αλλάζουμε το μέλλον που άλλοι σχεδίασαν για εμάς

Οι ελληνικές εκλογές αποτελούν ένα πολιτικό γεγονός που επηρεάζει όλη την Ένωση. Τα αποτελέσματα της 6^ης Μάη σε μία χώρα που αποτέλεσε τον κεντρικό πυρήνα προεκλογικών δεσμεύσεων σε πολλές χώρες και παρουσιάστηκε από μέρος του τύπου ως το κακό παιδί, διαμορφώνει ένα άλλο κλίμα στη γηραιά ήπειρο με σημαντικές επιδράσεις σε όλο τον πλανήτη και τις αγορές.

Εκείνοι προ λίγων ημερών διατείνονταν ότι η πολιτική λιτότητας δεν αλλάζει και συνιστά μονόδρομο, σήμερα εμφανίζονται τιμητές και πολέμιοι του μνημονίου. Πληθαίνουν οι φωνές στην Ευρώπη που μιλούν για ανάπτυξη, αλλά κι η αγωνία εκείνων που επένδυσαν στις διαλυτικές πολιτικές λιτότητας, βλέποντας μέρος του λαού να αντιδρά δυναμικά. Στην ουσία οι εκλογές της 6^ης Μάη ήρθαν να απαντήσουν στην παραληρηματική σκιά του νεοφιλελευθερισμού, στον εκφυλισμό της νεοφιλελεύθερης Ευρώπης.

Η αριστερή προοπτική των προηγούμενων εκλογών δεν αποτελεί μια απλή πρόσθεση κινημάτων, αλλά προτείνει μια στρατηγική χειραφέτησης. Ξεκάθαρα πολιτική, γνωρίζει ότι η κατάκτηση του κράτους αποτελεί στοιχείο αποφασιστικής σημασίας για την εκκίνηση μιας διαδικασίας μετασχηματισμού της κοινωνίας. Γνωρίζει όμως και ότι αυτή η κατάκτηση θα είναι ανίσχυρη αν δεν συνοδεύεται από λαϊκές κινητοποιήσεις μεγάλης κλίμακας.

Όσο όμως και το αποτέλεσμα της 6^ης Μαΐου να ταρακούνησε τα ήρεμα ευρωπαϊκά ύδατα, σίγουρα το καράβι της λιτότητας δε βουλιάζει έτσι απλά. Ωστόσο, οι τόσο συχνές δηλώσεις των Ευρωπαίων πολιτικών και οι τακτικότατες παρεμβάσεις τους (που εκμεταλλεύονται για εσωτερική προεκλογική κατανάλωση τα δικά μας μέσα χειραγώγησης) δείχνουν ακριβώς τον πανικό τους. Γιατί ίσως μία Ελλάδα αντέχεται ως γεγονός να βγει από τη μονόπλευρη πολιτική της λιτότητας ή να κάνει έλεγχο του δημόσιου χρέους της. Αντέχεται όμως το παράδειγμα που θα δημιουργήσει και το προηγούμενο; Η Ευρώπη τρέμει, οι αγορές ακόμη μία φορά δείχνουν ότι δε νοιάζονται για τους λαούς, γιατί ακριβώς δε γνωρίζουν δημοκρατικές διαδικασίες και λαϊκές αντιστάσεις.

Η Ευρώπη συγκλονίστηκε με το χαστούκι που έδωσαν οι ¨Έλληνες πολίτες στους εκπροσώπους των πολυεθνικών και της λιτότητας. Βγήκε ένα μήνυμα ενάντια στο μέλλον που επιχείρησαν να φτιάξουν, ένα μέλλον κοινό για τους Ευρωπαίους πολίτες, σκιερό κάτω από το φάντασμα της εξαθλίωσης και της υποταγής της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της ποιότητας ζωής στους αριθμούς και τα οικονομικά υπερκέρδη.

Στην Ελλάδα όμως οι πολιτικοί σχηματισμοί επιλέγουν την πολωτική πολεμική κατά της Αριστεράς. Τι κι αν σημειώνεται από αριστερούς ομιλητές και σχολιαστές ότι δε θα βγούμε από το ευρώ, γιατί στο κάτω κοστίζουμε λιγότερο μέσα.

Το αποτέλεσμα των εκλογών δεν ήταν τυχαίο γέννημα, ούτε απλά θέμα αγανάκτησης όπως τόσο εύκολα προπαγανδίζεται. Η αμφισβήτηση ανδρώθηκε μέσα στα κοινωνικά κινήματα, δυνάμωσε, μεταφέρθηκε για πρώτη φορά από τη σφαίρα της κοινωνικής επιρροής των κομμάτων της αριστεράς, σε εκλογική επιρροή. Η αυτοπεποίθηση ρίζωσε μέσα από τα κινήματα και τους αγώνες, μέσα από απεργίες, δράσεις κατά της λιτότητας. Η οργή έγινε κίνημα και το κίνημα έγινε ψήφος με κεντρικό το αλλάζουμε τη μοίρα μας, αλλάζουμε το μέλλον που άλλοι σχεδίασαν για εμάς.

Το πολιτικό ζήτημα της 6^ης Μάη ήταν η αποδοκιμασία της διάλυσης του κράτους (βλ. μεταρρυθμίσεις) και της λιτότητας. Το πολιτικό ζήτημα της 17ης Ιούνη είναι η προστασία της υγείας μας, της αξιοπρέπειάς μας, της τροφής μας και την επιβίωσής μας. Το νέο διακύβευμα ξεπερνά όμως τα στενά ελληνικά όρια και απέκτησε πια ευρωπαϊκή προοπτική. Δεν αποφασίζουμε μόνο για εμάς, αλλά φωνάζουμε εκ μέρους όσων δεινοπαθούν από νεοφιλελευθερισμό, προβάλλουμε αντίσταση-με τρόπο ειρηνικό κι ανώδυνο- απέναντι στις επιθέσεις όσων επιμένουν να θησαυρίζουν σε βάρος δικό μας και των άλλων Ευρωπαίων πολιτών.

Το διακύβευμα της 17^ης Ιούνη είναι δείξουμε ότι δε φοβόμαστε της τρομοκρατία που μας επιβάλλουν τα μίντια και οι πολιτικοί εκπρόσωποι της λιτότητας και της κρατικής αποδιοργάνωσης, εκείνοι που έφτιαξαν και υπερασπίζονται ακόμα το γραφειοκρατικό τέρας και όψιμα το διαλύουν εκ θεμελίων.