Η βραδιά για την Ημέρα της Ποίησης ήταν τελικά μαγική

Η βραδιά ήταν μαγική. Μικρές παρέες σιωπηλά προσηλωμένες στα ποιητικά ακούσματα, φίλοι που ήρθαν να ακούσουν τις ανησυχίες των φίλων τους, ιστολόγοι που παρευρέθηκαν για να συμπαρασταθούν σε μία ακόμη blogοπροσπάθεια. Δείξαμε στη μικρή κοινωνία μας ότι τελικά οι ιστολόγοι δεν είναι ούτε εκβιαστές, ούτε άνθρωποι χαμένοι στον κόσμο τους, αλλά κάποιοι που έχουν τις δικές τους ανησυχίες, κάποιοι που αναζητούν τις δικές τους διεξόδους από το λαβύρινθο της τρέλας που μας κλείνει η τηλεοπτική υποκουλτούρα Μακριά από εκδοτικά συμφέροντα, μακριά από πολιτικές προσπάθειες, το κάνουμε θεσμό για τη δυτική Θεσσαλονίκη. Κι έχουμε ακόμα όνειρα, κι έχουμε ακόμα ιδέες για να εμπλουτίζουμε αυτές τις βραδιές.

Φέτος το κάναμε για δεύτερη φορά. Φέτος μάλιστα είχα το ευτύχημα να δω και να συμμετάσχω στην όλη προσπάθεια από την αρχή ακόμα -κι ας αρχίσαμε λίγο αργά ώστε να χάσουμε τη ζωντανή μελοποίηση ως επένδυση της ποιητικής βραδιάς. Λύπη μου προκάλεσε, αλγεινή ομολογώ, η αδιαφορία ορισμένων τοπικών μέσων ενημέρωσης -και κυρίως των πρώτων σε αναγνωσιμότητα- για την προσπάθεια. Φαίνεται ότι οι μικρές ιδιωτικές προσπάθειες, οι προσπάθειες που δεν κρύβουν οικονομικά ανταλλάγματα ή εκδοτικά συμφέροντα κρατούν μακριά τα Μέσα Επικοινωνίας. Δεν πειράζει. Έχουμε τα μέσα που μας αξίζουν, έχουμε όμως το κοινό που μας αξίζει. Ένα κοινό ζεστό που συνηγορεί σε τέτοιες προσπάθειες, έναν κόσμο με ευαισθησία.

Μας τίμησαν συνιστολόγοι (φεγγαροαγκαλιές, ο Θοδωρής Βοριάς, η τρελοφαντασμένη, το Καρνάγιο, το Αερικό, o tempeterra και άλλοι ακόμα), μας τίμησαν και φορείς του Δήμου (ο Δήμαρχος Σταυρούπολης και ο Γενικός του Γραμματέας). Μας τίμησαν φίλοι και πολίτες των Δυτικών Συνοικιών που ήθελαν για τη μέρα αυτή ένα ξεχωριστό, ζεστό περιβάλλον με πολλή ποίηση. Είχαμε ομολογουμένως ακόμα περισσότερους φίλους από πέρυσι. Φέτος μάλιστα εμφανίστηκαν και νέα άτομα.