Ο Χριστιανισμός χρόνια αποτελεί το κύριο επιστημονικό μου ενδιαφέρον από καθαρά ιστορικο-κοινωνική άποψη. Προσπαθώντας να αποφύγω την όποια υπόνοια περί χριστιανολάγνου ή φανατικού ας τονίσω ότι είμαι «φανατικός αντίπαλος του φανατισμού». Ωστόσο, ο Χριστιανισμός είναι μία από τις πιο ενδιαφέρουσες θρησκείες.
Στηρίζεται αποκλειστικά στο θρησκευτικό συγκρητισμό και διαθέτει πληθώρα μύθων υποκρύπτων πάντα τη θέσφατη αλήθεια του δόγματος. Κάπου εν μέσω δόγματος και επαγγελματικού ιερατείου (ο ορισμός της θρησκείας κοινωνιολογικά) εμφανίζονται και διάφορες κοινωνικο-πολιτικές 
αντιλήψεις-ιδεολογία. Δεν είναι βέβαια λίγοι εκείνοι που τονίζουν ότι λίγα είναι τα κοινά σημεία ανάμεσα στο Χριστιανισμό και τη διδασκαλία του Ιησού και ότι ακόμα λιγότερα έχει η Καινή Διαθήκη με τη σημερινή κοινωνική πραγματικότητα. Κι όμως είναι εξίσου πολλοί εκείνοι οι ιερωμένοι και φανατικοί που προσπαθούν να θέσουν τις φιλοσοφικές θεωρήσεις δύο χιλιάδων ετών ως αιώνιες αλήθειες.
Τέτοια κείμενα συχνά συναντάμε στο διαδίκτυο ή ακόμα και ηλεκτρονικά Ευαγγέλια ή βέβαια άλλων δογμάτων ιστοσελίδες. Βλέπετε η Ελληνορθόδοξη Εκκλησία έχει ανακαλύψει και το διαδίκτυο σαν ένα νέο όπλο να μεταφέρει την αλήθεια του Θεού σε όλο τον κόσμο. Μάλιστα παίρνει θέση όπως κάθε φορέας κοινωνικοποίησης και σε σοβαρά προβλήματα, όπως το AIDS και φυσικά η έκτρωση και η ευθανασία. Βέβαια ο πιο αγαπητός τρόπος της Εκκλησίας να μας ελέγξει ιδεολογικά είναι ο προσηλυτισμός που λαμβάνει χώρα στα σχολεία –μέσω του μαθήματος των θρησκευτικών και όλων των λατρευτικών εκδηλώσεων που λαμβάνουν χώρα στο σχολικό χώρο (προσευχή, αγιασμός κλπ) και τα κατηχητικά. Ένα άλλο μέσο είναι ο λεγόμενος όρκος (αν και τούτος λειτουργεί τελείως εθιμοτυπικά και όχι θρησκευτικά).
Πολύς είναι ο κόσμος που επηρεάζεται από όσα ακούει ότι γράφει η Καινή Διαθήκη. Δεν είναι όμως δυστυχώς πολλοί εκείνοι που διάβασαν την ίδια τη Διαθήκη για να δουν με τα ίδια τους τα μάτια τι παρουσιάζεται εκεί μέσα. Ακόμα λιγότεροι είναι αυτοί που σκέφτηκαν ποτέ πόσα παγανιστικά έθιμα διατηρούμε σήμερα.
Σήμερα πια υπάρχει μία μεγάλη πληθώρα συγγραφέων που στρεφόμενοι κατά της Εκκλησίας και στη λογική της ελευθερίας λόγου ασκούν κριτική στο δόγμα και τις ιστορικές πρακτικές της Εκκλησίας και εν γένει του Χριστιανισμού. Σε μία τέτοια λογική εντάσσονται και οι δικές μου μελέτες για το Χριστιανισμό και η ίδια μελέτη της Καινής Διαθήκης.
Πρόσφατα ανακάλυψα και κάποια ωραία blogs που βλέπουν από τη δική τους κριτική ματιά το Χριστιανισμό. Χαίρομαι που δεν είμαι μόνος μου, αθεφόβοβε κι εσύ Νημερτή.
Μότο μου δεν είναι η αθεϊα -άσε που επισύρει και ρατσιστική αντιμετώπιση και κοινωνικό στιγματισμό. Διαδίδω απροκάλυπτα ότι η δική μου θρησκεία είναι η Λογική, δικό μου δόγμα η Αμφιβολία, δικά μου Ευαγγέλια οι Ερωτήσεις, δική μου αντίληψη ότι ο θεός απλά εφευρέθηκε γιατί είναι πιο εύκολο να ελέγξει κανείς όποιον πιστεύει παρά κάθε διαφωνόν και σκεπτόμενο άτομο.
Στο δικό μου Σύμβολο της Πίστεως δεν μπορώ παρά να προσκυνήσω. Δεν υποχρεώνω κανέναν να το υπερασπιστεί. Δεν πρόκειται να προβώ σε κανένα διωγμό όσων δε συμφωνούν με τη θρησκεία μου. Ούτε τους ναούς του θα γκρεμίσω και θα οικειοποιηθώ. Ο Ορθολογισμός μου απορρίπτει κάθε ματαιοδοξία της γνώσης των πάντων και της μακάβριας αλήθειας του σύμπαντος και της ζωής. Δεν αποδέχομαι θέσφατες αλήθειες, δεν υποκύπτω σε κανέναν θεό.
Είμαι ελεύθερος; Ναι, είμαι. Όχι απλά επειδή σκέφτομαι, αλλά επειδή σκέφτομαι ανεπηρέαστος. Είμαι ελεύθερος γιατί ξέρω ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Γνωρίζω ότι χρειάζεται αγώνας για να κατακτήσουμε τα πάντα χωρίς να ευελπιστούμε στις φρούδες ελπίδες μιας εξ ουρανού χείρας βοηθείας ή ενός από μηχανής θεού.
Προτείνω λοιπόν ένα δοκίμιο στη θρησκεία ή μία μελέτη πάνω στην Αποκάλυψη του Ιωάννη και θυμίζω μερικά αποφθεύγματα:
Κέλσος
ομοια, ως ει τις τοις δόμοις λεσχηνεύοιτο, ποιειν τούς προσιόντας ως θεοις τοις αψύχοις.
Ηράκλειτος
Ιουλιανός, επ. 42
Μισώ όλους εσάς τούς θεούς. Και τα βάσανά μου δε θα αλλάξω με τη δουλική υποταγή στον τύραννο.
(Αισχύλου, Προμηθευς Δεσμώτης)
11 έκριναν :
Η ορθοδοξία θα μας καταδιώκει πάντα. Αυτό το Ελλάς, Ελλήνων, Χριστιανών δύσκολα θα φύγει από το πετσί του Έλληνα. Όπως καταλαβαίνεις αυτό ήταν και η αρχή του τέλους για την πρόοδο του ελληνικού κράτους. Ίσως να είναι δύσκολο για κάποιον που είναι 60 χρονών να αλλάξει. Όμως αυτό που ειλικρινά με τρομάζει είναι όταν βλέπω παιδιά 20 και 30 χρονών να δείχνουν τέτοια αφοσίωση στην πίστη, άσχετα με το αν έχουν ανοίξει μια φορά την καινή διαθήκη. Αλήθεια, πόσοι από αυτούς θα ήταν χριστιανοί, αν ξέρανε τι πραγματικά πρεσβεύει ο χριστιανισμός;
Το πρόβλημα είναι ότι ο Χριστιανισός κλείνει τα μάτια των ανθρώπων. Τους κλειδώνει μέσα στην ιδεοληψία της ελπίδας για ένα ακλύτερο αύριο χωρίς να επιτρέπει τον αγώνα στο σήμερα με την ελπίδα στο αύριο. Χαίρομαι με εκείνους που στηρίζονται στον εαυτό τους, είναι πιο δύκσολο, αλλά πιο βέβαιο το στήριγμα. Και τουλάχιστον δε δίνουν ηθική διάσταση στο σεξ και τη σχέση.
Διαδίδω απροκάλυπτα ότι η δική μου θρησκεία είναι η Λογική, δικό μου δόγμα η Αμφιβολία, δικά μου Ευαγγέλια οι Ερωτήσεις, δική μου αντίληψη ότι ο θεός απλά εφευρέθηκε γιατί είναι πιο εύκολο να ελέγξει κανείς όποιον πιστεύει παρά κάθε διαφωνόν και σκεπτόμενο άτομο.
Στο δικό μου Σύμβολο της Πίστεως δεν μπορώ παρά να προσκυνήσω. Δεν υποχρεώνω κανέναν να το υπερασπιστεί. Δεν πρόκειται να προβώ σε κανένα διωγμό όσων δε συμφωνούν με τη θρησκεία μου. Ούτε τους ναούς του θα γκρεμίσω και θα οικειοποιηθώ. Ο Ορθολογισμός μου απορρίπτει κάθε ματαιοδοξία της γνώσης των πάντων και της μακάβριας αλήθειας του σύμπαντος και της ζωής. Δεν αποδέχομαι θέσφατες αλήθειες, δεν υποκύπτω σε κανέναν θεό.
Είμαι ελεύθερος; Ναι, είμαι. Όχι απλά επειδή σκέφτομαι, αλλά επειδή σκέφτομαι ανεπηρέαστος. Είμαι ελεύθερος γιατί ξέρω ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Γνωρίζω ότι χρειάζεται αγώνας για να κατακτήσουμε τα πάντα χωρίς να ευελπιστούμε στις φρούδες ελπίδες μιας εξ ουρανού χείρας βοηθείας ή ενός από μηχανής θεού.
------------
με καλυψες απολυτα με οσα εγραψες. τα εγραψες καλυτερα απο οτι τα φανταζομουν κιολας.
καλη συνεχεια.
Το βασικό πρόβλημα του Χριστιανισμού είναι ότι θεωρεί τον εαυτό του "εξ αποκαλύψεως αλήθεια", δηλαδή κάτι το απόλυτο, που δεν προήλθε από ζυμώσεις προηγούμενων θρησκειών (εκτός του Ιουδαϊσμού, φυσικά), και που δεν μπορεί να αλλάξει στο μέλλον (στα βασικά του σημεία, τουλάχιστον), γιατί τότε δεν θα ήταν "η μία, μόνη και απόλυτη αλήθεια".
Ξέρω ότι πολλοί χριστιανοί δεν βλέπουν έτσι τη θρησκεία τους, αλλά αυτό είναι μια προσωπική τους επιλογή, που δεν έχει καμιά σχέση με την ιδεολογία που αυτή (η θρησκεία) πρεσβεύει.
Έχω κατά καιρούς διατυπώσει αμφιβολίες για τη χρησιμότητα της ιστορίας. Αναιρώ. Είναι πολύ χρήσιμο να διαβάζει κανείς ιστορία, γιατί έτσι ίσως καταλάβει καλύτερα ότι τα πάντα είναι προϊόντα ζυμώσεων και αλληλεπιδράσεων, και ότι δεν υπάρχει ούτε θρησκεία, ούτε λαός, ούτε έθνος, ούτε πολιτισμός, ούτε γλώσσα, ούτε τίποτε που να υπερέχει ΕΞ ΟΡΙΣΜΟΥ έναντι των άλλων.
Ωραίος είμαι κι εγώ -- τώρα συνειδητοποίησα ότι το κείμενο είναι παλιό. Αχ, αυτά τα RSS Feeds...
Δεν πειράζει που είναι παλιό. Εγώ χαίρομαι να ακούω απόψεις.
Κύριε Δείμο, δεν μπορώ να δεχθώ έτσι απλά αυτά που γράφετε, έχω μια δική μου σχέση με το Θεό(στον οποίο θέλω να πιστεύω) που δεν έχει βέβαια με καμιά θρησκεία. Ο θεός μου είναι βέβαια ο Θεός των Χριστιανών αλλά είναι φίλος μου, του μιλάω σαν σε φίλο. Κι αρκετές φορές γίνεται εχθρός μου. Χαίρομαι να διαβάζω τα κείμενά σας!
Φιλικά
Σπύρος
Σπύρο, έκανα μια αλλαγή. Πράγματι το ιστολόγιο των μελετών το έχω καταργήσει.
Συμφωνώ απόλυτα με όσα γράφεις,στο μόνο σημειο όπου διαφωνώ είναι όταν λές ότι δεν πρόκειται "το μότο μου να είναι η αθεία".Κι όμως, θα έπρεπε ανεξάρτητα από το γεγονός ότι επισύρει κοινωνικο στιγματισμό(που βεβαίως ισχύει) να δηλώνεις καθαρά άθεος.
Θα ήθελα να μου προτείνεις να θέλεις βιβλία,ιστοσελίδες ή και blog που πραγματεύονται τέτοια θέματα ή ακόμη και δικέ σου εργασίες πέρα από τις ήδη υπάρχουσες καθώς αυτές τις διαβάζω!!
analysis, πολύ καλό είναι το blog των άθεων. Βιβλία σχετικά μπορείς να βρεις στις βιβλιογραφικές παραπομπές στο δοκίμιό μου για τη θρησκεία.
Πόση μεγάλη "γνώση" υπάρχει για τον Χριστιανισμό και τον Θεό του είναι φανερό. Κρίνοντας λογικά την Καινή Διαθήκη είναι σαν να περιγράφει κάποιος τυφλός τον Ήλιο. Οι Γραφές είναι "τρόπος ζωής" και μάλιστα δύσκολος. Έτσι η θεωρία καθίσταται ανόδυνη ακόμη και σαν κρίση. Αντίθετα η πράξη που οδηγεί στην γνώση και την ταύτηση θέλει μεγάλη ψυχική δύναμη γιατι απαιτεί το θάρρος να αντιμετωπίσει ο "άνθρωπος" τον εαυτό του και αυτό προξενεί τον πόνο της αυτογνωσίας. Η κριτική των άλλων νομίζεται ανόδυνη. Ο καθένας χωριστά ξέρει τί έχει πετάξει στο υποσυνείδητό του και πώς πονάειή κλαίει για τις αποτυχίες του. Άλλωστε νομίζουμε το να κατηγορούμε Αυτόν που έχυσε το αίμα Του για εμάς είναι μία πράξη προόδου και πολιτισμού. Ο κόσμος όπως ζούμε εμείς ζούσε και πρίν το ερχομό Του, Αυτός άλλαξε τα πράγματα. Γιατί κάνουμε τόση φασαρία φοβόμαστε μήπως διαψευστούμε. Αυτός δέν ακούγεται καθόλου. Είναι τόσο δύσκολο αύτα τα μυωπικά μας μάτια να δούνε την ΙΣΧΗ Του.
Ευχαριστώ. ioannis40.livepage.gr.
Υ.Γ.: Δέν ψάχνω τον Θεό ζώ ΜΕΣΑ και ζεί ΜΕΣΑ μου. Φοβερή εμπειρία.
Δημοσίευση σχολίου