για την παιδοφιλία και τις αναπηρίες

ή ένας διάλογος που θα έπρεπε να αποφύγω 

Στους φίλους του ιστολογίου είναι γνωστή η προσπάθειά μου να βλέπω ψύχραιμα και ωμά συχνά ορισμένα γεγονότα (άσχετα αν δεν το πετυχαίνω πάντα). Ωστόσο, ένας διάλογος στο facebook μου έφερε στο νου αντιλήψεις που ακούστηκαν πριν από αρκετά χρόνια σε τούτο το ιστολόγιο. Ο λόγος για διάταξη/εγκύκλιο που κατατάσσει ως ασθένειες σεξουαλικές προτιμήσεις και την παιδοφιλία (βλ. εδώ), ενώ σχετικά από τη νομική του οπτική έγραψε και ο φίλος e-lawyer.
Πριν αρχίσει ο καθένας να παίρνει θέση ας ξεχωρίσουμε ότι άλλο πράγμα η παιδοφιλία (φαντασίωση) κι άλλο η παιδεραστία (σεξουαλική πράξη, που ο δυτικός πολιτισμός θεωρεί ιδιαίτερα απεχθή). Το πρόβλημα με τη διάταξη δεν είναι η παιδοφιλία. Η παιδοφιλία δεν είναι έγκλημα, αλλά ψυχική πάθηση (η παιδεραστία είναι το έγκλημα). Το γεγονός ότι η παιδοφιλία εντάσσεται στο νέο κατάλαλο μαζί με τον εθισμού στο τζόγο είναι κάτι θετικό.
Το θετικό είναι ότι η παιδοφιλία αναγνωρίζεται ως ψυχική πάθηση. Γιατί είναι θετικο; Μα επειδή ακριβώς μπορεί να βοηθήσει την ίδια την κοινωνία και ίσως να προλάβει τον ασθενή από την πράξη της παιδεραστίας, προστατεύοντας ουσιαστικά ένα παιδί. Θεωρίες ότι δε θεραπεύεται δε γίνονται αποδεκτές από την ψυχιατρική κοινότητα μια και δεν είναι το θέμα γενετικό, αλλά απλής -ίσως αισχρής, αλλά μόνο- φαντασίωσης. Ωστόσο, εδώ προκύπτουν και ορισμένα άλλα ζητήματα (δεν έχω καταλήξει ως άποψη ακόμα).

Ψυχικό νόσημα θεωρείται εκείνη η τάση του ατόμου που το διαφοροποιεί από την κρατούσα κοινωνική αντίληψη μιας δοσμένης χωροχρονικά κοινωνίας. Ως εκ τούτου το πρόβλημα δεν είναι απλό. Έτσι, ούτε η παιδεραστία (πόσο μάλλον η παιδοφιλία) για ορισμένους λαούς είναι κατακριτέα ούτε καν φυσικά καταδικαστέα ούτε σε εμάς η γυναικεία μοιχεία θεωρείται έγκλημα, ενώ αλλού κρίνεται ως ιδιαίτερα απεχθές που επισύρει θανατική ποινή ή στην καλύτερη φυλάκισης.

Για να πω την αλήθεια, εμένα περισσότερο με ενόχλησε η διάταξη όχι τόσο για την παιδοφιλία, αλλά το σαδομαζοχισμό και τις διάφορες φετιχιστικές αντιλήψεις/επιλογές.

Ουσιαστικά, όλες οι φαντασιώσεις ή σεξουαλικές επιλογές κατηγοριοποιούνται και νομικά ως διαστροφές και αναπηρίες/ασθένειες. Το ότι η ομοφυλοφιλία δεν εντάσσεται στον κατάλογο, οφείλεται στο ίδιο το ομοφυλοφιλικό κίνημα. Αλλά όλα τα υπόλοιπα τα βλέπουμε μέσα στον κατάλογο. Κι εδώ είναι το απαράδεκτο.