διάλογος για την παιδεία; το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις;

Αυτές τις μέρες γίνεται διάλογος για την Παιδεία στη Βουλή. Ένας διάλογος που ξεκινά χωρίς πλατφόρμα, χωρίς προϋποθέσεις (sic). Κανένας διάλογος όμως δεν μπορεί να υπάρξει αν δεν έχει πλατφόρμα αναφοράς, σημεία επαφής και φυσικά προϋποθέσεις (κάθε παιδί Α΄ Λυκείου το γνωρίζει αυτό από το σχολικό βιβλίο της Έκφρασης-Έκθεσης). Και φυσικά ο διάλογος αυτός έχει βάση αναφοράς: τα ίδια τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε καθημερινά στις τάξεις, στην πλάτη των παιδιών μας. Το ότι διάλογος αυτός είναι προσχηματικός φάνηκε όχι από την ανακοίνωσή του -από τον τότε αρμόδιο Υπουργό που το βράδυ γλεντούσε και το πρωί ήταν στο γήπεδο- εν μέσω συγκρούσεων μαθητών και αστυνομικών οργάνων επ' αφορμή της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου, αλλά και από τη θεματολογία του: εκπαιδευτικό σύστημα, εισαγωγικές εξετάσεις σε ΑΕΙ και πανεπιστημιακό άσυλο.

Είναι όμως δυνατόν, ένας διάλογος για την παιδεία να αφορά το άσυλο και τις εξετάσεις; Τόσο πρόχειρα κι επιπόλαια πρέπει να δούμε το ζήτημα της παιδείας; Τη στιγμή που τα σχολεία μέχρι τα Χριστούγεννα έχουν εκπαιδευτικά κενά, που στεγάζονται συχνά σε ερείπια, που κοστίζουν υπερπολλαπλάσια στον πολίτη από τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά, εμείς θα μιλάμε για το άσυλο και το εξεταστικό; Φυσικά και τα θέματα αυτά στόχο έχουν απλά να αποπροσανατολίσουν. Τίποτε περισσότερο, τίποτε λιγότερο.

Ζητούμενο της παιδείας πρέπει να είναι η συνεχής ενημέρωση του εκπαιδευτικού και η δημιουργική επαφή του με το μαθητή χωρίς κυνήγι ύλης, χωρίς υποχρεώσεις πίεσης. Μόνον όταν ο ίδιος ο μαθητής καταφέρει να ελευθερωθεί από την πίεση της στείρας αποστήθισις, θα μπορέσει να αναπτύξει δημιουργική διάθεση. Το ίδιο το κριτικό πνεύμα -που τόσο πολύ ευαγγελίζονται τα αναλυτικά προγράμματα- αποκτάται μόνο μέσα από τη χειραφέτηση εκπαιδευτικού κι εκπαιδευόμενου. Αξίζει όμως να τονίσουμε ότι σήμερα που η τεχνολογία καλπάζει, σήμερα που καταιγιζόμαστε από πληροφορίες, το σχολείο δε μπορεί απλά να διδάσκει γνώσεις. Πρέπει να καθοδηγήσει το διδασκόμενο να μάθει πώς να μαθαίνει. Μόνο έτσι οι ανήλικοι θα μπορέσουν να αναπτύξουν εκείνα τα στοιχεία που χρειάζονται για να κρίνουν τις ληφθείσες πληροφορίες (της TV, του διαδικτύου, των εφημερίδων, του σχολείου ή του κοινωνικού περίγυρου). Μόνο όμως έτσι θα μάθει να κρίνει ουσιαστικά, ανεξάρτητο από προκαταλήψεις και στερεότυπα.

Αυτό που χρειάζεται το ελληνικό σχολείο επί της ουσίας είναι να πλησιάσει τις συναισθηματικές και ψυχικές ανάγκες των παιδιών και να τις τροφοδοτήσει με την ελευθερία να κρίνουν και να δημιουργούν. Μία κριτική που θα τολμά να κρίνει τον καθηγητή, το σύστημα, τον γονέα, τον ίδιο του εαυτό. Μία δημιουργική διάθεση που θα απλώνεται προς όλα τα μαθητικά ενδιαφέροντα. Όσο το ίδιο το σχολείο στοχεύει στη μαζοποίηση, στον κοινωνικό κομφορμισμό, για να δημιουργήσει σωστούς πολίτες (ποιος είναι άραγε τελικά ο σωστός και χρήσιμος πολίτης;), τόσο το παιδί θα αλλοτριώνεται από τη μάθηση και τις δημιουργικές του ανάγκες.

Πόσες φορές έχουν ειπωθεί οι ανάγκες του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος και ακόμα πόσες θα ειπωθούν μέχρι να αποφασίσουν να γίνουν έργα ουσίας. Και πραγματικά, το δημοτικό, είναι σε καλό δρόμο. Είναι όμως ανάγκη από εκεί να αρχίσει μέσα από το παιχνίδι να εισαχθεί μάθημα για τις νέες τεχνολογίες και την οδική συμπεριφορά. Να ενταχθεί πια η σεξουαλική αγωγή στο σχολείο, για να αποφύγουμε τόσα και τόσα. Να διδάσκεται ο μαθητής όχι προπαγάνδα μίσους, αλλά ιδέες και κρίσεις χωρίς αποστήθιση, αλλά με ανοιχτές ερωτήσεις.

Οι ίδιες οι ερωτήσεις είναι το άπαν μέσα στην τάξη Ο εκπαιδευτικός δεν μπορεί να μένει σε κλειστές ερωτήσεις των οποίων γνωρίζει την απάντηση. Να ρωτά για πράγματα που μπορεί να μην ξέρει, να αφήνει τη συζήτηση να εξελιχθεί, να βαθμολογεί με βάση την επιθυμία για συμμετοχή σε διάλογο και την επιχειρηματολογία του μαθητή. Η βαθμολογία δε μπορεί πια να στηρίζεται σε αυτά που γνωρίζει ο νεαρός/νεαρή, αλλά στη συμμετοχή του. Αλλιώς απλά θα αναπαράγουμε το ταξικό σύστημα, μιας μισαλλόδοξης κοινότητας που φοβάται τον εαυτό της και την κοινωνική κινητικότητα.

Οι ερωτήσεις οφείλουν, όμως, να συνδυάζονται και με εργασίες που ίδιοι οι μαθητές θα επιλέξουν επειδή το επιθυμούν μέσα από μια πλειάδα επιλογών. Επιλογές που θα σχετίζονται με τη γνώση, με την κριτική, με τη δημιουργία. Εργασίες που θα απλώνονται σε όλα τα αντικείμενα και θα απαιτούν συνεργασία μαθητών στην οποία και θα βαθμολογούνται -αν βέβαια θέλουμε πολίτες που να μάθουν να λειτουργούν συλλογικά και δημοκρατικά από μικρή ηλικία Γιατί να γίνονται εργασίες εθελοντικές σε διαθεματικά ζητήματα ανάλογα με τις κλίσεις του νέου; Σχολικές εφημερίδες, ηλεκτρονικός τύπος και διαδραστικά κείμενα, θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες (δέκα το χρόνο ίσως), παρουσιάσεις μαθημάτων και διδακτέας ύλης από μαθητές με τη χρήση νέων τεχνολογιών, κινηματογραφικές παραγωγές και διαδραστικό σχολικό ραδιόφωνο ή τηλεόραση θα έπρεπε να ενταχθούν άμεσα στο σχολικό πρόγραμμα, ως μαθήματα επιλογής. Ας ξεφύγουμε πια από το παπαγαλίστικο εθνο-θετικιστικό πνεύμα και ας στραφούμε και στην Τέχνη. Γιατί να μη γίνονται εκθέσεις φωτογραφίας, ζωγραφικής και γλυπτικής στα σχολεία;

Βέβαια, για αυτά χρειάζονται εκπαιδευτικοί και πληθώρα διδακτικού χρόνου, επιθυμία και χρήμα. Όμως όσο ο διάλογος αυτός θα είναι προσχηματικός, τόσο εμείς απλά θα κάνουμε προτάσεις που θα μένουν σε ηλεκτρονικές ή έντυπες σελίδες. Και όσο βέβαια γράφουμε και δε κινούμαστε σε αυτές τις κατευθύνσεις δυναμικά, τόσο θα μας κουράζουν οι προτάσεις. Ήδη στο παρελθόν αυτό το ιστολόγιο έθεσε ζητήματα ανάλογα στο "στόχοι παιδείας και ιδανικά παιδείας" (αν και γενικότερα ζητήματα τέθηκαν και στο εκπαιδευτικά μου).


21 έκριναν :

ELvA είπε...

Παλι θ ακουσεις απο πολλους
να σου γραφουν οτι εχεις απολυτο δικιο,ΑΛΛΑ αυτα που προτεινεις ειναι μη εφαρμοσιμα γιατι..ζουμε
στην Ελλαδα!! Ειναι πολυ λαθος να μην εχει κανεις οραματα και απαιτησεις για καλυτερη Παιδεια και γενικα καλυτερη ζωη σ αυτη τη χωρα οπου οι Θρησκευτικο
πολιτικες πεποιθησεις πολλων απαγορευουν μαθηματα
οπως η σεξουαλικη αγωγη, η τη συμμετοχη του σχολειου στη Τεχνη και στοχευουν μονο σε μια στειρα μαθηση και σε εναν κοινωνικο κομφορμισμο, οπως σωστα λες και εσυ. Νομιζω οτι τιποτα δεν ειναι ευκολο ΑΝ δεν το παλαιψουμε, σαν πολιτες, ωστε να γινει εφικτο και οσο πιο συντομα τοσο το καλυτερο!

Σημ.
Δειμε, ριξε μια ματια και στα δικα μας μερη.
http://metanastis.blogspot.com/

Ανώνυμος είπε...

Αχ αυτή η Παιδεία.
Όσες φορές θέλουν να την τσαλαπατήσουν, της λένε ότι θα κάνουν διάλογο…

diva είπε...

Έχουμε συζητήσει το θέμα και στο παρελθόν σε αυτό το ιστολόγιο.
Και είσαστε πολύ ευγενικος έτσι όπως θέτετε το θέμα της αλλαγής νοοτροπίας.
Διότι σαφώς για να φτάσουμε να μιλάμε για Διάλογο και σωστές βάσεις- πρέπει να έχουμε παραδεχτεί/αποδεχτεί αλλαγές στα "μυαλά"- τόσο των εκπαιδευτικών όσο και των γονέων.
Τα παιδιά επαναπαύονται σε μία απραγία κατόπιν..προσφορών στα ράφια του εκπαιδευτικού σούπερ μάρκετ.

Ανώνυμος είπε...

Υπάρχει μια χώρα όπου στα σχολεία (που είναι πολυθέσια και ολοήμερα) θα βρεις παιδιά από 8 μηνών μέχρι 16 ετών. Όταν εργάζονται και οι δύο γονείς μπορούν να αφήσουν το 8 μηνών και άνω παιδί τους στο σχολείο μαζί με τα μεγαλύτερα αδερφάκια του. Στη μικρή κοινότητα του σχολείου θα βρεις παιδιά με ειδικές ανάγκες, αφού, σκοπίμως, δεν υπάρχουν ειδικά ιδρυματικά-σχολεία. Θα βρεις βρέφη, να μαθαίνουν από μικρά να συνυπάρχουν με μεγάλους και αναπήρους, όπως στην κοινωνία των μεγάλων, καλλιεργώντας το αίσθημα της ευθύνης και της αλληλεγγύης των μεγάλων παιδιών προς τα μικρότερα και προς τα διαφορετικά. Στη χώρα αυτή τα σχολεία έχουν σύγχρονα εργαστήρια και αμφιθέατρα, κλειστά γυμναστήρια και πισίνες, ειδικές αίθουσες χαλάρωσης και σάουνας, εστιατόρια με δωρεάν φαγητό και σε αυτά οι μαθητές θα δημιουργήσουν γνώση με τους δασκάλους τους, παίζοντας, συζητώντας και μελετώντας διάφορα βιβλία και όχι ένα υποχρεωτικό σε κάθε μάθημα, όπως στην Ελλάδα. (Οι δάσκαλοί μας, ακόμη και να θέλουν να πάρουν πρωτοβουλίες δημιουργικής μάθησης δεν μπορούν. Είναι υποχρεωμένοι να δουλέψουν με συγκεκριμένα βιβλία με έναν στόχο: «να βγει όπως-όπως η ύλη», αποστηθισμένη βεβαίως). Τα παιδιά, στις πρώτες έξι τάξεις, κάνουν συχνά τεστ, όχι όμως για να βαθμολογηθούν (να τιμωρηθούν όπως τα ελληνόπουλα) αλλά για να διαπιστωθούν οι αδυναμίες τους ώστε να τους παρασχεθεί εξατομικευμένη ενισχυτική διδασκαλία. Η φιλοσοφία τους είναι, «η βαθμολογία αποθαρρύνει και ωθεί ακόμη περισσότερο στην άρνηση μάθησης τον κακό μαθητή, ενώ επιβραβεύει τον καλό μαθητή, που έτσι κι αλλιώς δεν χρειάζεται την επιβράβευση». Τα παιδιά στη χώρα αυτή μπορούν ήδη από τις πρώτες τάξεις, να επιλέξουν ακόμη και το ημερήσιο πρόγραμμά τους. Ένα παιδί της δευτέρας δημοτικού, μπορεί μια ημέρα να επισκεφτεί κάποιο μάθημα της τρίτης ή ακόμη και της πρώτης, αν νομίζει πως αυτό χρειάζεται περισσότερο.Υπάρχουν περίπου 40 υποχρεωτικά μαθήματα για 3 χρόνια και τα υπόλοιπα 35 ( αν δεν κάνω λάθος στους αριθμούς ) είναι επιλεγόμενα. Μπορεί ο καθένας τους να επιλέξει να φορτώσει το πρόγραμμά του όποια περίοδο θελήσει. ( Αν φυσικά μπορούμε να πούμε πως "φορτώνουμε το πρόγραμμα" μας μαθαίνοντας σε μια τέτοια εκπαίδευση, σε ένα τέτοιο σύστημα...). Τα παιδιά στη χώρα αυτή όταν έχουν τεστ στα μαθηματικά, φυσική, χημεία, ακόμη και στη γλώσσα τους, επιτρέπεται να έχουν μαζί τους βοήθημα (βιβλίο με τους μαθηματικούς, φυσικούς, χημικούς τύπους και λεξικό γλώσσας). Οι παιδαγωγοί τους δεν έχουν κανένα λόγο να απαιτήσουν από τα παιδιά να μάθουν απ έξω πράγματα, που μετά από μερικές εβδομάδες δε θα θυμούνται. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι να μάθουν τα παιδιά τους να σκέπτονται λογικά, με κριτική αναλυτική σκέψη. Με λίγα λόγια, τους ενδιαφέρει να αγαπήσουν τα παιδιά τη μάθηση και το βιβλίο για να συνεχίσουν να μαθαίνουν μόνα τους. Με το ζόρι δε μαθαίνει κανείς. Με το ζόρι μπορείς μόνο να αποστηθίσεις ξένη γνώση, για λίγο καιρό.

Αυτή η χώρα υπάρχει πραγματικά! Όχι, δεν είναι το Ελλαδισταν. Είναι η Φινλανδία..

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Στη χώρα αυτή και η λέξη "διάλογος", όπως και τόσες άλλες, έχουν γελοιοποιηθεί!
Άστα...

Ανώνυμος είπε...

Deime mou, simfono toso ma toso poli me osa grafeis kai skeftesai toso sto simerino sou post oso kai se ekeina tous parelthondos.
Ena den polikatalavaino kai afto einai oti afou oi perissoteroi ekpaideftikoi einai toso andithetoi kai den simfonoun me to iparxon sistima kai afou kata kairous ekfrazoun tin endoni andithesi tous gia to ekpaideftiko sistima giati den boroun na epireasoun kai na drasoun apotelesmatika. Oi mathites ekfrazoun toso ksekathara tin stenoxoria tous kai tin anagi tous gia ena pio ousiastiko ekpaideftiko sistima, oi perissoteroi kathigites simfonoun me ola afta, tote giati den ginetai kati riziko? Eksallou oi mathites kai oi ekpaideftikoi einai oi amesa endiaferomenoi kai isos einai oi monoi pou boroun na ekfrasoun apopseis kai skepseis....
Enas gonios sigoura tha prepei na stirizei tetoies skepseis kai apopseis kai anages ousiastikis mathisis kai ekpaidefsis, alla apo monos tou, nomizo oti den borei, dioti poios gonios tha elege sto paidi tou sinidita na stamatisei to sxoleio afou gnorizei poli kala ta lathi kai to lanthasmeno kai steiro sistima?
Ithela na rotiso, Deime mou, kati akoma. An telika to elliniko ekpaideftiko sistima prosarmostei stis sinxrones anages ton mathiton kai tis koinonias tis, akolouthondas, esto ekpaideftika sistimata pou isxioun se alles chores poioi einai aftoi pou tha ipostoun tis arnitikes sinepies mias eleftheris kai dimiourgikis paidias? Iparxoun arnitikes sinepies se kapious, kai an iparxoun einai megaliteres apo ekeines tis arnitikes sinepies pou borei na dexetai i neolaia apo mia kaki, steira kai apoprosanatolistiki ekpaidefsi?
Prosopika nomizo oti boroun na allaksoun ta kakos keimena tou ekpaideftikou mas sistimatos, arkei na theloume oloi mas na asxolithoume me to provlima, o kathenas opos borei kai oso tou analogei.
propetis

Kapetanios είπε...

δείμο
έχω την εντύπωση ότι, παρά το γεγονός της σωστής κατά βάση προσέγγισης, περιόρισες το θέμα σε επίπεδο πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Η μαθητική κοινότητα διαμαρτύρεται και θέλει απαντήσεις και κατευθύνσεις που θα λύνουν κάποια από τα πολλά προβλήματα τους.
Τι τους λέμε?
Οι φοιτητές είναι διαρκώς στον δρόμο και φωνάζουν.
Φωνάζουν για ένα μέλλον που δεν βλέπουν
Η αναγνώριση επαγγελματικών δικαιωμάτων στους απόφοιτους των κολεγίων είναι ήδη γεγονός την ώρα που στα ΤΕΙ παλεύουν χρόνια για το αυτονόητο.
Νόμος πλαίσιο.
Τι θα γίνει τελικά στην πράξη με δαύτον ?
Κονδύλια ? Πότε? Από πού? Πόσο? Δεσμεύσεις ?
Η σύνδεση των πανεπιστημίων με την αγορά εργασίας.
‘Έχουμε θέση και γιατί ?
Ιδιωτικά πανεπιστήμια
Έχουμε θέση ή λέμε ένα ξερό όχι και καθάρισε η μπουγάδα.
Ναι υπάρχει πεπατημένη στην ΕΕ
Μας αρέσει όμως?Είναι αυτό που θέλουμε?

Ξέρουμε τι θέλουμε?

Kapetanios είπε...

Και βέβαια @δείμο
όταν μιλάμε για εκπαιδευτικό σύστημα, επ ουδενί δεν εννοούμε να κάνουμε την νεολαία μας πρώτη στην τούρλα, στην σούρα και στις αυτοκτονίες, έτσι?
Αν είναι έτσι, χίλια χρόνια Ελλαδιστάν ;)

ο δείμος του πολίτη είπε...

Elva, όλα είναι δυνατά. Κάποτε τα ίδια έλεγαν για δωρεάν υγεία ή για προστασία εργαζόμενου. Έχει γίνει πια συνέιδηση όλων ότι το σχολείο σκοτώνει τα παιδιά και δεν προσφέρει τίποτε, όπως είναι. Δεν είναι μόνο τα νέα μαθήματα. Είναι η δημιουργική μεταξύ τους σύνδεση που κυρίως πρέπει να επιτευχθεί.

N.Ago, πόσο συμφνωούμε.

fidelio, διαφωνώ με τη συνδιδασκαλία αναπήρων και άλλων μαθητών, εκτός αν το πρόβλημα είναι σωμαιτκό. Και τούτο επειδή οι ανάπηροι δε θα πάρουν την παιδέια πυο χρειάζονται. Ωστόσο, η συνύπαρξη και εξ αυτής διαπαιδαγώγηση μπορέι πολύ εύκολα να έλθει με επισκέψεις κοινωνικής εργασίας στα διάφορα ιδρύματα.

Άσκαρ, κι εμείς συνχότατα συμφωνούμε με τη γελοιποίηση αυτή.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Προπέτη, κανείς εκπαιδευτικός δεν είναι ικανοποιημένος. Κι όμως λίγοι είναι εκείνοι που επιχειρούν την υπερπήδηση, επειδή ακριβώς έχουν δημοσιοϋπαλληλοποιηθεί ή δεν ξέρουν τι καινούριο να κάνουν. Η Σύγχρονη παιδαγωγική προσέγγιση απαιτέι μόρφωση, επιθυμία να κριθεί ο καθηγητής, διάθεση δημιυοργική και μόρφωση. Πότε εκπαιδεύτηκαν σε αυτά;

Καπετάνιε, το σχολικό σύστημα γεννά αυτοκτονίες όταν συντρέχουν άλλοι λόγοι -εκτός από την υπερβολική πίεση. Καμία χώρα με δημιουργικό εκπαιδευτικό σύστημα στηριζόμενο σε επιλεγόμενα μαθήματα, δενκαταγράφει αυτοκτονίες -εξαιρουμένων περιπτώσεων που υπάρχει ένταση στο σχολείο κοινωνική ή το παιδί νιώθει απομονωμένο.

Ωστόσο, δεν ξέρω πού μίλησα για την πρωτοβάθμια. Αντιθέτως, από εκέι έχω μικρή -πολύ μικρή εμπειρία. Τονίζω απλά ότι ορισμένα μαθήματα πρέπει από εκεί να ξεκινήσουν. Τα επιλεγόμενα μαθήματα και η χρήση νέων τεχνολογιών και η κριτική -όσο και να ξεκινούν από την πρωτοβάθμια κύρια αναφορά έχουν τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.

Kapetanios είπε...

δείμο
η αναφορά μου στις "πρωτιές" αφορούσαν την Φιλανδία η οποία κατά πως περιγράφει άλλος σχολιαστής μπορεί να θεωρηθεί και ως υπόδειγμα(!) εκπαιδευτικού συστήματος.
Όσο για την κύρια αναφορά του ποστ , παραμένει η εντύπωση μου ότι αφορά την πρωτοβάθμια αλλά ας μην μείνουμε σ αυτό.
Εάν έχεις διάθεση μου απαντάς και σε κάποιες ερωτήσεις που έθεσα προηγουμένως
Καλημέρα δείμο

ΥΓ. Ρίξε και καμιά ματιά ( εάν δεν το έχεις ήδη κάνει)σε αυτήν την άποψη η οποία είναι αρκετά ενδιαφέρουσα κατά την γνώμη μου

spooky είπε...

Ένας σοβαρός διάλογος για την παιδεία πρέπει να αγγίξει όλες τις πτυχές της, όχι μόνον άσυλο και εξετάσεις. Εκτός αν δε μιλάμε για διάλογο και μεταρρύθμιση, αλλά για πασαλείμματα. Και βέβαια η "λογική" της αποχώρησης ή της μη προσέλευσης σε οποιονδήποτε διάλογο είναι καταστροφική.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Καπετάνιε, -ζητώντας συγνώμη- παρέλειψα να απαντήσω στα ερωτήματά σου. Λοιπόν:

Νόμος πλαίσιο: τι θα γίνει τελικά στην πράξη με δαύτον;
- Θεωρώ ότι ο νόμος πλαίσιο για τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων τέτοιων σχολών πρέπει να απεργοποιηθεί. Οι σχολές αυτές οφείλουν να πάψουν να λειτουργούν ως εμπορικά καταστήματα -βάσει εμπορικού δηλαδή δικαίου, όπως μέχρι σήμερα- και αυτομάτως να μετατραπούν σε ΙΕΚ. Προσωπική θέση αν το θες.

Κονδύλια; Πότε; Από πού; Πόσο; Δεσμεύσεις;
- Με ρωτάς για κονδύλια. Μπορεί το 15% να είναι μεγάλο, αλλά θα έπρεπε να αρχίσουμε να συζητάμε από το 7-8% και αναλόγως να κινηθούμε αυξάνοντάς το ή όχι. Δεν είμαι σε θέση πολιτικά να προτείνω κάτι -πέρα από όσα το κίνημα ζητάει.

Η σύνδεση των πανεπιστημίων με την αγορά εργασίας. ‘Έχουμε θέση και γιατί;
- Τα πανεπιστήμια είναι συνδεδεμένα με την αγορά εργασίας. Οι γνώσεις που παρέχουν είναι σωστές και συνήθως αρκετές. Ωστόσο, με τον όρο "αγορά εργασίας" πραγματικά αποπροσανατολίζουμε από μία κουβέντα που έπρεπε να στραφεί στο πώς θα δημιουργηθεί αγοράς εργασίας. Η υφιστάμενη κατάσταση δημιουργεί ανέργους, επειδή πολύ απλά η αγορά όπως κινείται σήμερα δεν έχει ανάγκη μορφωμένους, αλλά φτηνό εργατικό δυναμιό χωρίς επιστημονική επάρκεια, αλλά μόνο αποσπασματική κατάρτιση. Και τούτο διότι οι περισσότερες επχιειρήσεις είναι μικρομεσαίες ή μεσαίες. Επιστημονικό δυναμικό επί της ουσίας έχουν ανάγκη λίγες επιχειρήσεις. Κι εσύ εμπειρικά μπορείς άνετα -και το πέτυχες- να διευθύνεις μία επιχείρηση, γιατί δεν έχεις τέτοιοα κύκλο εργασιών που να απαιτεί manager πανεπιστημιακού επιπέδου. Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι πώς η αγορά θα ενισχυθεί και τι στόχους εν τέλει έχει κάθε επιχείρηση και τι κεφάλαια, φυσικά.

Ιδιωτικά πανεπιστήμια
Έχουμε θέση ή λέμε ένα ξερό όχι και καθάρισε η μπουγάδα. Ναι υπάρχει πεπατημένη στην ΕΕ
.
- Η μπουγάδα δε με νοιάζει αν είναι μισοβρώμικη. Με νοιάζει εγώ να είμαι καθαρός. Και καθαρότητα σημαίνει ότι η ιδιωτική πρωτοβουλία δε θα κατευθύνει την έρευνα και την παραγωγή επιστημονικής σκέψης και δε θα την ορίζει -όπως οι γνωστές έρευνες για ακτινοβολία κινητών, ή αν κάνει κακό το τσιγάρο ή κόλπα στις φαρμοκαβιομηχανίες και τις εταιρέιες φυτοφαρμάκων που βλέπουμε σε άλλες χώρες.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Καπετάνιε, πέρα από όσα απάντησα, θεωρώ ότι η συζήτηση που αφορά αποκλειστικά τα ΑΕΙ, είναι σε λάθος κατεύθυνση. Σου απάντησα -λόγω εσού, τακτικού αναγνώστη ακι καλού φίλου. Ωστόσο, η παιδεία ξεκινά από την πρωτοβάθμια (που είναι σε πολύ καλή κατάσταση, αλλά θέλει ακόμα πολλά) και συνεχίζει στη δευτεροβάθμια (που η ΝΔ την έκανε χειρότερη από ό,τι παρέλαβε και χρειάζεται ριζική αλλαγή σε μέθοδο, σε ψυχολογία, σε παροχή γνώσεων και τόσες άλλες εκ θεμελίων αλλαγές)

Αιρετικέ, συμφωνούμε απολυ΄τως.

Ανώνυμος είπε...

....i idiotiki protovoulia de tha katefthinei tin erevna kai tin paragogi epistimonikis skepsis kai de tha tin orizei...
mou arese toso poli afto pou eipes, Deime...makari o yios mou na se eixe kathigiti...eftixos, nomizo oti arketoi ekpaideftikoi, isos perissoteroi apo osoi nomizoume ekfrazoun tetoies skepseis san aftes. afto einai proodos kai mono tetoies skepseis boroun na eggithoun rizikes allages kai metarithmisi stin paideia.
Omologo oti den eixan perasei apo to mialo mou skepseis giro apo ton nomo plaisio... nomiza oti to provlima itan stin ili kai stin methodo ekmathisis.
Ondos ta keimena pou protine o Kapetanios itan poli endiaferonda,
efxaristo poli,
propetis

Ανώνυμος είπε...

τα έχουμε πει πολλές φορές για την παιδεία, μα θέλουν να την στηρίξουν, δεν νομίζω..

Kapetanios είπε...

Γεια σου @propetis

@δείμο
Θα συμφωνήσω με την άποψη σου για τα κολέγια αλλά δεν βλέπω να συμφωνεί και το κίνημα.
Βέβαια υπάρχει και η οδηγία της ,προηγμένης σε συστήματα εκπαίδευσης( μη χέσω), ΕΕ που σχεδόν μας αναγκάζει να την εφαρμόσουμε ( γιατί άραγε οι Ευρωπαίοι εκπαιδευτικοί φωστήρες κάνουν κάτι τέτοιο ?)

Το 8% αποτελεί όνειρο θερινής νυκτός , να λέμε καλά εάν υπάρξει το 5% μιας και στον προϋπολογισμό που κατατέθηκε ούτε κι αυτό είναι εξασφαλισμένο!( όχι ότι το ΠΑΣΟΚ ξεπέρασε ποτέ αυτό το ποσοστό κατά την ΜΕΓΑΛΗ διάρκεια διακυβέρνησης του έτσι!)
Από εκεί και πέρα το μπερδεύεις λίγο το πράγμα.
Η δημιουργία μιας επιχείρησης και εν συνεχεία η διεύθυνση της δεν έχει να κάνει με την επιστημονική επάρκεια, την εξειδίκευση δηλαδή σε έναν επιστημονικό τομέα, του επιχειρηματία , αλλά με την επιχειρηματική του οξυδέρκεια , την ικανότητα του, και την όσο το δυνατόν ολοκληρωμένη κατάρτιση του στον τομέα του επιχειρείν
Δεν είναι δηλαδή θέμα της δικής μου επιχειρηματικής δραστηριότητος , η οποία εξάλλου δεν είναι και τίποτε σπουδαίο, αλλά με την δραστηριότητα του επιχειρηματικού κόσμου στο σύνολό του.
Επί παραδείγματι στους 100 πλουσιότερους και πιο επιτυχημένους επιχειρηματίες στον κόσμο αμφιβάλω εάν βρεις μέσα κάποιον επιστήμονα που οφείλει την επιτυχία του στην επιστημονική του κατάρτιση! ( ο Μπιλ Γκέιτς έγινε πολυεκατομμυριούχος προτού καν περάσει την είσοδο του Χάρβαρντ το οποίο στην συνέχεια εγκατέλειψε )
Αυτό μόνο σαν ανέκδοτο μπορεί να ειπωθεί :)))
Η αναφορά μου λοιπόν στο προηγούμενο σχόλιο έχει να κάνει με την επιστημονική κοινότητα αυτή κάθε αυτή. Το πανεπιστήμιο δεν είναι μόνο για να μεταδίδει γνώσεις (ενδεχομένως αυτό να γίνεται επιτυχώς στον τόπο μας) αλλά είναι και για να τις παράγει .
Η έρευνα λοιπόν είναι το σημαντικότερο κομμάτι αυτής της διαδικασίας εκπαίδευσης και αυτήν είχα στο μυαλό μου όταν έγραφα για την "σύνδεση των πανεπιστημίων με την αγορά εργασίας"
Σταματώντας εδώ το λοιπόν την αναφορά μου στα ΑΕΙ σε καληνυχτώ για απόψε

ΥΓ
Μου χρωστάς γεύμα σε αξιόλογο φαγάδικο της Σταυρούπολης
Λέω λοιπόν να επισπεύσουμε την αποπληρωμή του χρέους ;)

Kapetanios είπε...

Α
δεν σε είπα!
Ο νεαρός αποφάσισε να ξεκινήσει την πτυχιακή του από τώρα ( 2 εξάμηνα πριν το τέλος της εκπαίδευσης του)
Οφ δι ρέκορντ ανέφερε στο καθηγητή του το θέμα της ( Σχεδιασμός και υλοποίηση εξωσκελετικης διάταξης δυο βαθμών ελευθερίας, για ενίσχυση δύναμης ) ο οποίος στην συνέχεια το έθεσε στην σχολή μήπως και εξασφαλιστεί κάποια χρηματοδότηση.
Προχθές μας ήρθε η απόφαση του ΤΕΙ η οποία αποφάσισε να δώσει 500 ( πεντακόσια ) ευρώ!
Τους ευχαριστούμε ...
Είπα στον νεαρό να μην ξεχάσει να στείλει και ευχαριστήρια επιστολή στον Σπηλιωτόπουλο ...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Προπέτη, προσωπικά για μένα το θέμα των ιδιωτικών πανεπιστημίων, που το έθεσα και παλαιότερα, έτσι έχει κι ας διαμαρτυρηθούν πολλοί.

Κομμούνι, πόσο δίκιο έχεις.

Καπετάνιε, συγχαρητήρια μπρε. Το κέρασμα δε ξεχνιέται, οσονούπω... Στα άλλα συμφωνούμε.

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Ενδιαφέρουσα συζήτηση, Δείμε
Σε πολλά συμφωνώ με
Elva και Kapetanio

ο δείμος του πολίτη είπε...

Σπίθα, ενδιαφέρουσα είναι μόνο εδώ μέσα -και σε άλλα blogs- η συζήτηση. Γιατί έξω στην πιάτσα και στο Υπουργείο μόνο συζήτηση που δε γίνεται.

ShareThis