σε συνέχεια της πορείας του προηγούμενου άρθρου (παρά τη διακοπή της ενότητας λόγω του αναμενόμενου θανάτου ενός τοξικομανή στη γειτονιά μου)...
Πολλές φορές ο Χριστιανισμός κατηγορήθηκε για μισογυνιστικές θέσεις, για απέχθεια της σάρκας και των απολαύσεων της. Ωστόσο, είναι η ίδια θρησκεία που δίνει μία μοναδική πρωτοκαθεδρία σε μία γυναίκα. Γνωστή ως Θεομήτωρ ή Παναγία-Πανάγια ή Μαρία γιορτάζεται σε όλα τα δόγματα διατηρώντας την ανώτερη θέση μετά τον Ιησού -πριν ακόμα και τους αγίους και Ευαγγελιστές ή τους αιώνιους αρχαγγέλους και ταξιάρχες. Εκκλησίες αφιερωμένες σ’ εκείνη δεσπόζουν σε κάθε χριστιανική χώρα, εικόνες της κοσμούν κάθε σπίτι συλλέκτη έργων τέχνης και σε πληθώρα προσευχών οι πιστοί την επικαλούνται. Μερικές φορές δίνεται η εντύπωση ότι πρόκειται για άλλες μορφές με τα τόσο προσωνύμια που τις αποδίδονται (και ιδιαίτερα στο Καθολικό δόγμα).
Γενικά η αίσθηση που αφήνεται είναι ότι πρόκειται για το θηλυκό αντίστοιχο του πατριάρχη Γιαχβέ. Ωστόσο, κάποιες προσεκτικότερες ματιές μας αποκαλύπτουν ότι η Παναγία με τις τόσες γιορτές είναι η χριστιανική επιβίωση της Μητέρας Θεάς, της θεάς της γονιμότητας. Η ίδια η παρθενία -που απαντάται σε όλες τις φαλλοκρατικές θρησκείες- συνδέεται με τη γονιμότητα της γυναίκας και η ρήξη του παρθενικού υμένα ενσωματώνει την ανδρική γονιμότητα.
Μπορεί τα επιβιώσαντα επίσημα χριστιανικά δόγματα να διδάσκουν κατά των σαρκικών απολαύσεων και φαλλοκρατικά να επαινούν την παρθενία, γνωρίζουμε όμως ότι στο αρχαίο και μεσαιωνικό ακόμα παρελθόν δεν ήταν λίγες οι αιρέσεις που εξυμνούσαν τη λατρεία της γυναικείας γονιμότητας και της σεξουαλικότητας γενικά[1].
Χαρακτηριστική σκηνή σεξουαλικότητας στην Καινή Διαθήκη είναι η επάλειψη με μοίρο του Ιησού. Πρόκειται για μία τελετή πριν τη σεξουαλική πράξη που κάνει η ιερόδουλη. Η επάλειψη αυτή ήταν συνηθισμένη σε όλη την Ανατολή ως τελετουργική φάση τη Ιερής Σεξουαλικότητας της Νύμφης και του Νυμφίου προς τη Μητέρα Θεά. Μάλιστα η Νύμφη φοράει στην αρχή τον λευκό χιτώνα της αγνότητας και της παρθενίας και μετά την τελετή-σεξουαλική πράξη φέρει κόκκινο μανδύα[2].
Γενικά πάντως γνωρίζουμε ότι το μύρο ήταν ο ιερός χυμός της χρίσης. Με αυτό χρίονταν βασιλείς, προφήτες και ακόμα και σήμερα χρησιμοποιείται στη βάφτιση μετά τη λατρευτική τελετή της πλύσης.
Η αρχαιολογική σκαπάνη στην Παλαιστίνη φέρνοντας στο φως χιλιάδες ειδώλια της Ινάνα[3] έδειξε ότι οι Ιουδαίοι ήταν συνηθισμένοι σε τέτοιες τελετές και περιλάμβαναν τον Ιερό Γάμο ή τμήματά του σε πολλές εκδηλώσεις της κοινωνικής τους ζωής. Εξάλλου, στα Ευαγγέλια φαίνεται να υπάρχει αποδοχή της επάλειψης του Νυμφίου-Ιησού με μύρο· οι μαθητές ευαγγελικά διαμαρτύρονται για το κόστος. Στην εκδοχή του …. Αντιδρούν ζηλωτικά ως γνήσιοι Εσσαίοι του Κουμράν στην όλη τελετή αρνούμενοι τη σεξουαλικότητα αυτή.
Η βιβλική εκπόρνευση της Μαγδαληνής απηχεί τη λατρεία της Νύμφης-ιερόδουλης των περίπου 28 δογμάτων της αίρεσης του Sangraal. Η αιώνια παρθενία της Παναγίας απηχεί την ίδια λατρεία, μόνο που άλλαξε η ενδυμασία της και πια με τη μαύρη αμφίεση χάθηκε η σεξουαλική της ιδιότητα παραπέμποντας στη βάβω.
Αξίζει όμως να σημειώσουμε ότι το παλαιοδιαθικό Άσμα Ασμάτων (που αποδίδεται στο Σολομώντα) κάνει λόγο για τη Μαύρη Νύμφη[4]. Η Ιερή Σεξουαλικότητα, ο Ιερός Γάμος του Νυμφίου και της Νύμφης και η Μαύρη Νύμφη συνδέονται άμεσα με τις αιρέσεις του Sangraal και τα τόσα αγάλματα της Μαύρης Κυράς (Notre Dame=Madonna) στη γαλλόφωνη Ευρώπη του 12ου αιώνα[5]. Έτσι, η μαύρη ενδυμασία της Παναγίας (που αντικατέστησε την πιο προκλητική σεξουαλική της ιερόδουλης Νύμφης) διατηρεί τα στοιχεία γονιμότητας του Άσματος (στα δυτικά δόγματα) ή της παλαιάς γονιμότητας της βάβως-μητέρας (στα ανατολικά δόγματα)[6].
Ο κατηχούμενος στο Χριστιανισμό ελληνορωμαϊκός κόσμος ήταν σαφώς πιο φιλελεύθερος και λιγότερο φαλλοκρατικός από την ιουδαϊκή κοινωνία. Θεωρείται βέβαιο ότι η σεξουαλικότητα των δύο Μαριών προέρχεται από τις ελληνορωμαϊκές κοινότητες και κυρίως από τους Ρωμαίους που πια το σεξ ήταν θεοποιημένο. Οι στωικές και νεοπλατωνικές θεωρήσεις επηρέασαν πιο πολύ τον ανατολικό χώρο διαμορφώνοντας αναλόγως και το δόγμα. Εξάλλου, στην Ανατολή οι Εβραίοι -που πρωτοκατηχήθηκαν- ήταν πολυπληθέστεροι και από την αρχή ακόμα αρνούνταν μία σεξουαλική θηλυκή θεότητα ισότιμη του Γιαχβέ ή του Ιησού, απόγονου του Δαβίδ. Έτσι βέβαια εξηγείται και γιατί αιρέσεις της σεξουαλικής Μαρίας (στην ουσίας είναι ίδια η λατρεία των δύο Μαριών) εμφανίστηκαν στις περιοχές που ήταν πιο έντονες οι ρωμαϊκές επιρροές και καθόλου στην ελληνιστική και βυζαντινή Ανατολή.
Ακόμα και οι ζωγραφικές αναπαραστάσεις της Μαρίας (διαλέξτε όποια θέλετε από τις δύο) δίπλα στο μονόκερο -που από φαλλική συμβολική καλλιτεχνική απεικόνιση του Ιησού- παραπέμπει στον Ιερό Γάμο και την Ιερή Σεξουαλικότητα.
Κλείνοντας, κρίνω αναγκαίο να τονίσω ότι με κανένα τρόπο δε θεωρώ ότι υπήρξε ένωση του Ιησού και της Μαγδαληνής. Ωστόσο, η καταπιεσμένη σεξουαλικότητα εξαιτίας του Χριστιανισμού και οι παραδόσεις που κατάγονται από την Αρχαιότητα δια μέσου χωρίων της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης, έδωσαν την έμπνευση και τη δογματική για τις αιρέσεις του Sangraal και των Καθαρών. Οι αιρέσεις επιβίωσαν για αιώνες αφήνοντας πολλά δείγματα. Ουσιαστικά η Madonna (της γονιμότητας) και η Μαγδαληνή (ιερόδουλη) λατρεύτηκαν και οι δύο υπό αυτό το πρίσμα. Δεν είναι τυχαίο ότι διάφοροι μάγοι το Μεσαίωνα έκαναν σεξουαλικά όργια στο όνομα της Παναγίας, που η Ρώμη ονόμασε σατανιστικά.
Οι παραπάνω θρησκειολογικές σκέψεις και καταγραφές θυμίζουν τον Dan Brown και τον κώδικα Da Vintsi, που απλά μυθιστορεί συνωμοσιολογικές θέσεις Αμερικανών. Παρά τα κοινά σημεία όμως τα συμβολιστικά του παιχνίδια είναι ιδεαλιστικής λογικής που απλά επιβεβαιώνουν -λογοτεχνική αδεία η χάλκευσή τους- την τάχα χριστιανική συνωμοσία Ωστόσο, οι σύγχρονες θρησκειολογικές μελέτες στέκουν μακριά από συνωμοσίες και βλέπουν στις αιρέσεις αυτές μία σεξουαλική δυναμική της λατρείας της Ιερής Θεάς και της Ιερής Σεξουαλικότητας (για τη γονιμότητα).
[1] Γνωστότερες είναι οι αιρέσεις των Καθαρών και του Sangraal, αν και κάποιοι τις θεωρούν διαφορετικά δόγματα της ίδιας αίρεσης. Οι Ναΐτες και αργότερα οι Τέκτονες λάτρευαν την ίδια γυναικεία γονιμότητα ως ομότιμη της φαλλικής σεξουαλικότητας. Ομοίως και οι Καβαλιστές Ιουδαίοι μιλούσαν για σύζυγο του Γιαχβέ.
[2] Σε πολλές αποκρυφιστικές παραστάσεις -σε εκκλησίες και πίνακες ή τοιχογραφίες- τόσο η Μαρία του Ιωακείμ (Παναγία) όσο και η Μαρία η Μαγδαληνή εμφανίζονται και με τα δύο χρώματα.
[3] Η Χαναναία θεά της γονιμότητας, αντίστοιχη της Αστάρτης-Ιστάρ, της Αφροδίτης ή της Ρωμαίας Venus.
[4] Σήμερα απαλλαγμένοι από την άγνοια και τον εκκλησιαστικό έλεγχο του παρελθόντος γνωρίζουμε ότι το Άσμα ήταν μία λειτουργική λιτανεία κατά τη διάρκεια του Ιερού Γάμου. Εντάσσεται φιλολογικά στην ερωτική ποίηση των αρχαίων θρησκειών γονιμότητας της Ανατολής.
[5] Η Κυρά μας του Ροκαμαντούε, της Ορόπα, του Βαλκούρ, της Μανς, του Μονσερά, της Λασάρτ, η Υπόγεια, της Σαρτρ όλα είναι βαμμένα μαύρα βάσει του ερωτικού Άσματος.
[6] Η μητέρα μετά το τελευταίο παιδί μη μπορώντας πια να τεκνοποιήσει θεωρούνταν βάβω και μαυροντυμένη έχανε τη σεξουαλικότητα της Νύμφης· ο Ιησούς βάσει των Ευαγγελίων του Κανόνα ήταν το τελευταίο παιδί της Μαρίας. Τα επίσημα ευαγγέλια δεν κάνουν για άλλα παιδιά ή αδέλφια (πλην μιας φράσης μόνον), αλλά τα Απόκρυφα έχουν πολλά περιστατικά με παιδιά είτε του Ιωσήφ είτε της Μαρίας.
35 έκριναν :
Από όσο ξέρω δεν υπήρχε αίρεση Sangraal. Όπως λένε ορισμένοι ερευνητές η συγκεκριμένη λέξη είναι προέρχεται από την λέξη Sangreal και φυσικά και οι δύο εκφράζουν το Holy Grail-Graal (Άγιο Δισκοπότηρο).
... και όπως έλεγε ο Φρόιντ, έχουμε απώθηση της σεξουαλικής επιθυμίας για τη μητέρα και τη μετατροπή της σε ιερό (επομένως μη ερωτικό) πρόσωπο, ώστε η εικόνα της να μεταφερθεί σε σφαίρες μακρινές και απυρόβλητες από τη σεξουαλικότητα και η επιθυμία να εξαϋλωθεί σε ιερή λατρεία.
doctor
To ζητούμενο της εποχής μας είναι η ένωση, η συνάντηση το ερωτικό στοιχείο, η πλευρά της ζωής πάντα οι κοινωνίες επανερμήνευαν τα "ιερά" του σύμβολα με βάση και τις ανάγκες τους.
Άβατον, το ζήτημα είναι υπό διερεύνηση ακόμα. Προσωπικά θεωρώ ότι το κυνήγι του Αγίθου Δισκοπότηρου ήταν η μυθική-επική απεικόνιση μίας αίρεσης -που ως μυθιστόρημα το έθεσε ο Brown. Βέβαια σηκώνει μεγάλη σηζήτηση, αλλά ξέρουμε ότι δεν ήταν λές οι αιρέσεις ενός τέτοιου δόγματος. Είτε μιλάμε για την Παναγία είτε για τη Μαγδαληνή (θεωρείται ότι θρησκειολογικά έχουν ταυτιστεί) υπάρχει ένα σεξουαλικό στοιχέιο με τον ένα ή άλλο τρόπο που αποτέλεσε τη βάση της αίρεσης (η οποία έχει δεκάδες ονόματα, π.χ. Καθαροί).
Κομμούνι, ο μισογυνισμός και η αντισεξουαλικότητα είναι έννοιες ταυτόσημες. Η σεξουαλικότητα ήταν πάντοτε μία ανάγκη για τον άνθρωπο και για όλα τα ανώτερα θηλαστικά μακράν της αναπαραγωγής (όπως ιδεολογικά τη βλέπει ο Χριστιανισμός).
Γιατρέ, θεωρείται βέβαιο ότι είχε ο Φρόυντ τέτοια θρησκευτική αντίληψη, ακόμα κι αν δεν την αποδεχόταν ο ίδιος (την ήξερε όμως).
Νομίζω πρώτος ο Σαούλ (όταν εκ των υστέρων μεταμορφωθηκε σε Απόστολο Παύλο) εισήγαγε την αντισεξουαλικότητα στο χριστιανικό δόγμα λόγω του μισιγυνισμού του.
(βλέπε επιστολές Παύλου)
Θα ψάξω για το απόσπασμα που είχα βρει παλιότερα και θα επανέλθω
Γιατί με τη μαύρη αμφίεση χάνεται η σεξουαλική ιδιότητα ?!
Απορεί ένας οπαδός του μαύρου...λέμε τώρα..
Ενδιαφέρουσα η παρουσίαση αυτή.
"μακράν της αναπαραγωγής (όπως ιδεολογικά τη βλέπει ο Χριστιανισμός)".
Είναι παρεξήγηση ότι συνολικά ο Χριστιανισμός βλέπει την σεξουαλικότητα ταυτόσημη με την αναπαραγωγή.
Στο σχετικό Βιβλίο του Φ.Φάρου "έρωτος φύσις" μπορεί να βρεις εκατοντάδες αναφορές που ανατρέπουν αυτήν την μανιχαϊστικής έμπνευσης και σχολαστικής καθιέρωσης άποψη.
Νομίζω πρώτος ο Σαούλ (όταν εκ των υστέρων μεταμορφωθηκε σε Απόστολο Παύλο) εισήγαγε την αντισεξουαλικότητα στο χριστιανικό δόγμα λόγω του μισιγυνισμού του.
(βλέπε επιστολές Παύλου)
Θα ψάξω για το απόσπασμα που είχα βρει παλιότερα και θα επανέλθω
Μην ψάχνεις στο Σαούλ, ο τύπος ήταν "λαγωνικό", όσες αρνητικές αναφορές βρεις, τόσες θετικές θα σου βρουν οι άλλοι...
Δείμο...ορισμένες παρατηρήσεις...
1) η Θεοτόκος δεν αντιμετωπίζεται με ισότιμο τρόπο στις τρείς βασικές εκδοχές του Χριστιανισμού
2) Στις επίσημες θρησκειολογικές εκδοχές των τριών βασικών ρευμάτων του χριστιανισμού δεν υπάρχει ταύτιση της Μαγδαληνής με την μητέρα του Χριστού
3) Το graal εντάσσεται στην κατηγορία των μύθων και όχι των αιρέσεων
4) Το κίνημα των Αλβιγηνών ή Καθαρών στη νότια Γαλλία που έλκει την καταγωγή του από το κίνημα των Βογόμιλων στη νότια Βαλκανική δεν πρεσβεύει την σεξουαλική ελευθεριότητα αλλά το αντίθετο. Εξ' αυτού άλλωστε και η ονομασία "Καθαροί", ως επιθυμία απελευθέρωσης από τη σάρκα την πηγή του κακού...
Αυτός ακριβώς ήταν και λόγος που μου άρεσε το βιβλίο του Dan Brown.
Για τις λογικοφανείς (δε δηλώνω γνώστρια για να τις χαρακτηρίσω
λογικές) σκέψεις και αναλύσεις του, που με βρήκαν σύμφωνη, όσον αφορά τις παρωπίδες που επιμένουν να φορούν στους απανταχού οπαδούς τους οι διάφορες θρησκείες.
Δεν είναι άξιο περιεργείας εξάλλου, πως όλες οι θρησκείες, εκτός του Βουδισμού, είναι βασισμένες στα εβραϊκά πρότυπα και κατευθύνσεις.
Οι ίδιοι οι Εβραίοι πάντως, παρέμειναν εθνικο-σωβινιστές και παντελώς άθρησκοι, αφήνοντας όλους τους υπολοίπους να σφάζονται στο όνομα της όποιας τριαδικότητας, παρθενίας και μελλοντικών παραδείσων (με ουρί ή άνευ)...
Γλαρένια
Giasafox, ο Παύλος το έκανε στο Χριστιανισμό. Ήδη είχε προχωρήσει αρκετά η κατάσταση στον ιουδαϊκό κόσμο που ήταν αρκετά και αντισεξουαλικός (από τη μυστικιστική-λατρευτική πλευρά).
Τάκη, κι εμένα μου αρέσουν (ειδικά σε εσώρουχα) αλλά ταυτίζονται με τη χηρεία και τα γεράματα (τη βάβω που λέμε). Παραδοσιακά ακόμα και σήμερα οι πρεσβύτεροι φορούν σκουρόχρωμα ρούχα.
Κομμούνι, στο Χριστιανισμό τα σεξουαλικά στοιχεία είναι περιορισμένα στην Παλαιά Διαθήκη (που βρίθει σεξουαλικότητας και αμαρτημάτων λόγω τούτης). Η Καινή Διαθήκη και όλα τα βιβλία του Κανόνα κτλ είναι αντισεξουαλικά. Εξαιρέσεις αποτελούν πολλές αιρέσεις (όπως σχολιάζω και στο άρθρο). Ο ορθόδοξος Χριστιανισμός -εννοώ τα κύρια δόγματα- δεν έχει καμία σεξουαλική επίφαση, παρά μόνο ερμηνείες θεολόγων. Θρησκειολογικά και κοινωνικά είναι αντισεξουαλικά δόγματα (ο ιουδαϊσμός είναι πιο ελεύθερος σήμερα, λόγω των κοινωνικών μεταβολών και των αντιλήψεων ανάμεσα σε άλλες κοινωνίες που ζούσαν γκετοποιημένοι και μορφωμένοι οι Εβραίοι της διασποράς- ενώ το Ισλάμ σήμερα είναι πιο συντηρητικό -αν και αρχικά είναι πιο σεξουαλικό από την κύρια μονοθεϊστική θρησκεία της εποχής).
Pico, διαφωνούμε σε όλα (αλλιώς θα μου πεις σιγά μην έγραφες το σχόλιο, θα έβαζες κάτι άλλο). Λοιπόοοον...
Οι Καθαροί είναι πληθώρα αιρέσεων (κοντά 11 με διάφορα ονόματα). Μόνο οι Ορθόδοξοι τους ταυτίζουν με τους Βογόμηλους του Βυζαντίου και εκεί είναι το λάθος. Η καθαρότητα που αναζητούσαν ήταν στη δογματική για τη Μαρία (ποια όμως Μαρία; Δε φαινόταν πουθενά) και τη σχέση του Ιησού με το σεξ. Είχαν λατρείες γεμάτες από παγανιστικά σύμβολα και μαγικά στοιχεία, λειτουργούσαν μυστικιστικά. Δεν είναι τυχαίο που οι Γάλλοι Ναΐτες επίσημα ανήκαν στην αίρεση των Καθαρών και των άλλων δογμάτων της αίρεσης τούτης. Επιπλέον, δεν είδα να δικαιολογείς τη χρήση της Μαύρης Παναγίας (τυπικά λέγεται "Μαύρη Κυρά", άλλο παγανιστικό μυστικιστικό θηλυκό σύμβολο της σεξουαλικότητας) στις "Καθαρές" αιρέσεις.
Θρησκειολογικά οι Μαρίες ταυτίζονται. Δογματικά είναι βεβαίως δύο μορφές, αλλά η έννοια που απέκτησαν στις προαναφερθείσες αιρέσεις, με τον καιρό έγινε κοινή. Άλλες αιρέσεις κινήθηκαν από το ότι η Παναγία συμβολίζει τη γονιμότητα (άρα σεξουαλικότητα=>ενάντια στην άμωμη σύλληψη) και άλλες στη σεξουαλικότητας της Μαγδαληνής και του Ιησού (βλέπε σχετικές αιρέσεις του Ιερού Αίματος ή Sangraal). Το sangraal από την άλλη και βέβαια υπήρξε. Τουλάχιστον υπό τη σκέπη τούτου του ονόματος θέτουμε μία σειρά αιρέσεων που κυκλοφορούσαν με διάφορα ονόματα εκείνη την εποχή.
ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ, κι εμένα μου άρεσε αλλά είχε πολλά κενά και σε λεπτομέρειες έπασχε υπερβολικά. Αλλά στο κάτω-κάτω ήταν μία μυθιστορία και όχι ιστορικό ανάγνωσμα.
Μιλώντας για πρότυπα εβραϊκά προφανώς έχεις στο νου σου μόνο τις 3 μονοθεϊστικές θρησκείες (και όχι τον ινδουιστικό πολυθεϊσμό -ήδη άφησες το βουδιστικό πολυθεϊσμό- ή τις αρχαίες ανατολικές θρησκείες). Είναι όμως λογικό να έχουν τόσα κοινά οι θρησκείες αυτές αφού αναπτύχθηκαν στην ίδια περιοχή (αν και έχουν αλλοτριωθεί τόσο πολύ από τα αρχικά δόγματα και απέχουν πάρα πολύ στη λατρευτική τους τελετουργία λόγω των τοπικών παγανιστικών εθίμων που κυριαρχούσαν σε κάθε περιοχή). Να θυμάσαι μόνο ότι ο ιουδαϊσμός αναπτύχθηκε από την αιγυπτιακή θρησκεία (στο ιερατικό και δογματικό του τμήμα) και από τις μεσοποταμιακές τελετές (στο τελετουργικό του).
Δείμο γνωρίζω για ένα και μοναδικό κίνημα Καθαρών, αυτών της Νότιας Γαλλίας που προέρχονται από τους Βογόμηλους και όλοι αυτοί έχουν κοινή ρίζα στο κίνημα των Γνωστικών. Αυτά είναι καταγεγραμένα σε πλείστα βιβλία που αφορούν στην Ιστορία, όχι της Ανατολικής - ορθόδοξης αλλά της Δυτικής Φιλοσοφίας και θρησκειολογίας. Περισσότερα δεν έχω να προσθέσω...
Τώρα όσον αφορά το χριστιανικό Δόγμα και την ανάπτυξή του διακρίνουμε δυο βασικές πηγές αυθεντίας. Η πρώτη αφορά στα ευαγγέλια και η δεύτερη στους λεγόμενους πατέρες της εκκλησίας, οι οποίοι στην προσπάθεια τους να διακριβώσουν και να στηρίξουν το δόγμα μιλούν θρησκειολογικά, δηλαδή φιλοσοφικά. Εκεί λοιπόν υπάρχει, αν εξαιρέσουμε τους προτεστάντες, σαφής χώρος για την Θεοτόκο Μαρία, να θυμήσω την αίρεση των Νεστοριανών, και καμμία θέση για τη Μαγδαληνή. Τώρα σε επίπεδο δοξασιών, παγανιστικών ή μη, σίγουρα ζυμώνονται πολλά πράγματα με το πέρασμα των αιώνων. Αλλά σε καμμία περίπτωση όλα αυτά δεν συνιστούν ισχυρά θρησκευτικά ρεύματα, ακόμα και υπό την μορφή αιρέσεων.
Ομοίως, όσον αφορά στην ιστορία του ιερού δισκοπότηρου...
Ευγε! Το παράλογο όμως είναι να μην έχει απενοχοποιηθεί η γυναικεία φύση στις μέρες μας.
Pico, Με λίγα λόγια ουσιαστικά εννοείς ότι δεν υπήρχε κανένα σεξουαλικό στοιχείο σε καμία αίρεση του Χριστιανισμού; Η ιστορία του ιερού δισκοπότηρου είναι άμεσα σεξουαλική. Αυτό το βλέπουμε αρκετές φορές ειδικά στα ποιήματα του Cretien de Troyes όταν σε όχι και λίγα σημεία έχουμε αυτολεξεί σημεία του Άσματος Ασμάτων (με διαφορετικό μέτρο για να ταιριάζει στα μεσαιωνικά λατινικά.
Από εκεί και πέρα, η Γαλλία λόγω των ιδιαίτερων σεξουαλικών παγανιστικών και της θέσης της γυναίκας ανέπτυξαν δοξασίες σεξουαλικής φύσης. Κατά μία εκδοχή οι Καθαροί ξεπήδησαν από τους Αδαμίτες του 2ου αιώνα Είναι γνωστό ότι συχνά βλέπουμε καρποκρατιστικές θέσεις στην πρωταρχική αίρεση των Καθαρών παράλληλα με τις μαύρες Παναγίες.
Σε γενικές γραμμές οι αιρέσεις είχαν δύο κύριες μορφές-κατευθύνσεις. Εκείνες της δογματικής που είχαν πολιτικά κίνητρα ή φιλοσοφικές αντιλήψεις (γνωστικοί κτλ) και εκείνες που διατηρούσαν παγανιστικά στοιχεία. Θα επιμείνω όμως στην εξήγηση που δίνεις για τη Μαύρη Μαντόνα σε τόσες εκκλησίες, χτισμένες σε περιοχές των Καθαρών (η μαύρη ενδυμασία δεν είχε ποτέ νόημα στους Γαλάτες ή αργότερα στους Γάλλους ως παράδοση, το αντίθετο δηλαδή). Πώς το ερμηνεύεις;
Ελληνίδα, έχει απενοχοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό. Σιγά-σιγά θα πάψει να είναι πουτάνα όποια χαίρεται το κορμί της με διάφορους άνδρες.
Δείμο...θα ήταν τουλάχιστον αφελές από μέρους μου να ισχυριστώ ότι σε όλο το χρονικό και χωρικό εύρος που απλώνεται η Χριστιανική θρησκεία δεν αναπτύσσονται παγανιστικές δοξασίες με σεξουαλικά τελετουργικά.
Αυτή εξάλλου ήταν και η κατηγορία που χρησιμοποίησε κατά κόρον η Καθολική εκκλησία, δηλαδή τη μαγεία και τις οργιαστικές τελετές, για να δικαιολογήσει την εξόντωση των εχθρών της καθόλη τη διάρκεια του ύστερου Μεσαίωνα και της Αναγέννησης. Με την ίδια ακριβώς αιτιολογία εξοντώθηκε και ο πολιτισμός των Αλβιγηνών στη Νότια Γαλλία στις αρχές του 13 αι. Το κωμικοτραγικό στην περίπτωση είναι ότι η κατηγορία αυτή αφορούσε έναν πολιτισμό που καταδίκαζε τον έρωτα, ακόμα και τον πιο αγνό, επειδή έδενε την ψυχή με την ύλη...
Οπότε μάλλον κάπου αλλού πρέπει να αναζητήσουμε την εξήγηση για τις καθόλα υπαρκτές μαύρες μαντόνες...
Κλείνω λοιπόν τονίζοντας, μετά σχετικής βεβαιότητας, ότι οι παγανιστικές δοξασίες και λατρευτικές τελετές που αναπτύχθηκαν στις παρυφές του Χριστιανισμού δεν συνετέλεσαν σε καμμία περίπτωση κυρίαρχο χριστιανικό ρεύμα, έτσι ώστε να νομιμοποιούν τέτοιου είδους συμπεράσματα...
Όσον αφορά τις απόψεις των Πατέρων της εκκλησίας περί ύλης και έρωτα είναι ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα. Πάντως σε καμμία περίπτωση η θέση τους δεν ήταν καταδικαστική. Άλλα ήταν τα κυριάρχα φιλοσοφικά ζητήματα και οι διαμάχες, τόσο στην Ανατολή όσο και στη Δύση...
Συγνώμη για τη φλυαρία..
Μα, pico, δεν τίθεται θέμα φλυαρίας, αλλά ουσιαστικά ζήτημα ερμηνείας και εκτιμήσεων. Ακόμα ένα ζήτημα τίθεται στη βάση του πώς βλέπουμε τα δόγματα (αν μένουμε μόνο στο απλό τελετουργικό ή αν ελέγχουμε και την υπόλοιπη κοινωνική πρακτική ώστε όταν υπάρχουν ελλείψεις αποδεικτικών στοιχείων να έχουμε λογικά συμπεράσματα.
Δείμο, να το πω με μια λέξη;
Η Βίβλος είναι ντεκαυλέ!
Έτσι, είναι Άσκαρ, έτσι ακριβώς.
Sas diavasa.
Ωραίο θέμα.
Πολύ ενδιαφέρουσες θέσεις επι του θέματος έχει διατυπώσει η Λιλη Ζωγράφου στο βιβλίο της "Χριστιανισμός, τα δεκανίκια του Καπιταλισμού" - εκδόσεις Αλεξάνδρεια νομίζω.
Το συστήνω ανεπιφύλακτα, θεωρώ οτι έχει πολύ ενδιαφέρον.
Χαιρετισμούς!
Προπέτη μου, με τιμάς.
Luccia, το είχα διαβάσει όταν ήμουν φοιτητής. Είναι περισσότερο δοκιμιακός ο λόγος της και έκανε τα σφάλματα όλων των αντιχριστιανών, αν και σε γενικές γραμμές ήταν μέσα. Η Λιλή δεν είδε το Χριστιανισμό ως μία ιδεολογία που δέχεται τις ίδιες αλλαγές που δέχονται τα φιλοσοφικά ρεύματα ανά τους αιώνες και από εκεί ξεκίνησαν πολλά κενά της.
Χαίρε Δείμο! Αφού διάβασα το κείμενο και τα σχόλια όλων, θα ήθελα να προσθέσω την εξής προοπτική στο θέμα. Έχεις αναρωτηθεί γιατί όλες σχεδόν οι κοινωνίες -και κατ' επέκταση και οι θρησκείες που παράγουν- είναι αν όχι μισόγυνες, τουλάχιστον "υπόγυνες" (με την έννοια ότι υποβιβάζουν τη γυναίκα σε σχέση με τον άντρα). Και όλο αυτό τι σχέση έχει με την εμφάνιση του "εγώ". Και όλο όλο αυτό πως αντιμετωπίζεται από τις κοινωνίες και τις θρησκείες που σκοπός τους είναι το "σβήσιμο" του "εγώ". Στο δικό μου το κεφάλι, τα δυο αυτά στοιχεία (εγώ & εξουσία πάνω στο γυναικείο εν γένη) πάνε χέρι-χέρι (δε θέλω ηλίθιους συνειρμούς εδώ, ε;!).
Ευστάθιε, θα συμφωνήσω εφόσον το "εγώ" ταυτιστεί με το αρσενικό. Ουσιαστικά είναι απλά θέμα εξουσίας του αρσενικού πάνω στο θηλυκό και τα παιδιά του. Ας έχουμε υπόψη μας ότι ο υπογυνισμός των κοινωνικών ταυτόχρονα είναι και ενάντια στα παιδιά, εφόσον στις μητριαρχικές πρωτόγονες κοινότητες τα παιδιά έχαιραν άλλης εκτίμησης, όπως και η ερωτική τελετουργία.
opote, to "ego" pou taftizetai me to arseniko den andekse tis mitriarxikes protogones koinotites kai prospathise na skeftei ton tropo mias tetoias anatropis...etsi to "ego" vrike tin thriskeia kai tous neous thesmous tis gia na parei tin eksousia piso...kai ta katafere, omologo...
mia mithoplasia tis stigmis itan..
kalo apogevma
Κάπως έτσι, Προπέτη, κάπως έτσι.
Δυστυχώς δείχνεις να έχεις άγνοια των αγιογραφικών κειμένων, και πάνω στην άγνοια σου αναμασάς και αναπαράγεις αυθαιρεσίες. Δυστυχώς...
cummulus, δυστυχώς έχεις πλήρη άγνοια της επιστημονικής προσέγγισης. Το αν κατέχω και σε τι βαθμό τα κανονικά κείμενα, μάλλον είναι κάτι που θα διαφωνήσουμε. Το πόσο αντέχεις την επιστημονική κρίση και την πρόκληση κρίσης σε κείμενα πέραν των παραδομένων, είναι ένα άλλο θέμα.
Δέχομαι φυσικά κάθε διάλογο και κριτική, αλλά σε παρακαλώ όχι δογματικό (ο μόνος όρος).
Eιλικρινά εκπλήσσομαι με την επιθετικότητα σου αφού γράφεις ότι δέχεσαι κάθε κριτική, αλλά αφού υπονοείς ότι κατέχεις τα κανονικά κείμενα, παρακαλώ εξήγησε μου, που βρήκες το, «βιβλική εκπόρνευση της Μαγδαλινής» και επίσης το πλήρως ,
α-ακατανόητο, «Εξάλλου, στα Ευαγγέλια φαίνεται να υπάρχει αποδοχή της επάλειψης του Νυμφίου-Ιησού με μύρο οι μαθητές ευαγγελικά διαμαρτύρονται για το κόστος. Στην εκδοχή του …. Αντιδρούν ζηλωτικά ως γνήσιοι Εσσαίοι του Κουμράν στην όλη τελετή αρνούμενοι τη σεξουαλικότητα αυτή.»
Ευχαριστώ.
Η έκπληξή σου θα μπορούσε να αναζητηθεί στο σχόλιο που κατατέθηκε. Πέραν τούτων είναι γνωστή η ευαγγελική μυροεπάλειψη του Ιησού από τη γυναίκα (Μαρία) που ουσιαστικά είναι η παραδοσιακή ιουδαϊκή προγαμιαία επάλειψη του νυμφίου. Ωστόσο, είναι φανερό (περισσότερο έμμεσα μετά από συγκριτική ανάλυση παρά στα ίδια τα κείμενα άμεσα) από τα ευρεθέντα κείμενα του Κουμράν ότι ο γάμος δεν μπορούσε να είναι με επάλειψη. Χωρίς να επεκταθούμε στην προσωπική μου αντίληψη για τις "κουμρανικές" πηγές του χριστιανικού κινήματος, οι ζηλωτές εκεί είχαν σημαντικές διαφωνίες με την πράξη τούτη του Ιησού.
Με τον όρο βιβλική εκπόρνευση αναφέρομαι στη βιβλική παρουσίαση (αν και περισσότερο είναι της πατερικής κι ύστερης παράδοσης παρά εκ των Ευαγγελίων) της Μαρίας, εμφανίζεται ως μία πόρνη. Ωστόσο, πρέπει να σημειώσουμε ότι βιβλικά πορνεία είναι όχι η σύγχρονη εκπόρνευση (επί χρήμασι σεξουαλική επαφή), αλλά η σεξουαλική επαφή εν γένει.
Για την ίδια του καταβολή όμως του Χριστιανισμού παραπέμπω και σε άλλα κείμενά μου για την ιστορικότητα του Ιησού και στις μελέτες-δοκίμιά μου (Αποκάλυψις Ιωάννου, στα δοκίμιά μου για τη θρησκεία και για τη Φιλοσοφία της Ιστορίας.
Αγαπητέ,
για το «βιβλική εκπόρνευση κλπ » ανασκευάζεις, και λές τώρα ότι δεν είναι καινοδιαθηκικό, Ορθόν μέχρι έδώ. Διορθώνεις όμως το λάθος της ανάρτησης σου, πάλι με λάθος, και αυτό γιατί λες ότι το «βιβλική εκπόρνευση…» πρόέρχεται από τους Πατέρες και την ύστερη(!) παράδοση. Ε, λοιπόν, μπορείς να με υποδείξεις κάποιον απ΄τους πατέρες που αναφέρει κάτι τέτοιο; Η απάντηση σου αν είναι δυνατόν να είναι σαφής, (αυτός ο πατήρ, στο τάδε έργο του) και όχι πλατιασμένη γιατί βλέπω πως στο γραπτό λόγο ρέπεις προς τα εκεί.
Βέβαια περιμένω να με απαντήσεις και στο σημείο, « ….επίσης το πλήρως ,
α-ακατανόητο, «Εξάλλου, στα Ευαγγέλια φαίνεται να υπάρχει αποδοχή της επάλειψης του Νυμφίου-Ιησού με μύρο οι μαθητές ευαγγελικά διαμαρτύρονται για το κόστος. Στην εκδοχή του …. Αντιδρούν ζηλωτικά ως γνήσιοι Εσσαίοι του Κουμράν στην όλη τελετή αρνούμενοι τη σεξουαλικότητα αυτή.»
Αν δεν έγινα κατανοητός στην παρατήρηση μου, σημειώνω εξής:
1) Τι θα πεί, «ευαγγελικά διαμαρτύρονται», τι όρος είναι αυτός; Ποιοί / πόσοι μαθητές διαμαρτυρήθηκαν;
2)Τελικά, για το κόστος διαμαρτύρονται ή για την «σεξουαλικότητα» ;
Τέλος σε ποια επάλειψη μύρου αναφέρεσαι;
Ευχαριστώ
Η βάση του σχολίου σου είναι η δογματική αντίληψη που πρέπει να περικλείει ακόμα κι ένα άρθρο αντιλήψεων και συνολικών κρίσεων. Σαφώς ειδικά σε ένα άρθρο και δεν είμαι σε θέση να καταγράψω αντικείμενο μελετών DEA δύο ετών. Βλέπεις ο χώρος είναι περιορισμένος.
Σαφώς και ρέπω προς τη γενικότητα αφού στόχος μου δεν είναι να αποδείξω κάτι, αλλά να καταθέσω μία άποψη, ένα εκλαϊκευμένο αποτέλεσμα παλιότερης μελέτης.
Δεν αποφεύγω να απαντήσω, απλά κερδίζω χρόνο μέχρι να βρω μία Βίβλο -όχι εύκολο με ένα μωρό στην αγκαλιά :)) Θα επανέλθω, όμως.
Φίλε μου, τώρα μίλησες σωστά, λέγοντας ότι ψάχνεις να βρείς μία Βίβλο (Καινή Διαθήκη στα καθ΄ημάς) Βρές την, διάβασε αυτά για τα οποία γράφεις, ζήτα βοήθεια για την μετάφραση/ερμηνεία από αναγνωρισμένους ερμηνευτές, και τότε θα δείς ότι αυτά που γράφεις για την Μαγδαληνή πόρρω απέχουν της Κ/Διαθηκικής πραγματικότητας, που λέει ότι άλλη ήταν η Μαρία η Μαγδαληνή που άλειψε με μύρο τον Κύριο, και άλλη η πόρνη που άλειψε επίσης με μύρο τον Ιησού.
Δύο διαφορετικές περιπτώσεις με δύο διαφορετικές γυναίκες. Την ΑΝΩΝΥΜΗ πόρνη, και την Μαρία την καταγομένη από τα Μάγδαλα.
Επίσης θα μάθεις ότι δεν διαμαρτυρήθηκαν «μαθητές» (όπως γράφεις) σαν Εσσαίοι κλπ, αλλά……., (αυτό αφήνω να το βρείς μόνο σου.)
Δεν θα επανέλθω, με αρκεί ότι ψάχνεις μια ΚΔ για να διαβάσεις. Επισημαίνω όμως και πάλι, να ζητήσεις «βοήθεια» από ανεγνωρισμένους ερμηνευτές, γιατί στους «αμύητους» η ΚΔ είναι πολλές φορές αντικρουόμενη με τον εαυτό της.
Εύχομαι από καρδίας να χαίρεστε το παιδάκι σας, -να του κάνετε γρήγορα αδελφάκια για να χαίρεται και αυτό άλλα παιδάκια - νάναι ευλογημένο, και γιατί όχι να το βαφτίσετε Μαρία , προς τιμή της Μαρίας της Μαγδαληνής, την οποία θα έχει και προστάτιδα.
Ας μην ξεχνάμε, ότι η Μαρία η Μαγδαληνή, γιορτάζεται από την εκκλησία μας ως αγία και ισαπόστολος
Ευχαριστώ
Διόρθωση ημαρτημένων. (στο παραπάνω σχόλιο)
Η μία αλείψασα με μύρο τα πόδια του Ιησού είναι η ανώνυμη πόρνη, η δε άλλη αλείψασα – πάλι τα πόδια - είναι η Μαρία η αδελφή της Μάρθας και του Λαζάρου (του γνωστού Λαζάρου). Η Μαρία η Μαγδαληνή, δεν άλειψε με μύρο τα πόδια του Ιησού, παρά μόνο, μαζί με την Μαρία του Ιακώβου και την Σαλώμη, αγόρασαν αρώματα και μετέβησαν στο μνήμα, για να αλείψουν τον νεκρό του Ιησού, πράγμα που δε έγινε, αφού ο Ιησούς είχε ήδη αναστηθεί
Συγνώμη για το λάθος.
cummulus, μάλλον δεν κατάφερες να διαβάσεις ορθά τα σχόλιά μου. Και τούτο διότι ούτε χωρά σε ένα άρθρο να αναγραφέι το σύνολο των αντιλήψεων, ούτε ακι σύντομες-άμεσες απαντήσεις είναι δυνατόν να καταγραφούν επιχειρήματα (ειδικά όταν οι στιγμές είναι σχετικά άκαιρες). Ίσως βέβαια δεν αντιλαμβάνεσαι πλήρως τη λακωνικότητα των νοημάτων. Βλέπεις η Βίβλος είναι δύο διαθήκες σε μία λέξη και εκείνη τη στιγμή με ένα μωρό στο δεξί και ένα πληκτρολόγιο στο αριστερό χέρι (δεξιόχειρ ειμί) δεν ήθελε να γράφω πολλά. Αλλά οι αδυναμίες είναι ανθρώπινες. Αν δε δέχεσαι ότι η Παλαιά Διαθήκη σχετίζεται με το Χριστιανισμό ή με τις παραδόσεις του, μάλλον δεν είναι δικό μου θέμα, αφού τίποτα δεν εξετάζω μονοδιάστατα ή αποσπασματικά.
Πέραν τούτων, βασική διαφωνία μας είναι όχι το αναγραφόμενο, αλλά η ερμηνεία. Η δική σου είναι δογματική ενώ η δική μου είναι θρησκειολογική-ιστορική ερμηνευτική. Για μένα οι παρευρισκόμενοι στη μυράλειψη ήταν μαθητές (δεν αναφέρομαι βεβαίως στους 12).
Όσον αφορά τη Μαρία, λυπάμαι αλλά ο Ευσέβιος την είχε ήδη ταυτίσει με τη Μαγδαλινή και τη μοιχό και την ανώνυμη. Μπορεί ο Αυγουστίνος να διαφώνησε μαζί του (και νομίζω και ο Χρυσόστομος, αλλά μπορεί να σφάλλω) αλλά η παράδοση (που δε γεννήθηκε εν μία νυκτί) τις ταυτίζει ακόμα και σε Ανατολή και σε Δύση.
Επί της ουσίας του άρθρου δεν απάντησες βεβαίως. Αναζητείς τρόπο μέσα από τη δογματική καταγραφή χωρίων να αποδομήσεις επιχειρήματα, αποφεύγοντας την ουσία του άρθρου που είναι οι ειδωλατρικές και συγκριτικές θέσεις του Χριστιανισμού (λογικό βέβαια αν εξετάσουμε το όλο θέμα κοινωνιολογικά και θρησκειολογικά δεχόμενοι την ιστορική συγκυρία και σκέψη της εποχής).
Κάτανοώ την επιθετικότητα σου, γιατί μάλλον έμαθες να σε λένε, "μπράβο".
Δυστυχώς έτσι όμως με χαρακτηρισμούς δεν προάγονται συζητήσεις, ειδικά σε κείμενα-ζυμάρια που τα πλάθεις όπως θέλεις. Λες, ότι θέλεις να μιλήσουμε για την ουσία του άρθρου. Μα πως να μιλήσουμε γι΄αυτήν όταν τα δεδομένα επί των οποίων στηρίζονται είναι λάθος;
Αυτό όμως δεν μπορείς να το δεχθείς τώρα, γιατί υπάρχει και ο εγωισμός, γι΄ αυτό όπου μπορείς μ΄ανασκευάσεις το κάνεις "μ΄ελαφρά πηδηματάκια". Οπου δεν μπορείς ξαναπιάνεις ζυμάρι.
Ηδη άλλοι σχολιαστές επεσήμαναν τις ανακρίβειες σου για τους "Καθαρούς " και το "GRAAL", αλλά απ΄ ότι βλέπω πετάς -κατά κόρον - ένα, "θρησκειολογικά", και προχωράς ακάθεκτος, μπερδεύοντας ευαγγέλια, μύθους, αιρέσεις, σεξ, κλπ κλπ
Αντε, καλή χρονιά, φθάνει τόσο!
Δημοσίευση σχολίου