Έντονες είναι οι ανησυχίες του δημοκρατικού κόσμου για τη δημοφιλία του ΛΑΟΣ. Τη στιγμή που ο εθνικιστικός Συναγερμός χτυπά χαρούμενα, ο δημοκρατικός συναγερμός ηχεί φοβισμένα για το πολιτικό μέλλον του τόπου. Είναι χιλιοειπωμένη η ανάγκη της δημοκρατίας να ελέγχει τις διαρροές των εκλογέων και να τις στρέφει σε ακροδεξιούς σχηματισμούς μπροστά στο φόβο ριζοσπαστικοποίησής τους. Ας προσθέσουμε όμως μερικές σκέψεις κι εμείς στο ελληνικό φαινόμενο.
Σε μία τέτοια περίοδο παρατεταμένης οικονομικής κρίσης τα μεσαία στρώματα συντηρητικοποιούνται μπροστά στο φόβο της εξαφάνισής τους. Ήδη τα τελευταία βιώνουμε έναν ιδιότυπο ταξικό αγώνα. Το σύστημα βλέποντας ολοένα και περισσότερο τη ριζοσπαστικοποίηση και τις πιέσεις/διεκδικήσεις της μεσαίας τάξης, στοχεύει στο διαμελισμό της τόσο οικονομικά όσο και πολιτικοεκλογικά.
Η οικονομική ύφεση και η νεοφιλελεύθερη αντιμετώπισή της την οδηγούν στο οικονομικό περιθώριο. Όσοι από το μεσαίο επιχειρηματικό κόσμο επιβιώσουν θα ενταθούν στο οικονομικό και πολιτικό άρμα της ελίτ και θα έχουν υπερδιπλασιάσει την οικονομική τους δύναμη. Οι υπόλοιποι θα ενταχθούν στα μικροαστικά ή προλεταριακά στρώματα. Πολιτικά, δε, οι τελευταίοι ωθούνται όλο και περισσότερο σε ακροδεξιούς σχηματισμούς και συντηρητικούς μηχανισμούς ελέγχου της αντίστασής τους. Όσο, εξάλλου, ενισχύεται ο κοινωνικός ριζοσπαστισμός τόσο ενισχύεται και ο ΛΑΟΣ.
Βέβαια, το τελευταίο γκάλοπ έρχεται να επιβεβαιώσει μια μακρά περίοδο εκλογικής ανόδου του ελληνικού φασισμού με έντονα, όμως, στοιχεία της επικαιρότητας. Από τη μια, ο Καρατζαφέρης εμφανίζεται τακτικά όλα τα τηλεοπτικά κανάλια, κάτι που ενισχύει το προφίλ του κόμματος. Φυσικά, τόσο τακτικές παρουσίες άλλων αρχηγών δεν παρατηρούνται σε ζωντανές συνδέσεις. Παράλληλα, όμως, η τάχα εθνοσωτήριος υπερψήφιση του μνημονίου του προσέδωσε την εικόνα του συναινετικού κόμματος που νοιάζεται για τη χώρα. Τούτο σε συνδυασμό όμως με τη λαϊκίστικη αντιμνημονιακή κριτική που ασκεί, παρουσιάζει το κόμμα ως ριζοσπαστικό.
Η επικοινωνιακή στήριξη του ΛΑΟΣ (σε συνάρτηση με την τηλεοπτική απουσία της αριστεράς) ενισχύεται από τον αριστερό κι αναρχικό ριζοσπαστισμό. Η σύγχρονη πολιτική βία ουσιαστικά αντί να πολεμά τον καπιταλισμό -βοηθούντων και των μέσων προπαγάνδας- ενισχύει τον Καρατζαφέρη. Απομονώνει την αριστερά, τη συρρικνώνει και μεταφέρει ψηφοφόρους στο ΛΑΟΣ.
Όπως σωστά τονίζεται ο Καρατζαφέρης απενοχοποιεί ένα τμήμα της κοινωνίας που προ ετών θα χαρακτηριζόταν «αντιδραστικό». Μάλιστα την ώρα που μειώνεται η αγοραστική δύναμη των πολιτών, την ώρα που νιώθουν την ανάγκη να βγουν στο δρόμο και να διαδηλώσουν, ο ΛΑΟΣ καταθέτει πρόταση νόμου που περιορίζει την ελευθερία των συναθροίσεων. Τέρμα οι διαδηλώσεις οι οποίες ζημιώνουν τους εμπόρους, τέρμα οι ενοχλητικοί που κλείνουν τους δρόμους παρεμποδίζοντας εκείνους που πάνε για μεροκάματο.
Όπως σωστά τονίζεται ο Καρατζαφέρης απενοχοποιεί ένα τμήμα της κοινωνίας που προ ετών θα χαρακτηριζόταν «αντιδραστικό». Μάλιστα την ώρα που μειώνεται η αγοραστική δύναμη των πολιτών, την ώρα που νιώθουν την ανάγκη να βγουν στο δρόμο και να διαδηλώσουν, ο ΛΑΟΣ καταθέτει πρόταση νόμου που περιορίζει την ελευθερία των συναθροίσεων. Τέρμα οι διαδηλώσεις οι οποίες ζημιώνουν τους εμπόρους, τέρμα οι ενοχλητικοί που κλείνουν τους δρόμους παρεμποδίζοντας εκείνους που πάνε για μεροκάματο.
Οφείλουμε, όμως, σε τούτη τη δημοσκόπηση να συνυπολογίσουμε δύο ακόμα ζητήματα που έγιναν τηλεοπτικό θέαμα: τη δολοφονία των δύο αστυνομικών της ΔΙΑΣ και το χειρισμό της "Υπατίας". Η προχειροσχεδιασμένη "κατάληψη της Νομικής" (μιλήσαμε παλαιότερα), η προβολή και η τηλεοπτική ένταση της μεταφοράς των μεταναστών στο κτίριο "Υπατία" και η συνέχεια με την απεργία πείνας ενίσχυσαν τα ξενοφοβικά σύνδρομα και κάθε συντηρητισμό.
Και σε τούτο η ευθύνη βαρύνει την κυβέρνηση η οποία ήθελε να λύσει το ζήτημα με ψυχραιμία (ορθώς), αλλά με εξαιρετικά αργούς ρυθμούς. Η βραδύτητα τούτη όχι μόνο παρέτεινε την προβολή του θεάματος, αλλά έτρεφε ιδέες ξενηλασίας και λύσεις φασιστικών αντιλήψεων.
Το σύστημα έχει ανάγκη την ακροδεξιά προκειμένου να στηρίζεται η πολιτική σκηνή. Ο λαός νιώθει την ανάγκη να στρέψει δεξιότερα την απογοήτευση και το φόβο του για το αύριο. Η μείωση της δύναμης του ΛΑΟΣ είναι, λοιπόν, στο χέρι της αριστεράς και των προοδευτικών πολιτών. Χρειάζεται ισχυρά και επιθετικά ανοίγματα στην κοινωνία. Ανοίγματα μακριά από την επιπολαιότητα των καταλήψεων και πέρα από τους τυχοδιωκτισμούς της πολιτικής βίας και του αριστερίστικου μαξιμαλισμού.
Αντιφασιστικές εκδηλώσεις μπορούν να απλωθούν σε όλη τη χώρα. Μεταναστευτικές οργανώσεις μπορούν να δράσουν παντού. Τα σωματεία έχουν μια ευκαιρία να ανοιχτούν πέρα από το συντεχνιασμό τους και να δράσουν μαζί με μετανάστες και δημοκρατικούς πολίτες. Ο φασισμός δε χτυπιέται με τη βία, αλλά με την αφύπνιση του πολίτη, τη συμμετοχή του στα κοινά δρώμενα και την αποδοχή της κρίσης του.
16 έκριναν :
Να και μια από τις φορές που συμφωνούμε απόλυτα και για το τι παρατηρείς και για τις ανησυχίες που επισημαίνεις. Προσωπικά με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνο και προς την ουσία και το πνεύμα ...και την φρασεολογία. Και από κοινού τώρα πρέπει να εξετάσουμε κάτι που δεν μας αρέσει σε προσωπικό επίπεδο, ίσως, αλλά είμαστε υποχρεωμένοι όχι μόνο να το δεχτούμε, αλλά και να το ενθαρρύνουμε: Δημοκρατία σημαίνει ελευθερία, και αυτό συνεπάγεται ελεύθερο λόγο. Ιδού τώρα που για "Α" ή "Β" λόγο, όχι μόνο στην Ελλάδα που περιγράφεις αλλά και διεθνώς, περνάμε μια εποχή όπου τείνει να πλειοψηφεί ο συντηρητισμός, αυτό που λέμε "Δεξιά". Η ελευθερία λόγου και επιλογής σημαίνει αυτή την εποχή ότι εμείς βρισκόμαστε ίσως και στη μειοψηφία, και οι νόμοι περνιούνται, και οι πράξεις αποφασίζονται από την πλειοψηφία. Η φυσική αντίδραση από μέρους μας μάλλον είναι το κάλεσμα για συσπείρωση των προοδευτικών δυνάμεων. Αλλά, αφού "συσπειρωθούν" η μόνη Δημοκρατική οδός που μπορούν κατά την γνώμη μου να ακολουθήσουν είναι ο διάλογος με την ελπίδα ότι κάμποσοι από τους συνομιλητής από την αντίθετη όχθη θα μπορέσουν να εξελίξουν την γνώμη τους και θέση τους. Και, η πείρα μου και από τις κοινωνικές/επαγγελματικές σχέσεις, αλλά και από το σκάκι, με διδάσκει ότι τα μόνα εφόδια που θα μπορέσουν να με βοηθήσουν να το επιτύχω αυτό είναι η πλήρης κατανόηση της θέσης του αντιπάλου, από το δικό του μάλιστα σημείο βλέψεως. Πράμα που σημαίνει να τους κοιτάξουμε όχι σαν αντιπάλους ή σαν "φασίστες" κλπ., αλλά σαν συνανθρώπους για να τους κατανοήσουμε. Και μετά να τους συζητήσουμε. Απλά, στον δρόμο και στο σπίτι. Η δύναμη του Καρατζαφέρη είναι οι οπαδοί του. Αν ένας από εμάς συζητήσει ένα μόνο από τους οπαδούς του Καρατζαφέρη, ίσως η ζυγαριά να αλλάξει χωρίς να χρειαστούν αντιπαραθέσεις μαζικές στους δρόμους. Ή μήπως επικαλούμαι μια ουτοπία;
Κάπου μέσα στην ανάρτηση, Δημήτρη, έδωσα ένα ψήγμα της εικόνας που τείνω να σχηματίσω. Στην ουσία πρόκειται για ευθεία επίθεση κατά της μεσαίας τάξης.
Η μόρφωση και ο πλούτος που απέκτησε η μεσαία τάξη της έφερε όχι απλά στο προσκήνιο, αλλά σε μία προσπάθεια να διεκδικεί κομμάτι της πολιτικής εξουσίας και ενίσχυση της οικονομικής της δύναμης. Η μόρφωση, ο σχετικός πλουτισμός, η αίσθηση/φαντασιακό της κατανάλωσης και η επικοινωνία που ανέπτυξε την έκανε να εκτιμήσει -όχι οργανωμένα- διαφορετικά τη δύναμή της. Το βλέπουμε σήμερα στην Ελλάδα με τις αντιδράσεις των μεσαίων -σχεδόν κατ' αποκλειστικότητα- στρωμάτων, το είδαμε στον αραβικό κόσμο, το είδαμε στις ΗΠΑ, την Ιρλανδία, τη Γαλλία και αλλού.
Αυτή τη χρονική στιγμή, μόνο η μεσαία τάξη έχει τις αντικειμενικές προϋποθέσεις να διεκδικήσει την εξουσία και να αλλάξει το σύστημα. Απλά ακόμα δεν έχει βρεθεί το ιδεολογικό και φιλοσοφικό σχήμα. Ο νεοφιλελευθερισμός είναι η ευθεία επίθεση σε αυτές τις ανοργάνωτες διεκδικήσεις. Το χτύπημα είναι πολιτικό και οικονομικό.
Ανεργε (πρώην)Υπάλληλε της μέσης ελληνικής επιχείρησης,
Οι κρατικοδίαιτοι συνδικ-αλήτες και τα λαμόγια του δημοσίου τομέα εχουν πλέον καταφέρει να πληρώνονται κατευθείαν απο σένα. Το επόμενο στάδιο θα ειναι να τους μεταβιβάσεις με δικά σου συμβολαιογραφικά ακίνητα και σπίτια (δες Καβαλιεράτος)
Η θυσία της εργασίας σου ηρθε ως απευθείας συνέπεια των εκτακτων εισφορών της σκανδαλοκυβέρνησης η οποία δεν στεναχώρησε κανένα υπαλληλάκι του χρεωκοπημένου δημοσίου - ακόμα και αυτούς που δεν πατάνε στην «δουλειά» τους
Οι κρατικοδιαιτοι τεμπέληδες ειναι αυτοί που ορύονται για το ξεπούλημα της Ελλάδας και ριχνουν ευθύνες στους πάντες εκτός απο τον εαυτό τους .
Η πιθανη χρεωκοπία θα ερθει μετά το τελος του μνημονίου και θα οφείλεται στην γενιά των διορισμένων κοπρόσκυλων , ψευτοαριστερών και συνδικαλητών.
Οι απολυμένοι του ιδιωτικού τομέα αντιδρούμε και δεν καταθετουμε φορολογικές δηλώσεις
Απόλυση «εξαφανισμένων Καβαλιεράτων» του δημοσίου τωρα και χωρίς αποζημίωση
Αμοιβές του δημοσίου συμφωνα με τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Οτιδηποτε αλλο αφορά παραβίαση του συντάγματος και Διάκριση
Κλείσιμο ή ιδιωτικοποίηση των ΔΕΚΟ – Οχι στα Κρατικά Μονοπώλια
Στην φυλακή για εφαρμογή πολιτικής διακρίσεων οι πρωθυπουργοί που οδήγησαν στο σκλαβοπάζαρο και την ανεργία την μισή Ελλάδα και σε αργομισθία την υπόλοιπη
Φυσικά είναι επίθεση κατά της μεσαίας τάξης, όχι όμως "επί τούτου", αλλά από ανάγκη των καιρών, όπως το βλέπουν οι "επιτιθέμενοι". Μην ξεχνάμε ότι την μεσαία τάξη ο καπιταλισμός όχι απλώς την δημιουργεί, αλλά την χρειάζεται για να επιβιώσει -άρα οποιαδήποτε επίθεση εναντίων της μεσαίας τάξης από την "δεξιά", ή, από το στρατόπαιδο του "νεοφιλελευθερισμού", όπως αποδίδεις την έννοια της λέξης για την Ελληνική πραγματικότητα, δεν είναι ηθελημένη, αλλά θεωρείται, από αυτούς που την ενορχηστρώνουν, απαραίτητη. Τέλος πάντων, αυτό σηκώνει νερό και συζήτηση.
Όμως, υπάρχουν άνθρωποι στη μεσαία τάξη που ψηφίζουν και ΚΚΕ, και ΣΥΡΙΖΑ, και ΠΑΣΟΚ, και ΝΔ, και φυσικά Καρατζαφέρη. Και αυτοί οι ψηφοφόροι, σε διαφορετικά ποσοστά βέβαια, υπάρχουν και στην εργατική τάξη και στην από πάνω.
Άρα, το θέμα του παραπάνω σχολίου μου, και η ερώτησή του, δεν είναι ταξικό, αλλά έχει να κάνει με το σκεπτικό ενός ψηφοφόρου σε όποια τάξη και να ανήκει. Και, πρότεινα ότι οι μή-Καρατζαφερικοί αισθάνονται την υποχρέωση (και δίκαια κατά την υποκειμενική μου γνώμη) να εναντιωθούν στους Καρατζαφερικούς, οι οποίοι, όπως είπες, και πληθαίνουν. Το σχόλιό μου διερωτάτο ως προς την μέθοδο αυτής της εναντίωσης, και πρότεινα ότι αν η επιλογή είναι συζήτηση, τότε το δυνατότερο όπλο στην διάθεσή μας είναι να καταλάβουμε την οπτική γωνία και πιστεύω των Καρατζαφερικών -ώστε να έχουμε μεγαλύτερο ποσοστό επιτυχίας στο να τους κρατήσουμε στη συζήτηση.
«Το σύστημα βλέποντας ολοένα και περισσότερο τη ριζοσπαστικοποίηση και τις πιέσεις/διεκδικήσεις της μεσαίας τάξης, στοχεύει στο διαμελισμό της»
Αντιθέτως Δείμε. Δεν υπήρξε ποτέ κάποια «ριζοσπαστικοποίηση» της μεσαίας τάξης που να οδήγησε το σύστημα να της επιτεθεί (γιατί να το κάνει;). Αυτό που συμβαίνει είναι ότι το σύστημα οδηγεί στην αποδιάρθρωση της μεσαία τάξη (πάντοτε το έκανε) επειδή η άρχουσα μεγαλοαστική τάξη επιδιώκει ολοένα και περισσότερη συσσώρευση κεφαλαίου το οποίο, ειδικά σε περιόδους κρίσης όπως η τωρινή, δεν μπορεί να αποσπάσει παρά από αυτό που έχει συσσωρεύσει (σε μικρότερο βαθμό) η μεσαία τάξη. Η «ριζοσπαστικοποίηση» της μεσαίας τάξης είναι η αντίδραση σ' αυτήν την επίθεση, και είναι συμβατή με την άνοδο της ακροδεξιάς αφού ο πυρήνας της ακροδεξιάς ιδεολογίας («Νόμος και Τάξη») είναι ακριβώς η ιδεολογία της μεσαίας τάξης.
«μόνο η μεσαία τάξη έχει τις αντικειμενικές προϋποθέσεις να διεκδικήσει την εξουσία και να αλλάξει το σύστημα»
Κι όμως, το μόνο που δεν επιδιώκει η μεσαία τάξη είναι να αλλάξει το σύστημα. Η (όποια) ευημερία της μεσαίας τάξης βασίζεται στην αναπαραγωγή του (καπιταλιστικού, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους) συστήματος, με τις όντως πραγματικές αν και περιορισμένες ευκαιρίες «κοινωνικής ανόδου». Η μεσαία τάξη, πιο σωστά, τα μέλη που την απαρτίζουν, δεν θέλουν ένα άλλο κόσμο, θέλουν να «γίνουν κάποιοι» σε τούτον εδώ.
Κατάλαβα, Δημήτρη, τι είπες. Επέκτεινα λίγο τη συζήτηση με αφορμή μιας σου φράση :) Μου έδωσες κατά λάθος μία πάσα και θέλησα να βάλω γκολ. Πάντως στο ταξικό ζήτημα πρέπει να έχεις υπόψη ότι και οι φεουδαρχική βασιλεία είχε ανάγκη την τότε μεσαία τάξη (αστική), αλλά όταν εκείνη επαναστάτησε υποχρεώθηκε να την πολεμήσει. Οι αστοί είναι πιο έξυπνοι. Η νέα ταξική σύγκρουση έχει πολλούς όρους και πολλών επιπέδων μάχες (σαν παγόδα).
Σε αυτό που λες τώρα πρέπει να συμπληρώσω ότι πολλοί ψηφοφόροι ή συμπαθούντες το ΛΑΟΣ κρύβουν μέσα τους έναν ιδιόμορφο ριζοσπαστισμό, μία επιθετικότητα προς το πολιτικό σύστημα (αριστερής επαναστατικότητας) που όμως τον στρέφουν προς την ευκολότερη λύση, δεδομένης και της μιντιακής προπαγάνδας.
Vrennus, (καιρό είχαμε να σε δούμε, ρε φίλε), από πότε όμως η ακροδεξιά έγινε οδηγός ιδεολογικός της μεσαίας τάξης; Η μεσαία τάξη πάντα στο φαντασιακό της ταυτίζονταν με διάφορες ιδεολογίες που θεωρούσε ότι ούτε ταυτίζονται με τα αστικά συμφέροντα ούτε όμως και με τα προλεταριακά. Η μεσαία τάξη σταθερά αποτελεί το λεγόμενο μεσαίο εκλογικό χώρο (που βέβαια καλύπτεται από διάφορα κόμματα).
Η ριζοσπαστικοποίηση που έθεσα, ήταν ίσως λίγο βαριά ως όρος. Ωστόσο, στο νέο αιώνα η μεσαία τάξη έχει δείξει διεκδικητικές τάσεις. Ακόμα είναι θολή η λογική, ωστόσο, όπως είπα και παραπάνω, ασυνείδητα και ανοργάνωτα, ατομικά προς γενική έκφραση (όχι όμως συλλογικά) τείνει να διεκδικήσει πολιτικό κομμάτι.
Η δε πίεση που δέχεται σήμερα και την περιορίζει καταναλωτικά, τη φέρνει στο δρόμο (δυστυχώς, δε συμμετέχουν, εργάτες στις κινητοποιήσεις.
Δείμε,
Η ακροδεξιά δεν έγινε οδηγός της μεσαίας τάξης, απλώς την εξέφρασε (την οργάνωσε ιδεολογικά). Αυτό που λέμε "μεσαίος χώρος" δεν έχει και τόσο σχέση με το λεγόμενο "πολιτικό κέντρο". Το "κέντρο" το εκφράζουν πάντοτε τα κόμματα της αστικής τάξης, τα κόμματα εξουσίας, ανεξάρτητα από τις όποιες διαφοροποιήσεις τους που τα τοποθετούν λίγο αριστερότερα ή λίγο δεξιότερα (αλλά πάντοτε λίγο) του κέντρου.
Η ριζοσπαστικοποίηση δεν είναι καθόλου βαρύς όρος. Πράγματι η μεσαία τάξη (οι μικροαστοί, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους) έχει φύγει από την αστική ορθοδοξία από τη στιγμή που αντιλαμβάνεται ότι δέχεται επίθεση. Κι αν, ανεξάρτητα από τι συμβαίνει πραγματικά, αισθάνεται ότι η απειλή προέρχεται από τα αριστερά (από την εργατική τάξη, τους μετανάστες κλπ. κλπ. - και να μην παραβλέπουμε το γεγονός ότι θεμελιώδες αίτημα της αριστεράς είναι η σε βάθος χρόνου κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας, κάτι θεμελιωδώς ασύμβατο με τη μικροαστική νοοτροπία), τότε θα στραφεί, απόλυτα αναμενόμενα, στην ακροδεξιά.
Ο απεγκλωβισμός της μεσαίας τάξης από την ακροδεξιά θα συμβεί όταν οι αντικειμενικές συνθήκες την υποχρεώσουν να διαρρήξει την οργανική σχέση της με την μεγαλοαστική τάξη και την καπιταλιστική ιδεολογία - όταν δηλαδή αντιληφθεί ότι έχει πάψει να είναι μεσαία τάξη.
Μην ξεχνάμε ότι σε συνθήκες κρίσης και γενίκευσης της φτώχειας, οι κοινωνίες γίνονται πιο συντηρητικές (οι κοινωνίες, όχι μόνο η μεσαία τάξη!!!).
Το παράδειγμα των πολιτικών παράγωγων της κρίσης του 29 στην Ευρώπη είναι αρκετά χαρακτηριστικό.
Και αυτό είναι κάτι που το βιώνουμε -και θα το βιώσουμε πιο έντονα- στην σημερινή Ελλάδα.
Θα συμφωνήσω πως πρόκειται για επίθεση γενικότερα εναντι στην μεσαία ταξη.
"Όσοι από το μεσαίο επιχειρηματικό κόσμο επιβιώσουν θα ενταθούν στο οικονομικό και πολιτικό άρμα της ελίτ και θα έχουν υπερδιπλασιάσει την οικονομική τους δύναμη. "
(σχεδον) επι λεξη το είπε φιλος μου επιχειρηματιας που δεν εχει και μεγαλη σχεση με κουλτουρες, blogs και τα τοιαυτα διοτι δουλευει ολη μέρα ο άνθρωπας. Οποιος επιζησει μου είπε αυτην την τριετία θα ξεσκιστεί στα λεφτά.....για τους άλλους...
Οσον αφορά την ίδια την μεσαία (καθαρα καπιταλιστική εννοείται) τάξη, στην οποια εν πολλοίς ανήκουμε ή φαντασιωνόμαστε πως ανήκουμε όλοι μας, θα υπενθυμίσω πως παραμένει ο "φορεας προοδου" και κοινωνικών μεταρρυθμίσεων μιας και ειναι η μοναδική (με όλα τα κουσούρια της) η οποία ΔΕΝ θεωρεί την διεύρυνση της πρόβλημα. Απέναντι και σε αυτή την διεύρυνση τίθενται τώρα οι "επιθεσεις" που εννοείται ειναι "φυσιολογικές" (συστημικές τρόπον τινά) και ουχί προσχεδιασμένες.
Περι μεταναστων, υπατιας κτλ ειναι υπευθυνη η κυβέρνηση όχι τόσο για την στάση της στην απεργία πεινας (που ήταν όντως ράθυμη και ενίοτε ανόητη) όσο για τη στάση της ΠΡΙΝ από αυτή. Ολοι λένε πως ο Παπουτσής τους γείωνε συνεχώς τους μετανάστες και τα αιτήματά τους και μάλιστα απαξιωτικά.
Παντως για τον Καρατζαφέρη δεν θα ανησυχούσα και τόσο. Ειναι για με΄να φανερό πως πρόκειται περί τεχνητού φουσκώματος, όπως εμμέσως παραδέχεσαι και συ. Αν λείψει το σπρώξιμο από τα κανάλια θα ξεφουσκώσει γρήγορα. Ούτε και θεωρω πως το δημοσκοπικό 9% αντικατροπτρίζει την πραγματική του επιρροή, εκτος και αν στις επόμενες εκλογές επιλέξει την αποχή το 60% των ψηφοφόρων.
Αυτο που παρατηρείται είναι μια εξόφθαλμη προώθηση των "συστημικών" δυνάμεων, ασχετως, σοβαροτητας ιδεολογίας κτλ προκειμένου να δειχθεί
α) η μονοδρομικότητα της υποθέσεως μνημονιο
β) η "άλλη άποψη" περιοριζεται είτε στο μνημονιο με ολίγη του ΛΑΟΣ είτε στο μνημονιο χωρίς μνημόνιο της ΝΔ
Απλα νομίζω πως η επίθεση που δέχονται οι χαμηλότερες τάξεις ειναι πλεον τόσο ισχυρή που το παραμύθι δεν προκειται να πιάσει τόσο εύκολα. Δεν ειναι τυχαίο το γιουχάισμα που έφαγε (πρωτη φορα αν δεν κάνω λάθος) ο Αδωνις μετά της συζύγου του τις προάλλες
Vrennus, χαίρομαι πολύ που συμφωνούμε. Η αριστερά έχει εκείνα τα ιδεολογικά όπλα προκειμένου να βοηθήσει στον απεγκλωβισμό της μεσαίας τάξης. Αρκεί να μη μείνει μονοδιάστατα και δογματικά στο προλεταριάτο ως υποκείμενο της κοινωνικής εξέλιξης. Γιατί τελικά υποκείμενο των ταξικών συγκρούσεων ήταν η εκάστοτε μεσαία τάξη (βλ. η δημαγωγία της δημοκρατίας, σελ.24 ). Το προλεταριάτο έχει πάψει να αποτελεί τη μεσαία τάξη.
Γιάννη, έχεις εν μέρει δίκιο. Οι ανώτερες κοινωνικές τάξεις σε περιόδους κρίσης συντηρητικοποιούνται φοβούμενες τη φτώχεια και την αλλαγή (που μοιάζει κακή). Δεν ισχύει απαραίτητα το ίδιο για τα μεσαία και τα φτωχότερα στρώματα. Η συντηρητικοποίησή τους εξαρτάται άμεσα από τα μέσα μαζοποίησης. Μη μένεις όμως μόνο στον καπιταλισμό και τον Κ΄ αιώνα.
Στην αρχαιότητα το θέατρο μάλλον οδηγούσε σε ριζοσπαστικοποίηση, ενώ κατά το μεσαίωνα η θρησκεία (ειδικά στη Δύση) συντηρητικοποιούσε μέχρι τουλάχιστον την έλευση της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού που συνδέονται με τα υπερπόντια ταξίδια και τον πρώτο ιμπεριαλισμό. Σήμερα τα ΜΜΕ μάλλον συντηρητικοποιούν τον πληθυσμό χρησιμοποιώντας και το μεταναστευτικό όπλο με ό,τι συναισθήματα ξενηλασίας και ρατσισμού αυτό γεννά.
Zaphod, συμφωνούμε γενικώς. Ωστόσο, φοβάμαι το φούσκωμα του ΛΑΟΣ, επειδή τα κανάλια δε βλέπω να τον φοβούνται. Περισσότερο βλέπουν το κόμμα ως δικό τους υποχείριο και δημιούργημα. Και δε μειώνεται η στήριξη που του παρέχουν. Και δεν πρόκειται να μειωθεί όσο τουλάχιστον δέχεται επίθεση η μεσαία τάξη, μπροστά στο φόβο εκλογικής μεταφοράς τους στην αριστερά.
Στα τελευταία σχόλιά σου, δεν έχω να προσθέσω κάτι. Συμφωνούμε μέχρι οξείας.
Φίλε δείμε
Συμφωνώ σε γενικές γραμμές. Το μόνο που έχω να προσθέσω είναι πως η κυβέρνηση, είτε στο θέμα της Υπατίας, είτε σε άλλες περιπτώσεις, προωθεί σκόπιμα το πολιτικό μόρφωμα του Καρατζαφέρη, αφενώς γιατί είναι πάντα πρόθυμος να συνεργαστεί μαζί της (αλλά και με οποιονδήποτε του εξασφάλιζε μια θέση στην εξουσία), αφετέρου γιατί «κλέβει» ψήφους από τον μεγάλο της αντίπαλο, τη Νέα Δημοκρατία.
Ανορθόδοξε, φυσικά και έχεις δίκιο. Δεν το έβαλα στην ανάρτηση. Κι επίσης να σημειώσουμε ότι η ίδια η συν-ευθύνη της ΝΔ με τόσα χρόνια στην κυβέρνηση όσο και ο σημερινός της λαϊκισμός, της στερούν ψήφους και τις μεταφέρουν στο ΛΑΟΣ (που είναι σημαντικά ισχυρότερος από την αδοκίμαστη ακόμα Μπακογιάννη).
@ deimos
Εγώ γιατί "διαφωνώ" πλήρως μαζί σου?
α.Δέχεσαι το δημοσκοπικό "φούσκωμα" του ΛΑΟΣ,παραγνωρίζεις τα υπόλοιπα ευρήματα, επειδή δεν συμφέρουν το "χώρο" σου επιλεκτικά.
β.Αόριστες αναφορές και επικλήσεις στην κάποια αριστερά, όπως υποκειμενικά αντιλαμβάνεσαι.
γ.Επιχειρείς με "μηχανιστικό" τρόπο, να εξηγήσεις κοινωνικά φαινόμενα "διαχρονικά" υπαρκτά από την ιστορική εποχή της ανθρωπότητας, μετακινήσεις.
δ."Τσιμπάς" σε αυτό που το σύστημα θέλει,"μετανάστες"(άλλο ένα όπλο στο φοβικό οπλοστάσιο) εμπορεύματα,λαούς με "κεκτημένα",κράτη "χωρίς σύνορα", αλλά με τερατώδη "κάστρα φρούρια" με "ανθρώπινα δικαιώματα" στα μυαλά αλλά όχι στις συνειδήσεις.
ε.Καταγγέλεις το νομαδικό χαρακτήρα του κεφαλαίου αλλά δεν μπορείς να καταλάβεις τη διαλεκτική σχέση ανθρώπων κεφαλαίου.
στ.Για το λόγο αυτό "βολέψου", στο να κατγγέλεις αυτάρεσκα την Υπατία", άλλωστε το λογαριασμό ο κυρ Λοβέρδος τον έβγαλε, και δεν έβγαλες "τσιμουδιά", σχηματικά ως χώρος, πάντα.
Κυνήγα τη μάγισσα των αριστεριστών και του σύριζα,σε βολεύει και φαίνεται.
Ο ΛΑΟΣ για την ιστορία, έχει πρόθεση 9%, αλλά δεν μας εξηγείς σε τι εκλογικό σώμα.
Ως συνεπής "πυραμιδικός" αριστερός σε ενδιαφέρει η πυραμίδα(το μαγαζί δηλαδή) και όχι η έρημος που βρίσκεται γύρω από αυτήν.
Δυστυχώς ζείτε εκτός κοινωνίας, δεν το καταλαβαίνετε, τι να κάνουμε,θα ζορίζεστε εγκεφαλικά, θα ζοριζόμαστε ως πρόσωπα ζώντα μέσα στη κοινωνία, θα βρούμε λύσεις που μας αφορούν,θα έχετε λύσεις που θα αφορούν τα μαγαζιά σας.
Τα λουκέτα που έχουν γεμίσει την "αγορά", έχετε τη ψευδαίσθηση ότι δεν θα αγγίξει το δικό σας μαγαζί, μέγα λάθος,η κρίση μας αφορά όλους.
Έχετε ήδη κλείσει, απλά επειδή άλλοι σας "συντηρούν" χρόνια τώρα, αδυνατείτε να το καταλάβετε.
Ένα μοναδικό θετικό του μνημονίου, όπου πήγε έκλεισε και την παρασιτική πολιτική με τους υπαλλήλους της.
Μην αρχίσεις τα σχόλια, δεν θέλω διάλογο, δεν με αφορά το chat, κατάθεση της άποψης μου έκανα.
Μπορείς να την καταδικάσεις μπορείς να την κριτικάρεις, αλλά όχι διάλογο.
Ευχαριστώ.
ΓιΩργοςΚ
Δημοσίευση σχολίου