Αγορές vs λαός: 1-1


Τελείωσαν οι εκλογές κι ίσως αρχίσουμε πάλι τις ετοιμασίες για νέο γύρο, ωστόσο, το αποτέλεσμα τους/μας εξέπληξε όλους. Ακόμα και οι πιο μυημένοι ενώ αφουγκράζονταν τους κραδασμούς, δε φαντάζονταν τέτοια πτώση, τέτοιο μετασχηματισμό του πολιτικού συστήματος. Οι αναλυτές -+πασχίζουν να δουν τι έφταιξε, γιατί νίκησε ο ΣΥΡΙΖΑ, γιατί επικράτησε η Χρυσή Αυγή. Τρομοκρατήθηκαν από το φασιστικό και το αριστερό σκαμπίλι των Ελλήνων ψηφοφόρων[1].
Ήδη από την Κυριακή το βράδυ παγωμένοι (αν και από καιρό προετοιμασμένοι από τον αόρατο θίασο και τις κραυγές αγωνίες, τα αίμα των αυτοχείρων, τις ουρές των συσσιτίων, τις λιποθυμίες μαθητών, τις ουρές στον ΟΑΕΔ) πολιτικοί και δημοσιογράφοι, απολογητές και στρατευμένοι κήνσορες, κατηγορούσαν τους πολίτες για την επιλογή τους, θλιμμένοι έκαναν λόγο για ψήφο οργής ή απλά διαμαρτυρίας. Δεν είμαστε εκλογολόγοι, αλλά θέλουμε να καταθέσουμε μερικές σκέψεις.
Είναι πολύ εύκολο να δούμε την κατά 75% πτώση του ΠΑΣΟΚ (30% περίπου επί του εκλογικού σώματος) και περίπου 50% πτώση της ΝΔ. Επίσης, εύκολο, αλλά πολύ επιπόλαιο, θα ήταν να δούμε τις μετακινήσεις προς οικείους χώρους ως συγκοινωνούντα δοχεία. Αλλοτινά όμως προπύργια της δημοκρατίας άλλαξαν χρώμα και γέμισαν με ισχυρές πινελιές μαύρου.
Βασικό χαρακτηριστικό είναι ότι η μεσαία τάξη[2] και οι πιο παραγωγικές ηλικίες (35-55) κινήθηκαν προς το ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό ακριβώς είναι και η μεγάλη επιτυχία του κ. Τσίπρα. Βέβαια, σε αντιδιαστολή η ύπαιθρος ακόμη μία φορά κινήθηκε στον παραδοσιακό πατριωτικό χώρο.
Εκείνοι όμως που έχουν τον πιο δυναμικό λόγο -οικονομικό και  πολιτικό- στη χώρα κινήθηκαν πιο αριστερά ξεπερνώντας την προπαγάνδα ετών. Αντιλήφθηκαν πως το ΠΑΣΟΚ εξυπηρέτησε συγκεκριμένα συμφέροντα. Ουσιαστικά δε μιλάμε καν για τη γενιά του Πολυτεχνείου, αλλά για τη μεσογενιά και τα παιδιά εκείνων που πολέμησαν τη δικτατορία. Κανείς δε βίωσε χούντα, κανείς δεν αγωνίστηκε εναντίον της, αλλά όλοι γνώρισαν τη δημοκρατία. Μία δημοκρατία της οποίας όμως τη δεδηλωμένη το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ απεμπόλησαν, τόσο με τη συνεργασία τους με τα χουντικά στραγονίδια (που μούσκευαν  τακτικά τις τηλεοπτικές μας οθόνες τους και γιγάντωσαν τον εγχώριο φασισμό) όσο και με την επίμονη άρνησή τους να ζητήσουν τη γνώμη των Ελλήνων πολιτών.
Οι Έλληνες πολίτες δεν αναγνωρίζουν τη συνευθύνη που θέλησαν να του επιβάλουν. Τα κέρδη των τραπεζών και των δανειστών ή των ελίτ ήταν πολλαπλάσια εκείνων των ψίχουλων που έκλεβαν οι πολίτες για να επενδύσουν αλλού (είναι γνωστή η θέση μας για τη φοροδιαφυγή) ή ακόμα και οι απατεώνες. Και είναι ψίχουλα, γιατί όσα χαρίστηκαν σε τράπεζες κι ελίτ στη συντηρητικότερη απογραφή ξεπερνούν τα 180 δις ευρώ.
Μαζί όμως με τα δύο μεγάλα κόμματα έχασαν τη γη και οι επιχειρήσεις ενημέρωσης. Μοναδικό το χτύπημα σε εκείνους που προσπαθούσαν να στηρίξουν μία αδιέξοδη πολιτική, εκείνους που ηρωοποιούσαν τον τελευταίο πρωθυπουργό και χειραγωγούσαν δημαγωγικά υπέρ του νεοφιλελευθερισμού. Η αστική ενημέρωση χτυπήθηκε ισχυρά. Το διαδίκτυο άλλαξε το ρου της ενημέρωσης. Εκτός από τον απόλυτο πολίτη, προσφέρει διεξόδους σε κάθε πολίτη που αναζητά, δίνει απαντήσεις σε όποιον διερωτάται. Και αυτό το μέσο ακόμα είναι ελεύθερο.
Οι μεγάλοι χαμένοι όμως είναι οι αγορές και η δημοκρατία. Έχασαν οι αγορές; Όχι βέβαια.
Οι αγορές φυσικά δε νικιούνται με εκλογές. Και δε νομίζω ότι ήθελε κανείς από όσους ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και ΔΗΜΑΡ να πολεμήσει τον καπιταλισμό. Ήθελαν όμως να μειώσουν τη δύναμη των αγορών, την επιρροή τους στο εγχώριο πολιτικό σύστημα, να βγάλουν από τη μέση εκείνα τα κόμματα που τις υπηρετούσαν. Στην ουσία ήταν μία εκλογική νίκη της μεσαίας τάξης κατά του νεοφιλελευθερισμού, όχι κατά του φιλελευθερισμού (τον οποίο μάλλον επιθυμούν). Οι μεσοαστοί και οι σύμμαχοί τους με το όπλο των εκλογών προσπάθησαν να ορθώσουν ανάστημα κατά της νεοφιλελεύθερης επίθεσης.
Αντιλήφθηκαν -κι ας λοιδορηθήκαμε όταν από νωρίς το φωνάζαμε- ότι η κρίση δεν είναι δημοσιονομική ή θολά οικονομική, αλλά ένας πόλεμος ταξικός κατά της μεσοαστικής τάξης. Έτσι το εξέλαβαν και οι Έλληνες. Βέβαια, αυτό δε σημαίνει ότι μετακόμισαν αριστερά, μια βόλτα έκαναν να δουν τη θέα της ελπίδας μόνο. Ένα μήνυμα έστειλαν πως αν χρειαστεί θα πολεμήσουν (αυτό ακόμα δεν το συνειδητοποίησαν συλλογικά).
Η ελπίδα αυτή φάνηκε μόνο από το ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν το μόνο κόμμα που αντέτεινε μία διαφορετική προσέγγιση και μάλιστα τόλμησε κι έθιξε το άρρητο, συνεργασία αριστερών μεταξύ τους κι ίσως και κάποιων δεξιών. Τόλμησε και απέναντι στην κομματική παραδοσιακή χωροταξία αντέτεινε ρητορικά το συμφέρον του λαού. Ίσως ήταν δημαγωγικό, ίσως ρίσκο το ένα όμως ζητούμενο είναι ότι νίκησε. Κι ας προσπαθούν να μειώσουν την επιτυχία του, άλλα κόμματα. Το σίγουρο είναι ότι θα την ήθελαν.
Ο πόλεμος με τις αγορές δεν τελείωσε. Οι Έλληνες πέτυχαν μία νίκη με τον εύκολο κι ανέξοδο για τους πολλούς τρόπο. Ο πόλεμος όμως συνεχίζεται. Τα θύματά του δε θα σταματήσουν στους 2000 αυτόχειρες, ούτε στις εκατοντάδες συσσιτίων που στήθηκαν και τον κοινωνικό ακτιβισμό κάποιων εθελοντών. Τα θύματα υπάρχουν γύρω μας και σε λίγο θα αρχίσει νέα μάχη…
Η παταγώδης όμως αποτυχία των τριών κομμάτων που στήριξαν την κυβέρνηση Παπαδήμου και ταυτίστηκαν με το Μνημόνιο ΙΙ (ανεξάρτητα από τις επιδόσεις τους στις κωλοτούμπες) απέδειξαν στις αγορές ότι οι πολιτικοί τους εκπρόσωποι υπέγραψαν κι αγωνίστηκαν για τα κεφαλαιοκρατικά συμφέροντα, αλλά ποτέ δεν είχαν τέτοια νομιμοποίηση, ούτε πολιτική ούτε ηθική.
δημοσιεύθηκε στο tvxs.gr

[1] Ας σημειώσουμε ότι ο ελληνικός λαός δεν είναι υποκείμενο και άρα δεν αποφασίζει. Ο ελληνικός λαός (ως ουσιαστικό ο λαός ανήκει στα συγκεκριμένα περιεκτικά, περιέχοντας ουσιαστικά πολλά πρόσωπα, όπως η λέξη κόσμος) ψήφισε ανά μόνας, αποφάσισε κι επέλεξε ατομικά και συλλογικά εξέφρασε μία τάση.
[2] Αναφερόμαστε με βάση τα exit polls σε αυτοαπασχολούμενους, δημόσιους υπαλλήλους και επιχειρηματίες μαζί με την πλειονότητα των ανέργων (κάθε ταξικής προέλευσης αυτοί).

16 έκριναν :

αθεόφοβος είπε...

Πολύ καλή δε γενικές γραμμές ανάλυση του εκλογικού αποτελέσματος.
Μόνο που στην παρακάτω φράση:

Ο πόλεμος με τις αγορές δεν τελείωσε. Οι Έλληνες πέτυχαν μία νίκη με τον εύκολο κι ανέξοδο για τους πολλούς τρόπο.

μην διαπιστώσουμε μετά από λίγο πως ήταν πύρρειος.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Αθεό, ευχαριστώ. Κι αυτό μέσα στον πόλεμο είναι. Δε φοβάμαι τις νέες εκλογές. Με τέτοιο έκτρωμα -νόμο το λένε ορισμένοι- προτιμώ τις εκλογές από μια ασταθή κυβέρνηση που στην τελική θα αλλάξει τη βούληση του λαού.

ellinida είπε...

Ωραία ανάλυση Δήμο μου και ξέρω ότι θα σου φανεί απίστευτο αλλά ψήφισα Σύριζα κι' εγώ!
Παρεπιμπτόντως μπορεί κάποιος να μου πει γιατί τόση υστερία με την Χρυσή Αυγή; Μιά ομάδα γελοίων είναι, μην τρελλαθούμε κιόλας! Υπάρχουν σοβαρότερα πράγματα ν' ασχοληθεί κανείς.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Χαίρομαι που συμφωνούμε, Ελληνίδα.

Η ΚΟΠΡΙΑ είπε...

1-1 παράταση. Άντε να το καθαρίσουμε με γκολ στο 90'

Swell είπε...

Eύχομαι ν' αποδειχθεί σωστή η light κριτική όσων σηματοδοτεί η είσοδος των ναζιστών στη Βουλή.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Απομένει να δούμε αν το εκλογικό αποτέλεσμα ήταν ένα προσωρινό ξεχαρμάνιασμα-ξεκάβλωμα, ή εκφράζει κάτι μονιμότερο και βαθύτερο...

teleytaios είπε...

Δήμο, διάβασα το κείμενό σου και προβληματίστηκα αρκετά. Το σκορ θα ήταν 1-1 αν ο Τσίπρας είχε πράγματι καταφέρει κάτι. Τώρα δεν έγινε τίποτα επί της ουσίας, παρά μόνο το γεγονός ότι ο λαός έφυγε από τα δυο μεγάλα κόμματα. Για μένα μέχρι χτες το 1-1 έμοιαζε αληθινό, σήμερα όμως περισσότερο για 2-0 υπέρ των αγορών το βλέπω. Ο Τσίπρας είχε στα χέρια του μια χρυσή πράγματι ευκαιρία και την πέταξε από το παράθυρο. Οι αγορές εν τω μεταξύ μας έκοψαν 1 δις από τα 5,2 που ήταν να πάρουμε στέλνοντας όχι εμμέσως, αλλά αμέσως, ένα σαφέστατο πολιτικό μήνυμα μέσα από το οποίο διαφάνηκε η αδυναμία του Τσίπρα. Δυστυχώς, προσωπικά πιστεύω πως ο Τσίπρας απογοήτευσε πολύ πολύ κόσμο και στις επόμενες εκλογές θα φανεί αυτό...

Την καλησπέρα μου.

pølsemannen είπε...

Προφανώς οι "αγορές" δεν γίνεται να νικηθούν από ένα εκλογικό αποτέλεσμα, καθώς επίσης δεν προσχώρησαν στην ιδεολογία του ΣΥΡΙΖΑ το 25% που δείχνουν πρόσφατες δημοσκοπήσεις.

Αν είναι να γίνει κάτι, χρειάζεται πάρα πολλή δουλειά ακόμα.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Swell, μεταξύ μας, κι εγώ το ίδιο εύχομαι. Αλλά μία σημερινή δημοσκόπηση μιλά για 4% εκλογική δημοτικότητα της ΧΑ κι ίσως πέσει κι άλλο. Πολλοί τρόμαξαν με το εγέρθητο και το μεγάλο ύψος του ποσοστού της.

Άσκαρ, μόνο το γεγονός ότι ξεπεράστηκαν παλιές λογικές (οικογενειακή ψήφος, στήριξη ενός προβοκαρισμένου αριστερού κόμματος κλπ δείχνει ότι η ουσία έγινε ακόμα κι αν αλλάξουν τα ποσοστά στο μέλλον ή αν φτάσουμε σε ένα νέο δικομματισμό. Εξάλλου, η μάχη με τις αγορές έληξε τούτη. Θα ακολουθήσουν άλλες μάχες, άλλα νέα στοιχήματα.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Κώστα, οι αγορές το είπα θα συνεχίσουν να πιέζουν και να πολεμούν. Αλίμονο. Ωστόσο, η νίκη είναι ακριβώς η άρνηση σε συγκυβέρνηση του κατά της λιτότητας ρεύματος με εκείνους που την υπερασπίζονται μέχρι διάλυσης. Προσωπικά επικροτώ και τον Τσίπρα και τον Καμμένο με τον ως τώρα Κουβέλη και την Αλέκα που αρνούνται πεισματικά να συγκυβερνήσουν με ΝΔΣΟΚ.

Αλλά και μόνο η εκλογική επιτυχία του 65% των ψηφοφόρων κατά της λιτότητας είναι μεγάλη πολεμική επιτυχία και σε τόσο άσχημες συνθήκες (προπαγάνδα, χειραγώγηση, τρομοκρατία, αυτοκτονίες, δραστική μείωση του κινήματος).

ο δείμος του πολίτη είπε...

pølsemannen, σίγουρα δεν ταυτίζονται ιδεολογικά με το ΣΥΡΙΖΑ ή το ΚΚΕ οι ψηφοφόροι τους. Ωστόσο, φάνηκε ότι η αριστερά ως αντιπολίτευση έδειξε ένα δρόμο ευθείας σύγκρουσης με τις αγορές και μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων την ακολούθησαν. Και σε παράλληλο δρόμο κατά του νεοφιλελευθερισμού τάχθηκε και μεγάλο κομμάτι της δεξιάς. Εξάλλου, και η στήριξη της ΧΑ από ψηφοφόρους είναι μία αυταπάτη κατά της νεοφιλελεύθερης πολιτικής (αν φυσικά δεχτούμε ότι δεν πρόκειται για νεοφασίστες, που προσωπικά δεν το δέχομαι για τους απλούς ψηφοφόρους).

Αυτή είναι η κοινή συνισταμένη των δεξιών κι αριστερών εκλογικών επιλογών του λαού: η άμυνα κατά του νεοφιλελευθερισμού. Ο λαός μόνος του μακριά από τα κόμματα στήριξε πρωτοβουλίες εναντίον του επιτιθέμενου εχθρού. Ανέξοδη κι εύκολη πάλη μεν, αλλά νίκη δε.

Unknown είπε...

Έχω την αίσθηση δείμο μου ότι η μπάλα πάει στην κερκίδα...
Αλίμονο :/

ο δείμος του πολίτη είπε...

Διαφωνώ. Αλλά δε μιλάμε για καμία νίκη ένοπλη. Αν η μπάλα πάει στην κερκίδα θα φανεί στο μέλλον κι από το χειρισμό των εντολοδόχων του λαού, Darthiir the Abban.

Ανώνυμος είπε...

Μα αυτό είναι το μύνημα των εκλογών που πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε και να πράξουμε ξανά. Μέσα από την ατομική ανατροπή, την προσωπική επανάσταση,οδηγούμαστε σε μία συλλογική εξέγερση, σε μία αναμφισβήτητη ψήφο ελπίδας και διαμαρτυρίας.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Συμφωνούμε, maviakoufetaria. Απλά τώρα δεν κάναμε εξέγερση, αλλά μόνο μία εύκολη αλλά σημαντική αντίσταση σε μία πολύ σημαντική μάχη.

ShareThis