επετειακά

Αφού προχτές γιόρτασα -ατομικά λόγω των εκλογών τα γενέθλιά μου- ο μήνας τούτος συνέπεσε και με τα γενέθλια του ιστολογίου τούτου[1]. Την πρώτη φορά που άκουσα για τα blogs ήταν από το Μιχαλάκη. Ήμασταν λίγο πριν τις δημοτικές εκλογές του 2006 όταν μου το είπε κι έτσι στις 14 Σεπτέμβρη δημοσιεύτηκε το πρώτο post που έτυχε να είναι κι εκλογικό. Ήδη από καιρό ήμουν σε αναζήτηση ενός τρόπου δημοσιοποίησης ιδεών, σκέψεων και κρίσεων. Τα fora δε με κάλυπταν -όπως αργότερα φάνηκε από τα σεντόνια μου- και η ιστοσελίδα μού έβγαινε πολύ δύσχρηστη μπροστά στην ταχύτητα ανανέωσης που εγώ απαιτούσα. Τα ιστολόγια ήταν τελικά η τέλεια λύση -πέρα από το οικονομικό που λόγω εκλογών είχα στριμωχτεί πολύ.

Δε δυσκολεύτηκα να αντιληφθώ τη λογική του ιστοχωριού και κυρίως μετά τις εκλογές είχα άπλετο χρόνο να γνωρίσω ενδιαφέρουσες απόψεις και να γίνω ακόμα φανατικότερος οπαδός του διαδικτύου -παρά τα 12 έτη μου σε αυτό. Συνδέθηκα με πολλούς καλούς φίλους, έμαθα και αντιλήφθηκα τη δύναμη της επιχειρηματολογίας και την αξία των σχολίων που συχνά ξεπερνούν σε δύναμη και ποιότητα το ίδιο το post. Προσπάθησα και ενίοτε το κατάφερνα να γίνω πιο μεστός στον πληθωρικό λόγο μου -όσοι με ξέρουν, κατανοούν τι λέω- με κόστος συχνά δύσληπτα και πυκνογραμμένα κείμενά.

Μου δόθηκε όμως και η μεγάλη ευκαιρία να γράφω απόψεις και να τις εκθέσω στην κρίση σας. Με μεγάλη μου χαρά είδα ότι υπήρχαν κι άλλοι άνθρωποι που είχαν τις ίδιες ανησυχίες με εμένα. Άτομα μεγαλύτερα και μικρότερα σε ηλικία από εμένα με αξιόλογες απόψεις, με αυστηρό κριτήριο και μόρφωση -με την ευρεία έννοια- που συχνότατα ξεπερνά το μέσο όρο και αγγίζει τα υψηλότατα επίπεδα. Σε όλα μου τα κείμενα, κύρια προσπάθειά μου ήταν να μένω στεγνά και ορθολογιστικά σε ένα επιστημονικό επίπεδο -πολύ πιο σοβαρό βέβαια από ότι το καθημερινό μου φέρσιμο- και να λέω την αλήθεια.

Έχω την τιμή περιαυτολογώντας να υπογραμμίσω ότι σε κανένα κείμενο δεν αντέγραψα απόψεις άλλου -είτε από βιβλιογραφία είτε από ιστολόγιο ή έντυπο μέσο- χωρίς να δείξω την πηγή μου και έτσι να μπορεί ο καθένας να επιβεβαιώσει το προσωπικό στοιχείο γραφής. Τα άρθρα μου ήθελα να στέκονται πρωτότυπα, χωρίς να αναμασώ ειδήσεις πολυφορεμένες ή ζητήματα που απασχολούσαν το ιστοχωριό -για τα οποία είχα πάντα την ευκαιρία να πάρω μέρος σε διαλόγους άλλων ιστολόγων σχολιάζοντας δικές τους θέσεις.

Στην ετήσια διαδρομή μου έγραψα 136 άρθρα (ορισμένα σεντόνια και άλλα όχι). Ωστόσο, περισσότερο χαίρομαι τις 6 μελέτες και δοκίμιά[2] μου, που ξεκίνησαν όλα αποκλειστικά από αφορμές που μου δόθηκαν μέσα από το ιστοχωριό ή προσκλήθηκα από φίλους ιστολόγους να γράψω κάτι τέτοιο. Δημοσιεύτηκαν όμως και κείμενα παλαιότερα του ιστολογίου τούτου[3]. Φυσικά δεν μπορώ να ξεχάσω ούτε τα 13 λογοτεχνήματά μου -έργα μιας δειλής πένας που προσπαθούν να σπάσουν το φράγμα που ο ορθολογιστής υψώνει εμπρός τους, σκέψεις μιας ανάξιας πένας να ορθώσει το ανάστημά της μπροστά στα τόσα κοινωνικά προβλήματα (όπως εκτέθηκαν στις κοινωνικές ή τις πολιτικές μου σκέψεις).

Πάνω από όλα όμως θέλω να ευχαριστήσω όλους εσάς που μου δώσατε το κουράγιο και την επιθυμία να γράφω. Εσάς, Zaphod και Vrennus, που με τη μαρξιστική σας κατάρτιση μού δείξατε ότι τα σχόλια μπορούν να αξίζουν περισσότερα από το ίδιο το κείμενο. Δεν μπορώ όμως να ξεχάσω το καπιταλιστικό κομμούνι, που καθημερινά παιδεύεται να αντεπεξέλθει σε μία σκληρή και αδιάφορη για την πρόληψη προς τα ναρκωτικά πολιτική αλλά πάντα με συντρόφευε με τα σχόλιά του ή τον _ST_ και τον Ίον. Θέλω να μνημονεύσω το νέο μου φίλο το Σπύρο και τον Πάνο μαζί με τον παλαιό γνώριμο Τάσο ή το λάγνο Ασκαρδαμυκτί.

Ιστολόγοι που με βοήθησαν και με συγκλόνισαν με κείμενα ή σχόλιά τους ήταν ο μελωμένος με τις νεράιδές του, ο φωτογραφικός καιρός, ο δωρικής λιτότητας και τόσο καυστικό αστεροειδής, ο ροκάς Shades. Από μία τέτοια λίστα δε μπορούν να μείνουν έξω βεβαίως ο παιχνιδιάρης αθεόφοβος ο αυστηρός στις κριτικές του Ροΐδης, ο Σπύρος ο Σεραφείμ, ούτε ο Ανέστης με το Λάμπρο ή τον τσομπάνη, τον αθεόφοβο και ταξιδιάρη Επίκουρο και τον ρομαντικό και σατιρικό αείποτε. Πώς μπορώ όμως να ξεχάσω τον πρεζάκια, το γιατρό, το Ζούρη, τον ναυαγό που μας εγκατέλειψε για τροπικά νησιά στην Πελοπόννησο και ξαφνικά έγινε αρχισυντάκτης, το Μαύρο Γάτο που συνέχεια μας προκαλεί ή το Στέφωση με τις κοινωνικές και πολιτικές σκέψεις; Πώς να μη καταγράψω τον Άγγελο Σπύρου ή το Θέμη και το τσαλίμι -παρά τις τόσες διαφωνίες μας; Ξεχωριστή μνεία οφείλω και στον sfrang για τη σοβαρότητά του σε θέματα επιστημονικά ή στο νευρώνα που μας ενημερώνει συνέχεια για τις ιατρικές εξελίξεις στη νευρολογία και στον άνεμο -που είχε μια ιδιαίτερα δύσκολη χρονιά φέτος.

Βεβαίως δε μου επιτρέπεται να αφήσω έξω από την κατάσταση των ατόμων που θα ήθελα να συναντήσω τις κυρίες που τόσο ρομαντικά και κολακευτικά μου έδιναν θάρρος να συνεχίσω και να βελτιώνομαι μέσα από τις κριτικές τους: την αύρα, την ανάσα, την ανώνυμη προπέτης, τη Leigh-Cheri και την πατσιούρη, το θαλασσάκι και τη Νημερτή που ως γυναικάρα του 1,80 -γαμώ το 1,67 μου- μας δίδαξε τα πάντα γύρω από το σεξ και την επιληψία. Σας ευχαριστώ πολύ Αναστασία, Βασιλική, Aργυρένια, κι εσένα βιομηχανοποιημένη μου μαργαρίτα. Κι εσάς Ελληνίδα, Αλκιμήδη, Ροδιά, aqua, Μαρίνα, περαστικιά, παράξενο.

Τονίζω την αδυναμία μου για τη λεσβία Queerdom που διατρανώνει με σοβαρότητα και αξιοπρέπεια χωρίς κατήφεια το αυτονόητο δικαίωμα των ομοφυλόφιλων να ζουν ισότιμα με εμάς και μας καλεί να αλλάξουμε την Ελλάδα, όπως και του N.Αgo, το Βορειοηπειρώτη φίλο που θέλει με δίγλωσσα κείμενα να δείξει το επίσης αυτονόητο δικαίωμα των μεταναστών να ενεργούν και να ζουν δίπλα μας με αξιοπρέπεια.

Τελευταίους άφησα τον καλό μου φίλο Μιχαλάκη που μου έδειξε αυτόν τον πέρα χρόνου και χώρου τόπου δράσης και τη magica που με τις συμβουλές της κατάφερα να στήσω μια πιο ανθρώπινη σελίδα. Κι εσένα, καπετάνιε, που με το μηνιαίο καβγά μας μου έδειχνες πώς να στέκομαι στο ύψος μου και που με την αυστηρή σου κριτική στέκεσαι σαν γνήσιος αριστερός στη λαίλαπα του κοινωνικού κανιβαλισμού.

Άφησα πολλούς, το ξέρω. Αλλά μέσα σε ένα χρόνο γνώρισα τόσους, με άγγιξαν τόσοι πολλοί με κείμενά τους που αδυνατώ να τους καταγράψω όλους για να αποφύγω ένα ακόμα σεντόνι. Σας ευχαριστώ όλους. Η νέα χρονιά θα είναι σκληρότερη και πιο δυναμική. Το οφείλουμε στον εαυτό μας να σηκωθούμε επιτέλους από τον καναπέ και να βγάλουμε τους bloggers έξω από το χωριό με οράματα, ιδέες και προτάσεις. Δε μου αρέσουν οι θολές κινητοποιήσεις. Χρειαζόμαστε συγκροτημένες θέσεις. Είμαστε μέρος αυτής της κοινωνίας και πρέπει κάποτε να βγούμε έξω διατρανώνοντας τη δύναμή μας να εκφράζουμε απόψεις εμπεριστατωμένες.

---

[1] Επειδή ξέχασα να κάνω μία σύνδεση με ένα παλιό βιογραφικό μου, όποιος θέλει μπορεί να το επισκεφτεί από εδώ.

[2] Μία μελέτη για την ενδοοικογενειακή βία και μία περί διαζυγίων, ένα δοκίμιο για τη θρησκεία και ένα άλλο για τις ανθρωποθυσίες των ουσιοεξαρτημένων, την πολιτική μου δημαγωγία της δημοκρατίας και τη βαρύτερη Φιλοσοφία της Ιστορίας.

[3] Η Σταυρούπολη με αριθμούς και το μορφωτικό επίπεδο στη Σταυρούπολη, μία μελέτη στην Αποκάλυψη του Ιωάννη, ο Αίας (ένα δοκίμιο στη ρουτίνα), μία ανάλυση πάνω στην Ελένη του Ευριπίδη, και μία κελέτη για την Αρθουριανή Αυλή.