Ακρίβεια: η άλλη οπτική του νεοφιλελευθερισμού

Εντύπωση προκαλεί υποτίθεται η σταθερή ακρίβεια που παρατηρείται παρά την πτώση των τιμών. Σύμφωνα δε με έρευνα της καταναλωτικής οργάνωσης ΕΛΚΕΚΑ που αφορά όλους τους τύπους των οικογενειακών νοικοκυριών, το 2011 προέκυψε αύξηση των οικογενειακών προϋπολογισμών κατά 3% σε σχέση με το 2010. Κατέγραψε αυξήσεις έως 39,58% σε προϊόντα και υπηρεσίες που συνθέτουν το “καλάθι της νοικοκυράς” (260 προϊόντα ευρείας κατανάλωσης και υπηρεσίες), όπως το πετρέλαιο θέρμανσης (39,58%), το φυσικό αέριο (33,91%), τα οινοπνευματώδη ποτά (33,21%), τα ταξί (24,2%), ο καπνός (19,5%), τα νωπά λαχανικά (16,02%) κ.ά.
Εξάλλου, η Ελλάδα διατήρησε την “πρωτιά” μεταξύ των κρατών της Ε.Ε. σε αυξημένα κόστη το 2010 σε σχέση με το 2009, στα καύσιμα με αύξηση 41,5% (μέσος όρος ΕΕ στα 11,6%), στις σιδηροδρομικές μεταφορές με αύξηση 36,6% (μέσος όρος ΕΕ στα 3,5%), στις οδικές μεταφορές με αύξηση 9,3% (μέσος όρος ΕΕ στα 1%), στις καφετέριες και ξενοδοχεία με αύξηση 3,6% (μέσος όρος ΕΕ στα 1,2%), στον καπνό με αύξηση 19,9% (μέσος όρος ΕΕ στα 5,4%) και στη ζάχαρη, μέλι, ζαχαρώδη με αύξηση 2,4% όταν (μέσος όρος ΕΕ στα -0,3%).
Πράγματι εκ πρώτης όψεως φαντάζει περίεργο κι ανεξήγητο πώς γίνεται ενώ πέφτουν οι μισθοί, οι τιμές των προϊόντων να μένουν σταθερές ή να αυξάνονται. Και φυσικά από τούτο υποτίθεται ότι οι έμποροι χάνουν χρήματα. Υπάρχει όμως και μία άλλη προσέγγιση.
Ο νεοφιλελευθερισμός[1] δεν αποτελεί μόνο απελευθέρωση των αγορών. Στην Ευρώπη η άφιξη του νεοφιλελευθερισμού συνδέεται άμεσα με την αύξηση των φόρων σε βάρος της μεσαίας τάξης και φυσικά τη μείωση φόρων των μεγάλων επιχειρήσεων. Η μετανεωτερική ελεύθερη αγορά αδιαφορεί ή στοχεύει (ευρωπαϊκά μνημόνια) στη μεσοαστική οικονομία. Ενώ οι μισθοί, λοιπόν, μειώνονται, οι τιμές των αγαθών μένουν σταθερές ή αυξάνονται ως πολιτική επιλογή.
Η πολιτική τούτη επιλογή διαφαίνεται τόσο από την αδιαφορία της κυβέρνησης να έρθει σε επαφή -πόσο μάλλον να πιέσει- με τους μεγαλέμπορους ώστε να μειωθούν οι τιμές. Οι συμφωνίες κυρίων που επιχειρήθηκαν ναυάγησαν αμέσως, αφενός μεν επειδή ήταν επικοινωνιακή κίνηση κι αφετέρου επειδή οι επιχειρηματίες δεν ήταν διατεθειμένοι να περικόψουν τα κέρδη τους. Αν το δούμε λίγο βαθύτερα το όλο ζήτημα θα αντιληφθούμε ότι ουσιαστικά εκείνοι που χάνουν άμεσα είναι οι μικροί έμποροι λιανικής που πλέον συμπιέζονται οικονομικά ανάμεσα στην ανεργία και την ασφυξία των ακάλυπτων επιταγών. Οι μεγαλέμποροι έχουν τη δυνατότητα να ανταπεξέλθουν της κρίσης έστω και λαβωμένοι.
Η πολιτική τούτη επιλογή μπορεί να φανεί ακόμα κι από την απουσία ελέγχων ή ακόμα και την διατήρηση ορισμένων εντελώς αναχρονιστικών μηχανισμών διανομής των αγαθών στο όνομα της ποιότητας του αγαθού ή της μείωσης της φοροδιαφυγής. Έτσι, η ύπαρξη και η νόμιμη δράση των μεσαζόντων διατηρείται, ενώ ήταν τόσο εύκολο να χτυπηθεί και να γίνει κι εδώ μία μεταρρύθμιση (η μόνη ίσως προς όφελος του λαού και των καταναλωτών).
Ουσιαστικά η ακρίβεια διατηρείται ως καθαρή πολιτική επιλογή προκειμένου να πιεστούν ακόμη περισσότερα τα νοικοκυριά, ώστε στο νέο εργασιακό περιβάλλον να δεχτούν κάθε λογής μισθοδοσία προκειμένου να πετύχουν τουλάχιστον την επιβίωσή τους.
Δεν ευελπιστώ ότι το "κίνημα της πατάτας" θα μπορέσει από μόνο του να αλλάξει κάτι. Έδειξε όμως σε πρώτη φάση ως ακτιβιστική δράση ότι οι καταναλωτές όταν θέλουν βρίσκουν τρόπους προστασίας κι αμοιβαίας οικονομικής εξυπηρέτησης με παραγωγούς. Βέβαια. Αυτό που γίνεται εδώ και χρόνια στο εξωτερικό, στην Ελλάδα εμφανίζεται ως επανάσταση. Εμείς δεν μπορούμε να το υπερασπιστούμε και να το απλώσουμε όσο γίνεται περισσότερο, χωρίς αυταπάτες, αλλά ως μορφή πίεσης προς τους μεγαλέμπορους.

[1] Στην αμερικάνικη πολιτική ορολογία χρησιμοποιείται ο όρος νεοσυντηρητισμός, μια και η λέξη φιλελευθερισμός -λόγω της ελευθερίας- έχει εντελώς θετική έννοια.

13 έκριναν :

Unknown είπε...

Σφάξε με πασά μου ν' αγιάσω...

ck είπε...

Ακρίβεια = Υψηλή Φορολογία + Προστατευτισμός + Νομοθετικά εμπόδια στον ανταγωνισμό + Μονοπωλικά νομοθετημένα προνόμια σε επιλεγμένες επιχειρήσεις + κλειστά επαγγέλματα + ρυθμίσεις αγορών + κρατικές επιχειρήσεις κοινής οφέλειας υψηλότατου κόστους.

Τα πιο πάνω που ανεβάζουν σημαντικά το τελικό κόστος όλων των προιόντων, άλλοι τα ονομάζουν Σοσιαλισμό και άλλοι τα ονομάζουν Κορπορατισμό (Σοσιαλισμός Μουσολινικής παραλλαγής).

Με τίποτα όμως δεν έχουν σχέση με την Φιλελεύθερη Οικονομία της Αγοράς που προβλέπει σαν τάση τον εκμηδενισμό όλων των παραπάνω και την μεταφορά των αποφάσεων στους καταναλωτές.

Ασκαρδαμυκτί είπε...

Μακάρι το «κίνημα της πατάτες» να επεκταθεί
και στην «παροχή σεξουαλικών υπηρεσιών»!
Κάτω οι μεσάζοντες.
Θέλουμε το προϊόν κατευευθείαν απ’ την
παραγωγή στην κατανάλωση!

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Τα cds έχουν σχέση..

α) φιλελεύθερη οικονομία;
β) με τον νεοφιλευλευθερισμό;
ή με τίποτα από τα παραπάνω δύο ;
Δεδομένου ότι η νέα αυτή αγορά των cds άναπτύχθηκε μετά το 1990 και χωρίς καμία εποπτεία ή έλεγχο και χωρίς διαφάνεια. ενώ το σύνολο των συναλλαγών υπολογίζεται περίπου στα 50 τρις ευρώ ( αν θυμάμαι καλά..)

Που υπάρχει φιλελέυθερη αγορά και που υπάρχει νεοφιλελευθερισμός;
Μάλλον έχουν αυτοκαταργηθεί οι παραπάνω οικονομικοί όροι που ανήκουν στον προηγούμενο αιώνα,

ΣΠΙΘΑΣ είπε...

Η ακρίβεια είναι το μόνο δεδομένο, όπως σωστά αναφέρεις Δείμο,
.. όπως και η συγκέντρωση του πλούτου σε μια ολιγαρχία 137 εταιρειών που κατέχουν το 40% του παγκόσμιου πλούτου.
Αυτά σίγουρα δεν έχουν καμία σχέση με τον οικονομικό φιλελευθερισμό.

Unknown είπε...

Η δύναμη των καταναλωτών...
Η ονείρωξη των «φιλελεύθερων» και το ανέκδοτο του αιώνα...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Darthiir the Abban, γάμησέ τα φίλε...

minority opinion, εντελώς θεωρητικά συμφωνώ. Αλλά πρες μου τώρα ειλικρινά, εμείς στο Ελλάντα έχουμε προστατευτικό κορπορατισμό ή σοσιαλισμό; Φυσικά και έχουμε ένα φιλελεύθερο καθεστώς που μετουσιώθηκε σε φιλελευθερισμό των αγορών. Μόνο που δεν ακούν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές και απλώνονται και σε άλλους ιδιωτικούς τομείς, όπως η αγορά. Μένοντας εντελώς ελεύθερη τούτη και διαλύοντας κάθε ελεγκτικό μηχανισμό δεν δημιουργούμε παρά ένα νεοφιλελεύθερο πλέγμα οικονομίας που ονομάζεται βίαιη εσωτερική υποτίμηση ή ελεγχόμενη/συντεταγμένη χρεοκοπία.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Σπίθα, ευχαριστώ για την παρέμβαση. Στην ουσία πρόκειται για τις πρισματικές έδρες της ελληνικής χρεοκοπίας, ενός ανοιχτού πολέμου του νεοφιλελευθερισμού (εγχώριου, ευρωπαϊκού και παγκοσμιοποιημένου) με όπλα την ακρίβεια, τους φόρους, τη διάλυση των υπηρεσιών ελέγχου κλπ ενάντια στους Έλληνες και Νοτιοευρωπαίους πολίτες και ιδιαίτερα των μεσοαστών.

Άσκαρ, όνειρα κι ελπίδες απατηλές...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Darthiir the Abban, για την κατανάλωση τώρα ετοιμάζω κάτι. Αν και το θέμα το είχα πει στο βιβλίο μου για την Τοπική Αυτοδιοίκηση σε ξεχωριστό κεφάλαιο.

pølsemannen είπε...

Οικονομικός φιλελευθερισμός = Ασυδοσία των ισχυρών.

Έλα αγορινάρα μου, βλέπεις το λιονταράκιον; Τράβα γυμνός να παλέψεις μαζί του για το δικαίωμα στην τροφήν!

ο δείμος του πολίτη είπε...

Και νεοφιλελευθερσμός = οικονομική βία των ισχυρών και πληβειοποίηση των μεσαίων και κατώτερων στρωμάτων, pølsemannen.

teleytaios είπε...

Βέβαια, εδώ τίθεται και το σοβαρότατο θέμα της κοινωνικής συνοχής, η οποία λόγω ακριβώς της ακρίβειας, της ανέχειας και της πείνας που θα επακολουθήσει, θα διαρραγεί με ότι κι αν αυτό συνεπάγεται. Νομίζω ότι οι ασήμαντοι που κρατούν τα ηνία της χώρας στα χέρια τους δεν το έχουν συνειδητοποιήσει αυτό ή απλώς το έχουν συνειδητοποιήσει και περιμένουν απλώς να συμβεί το αναπόφευκτο. Γιατί σίγουρα θα έχουμε σε λίγο καιρό κοινωνικές εξάρσεις και βία. Κι όταν ο άλλος πεινάει, δε λογαριάζει τίποτα... Όποιον πάρει ο χάρος!

Την καλημέρα μου.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Αυτό είναι το θέμα επόμενου άρθρου, Κώστα. Έχεις απόλυτο δίκιο. Ο ίδιος ο νεοφιλελευθερισμός οπλίζει τα χέρια τελικά...

ShareThis