολήσω. Πόσες φορές με χαρακτήρισαν χαζό όταν αφήνω θέση ελεύθερη στο πεζοδρόμιο (όταν όλοι εκεί παρκάρουν) και ψάχνω να βρω χώρο αλλού).

Κουμπάρα, κι αγόρι να ήταν το ίδιο θα περνούσε. Απλά το κορίτσι είναι πιο υπομονετικό.

Swell, το σκέφτηκα, φίλε, το σκέφτηκα. Τουλάχιστον έμαθε στα 2,5 έτη να περπατά μόνο στο πεζοδρόμιο. όταν κατεβαίνουμε στο δρόμο (αναγκαίο συχνά) με μαλώνει για να πάμε στο πεζοδρόμιο.

La koumbara είπε...

Χμμμ, ο μπαμπάς των κοριτσιών βλέπει τα καρότσια για κορίτσια :)))

ο δείμος του πολίτη είπε...

Όντως έχεις δίκιο... Κορίτσι νόμιζα ότι είδα... Χαζομπαμπάς, ε, κουμπάρα;

thinks είπε...

Πολύ αληθινά όλα όσα λες. Τα σχέδια πόλεων, εκείνα που έγιναν πριν ένα αιώνα και εκείνα που εκπονούνται καθημερινά από τα αυθαίρετα και τις αυθαιρεσίες, δεν προέβλεψαν για "22.000.000" αυτοκίνητα σε μια χώρα 11.000.000 εκ των οποίων τα 85% κατοικούν στις 3-4 μεγαλύτερες πόλεις. Και ο καθοριστικός παράγοντας η παντελής έλλειψη οποιασδήποτε σκέψης για τον διπλανό. 11.000.000 αυτόνομα νησιά, στο Αρχιπέλαγος Ελλαδιστάν. Μια χρεοκοπία ολοκληρωτική, όπου, αντιγράφοντας την δύση ξεχάσαμε να την καταλάβουμε -και τώρα περνάμε την ψυχοβγαλτική διαδικασία του να καταλάβουμε ότι είναι σπασμένα και δεν διορθώνονται: μόνο ξαναχτίζονται από το μηδέν, από επόμενες γενεές... Καλό κουράγιο! Και καλές γιορτές!

ο δείμος του πολίτη είπε...

thinks, μακάρι να ήταν μόνο τα πολεοδομικά προβλήματα και οι συνέπειες της βιομηχανικού επιπέδου οικοδόμησης των ελεύθερων χώρων, των αντιπαροχών κλπ κλπ. Κυρίως είναι πιστεύω η αδιαφορία για το διπλανό, όπως λες κι εσύ.

Marina είπε...

Το να προσπαθείς να πάς οπουδηποτε μέσω πεζοδρομίου είναι κωμικό σε αυτή τη χώρα που όλοι μόνο τη δική μας εξυπηρέτηση κυττάμε. Καλύτερα είσαι στο οδόστρωμα, αν μη τη άλλο γλυτώνεις και το πέσιμο, γιατί οι πλάκες είναι φθαρμένες και ακανόνιστες (απο τα αυτοκίνητα)κίνδυνος για τον απρόσεκτο. Δεν πάμε καθόλου καλά. Το τότε κράτος της αφθονίας μας ( έστω και με δανεικά) μας έκανε εαυτούληδες, τώρα που το κράτος μπατίρησε, μη περιμένεις μεγάλες αλλαγές..χρειάζεται να το θέλουμε πρώτα..

ο δείμος του πολίτη είπε...

Μαρινάκι, ειδικά για τις φθορές δεν έχεις καθόλου άδικο. Ο καθένας κάνει κατάληψη, τι διαφορά έχει το πεζοδρόμιο από μία πανεπιστημιακή σχολή, νομίζεις; Όλα τα θεωρούμε δικά μας και τα δικά μας δικά μου...

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Για το χρόνο ολοκλήρωσης του μετρό, πολύ αισιόδοξο σε βρίσκω...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Είμαι, ε Άσκαρ, βρίσκεις;

αθεόφοβος είπε...

Καλά εκτός από αυτοκίνητα και καρεκλοτράπεζα στην Θεσσαλονίκη δεν έχει στα πεζοδρόμια δέντρα στο μέσο στενών πεζοδρομίων, κολώνες της ΔΕΗ και στύλους με ταμπέλες οδικής σήμανσης μέχρι διαφημιστικές καταστημάτων;
Τόσο απολίτιστοι είσαστε βρε καρντάσια!

ο δείμος του πολίτη είπε...

Αθεό, για τις κολώνες τι να πω. Δε το θυμήθηκα. Και η ευθύνη, είναι πρωτίστως των δήμων. Προσωπικά έχω πρόβλημα (πολεοδομική ευκαιριακή ανάπτυξη) και με τα πεζοδρόμια των δύο τριών πλακών, που, όπως λες, κλείνονται έχουν και κάδους και κολώνες και δέντρα. Και φυσικά κατά τη γνώμη μου (και το θέτω στη μελέτη μου για την Τοπική Αυτοδιοίκηση) πρέπει και οι κάδοι να μπουν μέσα στην αυλή κάθε πολυκατοικίας και οι κολώνες φυσικά να φύγουν και να υπογειοποιηθεί όλο το δίκτυο.

ΔΙΟΝΥΣΟΣ είπε...

Μια κάποια λύση τα αβραμοπουλεια κολονάκια, μια δεύτερη η "γερμανική αστυνόμευση" μια τρίτη οι φτηνές θέσεις στάθμευσης..Το ακριβώτερο παρκάρισμα έξω τόχω απαντήσει στο κέντρο του Σάλτσμπουργκ 5 ευρώ την ώρα.Εδώ λειτουργούμε ανεξελεκτα και πληρώνουμε διπλό κόστος και περιβαλλοντολογικό μη σεβασμού του πεζού και τετρακίνητου μωρού και κόστος παρκαρίσματος τρισμέγιστο.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Διόνυσε, τα κολονάκια δεν είναι λύση πάντα. Μη σου πω ότι είναι και παράνομα, το ίδιο με τα παρκαρισμένα...

xromatisti είπε...

Eσύ Δείμε όλο και κάπως μπορούσες να κουμαντάρεις το καρότσι. Σκέψου τους ανθρώπους που είναι σε αναπηρικά καροτσάκια ή εκείνους που δεν βλέπουν!
Δεν υπάρχει παιδεία. Ο καθένας κοιτάει την πάρτη του.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Και σκέψου, Βίκυ, ότι ΑμεΑ είναι και οι τυφλοί. Πιο πολύ όμως δεινοπαθούν οι γιαγιάδες με εγγόνια σε καρότσι ή ψώνια στο καρότσι της λαϊκής. Οι υπόλοιποι τη βολεύουμε κάπως.

Νimertis είπε...

παντού τα ίδια φίλε μου δείμο... εύχομαι πάντως όμορφες γιορτές να περάσεις...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Νά' σαι καλά, καλή μου Νημερτή

Αερικό είπε...

Και μεσα σ΄ολα αυτα, Δήμο μου, να χεις και πολλους οδηγους αυτοκινητων να σου λενε: " που πας μωρη με το καροτσι μεσ΄στο δρομο;; !! " κι εσυ να μη χωρας ουτε μονη σου να περπατησεις στο πεζοδρομιο!
Καλες γιορτες να χουμε!

Unknown είπε...

Ααα κοίτα να δεις, το «πού πας με το καρότσι στο δρόμο» το λέω κι εγώ, καθημερινά (την ώρα που σταματάω να περάσει η μαμά). Υπάρχει ένας απλός λόγος, άλλο το να καυτηριάσεις τους ανεγκέφαλους που έχουν μετατρέψει τις πόλεις μας σε αβίωτες και άλλο να υποδείξεις πως το να προστατέψεις το καροτσάκι από το δρόμο, στον οποίο ακόμα και αν δεν βρεθεί ο ακόμα πιο ανεγκέφαλος που θα αγνοήσει την ύπαρξή σας, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος ατυχήματος. Καλώς ή κακώς είναι σίγουρα ανώτερο του να κυκλοφορήσεις στο δρόμο. Ξέρω, λύση δεν υπάρχει, αλλά είναι σχεδόν αδύνατο να δεις καροτσάκι στο δρόμο και να μην αισθανθείς πικρία και δυσφορία γι’ αυτό…

ο δείμος του πολίτη είπε...

Η πλάκα πάντως είναι ότι ορισμένες φορές πεζοί από συνήθειο δεν περπατούν σε ελεύθερα 3μετρα πεζοδρόμια, αλλά στο δρόμο... Πάντως για τα καρότσια που οδηγούν γυναίκες υπάρχει και η δικαιολογία απουσίας ή κάλυψης ειδικών ραμπών.

ShareThis