Πρόσφατα είχαμε μία διαφωνία με ιστολόγους γείτονες & φίλους για την αντιμετώπιση ορισμένων τραγουδιών ως σκυλάδικων. Όποιος με ξέρει καιρό (και ακόμα καλύτερα προσωπικά) γνωρίζει όχι μόνο την απέχθειά μου για την υποκουλτούρα αλλά και την επιθετική μου στάση.
Ωστόσο, θα σημειώσω ότι με τον όρο σκυλάδικο δεν αναφέρομαι συγκεκριμένα στο λαϊκό τραγούδι. Λαϊκό είναι ό,τι προάγει τις καθημερινές ανάγκες του ίδιου του λαού, ότι προβάλλει ή αναζητά λύσεις στα καθημερινά μας προβλήματα (ναρκωτικά, ανεργία, ανέχεια, μετανάστευση, έρωτας κλπ). Ωστόσο, φτάσαμε σε ένα σημείο παρερμηνείας των όρων που ακόμα και ο Θουκυδίδης θα ζήλευε.
Και μπορεί το λαϊκό τραγούδι να προβάλλει τη λαϊκή καταγωγή του μουσικού είδους, αλλά τόσο η επανάληψη του μοτίβου όσο και η μονοτονία της θεματολογίας, με εμποδίζουν να το χαρακτηρίσω λαϊκό. Λαϊκίστικο ναι, εφόσον προβάλλεται ως γνήσια λαϊκή έκφραση. Αν όντως ήταν λαϊκό θα βλέπαμε να επιβιώνει για δεκαετίες μετά την πρώτη του κυκλοφορία.
Προσωπικά, βέβαια, δεν τα πάω και τόσο καλά με τη λαϊκή και τη δημοτική μουσική. Μπορεί να τις έχω σε υψηλή θέση -σχετικά με την περιρρέουσα υποκουλτούρα-, αλλά δεν είναι το καλύτερό μου. Και μιλώντας για το αν αρέσει μια μουσική ή όχι, ας θυμίσω ξανά ότι ακούω ένα είδος σημαίνει επιλέγω συνειδητά να βάλω σε ένα CD player.
Καθημερινά βιώνουμε το βόθρο της μετανεωτερικής τέχνης και την ερημιά της υποκουλτούρας, που μένοντας μακριά από τις λαϊκές ανάγκες προβάλλονται από κάθε μέσο επικοινωνίας. Η πολιτιστική κληρονομιά αποτελεί δημόσιο αγαθό, η διάχυση και η απόλαυσή του θεμελιώδες δικαίωμα. Είναι όμως σαφές ότι οι έννοιες τέχνη και πολιτισμός έχουν διευρύνει τόσο τη διάσταση όσο και το περιεχόμενό τους. Δεν ταυτίζονται μόνο με την πολιτιστική κληρονομιά και τις υψηλές καλλιτεχνικές δημιουργίες.
Η αλήθεια είναι ότι ήθελα να γράψω για την Τέχνη γενικότερα κάτι, αλλά λίγο με αποπροσανατόλισε ο Δημήτρης. Οπότε για να μη σας αφήσω με απορίες (ναι τώρα σκοτωθήκατε) κι επειδή αυτό είναι μαξιλαροθήκη και όχι τα γνωστά μου σεντόνια, παραπέμπω στα παλαιότερα άρθρα μου:
- ο λαϊκισμός του μετανεωτερικού πολιτισμού,
- περί ψυχαγωγίας και διασκέδασης
- μια σκέψη για τον πολιτισμό
- και στα πρωτόλεια κεφάλαια από τη μελέτη "Τοπική Αυτοδιοίκηση: προοπτικές ανάπτυξης και κοινωνικής συνοχής":
23 έκριναν :
Φίλτατε Δείμε, αφού ο διάλογος γύρισε από εδώ, νομίζω πρέπει να δώσω το έναυσμα για περαιτέρω κουβέντα. Όμως με το τελευταίο σου σχόλιο στο ιστολόγιο του Δημήτρη ήσουνα αποστομωτικός και παραδέχτηκες, όπως το κάνεις και στην αρχή της ανάρτησης σου σήμερα, ότι είσαι απόλυτος κι επιθετικός. Έτσι, νομίζω ότι όσο κι αν διαφωνήσουμε άκρη δε θα βγει. Οπότε θα σου αφιερώσω το "Αρέσω παιδί μου αρέσω..." της 'αγαπημένης' σου Ρίτας και με την ευχή ο διάλογός μας αυτός να καταγραφεί ως μια εποικοδομητική και ειλικρινής ανταλλαγή απόψεων χωρίς περαιτέρω διαφωνίες.
Την καλημέρα μου.
Φίλε Δείμο, το σχόλιο δεν έγινε από το Μάνο, αλλά από εμένα τον Τελευταίο. Κάποιος φίλος είχε μπει να δει το email του και δεν έκανε logout με αποτέλεσμα να φανεί ότι το σχόλιο το έκανε αυτός. Μην το λάβεις υπόψη σου σε παρακαλώ. Ζητώ συγνώμη για την απροσεξία.
Καλός, και καλώς. Φεύγω τώρα και θα σχολιάσω αργότερα όταν γυρίσω. Περίμενα σεντόνι αλλα η μαξιλαροθήκη είναι φτιαγμένη στο χέρι, οπότε εντάξει! (καλύτερη από σεντόνι made in Ταϊβάν)
Τελευταίε, αν μη τι άλλο προσπαθώ να κρίνω τον εαυτό μου (αν το πετυχαίνω είναι άλλο θέμα). Αν διαβάσεις τους συνδέσμους που παραθέτω παρακάτω, θα καταλάβεις όλο το πλέγμα που οδηγεί σε ατό που χαρακτηρίζω απολυτότητα. ίσως ο κατάλληλος όρος να ήταν αποτέλεσμα ολοκληρωμένης άποψης (από τις λίγες που έχω τόσο ολοκληρωμένες). Θα δεις, τουλάχιστον, πώς έφτασα (ίσως στο μόνο θέμα) να είμαι απόλυτος. Απλά δε θέλω να συγχέουμε τη μουσική με την Τέχνη, καθώς αναφέρομαι σε όλο το καλλιτεχνικό πλέγμα δράσης.
Δημήτρη, κατέγραψα μερικές σκέψεις (πρόχειρες ίσως) και θύμισα ορισμένες αναρτήσεις που είχα εκθέσει παλαιότερα με διάφορες αφορμές. Η Αισθητική και η Τέχνη -σε συνδυασμό με τη λαϊκότητα και τη μόρφωση- αποτελούν βασικά στοιχεία της σκέψης μου. Είναι το ίδιο πνεύμα με τον Adorno, τον Jameson και τον Eco (όπως έλεγα σε σχόλιο σε δική σου ανάρτηση).
Δεν είναι απαραίτητο ούτε και υποχρεωτικό να μας αρέσουν όλα τα είδη τραγουδιών+μουσικής, άλλωστε κάνουμε τις επιλογές μας
Ορθον , αλλα να διευκρινιζουμε πως αλλο το "κλασικο" σκυλαδικο (τερλεγκας, μακης ακομα και διονυσιου και σια) και αλλο τουτο το τσεφτετελοειδες γυφτομπαροκ με....rnd κοπανήματα που μας έχει ζαλισει την σμπαναγια
Αυτό λέω κι εγώ, Καίσαρά μου.
Zaphod, ακόμα κι αν τα κομμάτια τους δε μου αρέσουν, είναι λαϊκοί καλλιτέχνες, όπως και άλλοι. Το κλασσικό σκυλάδικο ή το απαξιωτικά λαϊκό τραγούδι (και γενικότερα η απαξιωμένη λαϊκή τέχνη) σήμερα έχουν αναγνωριστεί ως γνήσιες εκφράσεις της λαϊκής ψυχής. Το είδαμε παλαιότερα με θεατρικούς συγγραφείς και με λογοτέχνες. Σήμερα λόγω του εμπορικού χαρακτήρα του πολιτισμού το βιώνουμε κυρίως στη μουσική.
Όλα κι όλα ρε Δείμο, αλλά να κατατάσσεις και το Στράτο στη σαβούρα; Έχει πει ο Στράτος τραγούδια που δεν είναι αξιόλογα; Μην τα ισοπεδώνεις όλα. Είναι σα να λέμε πχ. ότι τα τραγούδια των Scorpions, με εξαίρεση τις μπαλάντες τους, είναι άθλια, χάλια, απαξιωτικός ροκ ήχος ή καλύτερα θόρυβος...
Μην είσαι απόλυτος Δείμε φίλε μου.
Δεν κατάλαβα, τελευταίε, πού χρησιμοποίησα τη λέξη όλα; Πότε έβαλα το Διονυσίου στη σαβούρα;
Είμαστε εχθροί των σκυλάδικων, αλλά θαυμαστές των "σκυλούδων"...
Πολλες φορες εχω υποτιμησει καλλιτεχνες. Να σου την αληθεια τον Κυριαζη καποτε δεν τον εκτιμουσα ιδιαιτερα. Αλλα οταν εμαθα οτι το "βραδυ Σαββατου" του Παπακωνσταντινου ειναι στιχοι του Χρηστου Κυριαζη, αρχισα να αναθεωρω.
Απλα εκεινος γουσταρε να τραγουδαει "Μου θυμιζεις τη μανα μου" :)
Ειναι τοσο μα τοσο υποκειμενικο το γουστο του καθενος μας. Το σκυλαδικο δεν ξερω να το ξεχωρισω με ακριβεια απο το λαικο τραγουδι. Σκυλαδικο θεωρω το "Δυο νυχτες" του Μητροπανου και ειναι και απο τα πιο αγαπημενα μου ακουσματα :)
Το σημερινο συνονθυλευμα που υπαρχει στις πιστες, ανταποκρινεται κυριως σε αντρες που πανε να παρουν ματι :) Οταν το αγοραστικο κοινο αποτελειται απο συγκεκριμενους ανθρωπους, αυτο κινει και τα γραναζια για το εμποριο που γινεται.
Εχει τυχει ομως, νεαρες κοπελες που βγαινουν ημιγυμνες στις πιστες, να εχουν και πολυ καλες φωνες. Χανονται ομως, επειδη κανεις δεν ενδιαφερεται για την φωνη τους :)
Τα δικα μου γουστα ειναι απο Scorpions, Βιταλη και Loreena McKennitt μεχρι Εφη Θωδη. Παντα επιλεκτικα ομως. Επιλεκτικα με βαση υποκειμενικα κριτηρια.
Λυπαμαι μονο που δεν εχω χρονο να διαβασω ολα τα λινκς που εβαλες. Μου αρεσει η μουσικη και θα ηθελα να διαβασω σε ενα σετ πανωσεντονο-κατωσεντονο, τις αποψεις σου :):)
Καλο Σαββατοκυριακο δειμε μου!
Άσκαρ, όχι εγώ, φίλε. Βλέπεις θα έχω αδυναμία επικοινωνίας. Να τη βλέπουμε καλά είναι, αλλά ως εκεί. Να σου βρω κάτι κουλτουριάρες σε κάτι σαλονικιά στέκια, κάτσε καλά.
Dee Dee, τα γούστα μας φαντάζουν υποκειμενικά, καθώς στην ουσία επηρεάζονται από τη λειτουργία της βιομηχανίας του θεάματος (εταιρείες, νυχτερινά κέντρα, τηλεόραση κλπ).
Πες μου όμως, πώς κατορθώνεις να συνδυάσεις τη McKennett ή τους Scorpions με τη Θώδη;
Δήμο, λέγοντας "υποκουλτούρα", σίγουρα θα εννοείς την λέξη subculture, ο οποίος είναι ένας όρος της Κοινωνιολογίας, στις χώρες όπου διδάσκεται σοβαρά η Κοινωνιολογία, και προσδιορίζει την ύπαρξη κοινωνικών ομάδων οι οποίες διατηρούν τα ήθη, έθιμα και πιστεύω τους ζώντας μέσα σε μια μεγαλύτερη κοινωνική ομάδα διαφορετικών παραδόσεων. Παραδείγματος χάριν, οι Ινδοί μετανάστες στο Ηνωμένο Βασίλειο δημιούργησαν subcultures μέσα από τις οποίες τα ήθη, τα έθιμα, οι παραδόσεις και ο πολιτισμός τους διατηρήθηκαν σχεδόν ατόφια. Και εμείς οι Έλληνες έχουμε δημιουργήσει μια subculture στις ΗΠΑ.
Βέβαια απορώ πως εσύ χρησιμοποιείς αυτήν την Αγγλικής προελεύσεως λέξη, μεταφρασμένη στα Ρωμέικα και αποδίδοντάς της την έννοια της "ερημιάς" και τον χαρακτηρισμό "περιρρέουσα", όπως γράφεις. Περίεργο.
Για τις άλλες λέξεις που χρησιμοποιείς δεν τίθεται θέμα, νομίζω. Οι λέξεις "μετανεωτερική" και "λαϊκίστικη" φερ' ειπείν είναι κατά την γνώμη μου αλαμπουρνέζικα άνευ αξίας χρησιμοποιούμενα για εντυπωσιασμό, ότι τάχα κάτι σημαίνουν, ενώ λέξεις και εκφράσεις όπως "πολιτιστική κληρονομιά", "υψηλές καλλιτεχνικές δημιουργίες" χρησιμοποιούνται στο κείμενό σου αναφερόμενες σε προσωπικές σου υποκειμενικές προτιμήσεις και ως εκ τούτου χάνουν την εγκυκλοπαιδική αξία την οποία προσπαθείς να τους αποδώσεις.
Οι τρείς μεσαίες παράγραφοι, αν τις καλοδιαβάσει κανείς, κατά την γνώμη μου, δεν βγάζουν πολύ η εστιασμένο νόημα. Η δε παραπομπή σε τρείς αναρτήσεις σου και τέσσερα κεφάλαια της μελέτης σου αφήνουν ένα αναγνώστη σαν κι εμένα να αναρωτιέται τι είναι αυτό το τόσο δύσκολο να συμπεριληφθεί σε ένα μαξιλάρι, που χρειάζονται τρία σεντόνια κι ένα πάπλωμα για να το χωρέσει το μυαλουδάκι του.
Τέλος, σέβομαι βέβαια την παραδοχή σου ότι έχεις επιθετική στάση και ότι τρέφεις απέχθεια για οτιδήποτε είναι αυτό για το οποίο χρησιμοποιείς την μετάφραση της λέξης subculture. Αν και αυτή η παραδοχή είναι προς τιμήν σου, δεν νομίζω, προσωπικά, ότι οποιοσδήποτε μπορεί να τίθεται άνευ ευθύνης μετά από μια εκούσια παραδοχή. Παραμένει άρα το θέμα ότι τρέφεις μια κάποια απέχθεια (ή κάποιες απέχθειες), και είσαι επιθετικός. Αυτά όπως ξέρεις είναι γνωρίσματα συμπεριφοράς που δεν αρμόζει, και δεν μπορεί να γίνει δεκτή σαν δημόσια θέση σε ένα επιστήμονα, ή λειτουργό οποιασδήποτε θέσης ή ανάμειξης στο κοινωνικό σύνολο. Είμαι λοιπόν σίγουρος ότι την παραδοχή πρέπει, λογικά, να ακολουθήσει η εξάλειψη των προαναφερθέντων.
Οποιοσδήποτε διαβάσει την συζήτησή μας στην οποία αναφέρεσαι θα δει ότι ήταν μια συζήτηση ελαφριά και καλαμπουρτζίδικη, οπότε και εκπλήσσομαι όταν διαβάζω να λες ότι σε αποπροσανατόλισε. Αμάν αν αποπροσανατολίζεται κανείς τόσο εύκολα.
Δήμο, πέρασα πολύ ώρα προσπαθώντας να αποφασίσω αν έπρεπε να γράψω τις πραγματικές μου σκέψεις, ή τις σκέψεις μου αλλοιωμένες με πολύ ζαχαρίνη για να είμαι πολιτικά σωστός (politically correct που λένε στο Αμέρικα), ή αν έπρεπε να γράψω άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε. Κατέληξα με βαριά καρδιά ότι θα ήταν έλλειψη σεβασμού να μην σχολιάσω με τις ατόφιες σκέψεις μου, και για αυτό σου ζητώ ειλικρινά συγγνώμη, αλλά οι σκέψεις μου είναι αυτές.
Όχι, Δημήτρη, ο όρος subculture στα ελληνικά αποδίδεται ως υποέθνη, ως υποκουλτούρα, ως εθνικές ταυτότητες. Ανάλογα το κείμενο μέσα στο οποίο συναντάται.
Ο όρος υποκουλτούρα που χρησιμοποιώ ταυτίζεται με την κατώτερη κουλτούρα (κι όχι την επιμέρους) κι έχει το ανάλογό της στην καλλιτεχνική ορολογία. Είναι βέβαια μια επιμέρους κουλτούρα, αλλά η οποία δεν ανταποκρίνεται στο σύνολο του πληθυσμού, αλλά μόνο σε μια ομάδα που τείνει να επιβάλει τις θέσεις της.
Οι όροι μου θυμίζουν τον "πυρήνα" και το πόσο εύκολα αλλάζει νόημα η λέξη ανάλογο με το πλαίσιο στο οποίο τοποθετείται (χημεία, φυσικά, βιολογία, κοινωνιολογία, γεωλογία κλπ), αν και πάντα η βάση της λέξης είναι η ίδια (το κέντρο).
Δέχομαι την κριτική (δεν είμαι βέβαια δημόσιος λειτουργός ούτε κάποιος αιρετός), αλλά όταν έχουμε να αντιμετωπίσουμε μία τέτοια επίθεση γύρω μας, οι τρόποι αντιμετώπισης είναι υπερβολικά λίγοι. Στην ουσία αυτό που σε ξαφνιάζει είναι η παραδοχή κι όχι η ίδια η στάση. Γιατί σε ενοχλεί η στάση καθεαυτή μάλλον τότε το περί ορέξεως πάει να ισχύει. Ωστόσο, και πάλι φρονώ έχουμε το δικαίωμα να επιλέξουμε ανάμεσα στο κιτς και την αρμονία, ανάμεσα στην Αισθητική και το συναίσθημα, ανάμεσα στο μήνυμα και τη φενάκη.
Ο δε "αποπροσανατολισμός" κολλάει στο ότι ήθελα να γράψω για την Τέχνη γενικότερα κάτι, αλλά τελικά έγραψα σκόρπιες σκέψεις για το τραγούδι.
Βλέπεις, -απαράβατος κανόνας για μένα- δεν μπορώ να διαχωρίσω ένα είδος Τέχνης, όταν η επίθεση του μεταμοντέρνου, της άρνησης, του θεάματος και της εμπορευματοποίησης είναι ευθεία. Θα προτιμούσες όπως κι εγώ να γράψω κάτι άλλο; Κάτι ολοκληρωμένο (ιδιαίτερα τιμητικό από μέρους σου); Ωστόσο, επειδή η ζωή μου δε διπλώνεται γύρω από το laptop σε μια εποχή ιώσεων για μικρούς και μεγάλους, προτίμησα να παίξω παρά να μελετήσω. Αν έσφαλα, συγχώρωσέ με. Άλλη φορά δε θα παίζω.
(Σχόλιο, μέρος 1 από 2)
Δήμο μου, η πρώτη πρόταση της απάντησής σου, σε πρώτη ανάγνωση συμφωνεί απόλυτα με αυτά που εξήγησα στο παραπάνω μου σχόλιο, την χρησιμοποιείς όμως, παραδόξως σαν υπεράσπιση της θέσης σου και των ορισμών σου, πράγμα που στο τέλος δεν βγάζει νόημα. Βλέπεις, μεταφράζεις τον Αγγλικό όρο subculture χρησιμοποιώντας τις λέξεις "υποέθνη", "εθνικές ταυτότητες", και χρησιμοποιείς και την ίδια την λέξη "υποκουλτούρα" εξηγώντας μου την λέξη υποκουλτούρα (;!)
"Υποέθνη" και "εθνικές ταυτότητες" σημαίνουν βασικά, στην καλοήθη ερμηνεία τους, ακριβώς αυτό που ισχυρίστηκα στην αρχή του παραπάνω μου σχολείου. Εκτός βέβαια αν δεν κατάλαβα καλά το νόημα που τους αποδίδεις εσύ, και αυτό που προσπαθείς να πεις, αναφερόμενος στην "υποκουλτούρα" σαν κάτι αντιπροσωπευτικό των "υποεθνών" και "εθνικής ταυτότητας" ως κατώτερα άλλων, είναι ταυτόσημο με το ότι, φερ' ειπείν, υπήρξαν και υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι υπάρχουν έθνη και είδη ανθρώπων που είναι πολιτιστικά και βιολογικά υποδεέστερα της Αρίας φυλής.
Αλλά και έτσι να το αποδώσουμε, χρησιμοποιώντας "έθνη" ως συνθετικά του ορισμού σου, αλλάζεις τελείως το αντικείμενο της συζήτησης από μια μικρή ομάδα μέσα σε μια κοινωνία και την πηγαίνεις στο επίπεδο "έθνους".
Τέλος πάντων, δικαιολογημένη η σύγχυση τουρλού ντολμάδες, γιατί ξεκινάς από την Ελληνική ατελή και νεφελώδη απόδοση της ξενόγλωσσης λέξης "Culture", η οποία στα Ελληνικά, ως "κουλτούρα", χρησιμοποιείται από όλους τους ...κουλτουριάρηδες, όταν τους τελειώσουν οι Ελληνικές λέξεις του λεξιλογίου τους...
Παρακάτω συνεχίζεις να μου εξηγείς ότι "ο όρος υποκουλτούρα που χρησιμοποιείς ταυτίζεται με την κατώτερη κουλτούρα". Τι έννοια όμως δίνεις στον ορισμό "κατώτερη"; Κατώτερη των άλλων; Κατώτερη σε ποιότητα; σε βιολογία;, σε τι; Επικίνδυνη λέξη η λέξη "κατώτερη" Δήμο.
(Σχόλιο, μέρος 2 από 2)
Στην επόμενη διδαχή σου, συμφωνώ, η λέξη "πυρήνας" πράγματι μπορεί να σημαίνει και "κέντρο". Που κολλάει αυτό στην συζήτηση;
Λυπάμαι που ενώ "ήθελες να γράψεις γενικότερα για την Τέχνη", τελικά "έγραψες σκόρπιες σκέψεις για το τραγούδι". Δεν ήταν στόχος μου να σε αποπροσανατολίσω. Όμως, τι εννοείς; ότι οι σκόρπιες σου σκέψεις δεν σε αντιπροσωπεύουν και οι γενικότερες θα σε αντιπροσώπευαν;
Με το ότι δεν μπορείς (χρησιμοποιείς την λέξη "μπορείς") να διαχωρίσεις ένα είδος Τέχνης (να το διαχωρίσεις από τι; δεν τελειώνεις τον συλλογισμό φραστικά) εννοείς ότι δεν έχεις την δυνατότητα; ή σαν "απαράβατο κανόνα" επιλέγεις να είσαι απόλυτος και επιθετικός με απέχθεια (λέξεις που εσύ χρησιμοποίησες).
Η υπόλοιπη παράγραφος θέλει ξαναγράψιμο για να βγάλει νόημα, μέχρι πριν την τελευταία πρόταση. Η τελευταία πρόταση υποθέτω σημαίνει ότι λόγω άλλων ανησυχιών, όπως ιώσεις, δεν είχες χρόνο να απαντήσεις όπως θα ήθελες. Κανένα πρόβλημα Δήμο, απάντησε όποτε πιστεύεις ότι μπορούμε να λάβουμε τα γραφόμενά σου ως αντιπροσωπευτικά της γνώμης σου.
Τέλος, θα πάω στην μέση της απάντησής σου: σχετικά με την τελευταία παράγραφο του σχολίου μου, μου απαντάς ότι "δεν είμαι βέβαια δημόσιος λειτουργός ούτε κάποιος αιρετός". Δήμο μου:
1. Κατέβηκες με άλφα ή βήτα τρόπο σε εκλογές, άσχετα αν δεν εξελέγη η ομάδα της οποίας ήσουν μέρος,
2. Δημοσίευσες μια μελέτη σχετικά με την Τοπική Αυτοδιοίκηση λαμβάνοντας θέση μέσα στο κοινωνικό σύνολο,
3. Έχεις ένα δημόσιο ιστότοπο, τον "Πολιτικό Φόβο", ή "Φόβο του Πολίτη", στον οποίον συνεχώς και σταθερά δημοσιεύεις ιδέες, σκέψεις και δοκίμια κοινωνικού περιεχομένου, σκέψεις και λεγόμενα που μπορούν να επηρεάσουν την κοινή γνώμη.
4. Αναφέρεις ανά καιρούς την πανεπιστημιακή εκπαίδευσή σου ως το ότι παίζει ρόλο στα λεγόμενά σου.
Τα παραπάνω τέσσερα σημεία οπωσδήποτε πρέπει να πέφτουν υπό τον ορισμό του σχολίου μου: "ένα επιστήμονα, ή λειτουργό οποιασδήποτε θέσης ή ανάμειξης στο κοινωνικό σύνολο", και, ως εκ τούτου, πιστεύω, ότι δίνουν κάποια βαρύτητα στα λεγόμενά σου, και αποδίδουν κάποια ευθύνη έναντι των αναγνωστών υπεράνω του προσωπικού και υποκειμενικού επιπέδου.
Και, μιλάς για "επίθεση γύρω μας". Ποιός επιτίθεται σε ποιόν; Ποιά επίθεση;
Ελπίζω τις παρατηρήσεις μου και την συζήτησή μας να την εκλάβεις ως "διαφωνία με ιστολόγους γείτονες & φίλους", γιατί μόνο με το πνεύμα υγιούς ανταλλαγής απόψεων μεταξύ φίλων (έστω και ιστο-φίλων) τις εννοώ και τις προσφέρω.
Το βασικό πρόβλημα δείμο μου δεν είναι το σκυλάδικο, αυτό καθ' εαυτό, Άμα το σκυλάδικο εκφράζει τον λαό, ας είναι, αυτή είναι η τέχνη που προτιμά την τάδε χρονική περίοδο. Το πρόβλημα είναι όταν το κάθε είδους σκυλάδικο, επιβάλλεται από τα μέσα ως "η τέχνη της εποχής".
Κατά τα άλλα, υπάρχουν ώρες που απαιτούν μότσαρτ και ώρες που απαιτούν σκυλάδικα! Υπάρχουν και οι ώρες του έντεχνου!
Δημήτρη, ίσως έχεις δίκιο. Αλλά σκέψου ότι η υπερανάλυση ενός σχολίου μας οδηγεί στη σύγχυση καθώς χάνεται το συνολικό νόημα. Ίσως όμως έχεις δίκιο.
Darthiir the Abban, αυτό ισχύει σίγουρα. Αλλά αν ο λαός αγαπάει το σκυλάδικο (και δεν εννοώ το λαϊκό τραγούδι, αλλά το λαϊκοποπ που διαφημίζεται τόσο) τότε πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί...
Δήμο μου, όταν η συζήτηση γίνεται με ανοοιχτό μυαλό όλοι έχουν κάποιο δίκιο και μαθαίνουμε, με το ανεπαρκές εργαλείο της γλώσσας, ο ένας από τον άλλο, και πρέπει να πω ότι ο Darthiir the Abban έβαλε σε δυό σειρές τι θα έπρεπε να ήταν και η δική μου αρχική απάντηση. Συμφωνώ απόλυτα μαζί του. Και όπως πάντα η συζήτηση μαζί σου είναι χαρά και σ' ευχαριστώ.
Ας μην αρχίσουμε τις φιλοφρονήσεις, Δημήτρη, γιατί θα μας παρεξηγήσουν.
Μεγάλη ιστορία η μουσική.
Άλλα τα (κατ' εμέ κανονικά) λαϊκά προ 40 ετών, άλλα τα σημερινά. Τα σκυλλάδια πρακτικά μέσα από την παρακμή των λαϊκών προέκυψαν. Προσωπικά δεν τα θεωρώ καν μουσική. Ξέχωρα ότι είναι ο ορισμός της κλάψας με την οποίαν είμαι σχεδόν δογματικά αντίθετος.
Μεγάλο το θέμα με την μουσική , όπως σχολίασε και ο Hades παντως αν φτιάξουμε όλοι μία λίστα με τα είδη της μουσικής και ο καθένας μας βάλει καλιτέχνες/δημιουργούς ή τραγουδοποιούς κάτω απο την λέξη "λαϊκά τραγούδια" σίγουρα θα υπάρχουν διαφορές. Εκεί έγκειται το γεγονός ότι περιγράφουμε με μία λέξη ένα ρεύμα το οποίο έχει αλλάξει, αναλόγως των βιωμάτων και επιρροών
Την καλησπέρα μου!
Δημοσίευση σχολίου