Αναφερόμενος στην
ενιαία κεντροδεξιά, δηλαδή το δεξιό μοντέλο νεοφιλελεύθερης πολιτικής με
βάση τον Κοινωνικό Φιλελευθερισμό (sic), τόνισε ακόμα
μία φορά την ανάγκη να τελειώσει η
ηγεμονία των Αριστερών ιδεών στην Ελλάδα, ώστε να βρει ξανά η χώρα μας και ο
λαός μας τις ιδέες που του ταιριάζουν καλύτερα. Τις ιδέες και τις αξίες που
μπορούν να απελευθερώσουν τις αστείρευτες δυνάμεις που κρύβει ο Έλληνας μέσα
του. Οι Αριστερές ιδέες δοκιμάστηκαν διεθνώς. Παντού κατέρρευσαν! Στην Ελλάδα
επικράτησαν και οδήγησαν στο σημείο μηδέν.
Στην ουσία ο
Σαμαράς επιδιώκει να στρέψει κατά της αριστεράς όχι μόνο τους φιλελεύθερους,
αλλά και προοδευτικούς πολίτες που συνδέονται με κόμμα γύρω από την αριστερά (ή
έτσι το βλέπουν εκείνοι) όπως η ΔΗΜΑΡ ή το ΠΑΣΟΚ.
Πρόκειται για το πολυφορεμένο επιχείρημα -φιλελεύθερων σοσιαλδημοκρατών και δεξιών- πως για τα κακά της μεταπολιτευτικής περιόδου ευθύνεται η ηγεμονία των αριστερών ιδεών. Στην ουσία είναι μια πολιτική απάτη, ένα συνειδητό σοφιστικό ψεύδος με μοναδικό σκοπό να αναπαραγάγει το εγχώριο δικομματικό πολιτικό σύστημα ώστε αυτό να νομιμοποιείται στα μάτια της κοινωνίας τις αντιλαϊκές και αποτυχημένες επιλογές του.
Βέβαια, ο κ.
Σαμαράς δεν τολμά να θέσει το ζήτημα της πνευματικής ένδειας και ανικανότητας
των εγχώριων φιλελεύθερων να δημιουργήσουν ιδεολογικό ρεύμα. Μάλιστα, αντί να
προσπαθήσουν να γεννήσουν μία ιδεολογία ή να κυριαρχήσει η δική τους,
μεταχειρίζονται το μετανεωτερικό μηδενισμό του παρελθόντος ως μόνο μέσο να
χτυπήσουν την αριστερά.
Αν δούμε όμως ποια είναι αυτή η αριστερή κυριαρχία, θα δούμε ότι ο λόγος για τις συνδικαλιστικές κατακτήσεις. Πρόκειται για μία διχαστική ρητορεία που επιτίθεται ευθέως στο συνδικαλιστικό κίνημα, ταυτίζοντας τις διεκδικήσεις των μισθωτών και δημοσίων υπαλλήλων με την αριστερά.
Ουσιαστικά, η
ρητορεία του Σαμαρά έρχεται σε μία άλλη νότα να ενισχύσει διχαστικό στίγμα που
επιχείρησε στην πρώτη εκλογική αναμέτρηση. Με τη στροφή προς το συντηρητισμό
και την επίκληση των νοικοκυραίων και
τις δημιουργικές δυνάμεις, θεωρεί ότι
θα ενισχύσει τα εκλογικά του ποσοστά. Αδιαφορεί για τις συνέπειες που η
μικροπολιτική του μπορεί να έχει στην κοινωνία; Γιατί με την επίθεση αυτή κατά
της αριστεράς προσπαθεί να πολώσει το προεκλογικό κλίμα με συνέπειες που τώρα
δεν είναι εύκολο να εξεταστούν.
Είναι η ίδια λογική
που θέλει να μετατρέψει τις εκλογές σε δημοψήφισμα
(sic). Γιατί όποιος βάζει το λαό μπροστά σε διλήμματα
τότε όχι μόνο δεν προσφέρει τίποτα στον τόπο, αλλά τον γυρίζει πολύ πίσω στο
παρελθόν. Όσο κυριάρχησε ιδεολογικά η αριστερά στην Ελλάδα, τόσο οι εκλογές
είναι δημοψήφισμα. Και δυστυχώς, πολλοί πολίτες και φίλοι δε βλέπουν το χαοτικό
αποτέλεσμα μιας τέτοιας πόλωσης. Ειδικά τη στιγμή που ούτε καν το ΚΚΕ δε θέτει
ζήτημα δημοψηφίσματος…
Και δεν είναι μόνο το διλημματικό πρόβλημα μιας τέτοιας διχαστικής ρητορείας. Το κυριότερο ζήτημα που πρέπει να λάβουμε υπόψη είναι ο επιχειρούμενος αποπροσανατολισμός. Η μετάθεση των ευθυνών στην αριστερά, απαλλάσσει τις εγχώριες φιλελεύθερες δυνάμεις από την ευθύνη για την ασκούμενη οικονομική πολιτική (του απώτερου και πρόσφατου παρελθόντος).
Με αγωνία η
κυρίαρχη -και μόνη επιβιώσασα- ΝΔ προσπαθεί να κρύψει τη βασική της πολιτική
επιδίωξη που δεν της επιτρέπει σύγκρουση με ευρωπαϊκές νεοφιλελεύθερες δυνάμεις
Γιατί στην τελική γνωρίζουμε πολύ καλά ότι δεν έχει σκοπό να μεταστρέψει
την πολιτική μονόπλευρης λιτότητας, την οποία υπηρέτησε και με τη συγκυβέρνηση και
αποτελεί πάγια πολιτική της παράταξης και υπηρετεί την ιδεολογία της.
Ένας άλλος στόχος αυτής της λειτουργίας της σαμαρικής δημαγωγίας είναι η διάλυση απότα κάτω των κοινωνικών κινημάτων. Προσπαθεί να άρει εμπόδια -ιδεολογικού φαινομενικά τύπου- για το σχηματισμό ενός ευρέος μετώπου κόντρα στα οικονομικά συμφέροντα της εγχώριας κι ευρωπαϊκής ελίτ που εκπροσωπεί. Και όποιος θέλει να περιορίσει τη δύναμη της αριστεράς, πρέπει πρωτίστως να διαλύσει το κίνημα στο οποίο αυτή στηρίζεται.
Δεν πρέπει να
λησμονούμε ότι η αριστερά γεννάται και γιγαντώνεται μέσα από το κίνημα. Όσο οι
επιθέσεις στοχεύουν στην αριστερά, απώτερος στόχος είναι η διάλυση του
κοινωνικού μετώπου που υπερασπίζεται τον κοινωνικό χαρακτήρα του κράτους και
την οικονομική επιβίωση των πολιτών.
15 έκριναν :
καλημέρα
δεν είναι τα κόμματα που ορίζουν τα γεγονότα...
είναι αυτά που προσπαθούν εναγωνίως να οδηγήσουν κάπου πιο ήρεμα τα πράματα...
το πόπολο όταν συναθροίζετε άνω των 5 ΑΤΟΜΩΝ.... ΟΔΗΓΕΙΤΕ ΣΤΟ ΜΠΑΧΑΛΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ....
κατά μόνας... αυτοκτονεί..
βρωμάει μπαρούτι
Το πρώτο συνθετικό κέντρο-τέτοιος και κεντρο-τέτοια είναι ύποπτο και κακό, σε πολλές περιπτώσεις χρήσης του. Θυμάμαι πως ήταν η πρώτη πολιτική λέξη που χρησιμοποίησε ο Κ. Σημίτης τη στιγμή της εκλογής του ως αρχηγού του κόμματος που θα δεξιοποιούσε! Ο Β.Α. Ραφαηλίδης θεωρεί το πολιτικό επίθετο "κέντρο" ό,τι χειρότερο και κάπου το ανάγει σε κοινωνικό ισοδύναμο του "συντηρητικός". Γιατί; Γιατί, γεννιόμαστε όλοι κεντρώοι, σε μιαν αγκαλιά, και ζούμε σε αναζήτηση προστασίας από τα σώματα και τα πτώματα των άλλων.Μπροστά πολύ μην προχωρείς, πίσω μην απομένεις...
Και όλη αυτή η ρητορεία και η περίεργη καταγγελία της αριστεράς, αυτό δείχνει, akrat, το φόβο τους...
Δεν έχεις άδικο, Δημόσιε Χώρε. Η λειτουργία του όρου κέντρο λειτουργεί συναισθηματικά ως ο χώρος του μέτρου (με την αρχαιοελληνική έννοια) και ό,τι πιο πέρα κρίνεται ως κακό κι επικίνδυνο. Μην ξεχνάς ότι η θεωρία των άκρων ουσιαστικά είναι φιλελεύθερης έμπνευσης
Είναι η ίδια λογική που θέλει να μετατρέψει τις εκλογές σε δημοψήφισμα (sic).
Εκ των πραγμάτων τις έχει μετατρέψει ο ΣΥΡΙΖΑ!
Όταν έχεις τον Παναγιώτη Λαφαζάνη που δηλώνει ότι «αυτό που εμείς θα κάνουμε κατ' αρχάς ως κυβέρνηση είναι να ακυρώσουμε τα μνημόνια... Θα ακυρώσουμε τα μνημόνια με νομοθετική παρέμβαση στη Βουλή, είναι άμεσο μέτρο» και τον Παπαδημούλη να λέει τα ίδια: «Αν είμαστε πρώτοι, μπορούμε να διαμορφώσουμε μαζί με άλλους μια πλειοψηφία 151... Ετσι θα περάσει μια πράξη ακύρωσης του μνημονίου που δεν θα είναι πράξη εντυπώσεων» και όλη την Ευρώπη να σου λέει σε όλους τους τόνους πως αν το κάνουμε αυτό βγαίνουμε μόνοι μας από την ευρωζώνη και το ευρώ τότε δεν είναι αυτές οι εκλογές δημοψήφισμα;
Αλλά το ίδιο δεν λέει και ο Αλαβάνος που το μόνο που δεν μπορείς να κατηγορήσεις είναι για νεοφιλελευθερισμό πως:
.. ο δρόμος έξω από το μνημόνιο είναι και δρόμος έξω από το ευρώ...
Δεόμο μου δεν μπορείς να έχεις και τον γάιδαρο χορτάτο και την πίτα ολόκληρη!
Αθεόφοβε, η ριζική μας διαφωνία ή διαφορετική προσέγγιση είναι στο βάρος του ίδιου του αποτελέσματος. Η πιθανή νίκη Σαμαρά δεν θα είναι μόνο φιλοευρωπαϊκή, αλλά πρωτίστως υπέρ της μονομερούς λιτότητας. Αντιθέτως, η υποθετική νίκη του Τσίπρα, θα είναι επιθετική κατά της μονόπλευρης πολιτικής οριζόντιων περικοπών.
Αν το ίδιο το αποτέλεσμα προκάλεσε κάποιους τριγμούς στα πολιτικά επιτελεία κι άρχισαν να μιλούν όλοι για ανάπτυξη και κάποιοι άλλοι και για χαλάρωση των όρων του μνημονίου, τότε πολλά επιτυγχάνονται.
Από εκεί και πέρα όμως, αυτό δε σχετίζεται με το διχαστικό ρήγμα που προσπαθεί να φέρει ο Σαμαράς εναντίον της αριστερών και του συνδικαλισμού ούτε καν μπορεί να μιλά για ηγεμονία αριστερών ιδεών, λες και οι αριστεροί ελέγχουν τα μίντια, την παραγωγή βιβλίων ή κυβερνούσαν.
Η αρνητική διαφήμιση έχει κατακλύσει τα πάντα. Δεν θα κατέκλυζε και τον πολιτικό λόγο;
Άλλωστε προϊόντα πουλάνε οι άνθρωποι: τον εαυτό τους για διαχειριστή. Βέβαια υπάρχουν ακόμα κάμποσοι που νομίζουν ότι έχουμε να κάνουμε με πολιτικούς, αλλά θα μάθουν κι αυτοί σιγά σιγά...
Πολύ σωστή αυτή η παρατήρηση, Darthiir the Abban. Εξάλλου, με τη γκεμπελίστικη λογική πες πες θα το πιστέψουν. Αλλά το θέμα είναι ότι το αναμασούν όλο και περισσότεροι πολίτες, κινούμενοι γενικώς στο φιλελεύθερο χώρο ή άλλοτε αρνούνται τις κατακτήσεις του κινήματος, λες και όλα είναι δώρο του φιλελευθερισμού.
Καλά ρε παιδιά, κάθεστε και δίνετε σημασία τι λέει ο Σαμαράς;
Δεν έχετε τίποτε πιο αξιόλογο να ασχοληθείτε;
Του δίνετε και αξία που δεν την έχει ο ξεκούρδιστος στο μυαλό και στο σώμα...
Ναι, ρε Άσκαρ, αλλά επί της ουσίας συμφωνείς μαζί του... Εξάλλου, μεθαύριο κυβέρνηση ενδέχεται να είναι.
Εγω ακομα αναγουλιάζω με την "αντι μνημονιακη - αντιευρωπαϊκη ρητορικη" που αυτος πρώτα καθιέρωσε και τώρα καταγγέλει, ενώ οι καταγγελόμενοι (συριζα κετς) εχουν τουλάχιστον τις ευρωπαϊκες πλάτες των συν-ευρωκομμάτων τους
Σε αυτό έχεις δίκιο, Zaphod.
Δήμο, ο Σαμαράς καλά κάνει και ακολουθεί αυτή τη ρητορική. Το περίεργο θα ήταν αν δεν το έκανε! Το ζητούμενο εδώ είναι το τι κάνουν οι άλλοι, ο καθένας για τον εαυτό του. Ο ΣΥΡΙΖΑ εν προκειμένω, αυτό που κάνει πολύ καλά είναι να μπερδεύει τον κόσμο λέγοντας ο καθένας ότι του έρθει στο μυαλό! Και μη μου πεις ότι κάνω λάθος γιατί έγινα μάρτυρας αντικρουόμενων απόψεων από στελέχη του.
Έχω και μια διαφωνία. Γράφεις στο τέλος ότι η αριστερά γεννάται και γιγαντώνεται μέσα από το κίνημα. Αυτό θεωρώ ότι γινόταν κάποτε και πως μια τέτοια θεώρηση των πραγμάτων για το σήμερα είναι αναχρονιστική. Η αριστερά πρέπει να εκσυγχρονιστεί, να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις του σήμερα και να αποβάλλει από πάνω της αυτό το μανδύα του παρελθόντος που πια έχει ξεθωριάσει. Αλλιώς το παιχνίδι το έχει χαμένο. Η αριστερά τύπου ΚΚΕ που υπάρχει μόνο για να υπάρχει και δεν κάνει τίποτα ουσιαστικό παρά έχει κυριολεκτικά καταντήσει ένα καρκίνωμα για την κοινωνία πρέπει να εκλείψει. Θεωρώ πως η αριστερά οφείλει να χαράξει νέες πολιτικές και νέους δρόμους που θα την οδηγήσουν στο μέλλον, αλλιώς θα παραμείνει εσαεί γαντζωμένη σε ένα, όχι και τόσο κολακευτικό για εκείνη, παρελθόν.
Την καλημέρα μου.
Κώστα, παραβλέπεις το γεγονός ότι η επίθεση που κάνει στην αριστερά γίνεται στο πνεύμα κι όχι σε κόμματα. Γίνεται σε επίπεδο ιδεολογικό κι όχι σε πολιτικό/θέσεων. Και μάλιστα χωρίς να επιτρέπει σε κάποιον να σκεφτεί την εγχώρια φιλελεύθερη ιδεολογική λιμοκτονία -το ένδεια είναι περιορισμένης ισχύος λέξη. Τη δε επιχειρηματολογία του Σαμαρά την έχουν μεταχειριστεί άλλες ομάδες, μικρής εμβέλειας και κυρίως διαδικτυακού χώρου, προερχόμενες όχι από το δεξιό χώρο.
Επίσης, λογικό μεν, απαράδεκτο δε, είναι το γεγονός ότι γυρνά τη χώρα και τον πολιτικό διάλογο χρόνια πίσω, τότε που απειλούσαν τις γιαγιάδες ότι οι κομμουνιστές θα τις πάρουν την κατσίκα (βλ. τον τάχα τρόμο για να μη γίνουμε Βόρεια Κορέα κλπ) και σε εποχές διχαστικές. Από το όχι άλλη δεξιά (που είχε νόημα πολιτικό για τους ανθρώπους της εποχής) φτάσαμε στο όχι άλλη αριστερά (που δεν έχει κανένα νόημα κι απόδειξη).
Στο άλλο σχόλιο, εν μέρει θα συμφωνήσω. Το ΚΚΕ έχει περιοριστεί σε ένα συγκεκριμένο χώρο κι έχει επιλέξει να ασχολείται μόνο με το αντικείμενο που το ενδιαφέρει, το προλεταριάτο. Έτσι, έχει βγει από καιρό από το κοινωνικό κίνημα και μιλά για για ορισμένα σοβαρά μεν αλλά περιορισμένα εργασιακά θέματα παραβλέποντας το μεσοαστικό κορμό της χώρας και την αγροτική οικονομία (αν και παλαιότερα ενδιαφέρονταν για την αγροτιά).
Ωστόσο, η αριστερά δεν περικλείεται στο ΚΚΕ (άσε που το ΚΚΕ δεν είναι αριστερά, αλλά κομμουνιστές). Ο ΣΥΡΙΖΑ έχεις βαθιές ρίζες μέσα στα κοινωνικά κινήματα και το ίδιο και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με τους μαοϊστές του Μ-Λ χώρου. Όσο η αριστερά μένει δεμένη με τα κοινωνικά κινήματα και όσο αφουγκράζεται τις αγωνίες των πολιτών και έχει ως στόχο την ανάδειξη τοπικών ή γενικότερων προβλημάτων, τόσο και αυτόματα (σχεδόν ανεπαίσθητα) θα εκσυγχρονίζεται, γιατί η ίδια η κοινωνία εκσυγχρονίζεται. Απλά μην κάνεις το λάθος των δημοσιογράφων να εκλαμβάνεις ως εκσυγχρονισμό τα ρητορικά σχήματα. Η ΔΗΜΑΡ με σύγχρονο λόγο απέχει πολύ από μία εκσυγχρονισμένη αριστερά ή το αναφωτισμένο ΠΑΣΟΚ.
Δήμο, δε διαφωνούμε στο πρώτο κομμάτι της απάντησής σου. Σίγουρα ο Σαμαράς επιτίθεται στο πνεύμα και την ιδεολογία. Κι αυτό το κάνει εξ' ανάγκης, κατά κάποιο τρόπο, καθόσον με αυτό το επιχείρημα προσπαθεί να συσπειρώσει τους οπαδούς του. Τι πιο αποτελεσματικό από το να χρησιμοποιεί γενικόλογες σοφιστείες (πχ. ο κίνδυνος αρπαγής της κατσίκας!) για να αποτρέψει τη μετακίνηση των ψηφοφόρων προς τα αριστερά. Αυτό δεν είναι κατ' ανάγκη κάτι απευκταίο, ειδικά στην Ελλάδα ως τακτική έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον! Δες ας πούμε την αφίσα του ΚΚΕ που λέει: "Μην έχεις εμπιστοσύνη στο ΣΥΡΙΖΑ". Το ίδιο πράγμα δεν είναι; Απλώς εδώ η ρητορική έρχεται από τα αριστερά!
Στο άλλο κομμάτι, απλώς θέλω να τονίσω πως κάποια στιγμή η αριστερά πρέπει να αλλάξει. Από τα πιο απλά μέχρι τα πιο σύνθετα συστατικά της. Να σου πω ένα απλό παράδειγμα: Το λεξικό της αριστεράς είναι πια ξεπερασμένο. Κάποιοι όροι που χρησιμοποιούνται διαρκώς και κατ' επανάληψη, εκτός του ότι έχουν καταντήσει κουραστικοί είναι πια κακόηχοι για τα αυτιά του κόσμου και δυστυχώς είναι συνδεδεμένοι στο υποσυνείδητό του με παλιές εποχές και με καθεστώτα που τελικώς αποδείχτηκαν οτιδήποτε άλλο εκτός από αριστερά. Δε ζούμε ούτε στο 1917, ούτε στο 1960, ούτε καν στο 1980. Πρέπει επιτέλους να αφήσει η αριστερά πίσω το παρελθόν και να κοιτάξει στο μέλλον. Αλλιώς κινδυνεύει να παγιδευτεί εκεί και να μην έχει μέλλον!
Κώστα, δε διαφωνώ καθόλου. Αν δεις και τη δική μου απάντηση παραπάνω, αντιλαμβάνομαι ότι ένα βασικό ζήτημα είναι το λεκτικό, η ρητορική. Ωστόσο, αυτό ισχύει πρωτίστως για το ΚΚΕ και άλλα κομμουνιστικά σχήματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιεί πιο οικεία γλώσσα και πιο δόκιμη (μάλιστα κατηγορείται από τους άλλους για σοφιστικέ λεξιλόγιο, διάβασε πχ μία "Αυγή", προτείνω την Κυριακάτικη, να δεις ότι δεν ισχύει).
Το θέμα την γλώσσας για μένα είναι όντως το τελευταίο. Θα προτιμούσα τη γλώσσα του ΚΚΕ, την απαρχαιωμένη, αν μπορούσε να δει τις ανάγκες όλης της κοινωνίας και να μη μένει μόνο διαφημιστικά σε εργατικές κινητοποιήσεις και ανα απλώσει τη δράση του και να στηρίξει κι άλλα κοινωνικά κινήματα. Αλλά για το ΚΚΕ ακόμα ο εργάτης δεν έχει να χάσει παρά μόνο τις αλυσίδες του, αλλά για όλους τους άλλους ο εργάτης έχει να χάσει πολύ περισσότερα από σίδηρο χειραγώγησης. Έχει να χάσει την αξιοπρέπειά του, την ικανότητά του να ζει (με την επιλογή αυτοκτονίας, εγκληματικότητας κλπ), να συντηρεί την οικογένειά του και αισθάνεται Άνθρωπος. Κι εδώ έχουμε να κάνουμε όσον αφορά το ΚΚΕ με καθαρή αποστασιοποίηση από την κοινωνία και ιδεοληψία.
Δημοσίευση σχολίου