η θυσία του διαλόγου

6 χρόνια μόνιμος κάτοικος του ιστοχωριού (με κάποια ταξίδια και μικρές απουσίες), πολλάκις έχω καταθέσει έμμεσες απόψεις για το διάλογο στο κυβερνοχωριό. Έμμεσες λέω επειδή ακριβώς όταν κρίνεις έναν διάλογο εκ των πραγμάτων κρίνεται και ο συνδιαλεγόμενος. Και αυτό πάντα προσπαθούσα να το αποφύγω, επειδή βασική μου αρχή είναι ότι πρέπει να κρίνοται μόνο οι θέσεις κι οι ιδέες, όχι το άτομο. Μία ρατσιστική, μία συνωμοσιολογική ιδέα, μία ανεδαφική πρόταση δε σημαίνει ότι κάποιος είναι ρατσιστής ή συνωμοσιολάγνος ή ανόητος. Η θέση μπορεί, ο συνομιλών όχι απαραίτητα. Και σίγουρα ποτέ δε θα φτάσω να τον/την χαρακτηρίσω εγώ.
- Τι θέλεις τώρα και γράφεις για αυτά; Με σκέψεις και ρόδια θα ασχολούμαστε τώρα; Καλά δεν ήσουν στις μελέτες-προσεγγίσεις, τα δοκίμιά σου; Αναζητούσες θυμάμαι εκδότη και δουλειά; Γιατί να μιλάμε για διάλογο και μάλιστα στο ιστοχωριό; Έγινε ποτέ διάλογος;
Η αλήθεια είναι ότι θυμάμαι καλούς διαλόγους. Αλλά μόνο όταν συμφωνούσαμε απέναντι σε κάποιον κοινό «κακό». Παλιά υπήρχε και η τακτική για να ανεβάσουμε νούμερα και σχόλια να προκαλούμε καβγάδες κι επιθετικές συμπεριφορές σε ιστογείτονες. Ενίοτε κάποιοι το θυμούνται και σήμερα (αλλιώς οι τυχούσες παρεξηγήσεις θα λύνονταν με προσωπικά e-mail, κι όχι δημοσίως).
Καλοί διάλογοι γίνονταν και επειδή κάποιοι αδιαφορούσαν για τα νούμερα. Τουλάχιστον εγώ ποτέ δε νοιάστηκα για τα νούμερα. Ίσως είμαι από εκείνους που ναι μεν έχουν αρκετούς φίλους που με παρακολουθούν τακτικότατα, αλλά ουδέποτε θυσίασα τη γνώμη και τη θεματολογία μου για τις επισκέψεις και τα σχόλια. Μάλιστα, αν γνώριζα πού θα έφτανε ο διάλογος για τις δωρεές οργάνων, ίσως να μην έγραφα ποτέ αυτό το άρθρο. Όχι ότι φοβάμαι το διάλογο ή τον καβγά. Μάλωσα πολλές φορές (και θα το ξανακάνω) προκειμένου να διατηρήσω το δικαίωμα να έχω γνώμη. Μάλωσα σε προσωπικό επίπεδο, σε πολιτικό επίπεδο όταν είχα να θυσιάσω πολλά για τούτο το δικαίωμα (κι ακόμα το κάνω), πόσο μάλλον μέσα στο κυβερνοχώρο. Απλά δε θέλω να προκαλώ με τέτοιο τρόπο (έχω καλύτερους).
Στον αντίποδα στέκονται όσοι απλά αναζητούν τρόπους επίδειξης της δική τους γνώμης. Κι ο καλύτερος τρόπος είναι ο διασυρμός, η συκοφάντηση και η μισαλλοδοξία. Εγώ το δήλωσα: να μη δώσουμε σημασία στις συγνώμες, αλλά αλλού. Πού αλλού; Στην απουσία ψυχραιμίας και στο φανατισμό να κυριαρχήσει η δική μας θέση και να γίνει ένας διάλογος γύρω από τη δική μας θέση στο δικό μας ιστοχώρο. Να μάσουμε μερικά νούμερα, μερικά σχόλια.
- Μα, ρε δείμε, πόσο κακό είναι υπερασπίσει κανείς τη θέση του;
Καθόλου, θα απαντήσω. Αλλά, ρε φίλε/φίλη, μετά από τρία post δε νομίζεις ότι το παρατραβάς; Δε νομίζεις ότι μετά από 24 (ως τώρα) αναρτήσεις σε περίπου 17 ιστολόγια ότι το θέμα ξεχειλώνει; Ότι μειώνεις διά της επανάληψης τη βαρύτητα που έχει; Αυτό είναι μιντιακή λογική: μιλάμε/γράφουμε για ένα σοβαρό θέμα με ένταση και τόσες επαναλήψεις, ώστε στο τέλος μισιέται και ξεχνιέται.  Δεν είναι κακό να υπερασπιζόμαστε τη θέση μας. Κάθε άλλο.
- Αν εσύ βάζεις όρια στον εαυτό σου, θα το κάνουν κι άλλοι;
Όχι. Θα το ήθελα, αλλά και αυτό είναι δικαίωμά τους. Η γοητεία του διαδικτύου είναι ότι ο καθένας βάζει τα δικά του όρια. Έχω τη δική μου δεοντολογία, τη δική μου αντίληψη για το διάλογο. 6 χρόνια με πάνω από 800 αναρτήσεις γραμμένες και χιλιάδες σχόλια, έχω δείξει ποιος είμαι. Την πλάκα μου κάνω (με σοβαρότητα ελπίζω, ευγένεια κι ειλικρίνεια), τη γνώμη μου καταθέτω, τις ιδέες μου εκθέτω και δια μέσου αυτού τον εαυτό μου. Έτσι, με θέλουν, έτσι μένω.
Συμφωνούμε-διαφωνούμε αυτή είναι η θέση μου/σου. Γιατί πρέπει να απαραίτητα κάποιος να πιεστεί για να παραδεχτεί κάτι άλλο; Γιατί πρέπει να κρίνουμε τα πρόσωπα κι όχι τις ιδέες; Η αλαζονεία που μας μετέφεραν τα ΜΜΕ στην έκθεση απόψεων και η ταχύτητα κρίσεων (επίσης οιδιπόδειο κληροδότημα των ΜΜΕ) κυριαρχούν και στο διαδίκτυο. Η δε μισαλλοδοξία απέναντι στο δικαίωμα κάποιου να διατηρεί τη θέση του, ακόμα κι αν τη γράψει μόνο μία φορά, είναι θέματα που μόνοι μας ορίζουμε.
- Και τόση ώρα μας πρήζεις με τόσα κενά λόγια; Γιατί;
Μα, επειδή συχνά δε βλέπουμε ούτε το δάχτυλό μας μπροστά στο φανατισμό της γνώμης μας. Με λεκτικές επιθέσεις, ειρωνείες και συκοφαντίες, νομίζουμε… Δεν πειράζει. Η βιολογική ηλικία τελικά δεν έχει καμία σχέση με τη διαδικτυακή.
Τη διαδικτυακή εφηβεία την πέρασα. Παντρεύτηκα πολλούς φίλους, με έκριναν ακόμα περισσότεροι, χώρισα με πολλούς. Κάποιοι κουράστηκαν το χωριό και μετακόμισαν στην πόλη. Είναι δύσκολη η έκθεση των απόψεων, αγαπητέ κι αγαπητή. Ακόμα πιο δύσκολη η επιχειρηματολογία. Αλλά το πιο δύσκολο είναι να μάθεις να ακούς και να δέχεσαι ότι κι άλλοι έχουν ανησυχίες. Και μάλιστα τις ζουν. Δεν τις γράφουν εκ του ασφαλούς, ούτε κρίνουν εκ του ασφαλούς από ένα καναπέ. Τουλάχιστον ο υπογράφων είναι μαχόμενος και στην πολιτική και στον κοινωνικό στίβο.
Δύο νέες μεγάλες προσπάθειες ξεκινούν… Το παλεύουμε μέχρι να μην μπορούμε, αλλά με την αξιοπρέπεια που ήθελε ο ποιητής. Ακόμα μένω στην Αλεξάνδρεια. Ακόμα δεν εμφανίστηκε ο θίασος

26 έκριναν :

Κλείτωρ είπε...

γι αυτό κι εγώ αναρωτιόμουν κι έλεγα "πόσο θ' αντέξει την απουσία";

Swell είπε...

E, για τη ψυχραιμία μας δεν φημιζόμασταν ποτέ. Κάποτε αδειάζαμε τα ράφια των super markets με το παραμικρό, τώρα γινόμαστε έξαλλοι με το παραμικρό.

Να μην παραβλέπουμε όμως και το "καλό" παράδειγμα που μας δίνουν οι ταγοί της πολιτείας.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Κλείτωρ, λόγω της δισημίας δε σε κατάλαβα.

Swell έχεις δίκιο. Είχα στο νου μου τα ΜΜΕ και ξέχασα τον πολιτικό διάλογο.

Θανασης Ξ. είπε...

Το πιό σημαντικό, Δήμο, πιστεύω είναι η 'παρέα' που δημιουργείται σιγά σιγά εδώ πέρα. Κι όχι επειδή συμφωνείς πάντα με όλους και όλα, αλλά κυρίως για την επικοινωνία. Απαραίτητο βέβαια αυτό που λες, να είμαστε καλοί ακροατές του άλλου.
Προσωπικά, ενάμιση μόλις χρόνο εδώ, -το έχω πολλές φορές παραδεχθεί- με αλλάξατε, πολλοί φίλοι. Το θεωρώ κέρδος. Η ζωή μας έχει γίνει πολύ 'μοναχική' κι αυτή εδώ είναι μια ανάσα...

markos είπε...

Αγαπητέ Δείμε , ο διάλογος μπορεί να είναι χρήσιμος μεταξύ μιας μικρής ομάδας καλόπιστων ανθρώπων.
Στην κοινωνία όμως μόνο το σύνθημα είναι αυτό που τελικά διαμορφώνει απόψεις και την παρακινεί σε δράση.
Ετσι ήταν από πάντα και έτσι θα είναι για πάντα.
Εσεις οι αστοί σοσιαλιστές συνεχώς θα είσαστε στην πίκρα.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Θανάση, είναι μία ανάσα το διαδίκτυο, όχι μόνο στην επικοινωνία, αλλά στην κριτική μας ΔΎΝΑΜΗ. Δεν μπορείς να φανταστείς εμένα πόσο με άλλαξε, να δέχομαι τη διαφορετικότητα των απόψεων, να μην επιμένω μετά από ένα δύο επιχειρήματα, να εγκαταλείπω μία μάχη πειθούς όταν ο άλλος δεν πείθεται (κι ούτε κι εγώ βέβαια). Αυτός όμως είναι και ο ορισμός του σεβασμού στην άποψη του άλλου. Εκτός αν κάτσουμε να κάνουμε αναρτήσεις κάθε φορά με όποιον διαφωνούμε. Κάηκα...

Τώρα έκανα μία εξαίρεση...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Μάρκο, ίσως έχει δίκιο. Βέβαια, δε θα με έλεγα αστό, αλλά αριστερό σοσιαλδημοκράτη (κάπου εκεί κοντά στο μεσοπόλεμο και τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια). Οι αλλαγές γίνονται στην κοινωνία, όχι στο διαδίκτυο. Απλά το διαδίκτυο είναι μέσο επικοινωνίας κι ανταλλαγής απόψεων, χώρος διαμόρφωσης προσωπικών σκέψεων κι ίσως και κατάθεσης οραμάτων.

Φυσικά πολλοί δεν καταθέτουν οράματα. Ίσως επειδή ακριβώς δεν έχουν...

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

δείμος του πολίτη:"Οι αλλαγές γίνονται στην κοινωνία, όχι στο διαδίκτυο. Απλά το διαδίκτυο είναι μέσο επικοινωνίας κι ανταλλαγής απόψεων"


Πολύ σωστά Δήμο.
Στην ανταλλαγή των απόψεων, δεν έχει σημασία - απαραιτήτως- η συμφωνία μας ή η διαφωνία, αλλά η ανάγκη επικοινωνίας και κατανόησης στην διαφορετική άποψη.

Απαιτούνται βασικές προυποθέσεις.
Φανατισμός, μισσαλοδοξία και στείρα συνθηματολογία δεν οδηγούν παρά στον σκοταδισμό.

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Να παραθέσω και να υπενθυμίσω ένα πολύ καλό άρθρο, χρήσιμο για τα λεχθέντα..
η πάλη των λέξεων

ο δείμος του πολίτη είπε...

Με ξέρεις πολύ καιρό, Σπίθα. Τότε είχα σημαντική πολιτική θέση και σήμερα που απλά διδάσκω (τύποις άνεργος). Η διαφωνία είναι στο... αίμα μου. Ωστόσο, δεν μπορώ να μη σεβαστώ την άποψη του άλλου και δεν πρόκειται ποτέ να πιέσω κάποιον να συμφωνήσει μαζί μου. Ας το κάνουν άλλοι, όχι εγώ.

Πολύ ωραίο το επισυναπτόμενο άρθρο.

Dyer είπε...

Ο Επίκουρος έλεγε:
«Στη θεωρητική συζήτηση κερδισμένος βγαίνει ο ηττημένος, εφ΄ όσον κάτι έμαθε παραπάνω»
Ας το έχουμε λίγο κατά νου. Αμβλύνει την οξύτητα στο διάλογο, απαλύνει το θιγμένο μας εγώ, είναι το κέρδος απ΄ το διάλογο.

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Την διαφορετική άποψη, εκείνη που δεν έχει στόχο να επικυριάρχησει (αυτό το αντιλαμβάνεται, κάποιος που δεν επιδιώκει επικυριαρχίες αλλά ούτε υποτέλειες)
την θεωρώ πλούτο, κάτι σαν ταξίδι σε ένα άλλο κόσμο ιδεών και συναισθημάτων.

Τι σημαίνει "έχω δίκιο, πάντα" :)
Είναι κουτό, δεν έχει νόημα και καταντά ανόητο, ανιαρό και οδηγεί σε αυτισμό :)

Ας πλουτίσουμε τον μικρόκοσμο μας.

Όσο ζούμε, μαθαίνουμε, Δήμο.
Η γνώση και η δυνατότητα του διαλόγου είναι ατελείωτη. Προσφέρει νεοποιητικά στοιχεία και κυρίως συναισθήματα.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Dyer, ο Παπανούτσος σημειώνει τον πλούτο του διαλόγου χωρίς νικητές και ηττημένους. Στόχος/Κέρδος του διαλόγου είναι να φωτιστεί η αλήθεια από περισσότερες πλευρές.

Σπίθα, πόσο συμφωνούμε...

ΔΙΟΝΥΣΟΣ είπε...

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, και για αυτό κάποιοι πτωχεύουν εύκολα, άλλοι παλι όχι

αθεόφοβος είπε...

Συμφωνούμε-διαφωνούμε αυτή είναι η θέση μου/σου. Γιατί πρέπει να απαραίτητα κάποιος να πιεστεί για να παραδεχτεί κάτι άλλο; Γιατί πρέπει να κρίνουμε τα πρόσωπα κι όχι τις ιδέες;

Δεν έχω να προσθέσω ούτε λέξη.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Διόνυσε, δε νομίζω να φταίει η ποσότητα. Αλλά η ποιότητα σίγουρα.

Αθεό, χαίρομαι που συμφωνούμε. Οι θέσεις μπορεί να αλλάξουν,μπορεί και όχι. Τι να κάνουμε; Αυτά έχει ο διάλογος. Ό,τι άλλο είναι μισαλλοδοξία και ιδεοληψία.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Αυτό που είπε ο Σπίθας ... «ας πλουτίσουμε τον μικρόκοσμό μας» έγραψε!

Νοσφεράτος είπε...

απλώς ηθελα να θυμισω Ποσο πολύ εχει οξυνθει ο ..διαλογος και εξω απο τα ιστολόγια .. Τα πραγματα ειναι σκουρα ετσι κιαλλιως .. Και μεσα και εξω

Caesar είπε...

Δύσκολη υπόθεση κι ο διάλογος, χρειάζεται σεβασμός & προσεχτική διατύπωση & επίκληση λέξεων & χαρακτηρισμών.
Αξίζει όμως η προσπάθεια, όταν δεν υποκρύπονται προσωπικά συμφέροντα με στρεψοδικίες κλπ

ο δείμος του πολίτη είπε...

Άσκαρ, έχεις δίκιο.

Νοσφεράτε, το διαδίκτυο δεν είναι μια απλή μεταφορά της κοινωνίας, ακόμα. Και άτομα με υψηλότερο δείκτη μόρφωσης έχει και με περισσότερες αναζητήσεις.

Καίσαρα, δε διαφωνώ. Απλά μερικές φορές τρελαίνεσαι με μερικές συμπεριφορές.

Νimertis είπε...

ενδιαφέρον αυτό περί διαδικτυακής ηλικίας... με έβαλε σε σκέψεις... καλησπέρα Δείμε...

Ανώνυμος είπε...

To πιο ωραίο πράγμα στη ζωή είναι όλοι να σε αποδέχονται, να συμφωνούν με τις απόψεις σου και να μην φέρνουν αντίρρηση. Το πιο ενδιαφέρον όμως που μπορεί να ιντριγκάρει και να πάει ακόμα παραπέρα μια ιδέα, μια σκέψη είναι η διαφωνία. Αρκεί να υπάρχει θετική πρόθεση και απο τις δύο μεριές και διάθεση να ακούσεις και να νιώσεις τα επιχειρήματα του άλλου. Όμως μιας και το μπλογκοχωριό είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας, έτσι κι εδώ πολλές φορές η αδιαλλαξία πηγάζει και "μπαστακώνεται" από ανασφαλή εγωισμό. Αλλά και η παρατήρηση διαφορετικών συμπεριφορών και αντιδράσεων και αυτό κέρδος είναι.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Νημερτίς, ας μην ξεχνάς ότι υπάρχει κι ένα ηλεκτρονικό χάσμα γενεών. Άλλο να ξέρει κάποιος διαδίκτυο κι άλλο να έχει εμπειρία άνω των 10 ετών (από την εποχή της πρίζας, του MIRC, των fororum, των blogs κλπ). Άλλο να είναι -40 (όπως εγώ) με εμπειρία στο net από το 1993 κι άλλο να είναι 20 ή 60 με 5 χρόνια εμπειρίας.

Χρωματιστή, αν ήμουν ιδεαλιστής θα έλεγα ότι η διαφωνία είναι στο DNA μου. Μέσα από τη διαφωνία μαθαίνεις τον τρόπο σκέψης του άλλου, την επιχειρηματολογία του, πλουτίζεις τη δική σου σκέψη και βλέπεις την ορθότητα ή την αντοχή των επιχειρημάτων σου. Ωστόσο, όλα έχουν το μέτρο τους. Από ένα σημείο και μετά αφήνεις το διάλογο, ειδικά όταν βλέπεις εμμονές του συνομιλητή κι επανάληψη των ίδιων επιχειρημάτων. Όταν δηλαδή βλέπεις μια μισαλλοδοξία.

Marina είπε...

Το να είναι κανείς αντιρρησίας δείχνει ότι ψάχνεται και δε καταπίνει ό,τι του βάλουν μπροστά του. Τώρα όταν δε δεχεται κάποιος τη γνώμη ή και τα γραφόμενα του άλλου (όσο "βλακώδη" κι αν χαρακτηρίζονται)δείχνει ανώριμότητα και εγωϊσμό. Στο διαδίκτυο υπάρχουν άπειροι τέτοιοι γάϊδαροι. Γιατί περι αυτών πρόκειται, όταν δεν σέβονται τις απόψεις του άλλου.

Παρολλο που δεν συμφωνώ πάντα με τις απόψεις σου, γράφεις με ευγένεια. Αγαπάς το διάλογο αλλά όταν αυτός ξεφεύγει και γίνεται μαλλιοτράβηγμα, σε απωθεί. Τα δάχτυλα δεν είναι ίδια μεταξύ τους, πόσο μάλλον οι bloggers. Είτε τους διώχνεις, είτε τους αγνοείς, είτε δέχεσαι να κονταροχτυπηθείς, όλες οι απόψεις είναι σεβαστές.

Καλή Ανάσταση

ο δείμος του πολίτη είπε...

Μαρινάκι, φυσικά και δε θα συμφωνούμε σε όλα. Αλίμονο. Αγωνιζόμαστε κατά του κομφορμισμού υποτίθεται. Αλλά είναι εκείνοι οι μισαλλόδοξοι που θεωρούν ότι μ,όνο αν επιμένουν θα πείσουν... Αλίμονο.

katabran είπε...

για να δούμε το ζήτημα κοινωνιολογικά,είναι φανερό ότι μια πράγματι γενικευμένη αφθονία δεν μπορεί να περιορίζεται στα αλλαντικά και τα γαλατοειδή, αποκλείοντας τα συγγραφικά και τα ποιητοειδή…
ας όψεται η εφαρμογή του δημοκρατικού κανόνα της ισονομίας, της ισηγορίας, της ισογραφίας για τους πολίτες αυτής της χώρας…
και πάλι καλημέρα!
υγ. θα ξαναδιαβάσω το κείμενο, φοβού τα συνοπτικά που έλεγε και ο Celin...

ShareThis