σκιές

Σε σκιές ονειρικές ταξιδεύω

τη σκέψη μου

σκιές που μακραίνουν

στην ανατολή της αυγής των ονείρων μου·

μόνες τους στέκουν στην

άκρη ενός ημι-αλπικού δάσους

και χάνονται στις θεόρατες θερινές

σκιάσεις των κωνοφόρων.

άσπρο σαν το αιώνιο χιόνι του βουνού

το δικό μου ταξίδι στο όνειρο,

μα στη σκιά του θέρους θαμμένο, ημιθανές

γκριζοχρυσαφίζει ως η οφθαλμαπάτη

μιας ελληνικής ηλιόλουστης ακτής.

τα υγρά βήματα του ονείρου

ακολουθούσα,

χνάρια γεμάτα με τη θλίψη της ανάμνησης

ενός στόχου,

ίχνη φανερά στο άγουρο στοιχείο της μνήμης μου.

το όνειρο τρομακτικά

σκεπάζει τον ύπνο που με κλείνει

ωσάν πολιορκημένο αντικομφορμιστή

μέσα στις επάλξεις τις κατεστραμμένες.

σκιές αποδεικνύονται οι στόχοι

που δυσκολεύουν τη σκοποβολή...

σκιά αποδεικνύεται

και το λιμάνι του ονείρου, σκιά και το καράβι.

ασπρόμαυρο το φόντο.

μα σύντομα θα φέρω φως στα ονείρατα εκείνα

και με το φως και χρώμα·

κόκκινο θα γιομίσουν οι σκιές του πάθους για ζωή,

κίτρινο θα πλουμίσει το περίγραμμά τους της έκρηξης,

πράσινο της χαράς και της αναγέννησης θα στολίσει τ’ αχνάρια τους,

μπλε της χαράς και του παιχνιδιού θα φουχτώνω σε κάθε βήμα μου,

πορτοκαλί της τρέλας θα σκορπάω στο αγέρα

που θ’ αφήνει πίσω της κάθε αταξία μου,

καφέ της συντροφιάς θα αφήσω

κληρονομιά στα όνειρα των άλλων,

άσπρο μηδενικής απογοήτευσης για κάθε αδιάβατο

μονοπάτι που ήθελα να πάρω και δεν πήρα.

σκιά ουράνιου τόξου μοιάζει η σημερινή ζωή,

σκιά αιώνια και οικουμενική σκεπάζει μια γενιά,

μια σκέψη, ένα όνειρο.

σκιά πλανά ως μια εν ζωή εικόνα της ευτυχίας

τους απατημένους αγοραστές, τους πορωμένους

οπαδούς μιας δημοκρατίας απατηλής

σκιά που σύντομα θα γίνει κόλαφος χρώματος.

---

update Ι: Σχετικά με τις φωτιές προτείνω το υπέροχο άρθρο του Καιρού στην Ελευθεροτυπία.
update ΙΙ: Προτείνεται επίσης και το πολύ καλό άρθρο του Παύλου Κωνσταντινίδη από τον s.frang ή το ιστολόγιο της Καλλιόπης.