Μια ηλικιωμένη
στη Ζάκυνθο. Ένας συνταξιούχος στο Σύνταγμα. Ένας νέος στη Χίο. Μία νέα μάνα
στην Κρήτη... Ως πότε;
Σκότωσαν τα
όνειρά μας, λεηλάτησαν τις ζωές μας, δολοφονούν συνανθρώπους μας, βάφουν τα
χέρια τους με αίμα... Μας χρεοκοπούν και μας εξαθλιώνουν και μετά μας
"σώζουν" και μας υπόσχονται "καλύτερο μέλλον". Ως πότε θα
μένουμε παθητικοί παρατηρητές;
Εμάς, ρε ηλίθιε,
πυροβολούν, κι εμείς μένουμε απαθείς. Εμάς σκοτώνουν κι εμείς σκουπίζουμε το
αίμα μας. Εμάς σημαδεύουν κι εμείς κοιτάμε τα όπλα και συζητούμε ακόμα για
αυτά. Εμάς χρεοκοπούν κι εμείς ακόμα ελπίζουμε...
Οι ηθικοί
αυτουργοί είναι γνωστοί. Αυτοί όπλισαν το χέρι του ηλικιωμένου. Αυτοί οπλίζουν
το δικό μας χέρι.
Τούτη η αυτοκτονία
δε συνδέεται απλά με την κρίση. Οφείλεται σε αυτήν. Και ήρθε με τον πλέον
θορυβώδη τρόπο.
Αν κάποιοι
επιμένουν να δουν την αυτοκτονία ως ψυχική νόσο, ας θυμηθούν όσους έχουν
επιλέξει συνειδητά να χάσουν τη ζωή τους ως ένδειξη διαμαρτυρίας. Ας βάλουμε
τον ηλικιωμένο δίπλα στον Κώστα Γεωργάκη...
διαβάστε και τα νεότερα και τα πιο ψύχραιμα
διαβάστε και τα νεότερα και τα πιο ψύχραιμα
33 έκριναν :
Συμφωνώ.
Το ποστάρω, αν μου επιτρέπεις.
Γαμησε τα...
Οι παραιτημένοι από τη ζωή είναι πολλαπλάσιοι και ας μην φτάνουν στο απεννενοημένο διάβημα. μη ξεχνάς οτι έχουμε 1 εκατ μελαγχολικούς με τετραπλή διαβάθμιση. Αλλά εγώ αναφέρομαι στην τεράστια κατηγορία που βρίζει,δεν ψηφίζει,φασιστοποιείται στο ευκολο όλοι ιδιοι είναι,είναι ετεροδημότες και δεν φτάνουν τα λεφτά να πάνε για χωριό κλπ
Υπογράφω μαζί σου.
Η κρίση που αυτοί δημιούργησαν;;; Ποιοι είναι "αυτοί";
Όσο για την υπεραπλούστευση στο ζήτημα της φυχικής νόσου, ποιος είναι αρμόδιος να αποφανθεί για το αν μια ενέργεια οφείλεται σε ψυχική νόσο αν όχι ο ειδικός; Εγώ; Εσύ; Αυτός που συμφωνεί με τον αυτόχειρά μπορεί να αποφανθεί για την ψυχική του υγεία απλώς επειδή συμφωνεί με τις υποδείξεις του;
Θα με ενδιέφερε οποιαδήποτε επιστημονική παραπομπή που να εξηγεί ότι υπό προϋποθέσεις η αυτοκτονία δεν οφείλεται σε ψυχική νόσο. Τον τελευταίο καιρό Δείμο υποπίπτεις διαρκώς σε εκπτώσεις όσον αφορά την λογική, αρκεί να γεννιούνται συναισθήματα αόριστης αντίδρασης. Και σε αυτά τα πλαίσια δεν μπορώ παρά να διαφωνήσω γιατί θεωρώ ότι η αντίδραση είναι καλή όταν είναι και σαφώς προσδιορισμένη.
Στο μοναδικό που θα συμφωνήσω 100% είναι ότι η αυτοκτονία αυτή οφείλεται στην οικονομική κρίση. Όπως και οι υπόλοιπες για τις οποίες όμως δεν θα έμπαινες ποτέ στον κόπο να αφιερώσεις ξεχωριστό post. Και κάπως έτσι υποβαθμίζουμε την αιτία εις βάρος του συμβολισμού.
Την δική μου θέση την έχω εκφράσει αναλυτικά εδώ: Ο Αποθανών Δεδικαίωται
Σπίθα, με τιμάς.
Zaphod, και τούτο είναι το λιγότερο.
Διόνυσε, η μελαγχολία και το άγχος, έχει επηρεάσει πολύ κόσμο. Έχω αρχίσει να φοβάμαι.
Κώστα, χαίρομαι.
Δράκε, αγαπημένε, δε νομίζω ότι υπάρχει κάποια υπεραπλούστευση. Μειωμένος χρόνος, οργή και κατάθεση άποψης (όχι μελέτη) επιτρέπουν να εκφράσω κάπως διαφορετικά τη θέση μου. Η κρίση είναι γέννημα της δημοκρατίας και δεν οφείλεται στους πολίτες που την πληρώνουν. Δε θα εξισώσω τις ατομικές μας ευθύνες (που σίγουρα έχουμε) με εκείνες των επικεφαλής του έθνους. Η κρίση είναι το επικοινωνιακό τρικ για να φέρουν τα νεοφιλελεύθερα μέτρα που πάσχιζαν από το 2002 και εξής, είναι το μέσο και το άλλοθι για τη διάλυση της μεσαίας τάξης.
Η δε ψυχική νόσος είναι μία κατάσταση που σίγουρα δε θα την κρίνω εγώ. Αλλά σίγουρα δε θα επιτρέψω σε πολιτικούς που ευθύνονται ή δημοσιογράφους, ταγούς του συντηρητισμού, να τον ορίσουν ως ψυχικά ασθενή (χωρίς να σημαίνει ότι είναι τούτο κάτι κακό απαραίτητα).
Αλλά άλλο είναι η πράξη διαμαρτυρίας (κι ως τέτοια θα την εξετάσουμε) κι άλλο η ψυχική νόσος που μπορεί να οφείλεται στην κρίση (βλ. μελαγχολία, άγχος κλπ).
Ο ΚΥΡΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ Χ.
.."Όταν έγραφα πριν δέκα μέρες για τα γερόντια που σαλτάρουν, δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι θα επιβεβαιωνόμουν τόσο σύντομα- και μάλιστα από έναν «δικό μου» προσφιλή ηλικιωμένο.
Έχω να πω πολλά.
Δεν θα τα πω.
Μόνο ένα ερώτημα απευθύνω προς όλους εκείνους που, αφού πρώτα έστειλαν τους γονείς, τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας στο φόβο, στην εξαθλίωση και την απόγνωση, έχουν και το θράσος να δηλώνουν συγκλονισμένοι απ' το συμβάν:
Ρε κουφάλες, ο καθρέφτης σας, έχει αρχίσει να σας φτύνει ή ακόμα το σκέφτεται;"
Μίλτος Πασχαλίδης
5 Απρ 2012 "
http://www.e-tetradio.gr/ar6959el_okyriosdimitrisx.html
Δείμε αν μου επιτρέπεις μια διόρθωση. Αυτή η αυτοκτονία όντως δε συνδέεται με την κρίση αλλά ούτε οφείλεται σε αυτήν. ΕΙΝΑΙ η κρίση. Δολοφονία ήταν, όχι αυτοκτονία. Όταν βγαίνει ένας άνθρωπος και λέει ότι μου τα πήρατε όλα, δεν θα σας επιτρέψω να μου πάρετε και την αξιοπρέπεια, δεν μιλάμε για αυτοκτονία πλέον. Το πολιτικό σύστημα του όπλισε το χέρι, το ίδιο πάτησε και την σκανδάλη, όπως ορθά επισήμανες.
Το χειρότερο όμως ξέρεις ποιο είναι; Ότι ήδη από χθες έχει ξεσποάσει πόλεςμος μέγας για το κατά πόσον η αυτοκτονία είχε πολιτικό νόημα, μέχρι και για το κατά πόσον το χειρόγραφο είναι αυθεντικό. Υπάρχει κόσμος που λέει φόρα παρτίδα πως αν δε γίνει από γραφολόγο ταυτοποίηση γραφικού χαρακτήρα,το σημείωμα μάλλον είναι ψεύτικο. Το ότι βγήκε και μίλησε ακόμη και η κόρη του για το σημείωμα, οι ίδιοι άνθρωποι το θεωρούν σχεδόν ύποπτο ότι όντως δεν είναι αυθεντικό. Μιλάμε για βλακεία που σπάει κόκκαλα, Δείμε (και υπόλοιποι).
Τι να πεις μετά λοιπόν; Τέτοιος λαός είμαστε, φαίνεται. Βλάκες.
Σπίθα, όταν σκεφτόμουν κι έγραφα για τον απολυμένο στην Κομοτηνή (βλ. όταν η ανεργία οπλίζει) είχα στο νου μου και τις αυτοκτονίες. Δεν περίμενα να γίνει τόσο ηχηρό συμβάν. Η Κομοτηνή γρήγορα ξεχάστηκε, γρήγορα κι εύκολα αποσιωπήθηκε.
Έχει απόλυτο δίκιο ο Μίλτος... Και καλά έκανες και το σύνδεσες το κείμενο, γιατί απορούσα πότε θα μιλήσουν οι καλλιτέχνες.
Άδη, σχολιάζοντας τη δεύτερη παράγραφο, ας πω πως έχω διαβάσει τα πιο τρελά. Άκουσα ότι ίσως έπασχε ψυχικά, άκουσα ότι έπρεπε να πολεμήσει κι ευτυχώς που οι Αντιστασιακοί στην Κατοχή δεν αυτοκτονούσαν, αλλά πολεμούσαν, διάβασα ότι μπορεί να σκότωνε κανέναν κατά λάθος στο Σύνταγμα. Ό,τι θες άκουσα για να υποβιβάσουν το γεγονός... Βέβαια, από τον καναπέ, γιατί κανείς από όσους μίλησαν δεν έφτασε στα 2 έτη ανεργίας (όπως ο γράφων) με μια οικογένεια, ούτε στον προβληματισμό του γέροντα. Εκ του ασφαλούς αμφισβητούν κι αυτό με τσαντίζει ακόμα περισσότερο.
κι εγώ μαζί ρε γαμώτο...
Δήμο, σε καμία περίπτωση δεν παραβλέπω τον πόνο, τον ανθρώπινο παράγοντα, την δυστυχία που οδηγεί στην αυτοκτονία, ή την δυστυχία που η αυτοκτονία προκαλεί σε μια οικογένεια και κύκλο. Σε καμία περίπτωση δεν διαφωνώ ότι η κρίση βρίσκεται πίσω από τις αυτοκτονίες.
Πιστεύω ότι ο νους, το νευρικό σύστημα κάθε οργανισμού, έχει σαν πρωταρχική αποστολή την επιβίωση του οργανισμού, του ανθρώπου, άρα κατά την δική μου γνώμη, ένας εγκέφαλος που ενσυνείδητα προκαλεί τον θάνατό του, δεν λειτουργεί σύμφωνα με την φύση του όταν το κάνει αυτό. Δυσλειτουργεί εκείνη τη στιγμή. Το πιστεύω αυτό ακράδαντα, και θα αυτοαποκαλεστώ "ηλίθιος" με περηφάνια, αν σε κάτι σαν ελόγου μου απευθυνόσουν όταν έγραψες "ρε ηλίθιε". Τελικά, ίσως, ηλίθιοι να μην είναι εκείνοι που έχουν διαφορετική γνώμη, αλλά, εκείνοι που στο τέλος δεν θα επιβιώσουν μια ς πολύ δύσκολης κατάστασης.
Όποιος και να όπλισε το χέρι του ηλικιωμένου, ο ηλικιωμένος είναι αυτός που τράβηξε την σκανδάλη. Είχε επιλογές, και έκανε την επιλογή του μόνος του.
Η γνώμη μου είναι ότι η αυτοκτονία είναι μια πράξη που πηγάζει από δειλία και εγωισμό, και από δυσλειτουργία του νευρικού συστήματος . Ως εκ τούτου, είτε μιλάμε για κάποιον στο Σύνταγμα που δεν μπορεί να το χωνέψει ότι η Ευρώπη δεν θα του δώσει άλλα δανεικά τα οποία δεν επρόκειτο να επιστρέψει, είτε μιλάμε για ένα μοναχό που αυτοπυρπολείται στο Θιβέτ σε διαμαρτυρία κατά της Κινεζικής κατοχής, για μένα το να κάνουμε την αυτοκτονία λάβαρο είναι απαράδεκτο, χασούρικο, παραπλανητικό, και η εύκολη λύση για να απομακρύνουμε ευθύνες από πάνω μας και να τις ρίξουμε αλλού.
Και τολμώ να πω ότι κατά την γνώμη μου το κείμενό σου σήμερα, αποποιούμενο κάθε ατομικής ευθύνης, και εικονογραφώντας μας όλους σαν θύματα των κακών, χάνει για μένα οτιδήποτε σωστό θα μπορούσε να πει.
Νέστορα, όπως πάμε, όλοι μαζί θα είμαστε σε αυτό τον αγώνα...
Δημήτρη, επειδή ακριβώς κάποιος κάνει επιλογή εξαιτίας κοινωνικών συνθηκών, δε θα τον χαρακτηρίσω ψυχικά ασθενή.
Τα περί δειλίας τα σκεφτόμουν παλαιότερα, όταν έγραφα το δοκίμιο για τη ρουτίνα, τον Αίαντα, αλλά τελικά δε συμφωνώ σε κάθε περίπτωση. Βλέπεις από έξω πολύ εύκολα κρίνουμε, ειδικά αν δουλεύουμε ή καταφέρνουμε να ζούμε, έστω και με λίγα. Ένας γέρος, αγωνιστής μια ζωή στη ζωή και την κοινωνία, δε θα κριθεί τόσο εύκολα δειλός. Αν ήταν δειλός θα παραδίδονταν πολύ νωρίτερα.
Η οργή δεν έχει λογική. Η λογική όμως μπορεί να εκφραστεί λογικά. Ας θυμηθούμε τον οπλισμένο άνεργο στην Κομοτηνή, τη γριά στη Ζάκυνθο, το νέο στη Χία, τη νέα στην Κρήτη... Όλοι είναι θύματα της κρίσης που άλλοι γέννησαν. Χτες είχαμε ένα ηχηρό θάνατο στο Σύνταγμα που προστέθηκε δίπλα σε τόσους άλλους. Μεθαύριο θα έχουμε ένα άλλο οπλισμένο άνθρωπο που πιθανώς να στρέψει αλλού το όπλο του ή και στον εαυτό του. Δεν έχει διαφορά. Απλά χτες η οργή ήταν μεγαλύτερη και εξαιτίας του μηνύματος του γέροντα.
Καλησπέρα Δείμε
σε καμία περίπτωση δέν συμφωνώ με τέτοιες ενέργειες όπως η αυτοκτονία μα δέν θα κατακρίνω την πράξη κανενός μια και υπάρχει η αυτοδιάθεση..
ο αυτόχειρας ήθελε να κάνει "θόρυβο"..
προφανώς, περίμενε να ξεσηκωθούν τα πλήθη και να πάρουν τα όπλα (μιά και ήταν συμβολικό το μέρος που διάλεξε για να αυτοκτονήσει) μα ξέχασε μάλλον οτι εδώ πιά δέν κατοικούν Έλληνες μα ευρωπαίοι..
που αναλύουν την παράνοια η την γενναιότητα του άλλου, δίχως να τον έχουν γνωρίσει και δίχως να έχουν ζήσει καμία δύσκολη κατάσταση..
επαναλαμβάνω οτι εγώ δέν θα επέλεγα σε καμία περίπτωση τέτοιο δρόμο, μα δέν κατακρίνω τις επιλογές άλλου..
εύχομαι να μην έρθει κανείς στην θέση του διότι μετά θα χάσει όλες αυτές τις "ατμοσφαιρικές" αναλύσεις για την πράξη του..
χαιρετώ σε φίλτατε :)
Δείμε, έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να το λέω: ο μαλάκας με άποψη είναι η σύγχρονη μάστιγα του Δυτικού Κόσμου και της χώρας ειδικότερα. Δεν παλεύεται, δεν αναχαιτίζεται, δεν αντέχεται. Και κυρίως, όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει. Η αθλιότητα δεν λαμβάνει τέλος.
Δήμο, το σημείο το οποίο προτείνω είναι ότι ακριβώς, δεν έδωσε κανένα μήνυμα ο γέροντας. Έτσι το μεταφράζουμε εμείς, σαν "μήνυμα" γιατί μας "συμφέρει" στη ρητορική μας, είτε το παραδεχόμαστε είτε όχι, είτε μας αρέσει είτε όχι -εμείς το κάνουμε μήνυμα. Ή όχι.
Όταν κάποιος παραδίδεται άνευ όρων στον θάνατο, δεν έχει σημασία αν λιποτάκτησε μετά από ένα λεπτό ή 50 χρόνια. Στους πολέμους υπάρχουν βετεράνοι που δειλιάζουν ή λιποτακτούν, στο τέλος, αφού πρώτα πήραν και παράσημα για προηγούμενο ηρωισμό. Όταν όμως δειλιάσουν στο τέλος ή λιποτακτήσουν, να πούμε ότι ο πόλεμος ήταν πολύ μακρύς και πολύ δύσκολος και δεν τον άντεξαν; Ναι. Αλλά στο τέλος λιποτάκτησαν. Εκείνους τους λιποτάκτες γιατί δεν τους κάνουμε λάβαρα; και τι διαφορά έχουν από τον λιποτάκτη της ζωής; Και τι λέει αυτό το σκεπτικό για εκείνους που κάνουν τον γέροντα λάβαρο για τις δικές τους δικαιολογίες και ρητορική;
Σωστά λες ότι η οργή δεν έχει λογική. Ακριβώς αυτό λέω και εγώ, ότι κάποια στιγμή η οργή υποσκελίζει την λογική και ο νους δυσλειτουργεί έστω και για λίγα λεπτά. Σε παρακαλώ, σχολίασε αν θέλεις στην σκέψη που προτείνω στην δεύτερη παράγραφο του πρώτου μου σχολίου, επί της αρχής.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΑ φίλε
ελπίζω να μην μου την πεις...
συγκλονίστηκα το χεσμένο...
Μεταφέρω και εδώ την απάντηση που έδωσα στο σχόλιο σου στο σημερινό μου ποστ που γράφω την άποψη μου ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΕ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥΛΑΣ.
Όπως έγραψα παραπάνω πιστεύω ότι θα αυτοκτονούσε άσχετα με την υπάρχουσα κρίση.Έδωσε όμως πολιτικό νόημα στην πράξη του και πέτυχε τον σκοπό του να μας ταρακουνήσει.
Νομίζω πως η σημερινή γελοιογραφία του Δημήτρη Χαντζόπουλου στα ΝΕΑ που όμως δεν υπάρχει στο ιντερνετ, τα λέει όλα.
Έχει μια σκιά με το περίστροφο στην κρόταφο μπροστά στην βουλή και γράφει:
-Δεν αντέχω!
-Τι δεν αντέχεις παππού;
-Να ακούσω αυτά που θα πείτε για αυτό που κάνω!
Κοίτα, οι κουβέντες του στυλ "αυτοί είναι κακοί και θέλουν το κακό μας, μας σκοτώνουν, μας αιματοκυλούν, μας ..." τις βρίσκω πολύ υπεραπλουστευμένες, σε βαθμό βλακείας θα έλεγα.
Αυτούς που κατηγορούμε είναι οι ίδιοι που πριν λίγα χρόνια μας μοίραζαν αφειδώς θέσεις, ρουσφέτια, χρήματα, απ' τα δανεικά εννοείται.
Κι εμείς, σαν πουτάνες, ξεπουλιόμασταν για να το παίζουμε μάγκες και νεόπλουτοι και "μέσα στα κόλπα"...
Θα σου πω ένα θεολογικό παράδειγμα, αλλά κολλάει κι εδώ:
κάποτε, σε μια επαρχία, υπήρχε ένας πολύ κακός δεσπότης.
Ένας αγνός άνθρωπος κάθε βράδυ προσευχόταν στο Θεό και τον παρακαλούσε να του αποκαλύψει γιατί επέτρεψε να έχουν ένα τόσο κακό ποιμενάρχη.
Κάποια στιγμή ο Θεός τον εισάκουσε και του είπε: τέτοιοι που είστε σας αξίζει ένας ακόμη χειρότερος. Αλλά σας έβαλα αυτόν γιατί δεν βρήκα πιο κακόν...
Είναι αισχροί οι δημοσιογράφοι που παρουσίασαν το γεγονός ξεκομένο από την κρίση και την ευθύνη όλων αυτών που οδήγησαν τον κόσμο στην απελπισία. Κανένας σεβασμός στον νεκρό καμιά απολύτως τσίπα. Ου να χαθούν οι Πρετεντέρηδες.
Ευρύνοε, τούτη τη στιγμή ούτε εγώ θα το έκανα. Αν όμως δεν άφηνα εκκρεμότητες και αισθανόμουν πνιγμένος και απογοητευμένος ίσως να το έπραττα. Δεν ξέρω, τώρα όχι, αύριο ίσως...
Άδη μου, μου άρεσε τόσο η διατύπωση που θα την υιοθετήσω :)
Δημήτρη, ο ηλικιωμένος άφησε μήνυμα και μάλιστα ιδιόχειρο. Μαζί με τον θάνατό του άφησε μήνυμα που ουσιαστικά καλεί σε ένοπλη εξέγερση (όσο και να διαφωνώ, αυτό γράφει ουσιαστικά προς τους νέους ή κάθε άλλον).
Η αυτοκτονία διαμαρτυρίας όμως δεν είναι δειλία, φίλε. Ο Τυνήσιος πλανόδιος μικροπωλητής δεν ήταν δειλός. Αγανακτισμένος και προσβεβλημένος ένιωσε, ένα σκουπίδι. Αυτός αισθάνθηκε και η γριά και ο γέροντας. Απλά τούτοι δεν άφησαν πίσω τους οικογένεια και ανάγκες.
Akrat, σ' αγαπώ τόσο πολύ που ούτε να διαφωνήσω δεν μπορώ μαζί σου...
Αθεόφοβε, το σκίτσο το έκρινα (έπαιξε στο δίκτυο και μάλιστα από εκείνους που αρνούνται τον ηρωισμό ή την πολιτική διάσταση της πράξης του) λαϊίστικο με μόνο στόχο να πουλήσει η εφημερίδα. Δε μου άρεσε επειδή είναι στημένο ώστε να εξομοιωθούν όλοι και να διαμορφώσουν την ίδια γνώμη με το κύριο άρθρο...
Όπως δεν αυτοκτόνησε προ 2 ετών, έτσι μπορώ να ερμηνεύσω -αυθαίρετα- ότι ούτε τώρα θα αυτοκτονούσε αν δεν υπήρχε η κρίση. Το μήνυμά του είναι σαφές. Δεν κατηγορεί γενικώς κι αορίστως χρησιμοποιώντας ως άλλοθι την κρίση. Είναι σαφής.
Άσκαρ, δε δέχομαι τη συλλογική ευθύνη, την απορρίπτω. Δεν είναι ίσες οι ευθύνες όλων μαζί των πολιτών με τους πολιτικούς που μας κυβερνούν τόσα χρόνια. Ούτε τα δανεικά φταίνε για την κρίση. Μην υποκύπτεις στα επικοινωνιακά τερτίπια, φίλε. Είσαι έξυπνος. Αν έφταιγαν τα δάνεια και τα ομόλογα θα την είχαμε πάθει νωρίτερα ή θα την είχαν πάθει κι άλλες χώρες που δανείζονται περισσότερα από εμάς ή έχουν μεγαλύτερο χρέος (ποσοστιαία). Μην υποκύπτεις στη μιντιακή προπαγάνδα. Είναι πιο επικίνδυνη από τη θρησκεία (σου την είπα...)
Herinna, οι δημοσιογράφοι και πολιτικί φοβήθηκαν αυτό που πήγε να γίνει -ανεπιτυχώς δυστυχώς. Φοβήθηκαν μία αριστερή ελληνική άνοιξη. Κι έτσι η προπαγάνδα έλαβε από νωρίς το δρόμο της.
Ούτε το "ηλίθιε" ούτε το "σκοτώνουν" είναι οι πιο βαριές λέξεις του τίτλου. Το "μας" είναι η λέξη κλειδί. Σε λίγο καιρό (με τις εκλογές, αν γίνουν) θα ξέρουμε αν καταλαβαίνουμε το "μας". Να θυμηθούμε και λίγο Μπρεχτ δηλαδή, και όχι απλά να περιμένουμε τη σειρά μας ελπίζοντας πως δεν θα 'ρθει.
Κι όμως είναι τόσοι οι κήνσορες, Δημόσιε Χώρε, της αυτοκτονίας τούτης, που το μας περνάει τόσο γρήγορα...
Δήμο, ο ηλικιωμένος δεν άφησε "μήνυμα". Άφησε σημείωμα αυτοκτονίας. Ένας λαός που περιμένει έναν γέρο με σαλεμένο το μυαλό να κηρύξει ένοπλη εξέγερση αυτοκτονώντας είναι πράγματι λαός αξιοθρήνητος. Καλύτερα θα ήταν να σοβαρευτούν μερικοί-μερικοί να σηκώσουν τα μανίκια και να αρχίσουν να δουλεύουν, αλλά, θα μου πεις η αυτοκτονία είναι πιο εύκολη και το να τρέχουμε στους δρόμους φωνάζοντας "ο γέρος ζει! αυτός μας οδηγεί!" είναι καλύτερο από το να δουλεύει κανείς... Βέβαια, να μην τα παραλέω... το πρόβλημα του Έλληνα δεν είναι ότι δεν δουλεύει. Δουλεύει. Απλά δεν ξέρει πως να δουλέψει...
Μην παρεξηγήσεις το ύφος μου για διαφωνία ή κόντρα. Σέβομαι απόλυτα την θέση που παίρνουν πολλοί αυτές τις μέρες, όχι ότι είναι σωστή ή λογική -αντικειμενικά, αλλά τουλάχιστον, μέσα από την μιζέρια, είναι ειλικρινής γι κείνους. Τι άλλη εκλογή έχουν.
Πιθανότατα να μην αυτοκτονούσε αν δεν υπήρχε κρίση. Αν το καλοσκεφτείς όμως, αυτό που μόλις έγραψες, ότι "ούτε τώρα θα αυτοκτονούσε αν δεν υπήρχε η κρίση", εμμέσως αλλά σίγουρα δίνει στην "κρίση" την χροιά δικαιολογίας και όχι λόγου. Πίστεψέ με Δήμο: ένας άνθρωπος δεν αυτοκτονεί αν δεν το έχει μέσα του και αν τα πραγματικά προβλήματα δεν είναι βαθειά προσωπικά. Απλά είναι θλιβερό, για μένα τουλάχιστον, να τον χρησιμοποιεί ο κόσμος σαν τοτέμ για τις δικές τους ανεπάρκειες.
Βασικά, Δημήτρη, θα συμφωνήσω στο ότι ένα μέρος του κόσμου περίμενε ένα τέτοιο συμβάν για να το κάνει τοτέμ. Σε τούτο έχεις δίκιο. Άλλο πράγμα η θλίψη και η οργή για την κατάντια, για τις αυξανόμενες αυτοκτονίες εξαιτίας της κρίσης. Μερικές φορές όμως η οργή είναι τέτοια ώστε ένα απλό περιστατικό φτάνει για να ξεσηκωθεί κόσμος -μέρος του τουλάχιστον.
Στα υπόλοιπα έχω διαφορετική προσέγγιση. Ένα σημείωμα αυτοκτονίας δεν παρακινεί σε ένοπλη εξέγερση. Και σίγουρα δε φαίνεται ότι μιλάμε για άνθρωπο με υπαρξιακά προβλήματα, αλλά με αμιγώς κοινωνικής προέλευσης αίτια για την κατάπτωση της αξιοπρέπειάς του.
αυτή από την Ζάκυνθο ήταν πρώην τυφλή?
Σίγουρα Δήμο θα συμφωνήσουμε ότι, όταν "ένα απλό περιστατικό φτάνει για να ξεσηκωθεί κόσμος", τα αποτελέσματα αναλύονται περισσότερο βάσει της δυναμικής του όχλου παρά της ατομικής νηφάλιας σκέψης. Επίσης, ότι, όταν η οργή υποσκελίζει την λογική οποιοδήποτε παράγωγο είναι καταστρεπτικό.
Λες ότι: "σίγουρα δε φαίνεται ότι μιλάμε για άνθρωπο με υπαρξιακά προβλήματα, αλλά με αμιγώς κοινωνικής προέλευσης αίτια για την κατάπτωση της αξιοπρέπειάς του"
Δήμο, αυτό δεν το ξέρεις ούτε εσύ ούτε εγώ, παρά μόνο ο ίδιος και ο ψυχίατρός του αν είχε κάποιον. Θα μπορούσα να σου γράψω σαν παραδείγματα ένα σεντόνι και τίποτα από ότι θα έγραφα (ότι απέτυχε σαν γονιός και δεν τον ήθελε ή κόρη του, ή ότι δεν του κάθησε η γειτόνισσα εχτές, ή ότι του έπεσε όταν του κάθησε, ή ότι ήταν ένα μηδενικό και αυτοκτόνησε μέσα στο Σύνταγμα για να τραβήξει προσοχή, γελώντας ότι θα τον κάνουνε μερικοί-μερικοί και ήρωα)
Θα μπορούσα να αντιπαραθέσω πολλές εικασίες. Άλλωστε και το δικό σου σκεπτικό "σιγουρα..." τι είναι; εικασία.
Και απλά πιστεύω ότι είναι ανεύθυνο κοινωνικά να λέμε ότι η εικασία που βολεύει την ρητορική μας είναι η σωστή. Δεν λέω τίποτα άλλο.
Καλή σου μέρα.
Παρεξήγηση, το σίγουρα δηλώνει την άποψή μου, υπό την έννοια αν αποδειχθεί λάθος θα το παραδεχτώ. Από εκεί και πέρα δε χρειάζεται και πολύ μελέτη του μηνύματός του για να επιβεβαιωθεί το 'σίγουρα'
Καθόλου παρεξήγηση: συμφωνούμε: Το "σίγουρα" που έγραψες πιθανόν να μπορεί να "αποδειχτεί λάθος", άρα, πράγματι είναι υπόθεση που κάνεις εσύ, δηλαδή εικασία.
Το στηρίζεις στα γραφόμενα στο σημείωμα αυτοκτονίας, τα οποία γραφόμενα είναι πολιτικής φύσης, άρα ελεύθερα να θεωρηθούν "μήνυμα" (ή όχι) από όποιον τον βολεύει. Από την παρατήρηση ως την "επιβεβαίωση" όμως υπάρχει κάποια απόσταση. Εσύ πρεσβεύεις δηλαδή ότι ξέρεις με 100% σιγουριά τα κίνητρα εκείνου του κυρίου πίσω από το τι έγραφε. Αν είναι έτσι, και πράγματι έδωσε βίαιο τέλος στην ζωή του σαν διαμαρτυρία εναντίων της κυβέρνησης, τότε, πολλοί θα σου πουν ότι πρέπει να ήταν σίγουρα μουρλός, να χαραμίσει την ζωή του επειδή δεν του άρεσε η κυβέρνηση. Και θα είχαν όσο δίκιο στην υπόθεσή τους όσο εσύ στην δική σου. Ή, το λιγότερο, θα σου έλεγε κάποιος ότι το ότι θύμωσε ο τουμπανιάρης κι έσπασε το τούμπανο δεν είναι λόγος να στήνει ο κόσμος τοτέμ στις δικές τους ανεπάρκειες (με το οποίο συμφώνησες παραπάνω).
Είναι τέτοιες πράξεις, υποθέσεις και εικασίες σοβαρά πράγματα μεταξύ ενηλίκων σε μια τόσο δύσκολη στιγμή;
By the way , Δημήτρη,(και μη παρεξηγήσεις), αν και υπόθεση και εικασία είναι συνώνυμα και ταυτόσημα, δεν έχουν το ίδιο συναισθηματικό μήνυμα. Η υπόθεσηείναι πιο κοντά στη λογική, βασίζεται ας πούμε σε λογικό συνειρμό/συλλογισμό, ενώ η εικασίαείναι όχι μόνο αόριστη, αλλά και πιο αυθαίρετη.
Δημοσίευση σχολίου