Μιλούσαμε την άλλη φορά για τον αριστερισμό και τη βία και παλαιότερα για το λαϊκισμό της ένοπλης πάλης. Ωστόσο, το φαινόμενο είναι πολύ πιο έντονο. Η βία πλέον έχει αρχίσει να κατακλύζει όλη την ελληνική κοινωνία. Είναι η αναίτια βία των μπάτσων, είναι η επίσης αναίτια βία κατά οπαδών και αθλητών, η βία κατά μέρους της κοινωνίας από επαναστάτες, η βία του κράτους...
Και η βία τούτη, σε κάθε μορφή της έρχεται να καταγράψει την παρακμή μας. Ο φανατισμός που κρύβεται πίσω από την απρόσωπη και πάντων βία είναι η άλλη όψη της παρακμής. Η λογική μοιάζει να έχει εγκαταλείπει τη χώρα το ίδιο εύκολα με τον Πρωθυπουργό. Κι άντε για εκείνον θα βρούμε (αν θέλουμε) μία ιταμή δικαιολογία. Για τη λογική όμως; για την ψυχραιμία;
Τα πρόσφατα επεισόδια στο γήπεδο και τα βίαια επακόλουθά τους σε ποδοσφαιριστές και διαιτητές δεν ήταν σίγουρα το κερασάκι. Την τούρτα την τρώμε ακόμα. Το κερασάκι το φάγαμε πρώτο πρώτο. Κάθε κοινωνική ομάδα που εκτιμά ότι θίγεται μεταχειρίζεται βία. Βία των απεργών, βία των αριστεριστών, βία των αστυνομικών οργάνων, βία των οπαδών. Μία βία τυφλή. Όχι, δεν εξομοιώνω όλες τις μορφές βίας. Όταν όμως η βία ξεφεύγει από τα όρια τότε έρχεται η καταστροφή.
Ο Νεοέλληνας βλέπει τα όνειρά του να χάνονται. Ήλπιζε να ζήσει πίσω από ένα γραφείο επειδή έτρεξε για ένα βουλευτή ή ένα δήμαρχο. Ήλπιζε στην αποπροσανατολιστική αυταπάτη της πιστωμένης απόλαυσης αγαθών για κοινωνική επίδειξη. Ταύτισε την ποιότητα ζωής, με τον καταναλωτισμό. Ταύτισε την πρόοδο με τον ατομισμό.
Και σήμερα ανακαλύπτει τη συλλογικότητα, χωρίς όμως να συλλογάται -ούτε καν ανελεύθερα. Ανακαλύπτει τη συλλογικότητα μέσα από τη βία. Αναζητά προστασία στο σωρό (ή μήπως στη σορό) των αντιδρούντων. Ανακαλύπτει τη συλλογικότητα μέσα στην κοινωνική χωματερή που αντικρίζει για πρώτη φορά. Ο ατομισμός του μέχρι τώρα δεν του επέτρεπε να δει τη χωματερή τούτη. Την έκρυβε μέσα στην πίστωση των αγαθών που έφερνε σπίτι του.
Έτσι μαζοποιήθηκε όμως, έτσι έμαθε να εκφράζει το θυμό και την οργή του. Το γήπεδο και η κινητοποίηση μετατρέπεται σε μία αρένα όχι απλά απροσανατολισμού. Η αρένα πια εγκαταλείπει το χώμα του Κολοσσαίου και μεταφέρεται στην κερκίδα. Κερκίδα στο γήπεδο, κερκίδα στη γειτονιά, κερκίδα στο πεζοδρόμιο. Αντίπαλοι; Όλοι οι άλλοι. Οι μετανάστες, οι άλλες συντεχνίες, οι άλλες ομάδες, οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι, οι διαφωνούντες με εμάς.
Και δεν πρέπει να παραβλέπουμε το γεγονός ότι η βία αυτή εκφράζεται κυρίως από νέους. Και τούτη είναι η πραγματική εικόνα της παρακμής. Όταν το μέλλον μιας κοινωνίας προσφεύγει στη βία για να εκφράζει την όποια αντίθεσή της, τότε η κοινωνία τούτη είναι καταδικασμένη. Δεν έχει μέλλον, παρά μόνο παρόν.
Ο κομφορμισμός της εκπαίδευσης, η αδυναμία έκφρασης πρωτοβουλιών ή ατομικότητας μέσα στο σχολείο, η εγωπάθεια των γονέων και η εμμονή τους για κατανάλωση με την παράλληλη απομάκρυνση από τα παιδιά τους οδηγούν στην παρακμή του μέλλοντος. Ούτε το σχολείο ούτε οι γονείς μπορούν να διδάξουν πια το μέτρο, το σεβασμό, τη συνεργασία και την αλληλεγγύη στα παιδιά τους. Αυτή είναι η πραγματική αιτία του μίσους και η απαρχή της καθοδικής πορείας. Ατομισμός μέσα στην οικογένεια και το σχολείο, απομόνωση στο δωμάτιο και την τάξη, χαμένες αξίες μιας άλλης αντίληψης και βιασμός του ανθρωπισμού: είναι μερικές μόνο έδρες του πρίσματος της παρακμής.
Και πώς θα μπορούσαν να διδάξουν το σεβασμό; Πόσα παιδιά έζησαν το σεβασμό; Πόσο παιδιά βίωσαν την κριτική, την αυτοκριτική, το σεβασμό; Πόσοι μαθητές αγάπησαν το σχολείο; Πόσοι γονείς στάθηκαν δίπλα στα παιδιά τους και βιωματικά τα προετοίμασαν για το ταξίδι προς την Ιθάκη τους; Πόσοι άραγε στάθηκαν μακριά από τη μισαλλοδοξία και τη βία; Και η Πολιτεία τι πράττει; Μιμητικά θεσμοθετεί και με λογική πιθήκου στέκει παρατηρητής.
24 έκριναν :
Καλησπέρα Δείμε,
η πένα σου θίγει τα προβλήματα στην καρδιά τους σε διαβάζω τον τελευταίο μήνα και οι προβληματισμοί σου με αφορούν.Νομίζω ότι η τελευταία παράγραφος είναι όλη η ουσία με τα ερωτήματα που θέτεις, όταν αυτά θα απαντηθούν , τότε θα μάθουμε να μην αγγίζουμε την τούρτα. Εν τέλει σωστά προσεγγίζεις το ότι το πρόβλημα δεν έγγειται στην βια στα γήπεδα αλλά στην παιδεία, το σχολείο και στα παιδιά, όταν αυτά είναι ακόμα μικρά.
Σε ευχαριστώ.
Κάθε νέα γενειά, κάθε νέος άνθρωπος θέλει ν'αλλάξει τον κόσμο και να δημιουργήσει τον καινούργιο.
Καλοί και σωστοί οι συλλογισμοί σου Δήμο. Από εδώ που κάθομαι εγώ, η βία μου φαίνεται σαν μια σπασμωδική παράλογη ενστικτώδεις κίνηση, που μια κοινωνία την αφήνει να την ποτίζει για το ίδιο λόγο για τον οποίον ο πνιγμένος απ' τα μαλλιά του πιάνεται...
mastermeeple, εγώ σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο στα γήπεδα, αλλά στις αρχές που περνάμε στα παιδιά και τους μαθητές μας.
Καίσαρα, έτσι είναι. Όλοι θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο, αλλά με ποιο όραμα και με τι τρόπο.
Δημήτρη, συμφωνούμε απολύτως.
Και όμως οι πίθηκοι έχουν θεσμοθετημένες και δομημένες ομάδες, Δείμο.
Αυτές οι παρακάτω, βασικές διαχρονικές και παναθρώπινες αξίες, (που αναφέρεις, Δείμο ) μοιάζουν σαν δεύτερες και παρακατιανές.
"Ούτε το σχολείο ούτε οι γονείς μπορούν να διδάξουν πια το μέτρο, το σεβασμό, τη συνεργασία και την αλληλεγγύη στα παιδιά τους."...
Τι λάθος, όμως..
Tο θέμα δεν είναι τι θα διδάξουμε στα παιδιά μας , το θέμα είναι με τι θα έρθουν αντιμέτωπα τα παιδιά μας ! και φυσικά πρέπει να τα μεγαλώνουμε γρήγορα γρήγορα μην τυχόν και "βολευτούν" στην παιδική τους ηλικία και ξεχάσουν να έρθουν αντιμέτωπα με την ωμή πραγματικότητα !
πολύ σοβαρό το θέμα που θέτεις Δήμο , άραγε υπάρχουν λύσεις εφαρμόσιμες ?
Είναι πολύ σοβαρό θέμα η διαπαιδαγώγηση και η αρωγή των γονιών, αλλά και του σχολείου, ώστε τα παιδιά να διακρίνουν και να τοποθετηθούν απέναντι σ' εκείνα που θα αντιμετωπίσουν.
Ποτέ δεν υπήρξε κοινωνία αγγέλων, ούτε προβλέπεται να υπάρξει.
Αυτό δεν θα αποτελέσει, ουδέποτε, ένα ικανό άλλοθι - στο κοινωνικό άτομο - το οποίο θα του επιτρέψει να παραβλέψει την βασική υποχρέωση του.
Εκείνη που τον καθιστά άνθρωπο:
..να διαχειρίζεται τα επιθετικά του ένστικτα.
Υπήρχαν και δυσμενέστερες συνθήκες στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Θα συμφωνήσω με τον Σπιθούμπα!
Η βία είναι εγγενές στοιχείο της κοινωνίας.
Γι' αυτό και το ποδόσφαιρο, ως χώρος εκτόνωσης-ελεγχόμενης βίας, προσφέρει πολίτιμες κοινωνικές υπηρεσίες.
Κάτι αντίστοιχο με τις πολυσυκοφαντημένες πουτάνες που με την ύπαρξή τους συμβάλλουν στη μείωση των βιασμών και των διαλυμένων οικογενειών...
@Ασκαρδαμυκτί
Για εσένα δηλαδή η εκδήλωση ωμής βίας σε μια κοινωνία είναι κάτι το φυσιολογικό?Και ως εκ τούτου καλά και υπάρχουν χώροι εκτόνωσης όπως τα γήπεδα και τα μπορντέλα για να εκτονώνουμε την ενέργειά μας?Τι να πω...Η βία είναι το φυσικό επακόλουθο της καταπίεσης.Αυτή η καταπίεση ανάγεται στο κάθε άτομο ξεχωριστά,και είτε είναι ψυχική ,είτε υλική/σωματική(που βασικά και αυτή στην καταπίεση του ψυχισμού οδηγεί).Επομένως όταν έχουμε ένα πλοίο που μπάζει από 100 σημεία, δεν προσπαθούμε να μπαλώσουμε τις τρύπες.Το αλλάζουμε.
@Δείμος
Αν και συμφωνώ θεωρητικά, αυτό που βλέπουμε είναι η καθημερινή βία του κράτους και των οργάνων του,και η οποία είναι "νομιμοποιημένη",όχι ηθικά,αλλά νομικά κάποιες φορές ή απλά δεν την λαμβάνουμε υπόψη μας γιατί έχει καταντήσει καθημερινότητα.
Επίσης, η βια των αριστεριστών νομίζω είναι πολύ περιορισμένη εν συγκρίσει με αυτή άλλων κοινωνικών ομάδων (βια δεν είναι το σπάσιμο ενός τζαμιού ή ενός αμαξιού).
Για να μην μακρηγορώ όμως, κάθε βία που δεν αποτελεί μέσω άμυνας, αλλά αντίθετα αποτελεί επίθεση για τις ιδέες του άλλου είναι φασιστική.Ωστόσο,εγώ προσωπικά,δεν μπορώ να κατηγορήσω αυτούς που πριν κάτι μέρες έδειραν τον Χατζηδάκη,ούτε αυτούς που πέταξαν την μολότωφ στον μπάτσο,ύστερα από την δολοφονική του επίθεση με μοτοσυκλέτα, άσχετα πως εγώ δεν θα το έκανα ποτέ.
αλεξία, κρίνεται αντί-παιδαγωγικό να φέρουμε τα παιδιά μας αντιμέτωπα με το σύγχρονο κανιβαλισμο. Καλύτερα να χαρούν την παιδικότητα τουσ, αρκεί να μάθουν να συνεργάζονται και να συνδιαλέγονται.
Σπίθα, δε ζητώ να εξαλείψουμε τη βία, αλλά να περιοριστεί στο εγκληματικό επίπεδο. Σήμερα βιώνουμε μια μοναδική έξαρσή της.
Το 'επόμενο βήμα' λοιπόν, Δήμο, είναι να αναρωτηθούμε τί οδήγησε την κοινωνία στην 'παρακμή'. Τί ακριβώς ήταν εκείνο που την άφησε ανοχύρωτη. Τι της νάρκωσε τις ευαισθησίες. Ποιός μετέτρεψε -δεν τον συνέφερε- τον 'πολίτη' σε 'καταναλωτή'.
Ρητορικές ερωτήσεις, όλοι ξέρουμε.
Καλημέρα..
oblivion, συμφωνούμε σε σημαντικό βαθμό. Δεν κατηγορώ κάθε μορφή βίας. Ωστόσο, δεν κρίνω ως αμυντικές πράξεις τις επιθέσεις σε πολιτικούς.
Άσκαρ, δεν είχα ταυτίσει ποτέ μου τις πουτάνες με τι βία. Η αναλογία ήταν εντελώς αποτυχημένη.
Θανάση, έπιασες το επόμενο θέμα μου.
"παρακμή" γιατί? Υπήρξε κάποια στιγμή "ακμή" ως συγκριτικό μέγεθος?
Η βία είναι και αυτή μια φυσική συμπεριφορά (εξάλλου από ένα Μπιγκ Μπανκ δημιουργηθήκαμε ) ας μην ακολουθήσουμε κι εμείς (ειδικά στα ιστολόγια) την MEGAλη σχολή με καραλαικίστικα και εντελώς απολιτικ αποφθέγματα και γνωμικά του στυλ :ενάντια στην βία απ όπου κι αν αυτή προέρχεται. Η καταδίκη της είναι ο εύκολος δρόμος, ο διαχωρισμός της είναι μια –πολιτική και κυρίως κοινωνική-βάσανο. Διαχωρίζοντας την όμως παίρνουμε θέση και εκτιθέμεθα ενώ χαϊδεύοντας τα αυτιά των «φιλήσυχων και νομοταγών νοικοκυραίων» καταντούμε σαν τον Μανδραβέλη ένα πράμα –προτιμώ το πρώτο. Βεβαίως ο Σπίθας θα προτιμούσε το δεύτερο [μου είναι γνωστή η αδυναμία που του έχει ;)] αλλά κανείς δεν είναι τέλειος χε χε
Η αριστερά μπήκε σε αυτόν τον διάλογο/αυτοκριτική για την βία με τα Δεκεμβριανά και μέχρι σήμερα αναζητά την κοινή θέση/απάντηση- αφού βεβαίως διαλύθηκε σε 37 κομμάτια εξαιτίας αυτού του «διαλόγου».
Καπετάνιε, ουδέποτε υποστήριξα την καταδίκη κάθε μορφής βίας -επειδή ακριβώς είναι λαϊκισμός. Μάλιστα μήνες πριν είχα εκφράσει την παραπάνω άποψη. Ωστόσο, μία βία στην οποία δε συμμετέχει ο λαός σίγουρα δεν είναι λαϊκή. Η βία μερικών ομάδων είναι καταδικαστέα (είτε μιλάμε για πολιτική καιεπαναστάτες είτε για τα γήπεδα).
Δεν είπα ότι είναι αμυντική η βία.Είπα απλά πως εκεί η επίθεση δεν είναι επίθεση στις ιδέες που πρεσβεύει ο Χ πολιτικός, αλλά μια αντίδραση (δίκαιη σε τεράστιο βαθμό) προς την αδικία.
δείμε
αφού είναι ποσοτικό το πρόβλημα δεν κάνεις τον κόπο να προσδιορίσεις ακριβώς τα ποσοστά συμμετοχής του λαού για να μην είναι καταδικαστέα μια ενέργεια ? Και τι είναι αυτό που σε κάνει να νομίζεις ότι πχ με την επίθεση στον Χατζηγάκη δεν ήταν σύμφωνη μια «μεγάλη μερίδα του λαού»?
Καλό είναι επίσης να ξεχωρίσουμε και την προβοκατόρικη βία (δεν νομίζω ότι χρειάζεται να αναφερθώ σε περιστατικά) απ την βία που εκδηλώνει το εργατικό κίνημα(που επίσης για πολλούς και διαφόρους λόγους αφορά λίγους) ως αντίδραση.
Επί τη ευκαιρία θύμισε μου και τα ποσοστά συμμετοχής του λαού στο πολυτεχνείο ;)
Δεν νομίζω ότι είναι ποσοτικό το ζήτημα δείμε , είναι που αποφεύγουμε, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, να τοποθετηθούμε σε κάθε περίπτωση ξεχωριστά. Η Ελληνική κοινωνία και τα ΜΜΕ πάσχουν από το σύνδρομο της 17Ν, νομίζουν δηλαδή ότι εάν δικαιολογήσουν μια αντίδραση πχ της νεολαίας που εξεγείρεται θα θεωρηθούν τρομοκράτες. Η περίπτωση της Γαλλίας έδωσε πρόσφατα πολλά παραδείγματα καθολικής κοινωνικής αλληλεγγύης στους εξεγερμένους αλλά βλέπω ότι οι αποδέκτες στην Ελληνική κοινωνία ήταν ελάχιστοι. Πρετεντέριος σχολή και τα μυαλά στον κλίβανο
Καπετάνιε,το να με συγκρίνεις με τον Πρετεντέρη είναι τουλάχιστον προσβλητικό. Εξάλλου, δε βλέπω πού συμφωνώ με το συντηρητισμό επειδή εσύ θεωρείς λαϊκή κάθε μορφή βίας. Εξάλλου, δεν τη διαχωρίζεις σε μορφές. Δηλαδή η δράση μερικών νεαρών με μολότοφ εκφράζει τη λαϊκή δυσαρέσκεια; Θέλεις ποσοστά; Θυμήσου τη νεανική συμμετοχή του 2008. Εκεί κρύβονται τα πραγματική λαϊκά ποσοστά συμμετοχής. Το γεγονός ότι πολλοί συμφωνούν με επιθέσεις στο Χατζηδάκη τους κάνει να συμφωνούν και για τον Παναγόπουλο ή τον Κακλαμάνη;
Και αν ναι μήπως δεν είναι πολιτική βία, αλλά απλή εκδικητικότητα; Η πολιτική βία δεν είναι μόνο θέμα ποσοστών, αλλά και πολιτικής αντίληψης για τη βία. Η λαϊκή βία δεν είναι μέσω εκτόνωσης ή εκδικητικότατης, αλλά ανατροπής, οράματος και ανατροπής του συστήματος από κάποιο άλλο. Αν η βία που βλέπεις είναι πολιτική και ιδεολογικό όπλο, τότε η διαφωνία μας είναι ακόμα μεγαλύτερη.
Oblivion, ελπίζω να κατάλαβες τη θέση μου.
(αναρωτιέμαι τι σε κάνει να πιστεύεις ότι σε συγκρίνω με τον Πρετεντέρη! Με φαντάζεσαι δλδ να σχολιάζω στο μπλογκ του?!Τεσπα.. )
δείμε
εσύ το έθεσες υπό το πρίσμα των ποσοστών, όχι εγώ. Και γιατί παρακαλώ δεν συμφωνούν για τις επιθέσεις στον Κακλαμάνη ή στον Παναγόπουλο, επειδή αυτοί ανήκουν στο ΠΑΣΟΚ?!
Εγώ τοποθετήθηκα αρνητικά σε αυτό το πρίσμα, για μένα δεν είναι ποσοτικό το ζήτημα αλλά πολιτικό- απ την άποψη του τι πραγματεύεται κάθε φορά . Δεν με ενδιαφέρει να εμβαθύνω στην βία με ενδιαφέρει να εμβαθύνω στους λόγους που αυτή εκδηλώνεται. Δεν είμαι απ αυτούς που θα δουν τα θύματα στην Μαρφιν ως θύματα της βίας των διαδηλωτών, τα κατατάσσω στα θύματα της κρατικής και εργοδοτικής βίας που μπροστά στο συμφέρον τους είναι ικανοί να ρισκάρουν την ζωή των εργαζομένων τους .Είναι σαν να τους έδεσαν στις γραμμές ενός τρένου και κατηγορούν τον μηχανοδηγό που τους πάτησε Δεν με ενδιαφέρει να καταδικάσω τα έκτροπα που συμβαίνουν σε κάθε απεργία και κινητοποίηση των επαγγελματικών κλάδων , με ενδιαφέρουν οι λόγοι που τους κάνουν να βγουν στους δρόμους , να κλείσουν τις εθνικές, να κατεβάσουν τους διακόπτες κλπ.
Και μιας και θίγεις το θέμα της πολιτικής βίας με σκοπό την ανατροπή του συστήματος από κάποιο άλλο: δεν νομίζω ότι υπάρχει πολιτικός φορέας σήμερα που πρεσβεύει μια τέτοια αντίληψη βίαιης δράσης και η τρομοκρατία στην χώρα μας είναι σε επίπεδο κατηχητικού. Αυτό που βλέπουμε εντάσσεται περισσότερο στα πλαίσια μιας αντίδρασης παρά στα πλαίσια μια δράσης. Και η αντίδραση αυτή προκαλείται/ καλλιεργείται τις περισσότερες φορές απ το ίδιο το σύστημα εξουσίας/καταστολής με σκοπό να απομακρύνει τον πολίτη από τους δρόμους και τις πορείες. Έχουμε καταγγείλει πολλές φορές και με συγκεκριμένα στοιχεία αυτό το φαινόμενο δείμε και δεν πιστεύω να το αμφισβητείς.
Όλοι είδαν τον Ζητά τις προάλλες να καίγεται από την μολότωφ που προσγειώθηκε στο κεφάλι του αλλά η εικόνα αυτή είναι μισή και ως εκ τούτου ψευδής. Θέλω να πω ότι και πολύ φτηνά την γλύτωσε το συγκεκριμένο ανθρωποειδές υποκείμενο μιας και αυτό που ΔΕΝ έδειξαν τα κανάλια ήταν την επίθεση του με την μηχανή σε ένα πλήθος που έτρεχε πανικοβλημένο. Έναν διαδηλωτή μάλιστα τον πάτησε στην κυριολεξία. Καταλαβαίνεις δείμε, εν ψυχρώ δολοφονία επιχείρησε το καλόπαιδο κι εμείς καταδικάζουμε την μολότωφ. Εν ψυχρώ δολοφονία είχαμε και στα Δεκεμβριανά
Κλείνοντας,
να σαι βέβαιος ότι καμιά «καταδίκη της βίας» δεν θα γλυτώσει απ την οργή του κόσμου τους εκπροσώπους ανδρείκελα της τρόικας και του ΔΝΤ εφόσον τα μέτρα οδηγήσουν τον κόσμο στην ένδυα και στην καταστροφή. Κι αν θέλει κανείς να αποφύγει τέτοιες εξελίξεις θα πρέπει να χτυπήσει το πρόβλημα στην ρίζα του κι αυτή βρίσκεται στην συγκεκριμένη πολιτική που ακολουθείται
Όσο η παιδεία μας είναι σαν την προκρούστια κλίνη η βία θα είναι η συνέπεια.
Όταν από την παιδική ηλικία επιβραβεύεται η ταύτιση με τις «απόλυτες αλήθειες» και περιθωριοποιείται κάθε διαφορετικό τότε και στους ταυτισμένους και στους περιθωριοποιημένους ασκείται βία που σε κάποια στιγμή μπορεί να εκδηλωθεί.
Το χειρότερο όμως είναι ότι όλοι τελικά είναι ταυτισμένοι με ιδεολογίες συμβατικές ή ανατρεπτικές, περιθωριακές ή επίσημες, αλλά παντελώς ανίκανοι να συνθέσουν αντιθέσεις. Κάθε συμβάν συγκρίνεται με το ιδεολογικό μέτρο του καθενός και κατατάσσεται ανάλογα. Το εργαλείο της διαλεκτικής σύνθεσης απουσιάζει και η ρήξη είναι το επακόλουθο.
Ανάλογα βέβαια την ισχύ του καθενός η βία που ασκεί διαφοροποιείται. Η πολιτική εξουσία για παράδειγμα εφαρμόζοντας απαράκλητα την ιδεολογία της (η πραγματική ιδεολογία της εξουσίας δεν είναι πάντα εμφανείς) ασκεί βία στο λαό, και η βία γεννά βία. Μια εξουσία χωρίς ιδεολογικά δόγματα και μεταφυσικά οράματα που θα διαχειρίζονταν διαλεκτικά την καθημερινότητα, με πολίτες εκπαιδευμένους να σκέφτονται διαλεκτικά, θα ελαχιστοποιούσε τη βία.
Καπετάνιε, επηρεασμένος από το νεοφιλελευθερισμό ήθελες να αριθμοποιήσω σε ποσοστά τη λαϊκή συμμετοχή -που εγώ τόνισα. Αν συμφωνούσε μεγάλη μάζα του λαού, επεισόδια δε θα συνέβαιναν κάθε τόσο, εναντίον των ίδιων προσώπων;
Υπάρχουν πολλές οπτικές λοιπόν της βίας. Η βία που δικαιολογούμε επειδή είναι κακό το κράτος και η βία του κράτους :) Μιλάς για πολιτική αντίδραση. Ποιοι είναι τέλος πάντων αυτοί που ασκούν τη βία; Κατά τη γνώμη μου μερικοί αριστεριστές και αναρχικοί που πολύ απλά αρέσκονται να προκαλούν επεισόδια.
Πολιτική βία ανατροπής φυσικά και αποδέχονται φορείς, όπως το ΚΚΕ, αναρχικοί και αριστεριστές κλπ. Εσύ θέλεις να δικαιολογείς την πολιτική βία. Προφανώς δικαιολογείς ομοίως και την τρομοκρατία των πυρήνων ή του ΕΛΑ ή της 17Ν. Κι εκείνοι είχαν λόγους κατά του συστήματος. Πού διαφέρουν;
Dyer, συμφωνούμε απολύτως. Η Πίστη στη δική μου μοναδική αλήθεια ως έκφραση φανατισμού και η αδυναμία συκρητισμού είναι μερικά βασικά αίτια, δίπλα στην αντίδραση.
E βέβαια , "προφανώς και δικαιολογώ ομοίως και την τρομοκρατία των πυρήνων ή του ΕΛΑ ή της 17Ν"
Είπαμε, η ελληνική κοινωνία πάσχει από το σύνδρομο της 17Ν (το εξήγησα παραπάνω, αλλά δεν φανταζόμουν ότι θα το επιβεβαιώσεις και εσύ! :)
Καλημέρα δειμε
υγ
και μην συνεχίζεις να το βλέπεις ποσοτικά, εκτός των άλλων είναι και επικίνδυνο . Κινδυνεύεις να βρεθείς να δικαιολογείς την λαϊκή βία(με μεγάλα ποσοστά συμμετοχής) εναντίον των μειονοτήτων ας πούμε. Δλδ να βρεθείς στην ίδια πλευρά με αυτήν που εσύ ο ίδιος κατηγορείς, της βίας ως όψη μιας φασιστικής κοινωνίας.
(αυτή σου η άποψη ότι «οι αριστεριστές και οι αναρχικοί πολύ απλά αρέσκονται να προκαλούν επεισόδια» με ξεπερνά σαν νοήμονα και σαν οντότητα ρε παιδί μου, και αδυνατώ να την σχολιάζω. Είναι πώς να το πω, εκτός γνωστικού μου αντικειμένου…)
Τώρα, καπετάνιε, εσύ δεν κατάλαβες ή με δουλεύεις και δεν σε καταλαβαίνω εγώ; Χωρίς πλάκα δεν κατάλαβα τι εννοείς.
Δεν αριθμοποιώ τίποτα, δεν ποσοτικοποιώ τίποτα. Βλέπω όμως πώς αντιδρά ο λαός απέναντι στη βία. Ζω με τον κόσμο, μπαίνω σπίτι του, συνεργάζομαι (ακόμα κι εκλογικά). Ο κόσμος μισεί τη βία. Κάθε χρήση βίας τον συντηρητικοποιεί.
Δημοσίευση σχολίου