Ανάπηρος ναυαγός

Ασύρματες πληροφορίες έρχονται στο μυαλό,
ποτίζουν τις φοβίες σαν αφιόνι,
σα κλιματόβεργες στηρίζουν τα μπόγια της καθαρής σκέψης
-εκείνης που λάθρα μπολιάζουν.
Σύνορα υψώνω για να προστατέψω το λογισμό,
σε τείχη αμπαρωμένος προετοιμάζομαι για την πολιορκία,
μα η μάχη άρχισε. Όταν γεννήθηκα είχε ήδη ξεσπάσει…
Ευνουχισμένες σκέψεις συστρατεύονται πλάι μου
πουλημένες τηλεαπόψεις με ακρωτηρίασαν
δημοκρατικές κραυγές πανικού πλημμύρισαν τη γη.

Στην Κιβωτό των σωτήρων θυσιάζεται το μέλλον μου
από μια σανίδα πασχίζω να πιαστώ
-τα σωσίβια πια τα έχουν πάρει άλλοι-,
οι Αβραάμ που στο βωμό ετοιμάζουν το μέλλον μου
-μόνο που εκείνος θυσίασε το δικό του παιδί, όχι τα δικά μου.
Ακρωτηριασμένη σκέψη αναζητά διέξοδο.
Η Άρτεμις ακόμα δεν ήρθε, δεν πρόλαβε τη θυσία
-το πρώτο αίμα του πολέμου-
κι η Ισμήνη μόνη κλαίει
-διωγμένη από όλους.

Κουρέλια έγινε η ελπίδα, ναυαγοί τα σχέδιά μου,
πνιγήκαν τα όνειρα στα κύματα των σχεδίων τους.
Στη θεομηνία ως μεσσίες υποσχέθηκαν θαύματα,
μα είπαν ψέματα. Οι προφητείες τους
ανεμοστρόβιλοι που παρασέρνουν κάθε προσδοκία,
θύελλες που βυθίζουν τις φωνές σε καταιγίδες αίματος.

Ναυαγός πια οργισμένος, υψώνω σύρματα γύρω μου.
Σύρματα αγκάθινα για να τα κάνω στεφάνια,
Σύρματα για να στολίσω τους τοίχους μου.

10 έκριναν :

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Μια και ανέφερες τη θυσία του Αβραάμ, λες να ξαναγίνει το θεύμα και τη στιγμή που υψώνεται το μαχαίρι για να μας κόψει το λαιμό, κάποιος άγγελος να βάλει στη θέση μας ένα κατσίκι;

ο δείμος του πολίτη είπε...

Έλα ντε όμως που δεν πιστεύω σε θαύματα...

thinks είπε...

Όλοι πια έτσι αισθάνονται. Απομονωμένοι, προδομένοι, χωρίς ελπίδα. Αλλά η ελπίδα είναι το μόνο πράγμα που εξαρτάται από τον ίδιο τον εαυτό μας, κοιτώντας μπροστά αντί για πίσω. Τι είναι δυνατόν να έχουμε αντί για το τι είχαμε.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Την ελπίδα μου τη φυλάκισα με συρματόπλεγμα. Όποιος τολμά ας έρθει να μου την κλέψει...

kariatida62 είπε...

Συν Αθηνά και χείρα κίνει!
Ετσι γίνονται τα θαύματα...μην απογοητεύεσαι!
Το ποίημα πολύ μου άρεσε!

Καλό βράδυ φίλε...

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Ώστε δεν πιστεύεις σε θαύματα, έ;

Δεν ξέρεις τι χάνεις...

Caesar είπε...

Ολοι μας ναυαγοί σε άγνωστες θάλασσες

Ανώνυμος είπε...

Ναυαγοί, ανίκανοι να παλέψουμε με τη φουρτούνα που όλο δυναμώνει και απειλεί να μας στείλει όσο πιο χαμηλά γίνεται, ώστε να είναι σίγουρη ότι δεν θα αναπνεύσουμε ξανά, δεν θα καταφέρουμε να επιπλεύσουμε πάλι, να ξεχάσουμε να κολυμπάμε θέλει..

Υπέροχο το ποίημα, με συγκίνησε ιδιαίτερα!

ο δείμος του πολίτη είπε...

Καριάτιδα, τίποτα δεν έρχεται μόνο του. Σ' ευχαριστώ.

Άσκαρ, διάλεξα το δύσκολο δρόμο...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Καίσαρα, ναυαγοί με κουρέλια σα Μενέλαοι που ελπίζουμε να φτάσουμε στην Ελένη μας κι ας είναι αιθέρας κι εκείνη.

maviakoufetaria, σε μια τρικυμία μας έριξαν και μας άφησαν μόνους να κολυμπήσουμε. Ελπίζουν να χαθούμε στο πάτο, αλλά τελικά δε θα τους κάνουμε τη χάρη...

ShareThis