Οδύσσεια...

Τελευταία χάνομαι συχνά σε δύσβατα μονοπάτια σκέψεων. Αναζητώ λύσεις· παλεύω να καταλάβω. Όμως οι ορίζοντες κλείνουν και η ομίχλη του άμυαλού μου πυκνώνει όσο ανεβαίνω. Ο εξοπλισμός για την ορειβασία όμως τούτη είναι φτωχός. Περιδιαβαίνω μόνος -συχνά με την περίεργη διαδικτυακή μου παρέα- στενά δρομάκια συλλογισμών και κρίσεων. Κουβαλώ μόνο ιδέες που η φτωχή μου διάνοια διατυπώνει μέσα από το σκάλισμα μιας πένας ανάξιας αναφοράς.

Προσπαθώ να ζήσω τη δική μου οδύσσεια. Σήμερα ταξιδεύω με πλοίο σαν του ομηρικού ήρωα χωρίς να φοβάμαι τις φωτιές του Ναυπλίου ή την Κίρκη των μέσων μαζικής προπαγάνδας. Αναζητώ την Ωγυγία της Καλυψούς να ξαποστάσω στην αγκαλιά της· εφτά χρόνια είναι τόσα λίγα μπροστά στην αιωνιότητα της άφιξής μου στο ηδονικό νησί.

Ταξιδεύω το νόστο μου· ένας νόστος προς τον Άδη, τη φυσική κατάληξη, το τέλος των πάντων. Μα σημασία για τον Κώστα είχε το ταξίδι όχι ο νόστος· ένα τέλος που οφείλουμε να δεχτούμε με γενναιότητα· όπως δεν αντιμετώπισε με γενναία καρδιά ο Αντώνιος το μήνυμα του θιάσου που τον εγκατέλειπε. Φάρος στο ταξίδι δεν είναι η Αλεξάνδρεια, αλλά η Κρήτη. Εκεί γεννήθηκε και βρήκε το νόστο του ο δικός μου αγαπημένος Οδυσσέας[1].

Το ταξίδι στον Άδη όμως είναι μακρύ -ελπίζω. Είναι βέβαια τόσο κοντά στην Ιθάκη, μα φαντάζει δύσκολος ο πλους· θα αντιμετωπίσω τους δικούς μου Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες. Ο Ποσειδώνας πολλές φορές θα μου στείλει Σκύλες και Χαρύβδεις, αλλά εγώ θα τις αντιμετωπίσω. Δε θα σταθώ στη μοίρα μου.

Μη πιστεύοντας στο ακατόρθωτο και με εγγύηση ψυχική τον αγώνα μου για επιβίωση θα φτάνω κάθε φορά στην Ωγυγία ή τους Φαίακες για να νιώσω την ερωτική θαλπωρή. Δε θα βάλω εχέγγυο τις ελπίδες μου για να πάρω μικρές δόσεις απόδρασης. Δε θα ξεπουλήσω το Είναι μου, τη δουλειά μου, την καρδιά μου για το νόστο, μα τελικά θα φτάσω. Και η καζαντζάκεια οδύσσειά μου θα ξαναρχίζει.



[1] Ο Νίκος Καζαντζάκης έγραψε ένα ποίημα, την Οδύσσεια (33.333 στίχοι), στο οποίο ο ήρωας λίγο μετά την άφιξή του στην Ιθάκη ξαναρχίζει νέο ταξίδι.


41 έκριναν :

Βασιλική Παπαδημητρίου είπε...

ομορφο...

BK είπε...

Το υπαρξιακό επιμύθιο στην Ιθάκη του Καβάφη.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Και την Οδύσσεια του Καζανζάκη, Toixorixos.

Ευχαριστώ πολύ, Βασιλική μου.

Unknown είπε...

Όλοι ταξιδεύουμε προς την Ιθάκη μας που είναι τα όνειρά μας...

ΡΑΜΑΝ είπε...

Στην Ιθάκη αναμένουν και οι μνηστήρες, αμετροεπείς και ατάσθαλοι. Με αυτούς δίνεται η τελευταία μάχη. και η Πηνελόπη να υφαίνει...

αθεόφοβος είπε...

Νομίζω ότι είναι το καλύτερο κείμενο που έχεις γράψει :))

Leigh-Cheri είπε...

Μόνο όμορφο;
Πεισματάρικο και "ξεροκέφαλο", διψασμένο για ζωή πυκνή και πλούσια και μεγάλη. Όπως θα 'θελα να ζούμε όλοι μας.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Greek History X, δε με νοιάζει η Ιθάκη. Δεν με νοιάζει αν καν πατήσω σε αυτήν. Με νοιάζει η Ωγυγία και η αντιμετώπιση των τεράτων που περιορίζουν την ελευθερία μου, οι θεοί που στρατεύονται ενάντια στη σκέψη και τη βούλησή μου.

Ραμάν (αλλήθωρε,τρελέ -μου αρέσει πολύ να σε πειράζω μα αυτό το nick), αφού δεν θα φτάσω στην Ιθάκη, δε με νοιάζει. Αλλά αν περάσω έστω και λίγο, ο αγώνας μαζί τους θα μεγαλώσει τη δική μου δόξα, θα εξυψώσει τη δική δόξα, όχι τη δική τους. Ίσως μάλιστα αυτός ο αγώνας να είναι και ο πιο αξιόλογος. Αλλά και πάλι θα φύγω, δε θα μείνω εκεί.

Αθεόφοβε, σε ευχαριστώ πολύ. Έχει σημασία να το λες εσύ.

Ακριβώς, Leigh-Cheri, πεισματάρικα και ξεροκέφαλο θέλω να ζήσω, να μάθω, να γνωρίσω. Να χαρώ τη ζωή μου προσφέροντας όχι σπαταλώντας το δώρο της φύσης.

than είπε...

...και ταξιδευουμε ολοι στα ταραγμενα νερα της ζωης μας (αλλωστε ολοι εχουμε λιγο πολυ τον Οδυσσεα μεσα μας) προσπαθωντας να φτασουμε στην Ιθακη μας (σκοπος-στοχος).Αν δεν σας κανει κοπο δωστε στιγμα ,εχει πολυ φουρτουνα εδω.

ΡΑΜΑΝ είπε...

Πολλά ξέρεις, μου φαίνεται Δείμε... :))) Μήπως, όμως η απάρνηση της δόξας είναι ο τελευταίος πειρασμός....? Και μήπως ο δρόμος είναι και αυτός μία ιθάκη..?

Μπρρ ανατρίχιασα...χε χε...

Σε γουστάρω γιατί είσαι ταξιδιάρης!

ο δείμος του πολίτη είπε...

Μα δροσουλίτη μου, δεν υπάρχει Ιθάκη. Οι Ιθάκες είναι χωρίς στίγματα, χωρίς βούλες σε χάρτη. Δεν υπάρχουν παρά μόνο στη σκέψη μας. Όμως το ταξίδι τούτο όπως και το πέταγμα του Ικάρου είναι ο αγώνας μας με φρόνημα υψηλό χωρίς ηττοπάθεια για ελευθερία, για ζωή, για έρωτα.

Αχ, Ραμάν, είπαμε φτωχός είναι ο εξοπλισμός, άσπλαχνη και ανάξια κι η πένα. Ο νόστος τούτος είναι απλά και μόνο ένα ταξίδι προς τον Αχελώο, πέρα από τη ζωή. Μα δεν υπάρχει άλλη ζωή, μόνο αυτή. Ας τη ζήσουμε, ας ευτυχίσουμε κάνοντας το άστρο μας και το Εϊναι μας να λάμψη χωρίς να ξεπουλήσουμε την αξιοπρέπειά μας.

ΡΑΜΑΝ είπε...

Ναι Δείμε! Συμφωνούν και τα πνεύματα άλλωστε...:)

Kapetanios είπε...

Μου αρέσει το ταξίδι σου.
Η ανθρώπινη οντότητα συγχωρεί την δειλία μπροστά στον θάνατο αλλά και την "έλλειψη" ή αν θες την αδυναμία να διατηρήσει κανείς ακέραιη την αξιοπρέπεια του μπροστά στην ανάγκη να ζήσει κάποια απ αυτά που ονειρεύεται στην ζωή του. Υπάρχει και ένας τεράστιος συναισθηματικός κόσμος μέσα μας που κάνει δυσδιάκριτες τις έννοιες των λέξεων δείμο και η "λογική" προσέγγιση πάει περίπατο.
Δεν ήταν μόνο ο Οδυσσέας που ξεκίνησε για την Ιθάκη του φίλε μου, ήταν και οι άξιοι σύντροφοι του ( χωρίς αυτούς δεν θα έφτανε ούτε αυτός) που χάθηκαν και δεν έφτασαν ποτέ.
Δεν είναι όλοι κερδισμένοι απ το ταξίδι της ζωής αλλά όλοι βάζουν από ένα λιθαράκι για την συνέχιση της. Ας αφαιρέσουμε λίγη δόξα απ τους νικητές( απολαμβάνουν έτσι κι αλλιώς αρκετή) και τους άμεμπτους και ας την δώσουμε σ αυτούς που λύγισαν και κιότεψαν μπροστά στην φουρτούνα της ζωή μας.

aqua είπε...

Καλό σου δρόμο
Με τη δύναμη και την αυθάδεια της νιότης !
:))

Gwgw είπε...

Σου εύχομαι να ταξιδεύεις πάντα...

industrialdaisies είπε...

Ο Οδυσσέας δεν ήξερε όταν ταξίδευε αν θα φτάσει στην Ιθάκη. Την είχε πάντα μπροστά του, αλλά έπρεπε να μάθει πριν φτάσει. Για να ξέρει τι να κάνει εκεί. Κράτα γερά την τρελλή σου πυξίδα, βασίσου στους συντρόφους, να πιστεύεις στην Ιθάκη και κράτα το τιμόνι... Όλα θα πάνε καλά -απρόβλεπτα και διδακτικά... Φιλιά.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Καπετάνιε, οι σύντροφοι απλά έφτασαν νωρίτερα στον Άδη. Όταν ταξιδεύεις με το Είναι γιατί τούτη είναι η επιθυμία της καρδιάς, τότε είσαι κερδισμένος. Πρέπει όμως να πολεμάς πάντα τον Ποσειδώνα, την Κίρκη και τη Σκύλλα.

Aqua, μακάρι να ήταν τόση νιότη. Αυθάδεια είναι, είμαι βέβαιος. Αλλά ακόμα δε διέπραξε ύβριν.

Γωγώ μου, εύχομαι να έχουν όλοι τα ταξίδια μου.

Βιομηχανοποιημένες μαργαρίτες, αυτό ελπίζω. Σε ευχαριστώ τόσο για τις ευχές σου.

diavatis είπε...

καλό σου ταξίδι και πάντα τέτοια...
κουράγιο θέλει και ψυχικό σθένος.
Παρόλο που καμιά φορά οι επιθυμίες μας δεν είναι εφικτές και πραγματοποιήσιμες, ας έχουμε τότε κατά νου οτι υπάρχει και η σκέψη μας, ικανή να μας πάει όπου θέλει, για όσο θέλει, όπως το θέλει...

diavatis είπε...

... και όποτε θέλει...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Έτσι είναι, διαβάτη μου. Καλή σου μέρα.

Lion είπε...

Καλημερα,
απαντωντας στην απαντηση που εδωσες στον καπετανιο, αναφεροντας τον Ποσειδωνα:

"Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου."

Unknown είπε...

Οι πρωτόπλαστοι διώχτηκαν από τον παράδεισο τιμωρηθέντες από το Θεό για την περιέργειά τους - ουδέποτε υπήρξαν ελεύθεροι. Ο Οδυσσέας διέλεξε ο ίδιος να φύγει ένεκα της περιέργειάς του - υπήρξε ελεύθερος από τη στιγμή που ξεκίνησε το ταξίδι του.

patsiouri είπε...

Ο Οδυσσέας είναι και ήταν πάντα ο αγαπημένος μου ήρωας, μπράβο, πολύ όμορφο...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Μα, dralion, δεν ξέρω τι κουβασλάει η ψυχή μου. Και φόβους και προβληματισμούς πάντα κουβανάμε. Είμαι όμως διατεθημένος να τους πολεμήσω. Και τους φόβους θα τους νικήσω και στον Άδη θα φτάσω με το κεφάλι ψηλά.

Vrennus, αυτός είναι το δικό μου πρότυπο.

Πατσιούρη, και για μένα.

Nemertes είπε...

Αυτές οι Ιθάκες πολύ μου αρέσουν. Ιδίως ο πηγαιμός...

takis είπε...

Εύχομαι πάντα έτοιμος για τέτοια ταξίδια..

Klearchos είπε...

Τι εννοείς με το "φωτιές του Ναυπλίου";

ο δείμος του πολίτη είπε...

Εμένα να δεις, Νημερτής, πόσο μου αρέσουν. Αλλά ακόμα και η αναχώρηση από την Ιθάκη προμηνύει σημαντικά οφέλη και μεγάλα ταξίδια.

Ευχαριστώ πολύ, Τάκη.

Ο Ναύπλιος, Κλέαρχε, είναι ανάψει φωτιές, επειδή σκοτώθηκε στην Τροία ο γιος του ο Παλαμίδης, και παρέσυρε αχαϊκά πλοία στην επιστροφή να τσακιστούν πάνω σε βράχια. Σε μια φουρτούνα οι επιστροφείς νικητές βλέποντας τις φωτιές που ο Ναύπλιος άναψε τις περνούσαν για φάρους ή λιμάνια απάνεμα και τσακίζονταν σε βράχια. Πολλοί χάθηκαν εκεί.

herinna/ είπε...

Πάντα στο νου σου να έχεις την Ιθάκη. Τι σύμπτωση, για ένα ταξίδι μίλησα κι εγώ σήμερα.. Ετούτο εδώ όμως είναι πολύ πιο όμορφο. Πολύ πιο όμορφο.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Σ' ευχαριστώ πολύ, Ερίνα, για τα καλά σου λόγια.

TaSt3R είπε...

Καλησπέρα Δείμο του Πολίτη, το κείμενό σου είναι πολύ όμορφο, και πραγματικά εκφράζει πολλούς..

ο δείμος του πολίτη είπε...

TaSt3R, σ' ευχαριστώ πολύ.

aqua είπε...

Δύναμη ,θάρρος κι αισιοδοξία βγαίνει απ'τα λόγια σου.
Γι αυτό κι η λέξη.
Κι ίσως από νοσταλγία ,γιατί είναι πια μακρινή.

TaSt3R είπε...

Να ΄σαι καλά Δείμο.. Θα επιθυμούσα να τοποθετηθείς σε ένα θέμα που ανέβασα, αν το θέλεις και εσύ βέβαια…Απο ό,τι βλέπω και στο blog σου, υπάρχει έντονη ευαισθητοποίηση για πολλές κατηγορίες προβλημάτων (ας το πω έτσι..)
Συγνώμη εκ των προτέρων αν σε φέρνω σε δύσκολη θέση…

ο δείμος του πολίτη είπε...

Τελικά, η νιότη είναι αυτό που νιώθουμε. Όσοι θέλουν να πολεμάνε Ποσειδώνες και Λαιστρυγόνες θα είναι πάντα νέοι, ανεξάρτητα από τη βιολογική τους ηλικία.

doctor είπε...

"Μα κάποιος γέρος ναυτικός μας είχε πει θυμάμαι πως πάντα μέσα μας θα ζουν τα μπάρκα τα μεγάλα".

("Τα πλοία των ερώτων" στίχοι Άλκης Αλκαίος, μουσική Θάνος Μικρούτσικος, τραγουδά ο Δ.Μητροπάνος).

Υπέροχο κείμενο Δείμε, τα συγχαρητήριά μου!

doctor

ο δείμος του πολίτη είπε...

Ευχαριστώ πολύ, γιατρέ μου.

aeipote είπε...

Απολογισμός - εφαλτήριο;
Καλό ταξίδι, όπως και να έχει. . .

Καλό Βράδυ

ο δείμος του πολίτη είπε...

Εφαλτήριο παντοτινό και ελπίδα να μην αλλάξω συνήθειες και στόχους.

Marina είπε...

Ο Καζαντζάκης έμεινε αλώβητος τόσο στη θεωρία όσο και στην πράξη. Ετσι να μείνεις και εσύ. Δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Σ' ευχαριστώ πολύ, Μαρινάκι.

ShareThis